Εννιά δευτερόλεπτα. Τόσα χρειάστηκε η Bayer Leverkusen για να πετύχει το πρώτο της γκολ στη φετινή Bundesliga. Στις 23 Αυγούστου, στο Westfalenstadion, απέναντι στην Borussia Dortmund, ο Karim Bellarabi έστειλε την μπάλα στα δίχτυα στην πρώτη επίθεση του αγώνα. Το πιο γρήγορο γκολ στην ιστορία της λίγκας. Ο πιο ταιριαστός τρόπος για να ξεκινήσει η εποχή Roger Schmidt, του προπονητή που έχει ως στόχο να διεγείρει, να ενθουσιάσει τον κόσμο.

Αν και για να είμαστε σωστοί, το πρώτο επίσημο ματς του Γερμανού στον πάγκο της νέας του ομάδας ήταν η αναμέτρηση με την Alemannia Waldalgesheim για το Κύπελλο, στις 15 Αυγούστου. Τότε το σκορ είχε ανοίξει στο 2΄. Στο πρώτο ματς στην Ευρώπη, το γκολ μπήκε στο 5΄. Στο πρώτο εντός έδρας ματς στο 2΄. Κάπου εκεί και όσοι δεν ήταν υποψιασμένοι, άρχισαν να καταλαβαίνουν πως η Leverkusen έχει μια ξεχωριστή θέση στην κατηγορία «teams to watch».

Εντάξει, υπάρχει και το στοιχείο του τυχαίου και η Bayer προφανώς δε συνέχισε να σκοράρει με την ίδια συχνότητα στα πρώτα λεπτά των αγώνων, αλλά εκείνο το γκολ του Bellarabi, ήταν το καλύτερο promo για τη φετινή Leverkusen. Δεν ήταν μόνο ο χρόνος, η ταχύτητα, αλλά ακόμα περισσότερο ο τρόπος που επιτεύχθηκε. Άμεση επίθεση, γρήγορες πάσες μπροστά, ο μπακ ψηλά, όλη η ομάδα κλίνει προς την πλευρά που παίζεται η μπάλα.

Death metal

Δεν έχω εικόνα από όλες τις ομάδες του κόσμου, αλλά μου μοιάζει δύσκολο να υπάρχει κάποια πιο ξέφρενη από τη Leverkusen. Σίγουρα δεν υπάρχει σε υψηλό επίπεδο, σε επίπεδο Champions League. Για να το πω κι αλλιώς, κάποιες στιγμές το σύνολο του Schmidt κάνει τύπους σαν τον Bielsa και τον Zeman να φαίνονται συνηθισμένοι. Αν ο ρυθμός της Χιλής είναι φρενήρης, της Bayer είναι υστερικός. Αν ο Klopp πιστεύει στο heavy metal football, o Schmidt πιστεύει στο death metal football. Ο Γερμανός πάει σε άλλα επίπεδα έννοιες όπως η ένταση, η επιθετικότητα, η ταχύτητα.

Μετά από πολλά χρόνια ως ποδοσφαιριστής και προπονητής στις μικρές κατηγορίες της Γερμανίας, ήρθαν η Salzburg και ο Ralf Rangnick, το καλοκαίρι του 2012, για να του αλλάξουν τα δεδομένα. Ο Rangnick στη θητεία του στον πάγκο της Hoffenheim (την ανέβασε από την τρίτη στην πρώτη κατηγορία) είχε δείξει πως πιστεύει στο γρήγορο κι έντονο ποδόσφαιρο. Πάνω σε αυτή τη λογική επέλεξε να χτίσει την αυστριακή ομάδα όταν ανέλαβε τη θέση του αθλητικού διευθυντή. Ο Schmidt είχε φανερώσει σε σημαντικό βαθμό την αγωνιστική κοσμοθεωρία του στην Paderborn. Μέχρι τον περασμένο Ιανουάριο είχα διαβάσει μερικά άρθρα για τη Salzburg, είχα δει κάποια στιγμιότυπα, αλλά δεν την είχα δει ποτέ να αγωνίζεται. Την είδα στο φιλικό του Ιανουαρίου με την Bayern Munich και μετά στο Europa League. Με χάζεψε στα ματς με τον Ajax το Φεβρουάριο.

