Ισπανός προπονητής είναι ο Ζουάν Πλάθα, ε, διάβολε δεν θα πρόδιδε τα ιερά και τα όσια της πατρίδας του...

Δεν θα πρόδιδε, εννοώ το λανσαρισμένο και παγιωμένο από... αρχαιοτάτων χρόνων, δόγμα του ισπανικού μπάσκετ, που εδράζεται στο γρήγορο παιχνίδι...

Αυτό βεβαίως είναι σχετικό: και ο Τσάβι Πασκουάλ είναι Ισπανός, αλλά οι ομάδες του δεν φημίζονταν ποτέ για την ταχύτητα τους και την εμμονική ροπή τους προς τον αιφνιδιασμό...

Αλλά, όπως μου είχε πει κάποτε ο Φώτης Κατσικάρης, «Η Μπαρτσελόνα επί των ημερών του, χάρη στην εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας και τις τέλειες αποστάσεις, έπαιζε το πιο γρήγορο σετ παιχνίδι στον κόσμο»!

Επίτηδες το χόντρυνα και το ανήγαγα σε οικουμενικό επίπεδο, ώστε να φτιάξω τη γέφυρα με τα δρώμενα στην ΑΕΚ, που επίσης παραπέμπουν σε άλλη ήπειρο, σε άλλη εποχή, σε άλλον προπονητή...

Η επίθεση των επτά δευτερολέπτων

Από την πρώτη στιγμή που ο Πλάθα εμφανίσθηκε στο γήπεδο των Άνω Λιοσίων, απευθυνόμενος στην ομήγυρη των παικτών του έθεσε ως βασικό στόχο της ομάδας το γρήγορο μπάσκετ...

Το γρήγορο, όχι το βιαστικό, αυτό που εδράζεται στην αμυντική πίεση και στο ξεδίπλωμα του αιφνιδιασμού.

Έχει μαλλιάσει η γλώσσα του Καταλανού προπονητή και πιπιλίζει το μυαλό των παικτών του σχετικά με το up tempo game, τουτέστιν το παιχνίδι του υψηλού ρυθμού, των πολλών κατοχών και του ανοικτού γηπέδου, βαδίζοντας στα χνάρια του Μάικ Ντ’ Αντόνι!

Κοντεύουν είκοσι χρόνια από τότε που ο Ιταλοαμερικανός προπονητής επινόησε και έριξε στην κυκλοφορία την περιβόητη επίθεση «Seven Seconds or Less», θιασώτης της οποίας είναι ο Πλάθα.

Ομνύει δηλαδή ο προπονητής της ΑΕΚ στην επίθεση που διαρκεί κάτω από επτά δευτερόλεπτα, όπως την επέβαλε ο Ντ’ Αντόνι από το 2004 στους Φοίνιξ Σανς.

Τόσο σαματά μάλιστα προκάλεσε εκείνη η κατά το μάλλον ή ήττον ρηξικέλευθη τακτική του, ώστε ενέπνευσε τον δημοσιογράφο του Sports Illustrated, Τζακ ΜακΚάλουμ να την κάνει βιβλίο με τον τίτλο «:07 SECONDS OR LESS: My season on the Bench with the Runnin’ and Gunnin’ Phoenix Suns».

Το Run and Gun των Σανς

Tα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται: προφανώς μια ομάδα που επιτίθεται σε επτά δευτερόλεπτα, έχει κάνει λάβαρο της το Run and Gun παιχνίδι, όπως είχε συμβεί και στους Νάγκετς της διετίας 1990-92, όταν στον πάγκο τους καθόταν ο... τρελός επιστήμονας (και πρωταθλητής με τους Λέικερς το 1980) Πολ Γουέστχεντ.

Ο Πλάθα λοιπόν θέλει επιθέσεις με πλαφόν τα επτά δευτερόλεπτα, ζητώντας σε πρώτη φάση από τους παίκτες του και δη τους κουβαλητές της μπάλας, να περάσουν το κέντρο προτού πει κύμινο!

Τρία δευτερόλεπτα για το κέντρο και άλλα τέσσερα για την εκδήλωση της επίθεσης, τόσο απλά!

Η άσκηση στην προπόνηση της ΑΕΚ

«Μας έχει σχεδιάσει αυτή την τακτική στον πίνακα των αποδυτηρίων και μάλιστα έχουμε και σχετική άσκηση, ως μέρος της ρουτίνας μας στην προπόνηση» μού μαρτύρησε ένας παίκτης, μάλιστα η απαίτηση του Πλάθα για το γρήγορο ξεδίπλωμα της επίθεσης, όποτε βεβαίως πληρούνται οι όροι και οι προϋποθέσεις, δεν αφορά μόνον τους πλέι μέικερς, αλλά και τους πέντε παίκτες του εκάστοτε σχήματος.

«Θέλει να είμαστε τρεχαντήρια στην επίθεση, να παίζουμε σε υψηλό ρυθμό, να τελειώνουμε γρήγορα τις φάσεις. Βεβαίως το προαπαιτούμενο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να έχουμε την μπάλα στα χέρια μας μετά από μια αποτελεσματική άμυνα, όπου επίσης μας ζητεί να πιέζουμε ασφυκτικά και να προσπαθούμε να αναχαιτίσουμε τα pick n’ roll με hedge out».