Όπως ήταν λογικό τράβηξε τα βλέμματα πολλών. Κάπως έτσι ο Sadio Mané πήρε μεταγραφή στη Southampton και ο Schmidt, στα 47 του χρόνια, τη μεγαλύτερή του ευκαιρία ως τώρα. Την πρώτη του γεύση από τον κόσμο των μεγάλων.

Οι Suns και τα 10 δευτερόλεπτα

Την ευκαιρία να μάθει και να μάθουμε αν η εξτρίμ εφαρμογή του run and gun στο ποδόσφαιρο, μπορεί να φέρει αποτελέσματα και στο υψηλότερο επίπεδο. Πολύ σωστά ο Michael Caley ( @MC_of_A ) στο sbnation , ουσιαστικά σημειώνει πως είναι δύσκολο να βρεις κάτι ανάλογο στο ποδόσφαιρο (εγώ λέω πως στη Marseille , στη Rayo Vallecano , στη Χιλή , στη Real Madrid και στις Bayern , Dortmund θα δεις αρκετά ανάλογα στοιχεία, αλλά σε καμία δε θα τα βρεις σε αντίστοιχο εύρος, σε καμία δε θα συναντήσεις ανάλογο εξτρεμισμό στο «πιέζω, παίζω άμεσα και γρήγορα») σε αυτό το επίπεδο. Το πιο κοντινό στη Leverkusen είναι οι Phoenix Suns της προηγούμενης δεκαετίας.

Εντάξει, επειδή το γήπεδο του ποδοσφαίρου είναι μεγαλύτερο η Leverkusen έχει ως σημείο αναφοράς τα 10 δευτερόλεπτα και όχι τα 7. «Αφού ανακτήσουμε την κατοχή της μπάλας, παίζουμε με ταχύτητα, άμεσα, κάθετα, για να αιφνιδιάσουμε τον αντίπαλο που δεν έχει προλάβει να οργανωθεί, να μπούμε στην περιοχή του και να σουτάρουμε μέσα σε 10 δευτερόλεπτα από τη στιγμή που πήραμε την μπάλα στην κατοχή μας», αυτή είναι μία από τις κατευθυντήριες αρχές του Rangnick για τις ομάδες της Red Bull σε Γερμανία (RB Leipzig) κι Αυστρία. Αυτή είναι και η λογική του Schmidt.

Οι επιθέσεις της Leverkusen γίνονται άμεσα, αλλά όχι στα τυφλά, σπάνια με μακρινές μπαλιές. Μόνο η Eintracht Frankfurt κάνει λιγότερες μακρινές πάσες από την ομάδα του Schmidt. Η λογική θυμίζει ομάδα Bielsa (με τη διαφορά πως οι ομάδες του Αργεντινού παίζουν με περισσότερο πλάτος και όσο κι αν φαίνεται περίεργο έχουν περισσότερη υπομονή).

Η μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση είναι άμεση για όλους. Η μπάλα πηγαίνει σε προωθημένο παίκτη (στη Salzburg αρκετές φορές γινόταν πάσα που φαινομενικά ήταν στα τυφλά, αλλά ουσιαστικά σε σημείο που η ομάδα είχε πολλούς παίκτες, οπότε ακόμα κι αν έπαιρνε την μπάλα αντίπαλος, υπήρχε δυνατότητα για άμεση πίεση, κλέψιμο και προϋποθέσεις για καλή επίθεση. Η Salzburg δεν καιγόταν να πάρει την πρώτη μπαλιά, αλλά περισσότερο να κερδίσει την μπάλα στη συνέχεια, να πάρει το ριμπάουντ. Αυτό το σχέδιο πατάει πάνω στην άποψη του Klopp πως ο καλύτερος playmaker είναι το gegenpressing . Στη Leverkusen έχουμε δει κάτι ανάλογο φέτος, αλλά σε μικρότερη συχνότητα).

Κατευθείαν ένα σμήνος από παίκτες της Leverkusen κινούνται στον χώρο, φορτώνουν συγκεκριμένα σημεία, κατά βάση κοντά στην μπάλα, κυρίως κεντρικά (αυτό συνδέεται και με τον τρόπο που παίζουν άμυνα και πρεσάρουν, όπως θα δούμε στη συνέχεια). Δεν υπάρχει ένας μαέστρος, ένας οργανωτής στο κέντρο, ο οποίος κινεί τα νήματα, λειτουργεί ως playmaker, ξεκινάει σχεδόν όλες τις επιθέσεις. Είπαμε, playmaker είναι ουσιαστικά η άμυνά της. Από εκεί και πέρα, κίνηση, αλλαγή θέσεων, συνδυασμοί, γρήγορες πάσες από όλους, παντού.

Μπουλούκι

Σε μικρούς χώρους, όπως είπαμε κυρίως κεντρικά. Εκεί κινούνται οι πλάγιοι επιθετικοί, όχι μόνο για να βοηθήσουν στην άμυνα, αλλά για να βρίσκονται σε καλύτερες θέσεις όταν πάρουν την μπάλα, να μην απομονωθούν κοντά στις γραμμές. Ώστε να διαθέτουν περισσότερες επιλογές για καλή πάσα και να εκτελεστεί πιο γρήγορα η επίθεση. Χαρακτηριστικό στοιχείο του παιχνιδιού της Bayer η συγκέντρωση πολλών παικτών σε μικρούς χώρους. Το «φορτώνω τη μία πλευρά για να ολοκληρώσω την επίθεση στην απέναντι» σε άλλο επίπεδο.

Υπάρχουν στιγμές που σχεδόν όλη η ομάδα παίζει κοντά στη μία πλάγια γραμμή του γηπέδου. Μπουλούκι κανονικό. Έτσι ανοίγουν χώρους για τους πλάγιους μπακ κυρίως, που είναι αυτοί που στο σύστημα της ομάδας δίνουν το πλάτος κι εκμεταλλεύονται τους χώρους που δημιουργούν οι πλάγιοι επιθετικοί τραβώντας μεταξύ άλλων και τους αντίπαλους μπακ προς τα μέσα. Οι πλάγιοι αμυντικοί της Leverkusen ανεβαίνουν γρήγορα ψηλά στη φάση της επίθεσης, με την ομάδα συχνά να φαίνεται στημένη σε 2-2-6. Με τη σειρά τους οι επιθετικοί ωφελούνται από τους μπακ που στοχεύουν στο άπλωμα του αντιπάλου, ώστε να δημιουργηθούν ανοίγματα σε κεντρικές θέσεις.

Μοιάζει να επικρατεί ένας χάος σε κάποιες φάσεις, αλλά στην πραγματικότητα το σχέδιο, η δομή και η στόχευση υπάρχουν. Πολλή κίνηση, πολλή ταχύτητα με σκοπό την αποδιοργάνωση του αντιπάλου. Ελεγχόμενο χάος. Στη Salzburg, που είχε δουλευτεί περισσότερο καιρό γινόταν πιο εύκολα αντιληπτό αυτό. Οι κινήσεις ήταν πιο αρμονικές, οι παίκτες συντονίζονταν καλύτερα. Στη Leverkusen δουλεύουν λίγους μήνες και το σχέδιο είναι πολύ απαιτητικό. Η ομοιογένεια, οι συνεργασίες και η δυναμική δεν είναι ανάλογου επιπέδου. Η κατεύθυνση πάντως υπάρχει, αν για κάτι παραμένω σκεπτικός είναι για το πόσο γρήγορα εκδηλώνονται οι επιθέσεις.

Σουτάρετε

Ο στόχος των 10 δευτερολέπτων που αναφέραμε πιο πάνω έχει ως αποτέλεσμα το ποσοστό επιτυχημένων πασών να έχει μειωθεί 10% σε σχέση με πέρυσι (68% από 78%), αλλά και πολλά σουτ να γίνονται βιαστικά κι όχι από πολύ καλές θέσεις. Στο πνεύμα του run and gun, η Leverkusen έχει κάνει 27 επιθέσεις, όπου η πρώτη ενέργεια ήταν ένα σουτ, ενώ 62 σουτ της έγιναν σε επίθεση που διήρκησε λιγότερο από 7 δευτερόλεπτα! Ούτε ένα από τα 27 άμεσα σουτ δεν κατέληξαν σε γκολ, ενώ από τα 62 σουτ μετά από γρήγορη επίθεση, βρήκαν δίχτυα τα 6. Κανένα δεν ήταν εκτός περιοχής. Βέβαια, όπως σημειώνεται και στην ανάλυση του sbnation, η τακτική των πολλών σουτ μπορεί να είναι κι ένας τρόπος για να ανοίγει η αντίπαλη άμυνα.

Fast shots stats

Συνολικά πάντως θα έλεγα πως η Leverkusen δίνει περισσότερη βάση στην ποσότητα, παρά στην ποιότητα. Δεν έχει πάρα πολλή ώρα την μπάλα στα πόδια της (51% η κατοχή της στην Bundesliga, 50% στο Champions League), αλλά καμία άλλη ομάδα στην Ευρώπη δεν έχει μεγαλύτερο αριθμό κατοχών ανά αγώνα (188), ενώ είναι η ομάδα με τις περισσότερες τελικές στην Bundesliga και 6η στο Champions League. Θα μπορούσα να την κατηγορήσω για βιασύνη, αλλά όχι για αναρχία.

Ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων

Δε γίνεται η ομάδα που αναγκάζει τους αντιπάλους να κάνουν λάθος στο 35%-38% των πασών τους να μην είναι δουλεμένη, πειθαρχημένη και οργανωμένη. Τέτοια επίδοση δεν έχει ούτε η Bayern. Ή για να το πούμε κι αλλιώς, η Leverkusen (κάτω αριστερά στο δεύτερο γράφημα) επιτρέπει στον αντίπαλο να αλλάξει κατά μέσο όρο δύο πάσες, πριν του κλέψει την μπάλα ή τη στείλει άουτ (το πρώτο γράφημα από τον @hambue και το δεύτερο από τον @tempofreesoccer )

Passes 1 + 2

Όταν έχουν την μπάλα στην κατοχή τους υπάρχει ο κανόνας των 10 δευτερολέπτων, όταν την χάνουν μπαίνει σε εφαρμογή ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων. «Όταν χάνουμε την μπάλα, προσπαθούμε να την ξαναπάρουμε μέσα σε 5 δευτερόλεπτα με επιθετικό πρέσινγκ», ντιρεκτίβα του Rangnick, αλλά ουσιαστικά αυτό ζητά και ο Schmidt.

Στη γραμμή που χάραξε η Barcelona του Guardiola. Εξάλλου, η λογική είναι ανάλογη: βασίζεται στην πρόληψη, στην πρωτοβουλία, στην επιθετικότητα. Άσχετα αν ο Schmidt καθοδηγεί διαφορετικά τις ομάδες του όταν ανακτούν την κατοχή. Η άμυνα, η πίεση είναι στην ίδια βάση (με πιο εστιασμένο πρέσινγκ πάνω στην μπάλα ωστόσο –λίγο πιο κοντά σε Bielsa και Klopp για παράδειγμα).

«Όσο πιο γρήγορα κινείται η ομάδα για να πάρει την μπάλα πίσω, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να σκοράρει όταν την πάρει», όπως λέει ο Rangnick. Πολλά γρήγορα, δυναμικά σπριντ. Θυμηθείτε την Dortmund στα καλά της για παράδειγμα. Δεν την αναφέρω τυχαία για άλλη μια φορά. Ο προπονητής φυσικής κατάστασης της Leverkusen είναι ο Oliver Bartlett. Δούλεψε με τον Schmidt στην Αυστρία, αλλά νωρίτερα πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην BVB (και πιο πριν στην εθνική Γερμανίας). Ένας από τους ανθρώπους-κλειδιά. «Ανελέητο, αδυσώπητο» είχε χαρακτηρίσει το παιχνίδι της Salzburg ο Bartlett, που προσπαθεί να δημιουργήσει ανάλογα δεδομένα και στη Leverkusen.

Το πρέσινγκ της γερμανικής ομάδας είναι κατά βάση από επιθετικό έως πολύ επιθετικό (υπάρχουν προφανώς διαστήματα που κλείνει μόνο χώρους, «ψευτοπιέζει», παίζοντας με τον αντίπαλο ή πιέζουν κάποιοι παίκτες μόνο, τακτική που αρκετές φορές είναι πολύ αποτελεσματική, καθώς ο αντίπαλος και πάλι τα χάνει εξαιτίας της έντονης, ομαδικής πίεσης που δέχεται σε άλλες φάσεις).

Πέντε σε έναν

Δεν μπορείς όμως να πιέζεις ψηλά και με ένταση, αν δεν είσαι οργανωμένος. Η ομάδα του Schmidt πρεσάρει σαν τρελή, είναι επιθετική, ορμητική, γεμάτη ενέργεια, αλλά αυτά δεν αρκούν. Χρειάζεται και συλλογική πίεση, συντονισμός, κατεύθυνση, επικοινωνία και διάβασμα παιχνιδιού. Αυτά δουλεύει και πετυχαίνει σε αρκετές περιπτώσεις να τα εμφανίζει στο γήπεδο η Leverkusen.

Σε 4-4-2, 4-2-2-2, 4-2-3-1 ή ασύμμετρο 4-3-3, οι πλάγιοι επιθετικοί έρχονται κεντρικά, σε ανάλογη λογική με αυτή της Atletico ή της Real Madrid, αλλά σε αυτή την περίπτωση πιο κοντά στους επιθετικούς, πιο ψηλά και πιέζοντας συνήθως πιο δυναμικά. Με τους δύο κεντρικούς χαφ να περιμένουν λίγο πιο πίσω, σχηματίζοντας σε πολλές περιπτώσεις ένα –σχεδόν- τετράγωνο με τους πλάγιους επιθετικούς, η Leverkusen, όπως και η Atletico στήνει μεγάλο μέρος από τις παγίδες της κοντά στις πλάγιες γραμμές, τους καλύτερους αμυντικούς που λέει και ο Guardiola

Οι μπακ της παίζουν δυναμικά και είναι έτοιμοι να κλείσουν γρήγορα τους χώρους, όπως και οι στόπερ. Η Bayer προσπαθεί να οδηγήσει τον αντίπαλο κυρίως στα δεξιά (αριστερά για τον αντίπαλο), καθώς εκεί υπάρχει το τρίγωνο των Bellarabi (πρώτος στην Bundesliga σε τάκλιν και κλεψίματα πάνω από τη μεσαία γραμμή), Bender, Hilbert/Jedvaj που είναι πιο αποτελεσματικοί και πιεστικοί σε σχέση με τους συμπαίκτες τους στην απέναντι πλευρά.

Σε κάθε περίπτωση η Leverkusen είναι η ομάδα που βάζει την περισσότερη πίεση στον αντίπαλο παίκτη που έχει την μπάλα. Η κίνηση των παικτών της καθορίζεται σε τόσο μεγάλο βαθμό σε σχέση με το σημείο που βρίσκεται η μπάλα, που όπως είχε πει και ο Klopp, αν καταφέρεις να ξεφύγεις και να αλλάξεις πλευρά, μπορεί να βρεθείς με δύο παίκτες σου σε θέση για γκολ. Δε μιλάμε για δύο και τρεις παίκτες που πέφτουν πάνω στον κάτοχο της μπάλας. Σε αρκετές περιπτώσεις έχουμε 4 και 5 σε έναν.

Η μετατόπιση και ο προσανατολισμός σε σχέση με την μπάλα, συνδυάζονται με μεγάλη οριζόντια συνοχή και πυκνότητα. Π.χ. ο Bellarabi που παίζει δεξιά, όταν η μπάλα παίζεται αριστερά, βρίσκεται συχνά στο αριστερό μισό του γηπέδου, ακόμα και σε χώρο που σε άλλες ομάδες συναντάς τον αριστερό κεντρικό χαφ. Με αυτό τον τρόπο η Leverkusen μπορεί να πνίξει τον αντίπαλο, να πιέσει πιο δυναμικά και όταν πάρει την μπάλα να επιτεθεί άμεσα, κάνοντας όσα περιγράψαμε πιο πάνω.

Πιο γρήγορα

Η γρήγορη μετάλλαξη της Leverkusen γίνεται κατανοητή κι από ακόμα ένα στατιστικό στοιχείο. Στο 60% των περιπτώσεων που αντίπαλος της Leverkusen κερδίζει την μπάλα στο μεσαίο τρίτο του γηπέδου, τη χάνει μέσα σε 7 δευτερόλεπτα. Πέρυσι το αντίστοιχο ποσοστό ήταν στο 44%, από τα μικρότερα στην Bundesliga. Πλέον το ποσοστό είναι μεγαλύτερο από αυτό των Bayern και Dortmund. Επιπλέον από αυτές τις καταστάσεις (λάθη αντιπάλου, κλεψίματα), έχουν προέλθει 31 από τα σουτ και 6 από τα γκολ της ομάδας του Schmidt. Καμία ομάδα δεν έχει μεγαλύτερα νούμερα σε αυτές τις δύο κατηγορίες.

Gegenpressing stats

Φυσικά αν ο αντίπαλος ξεφύγει ο κίνδυνος για την άμυνά της είναι μεγάλος, παρότι οι αποστάσεις είναι μικρές και αντιδράσεις αρκετές φορές γρήγορες. Κι εδώ τα νούμερα από την ανάλυση του sbnation επιβεβαιώνουν αυτό που είχε πει ο Klopp κι αυτό που βλέπουμε στους αγώνες: 59 από τα 64 σουτ που έχει δεχτεί η Leverkusen ήταν αποτέλεσμα (πολύ) γρήγορων επιθέσεων των αντιπάλων, νούμερο που με διαφορά είναι τα μεγαλύτερο στην Bundesliga. «Όσο πιο γρήγορα πάει η μπάλα μπροστά, τόσο πιο γρήγορα έρχεται πίσω», έχει δηλώσει ο Guardiola και όπως είπαμε ο Schmidt το σκέφτεται διαφορετικά: θέλει μεγάλη ταχύτητα, ρισκάρει να δεχτεί γρήγορες επιθέσεις για να βγάλει περισσότερες και πιο άμεσες επιθέσεις. Επομένως η ομάδα του, όχι μόνο παίζει πολύ γρήγορα, αλλά ουσιαστικά ζητάει κι από τον αντίπαλο να παίξει γρήγορα.

Παίκτες

Σε όλα αυτά προσθέστε και τον μάλλον καλύτερο εκτελεστή στημένων –και ειδικά απευθείας φάουλ- Hakan Calhanoglu (καλός παίκτης γενικά) και παράλληλα δουλεύει ωραίες κομπίνες.

Φυσικά στο ρόστερ υπάρχουν αρκετοί ακόμα πολύ καλοί παίκτες. Ο Leno (από τους καλύτερους νέους τερματοφύλακες), ο Jedvaj (παίζει παντού στην άμυνα), ο Bender (τον προτιμώ από τον αδερφό του), ο Castro (πολυεργαλείο), οι (μεσο)επιθετικοί Son, Bellarabi, Kiessling, Brandt, Drmic, ο Παπαδόπουλος και πάει λέγοντας.

Παίζει με τα όρια

Σίγουρα μέχρι να φτάσει σε σημείο να λειτουργεί με τρομερό συγχρονισμό (αν φτάσει), θα παραμένει ευάλωτη. Ακόμα και τότε, ακόμα και με πιο ποιοτικούς παίκτες, θα χάνει -πιο συχνά από το συνηθισμένο- έχοντας πατήσει τον αντίπαλο. Συνέβαινε στην Barcelona, που ναι μεν έπαιρνε ρίσκα, έπαιζε ψηλά, έδινε περισσότερο βάρος στην επίθεση, αλλά δεν ήταν run and gun ομάδα, δεν ήθελε να γίνονται ροντέο οι αγώνες. Αν η μεγάλη επιθετικότητα και τα ρίσκα σε χαμηλότερες ταχύτητες, απαιτούν απόλυτη συγκέντρωση, συγχρονισμό και να αγγίζεις το τέλειο για 90 λεπτά, τότε καταλαβαίνετε πόσο πιο απαιτητική είναι η λογική της Leverkusen.

Όπως και να έχει, η πρόταση της ομάδας του Schmidt, ειδικά σε αυτό το επίπεδο, είναι ξεχωριστή και συναρπαστική. Δυναμικό, γρήγορο παιχνίδι, με συνεργασίες, one touch football, πολλή κίνηση, ρίσκα, πολλή πίεση πάνω στην μπάλα, γρήγορες εναλλαγές από άμυνα σε επίθεση κι αντίστροφα. Το στυλ της είναι ελκυστικό, τραβάει το μάτι. Η προσέγγιση του Schmidt είναι αντισυμβατική. Ο Γερμανός παίζει με τα όρια κι αυτό είναι ευπρόσδεκτο όταν γίνεται με σχέδιο.

Τα λέμε και στο @ampalofilosofos