Τα τρίποντα και η επιλογή «Free»

Συν τοις άλλοις ο Πλάθα ενθαρρύνει τους παίκτες του να σουτάρουν τρίποντα, ενώ εμπιστεύεται και το ένστικτο τους, έχοντας επιθέσεις που τις αποκαλεί «Free», δηλαδή ελεύθερης επιλογής και εκτέλεσης.

Ο λεγάμενος, ο οποίος ούτως ή άλλως είναι μια ιδιαίτερη περσόνα δεν έχει κολλήματα στη λογική και στην προσέγγιση του στο παιχνίδι...

Προφανώς οι παίκτες που υφίστανται τη μεγαλύτερη πίεση είναι οι τέσσερις πόιντ γκαρντ της ομάδας: ο Λάνγκστον Χολ, o Τσέισον Ραντλ, ο Δημήτρης Φλιώνης και ο Ζώης Καράμπελας, αλλά ο εξηντάχρονος προπονητής δεν κάνει διακρίσεις....

Εννοώ ότι έχει τις ίδιες απαιτήσεις απ’ όλους τους παίκτες, ανεξαρτήτως θέσης και ύψους, ώστε και οι χειριστές/δημιουργοί και οι υπόλοιποι παίκτες εν είδει trailer να λειτουργούν συντονισμένα και συγχρονισμένα.

Βεβαίως το συγκεκριμένο στιλ δεν έχει αποδώσει έως τώρα στα φιλικά ματς, αλλά σε αυτό παίζει ρόλο και το γεγονός ότι η ΑΕΚ ανακαινίσθηκε εκ βάθρων σε σχέση με την περυσινή σεζόν.

Οι τρεις πάσες του Καζλάουσκας και η επιστροφή του Στιβ Νας

Α, για να μην το ξεχάσω: ανάλογα καινά δαιμόνια με την παρελκόμενη έκπληξη των παικτών είχε επιφέρει και ο Γιόνας Καζλάουσκας ο οποίος με το που αντικατέστησε (τον Οκτώβριο του 2004) τον Μίλαν Μίνιτς και έσκασε μύτη στο ΣΕΦ ζήτησε από τους παίκτες να εκτελούν τα σουτ μετά την τρίτη πάσα!

Την ίδια εποχή στην Αριζόνα ο Ντ’ Αντόνι σκάρωνε τη δική του ευρεσιτεχνία...

Ο θρυλικός πλέι μέικερ της Ολίμπια Μιλάνο εντάχθηκε στο προπονητικό επιτελείο των Σανς το 2002, ως συνεργάτης του Φρανκ Τζόνσον, τον οποίο αντικατέστησε στα τελειώματα της επόμενης σεζόν...

Το καλοκαίρι του 2004 επέστρεψε στο Φοίνιξ, μετά από μια εξαετία στους Μάβερικς, ο Στιβ Νας, στο πρόσωπο του οποίου ο Ντ’ Αντόνι βρήκε το όχημα και την αιχμή του δόρατος της ιδέας του.

Χρειάζονταν ένας ταχύς και δεινός δημιουργός, ένας ψηλός για να ανταποκρίνεται στο pick n’ roll και δυο ευθύβολοι σουτέρ να καραδοκούν στα φτερά της επίθεσης.

Αυτό το σύστημα πρόσφερε κάμποσες επιλογές, υπό την έννοια ότι ο γκαρντ μπορούσε να επιτεθεί, να σουτάρει μετά από ντρίμπλα, να τροφοδοτήσει τον μεγαλόσωμο σέντερ μέσα στο βαμμένο ή να ... ταΐσει τους σουτέρ.

Το pick n’ roll, η Νο 1 επίθεση και η χειρότερη άμυνα

Ο Καναδός πόιντ γκαρντ ήταν εξοικειωμένος στο Run and Gun παιχνίδι από την πρώτη θητεία του στους Σανς (1996-98) και από την καριέρα του στο Ντάλας και εμφανίσθηκε «σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος» (όπως λέει και ο Καβάφης) να υποστηρίξει το pick n’ roll και την επίθεση των επτά δευτερολέπτων.

Αυτός θα γινόταν ο ιδανικός διευθυντής του σόου, άλλωστε ο Ντ’ Αντόνι επιμένει ακόμα ότι «Ο Νας είναι ο καλύτερος που έχω δει στη ζωή μου στο να παίρνει τη σωστή απόφαση τη σωστή στιγμή».

Tη σεζόν 2004-05 οι Σανς μπήκαν φουριόζοι, πέτυχαν 31 νίκες στα πρώτα 35 ματς και τερμάτισαν στο Νο 1 ολόκληρου του ΝΒΑ με ρεκόρ 62-20, μοστράροντας την καλύτερη επίθεση της λίγκας (110.4 πόντοι), τη... χειρότερη άμυνα (103.0), τις περισσότερες κατοχές ανά αγώνα (95.9), το δεύτερο καλύτερο rating και τα περισσότερα τρίποντα με ποσοστό 39.3%.

Tους φρέναραν οι Σπερς

Στα playoffs σκούπισαν τους Γκρίζλις με 4-0, ύστερα ξεπέρασαν το εμπόδιο των Μάβερικς με 4-1, ενώ στους τελικούς της Δύσης οι Σπερς κατάφεραν να επιβραδύνουν τον δαιμονιώδη ρυθμό τους και να τους αποκλείσουν με 4-1.

Δίπλα στον Νας εκείνη τη σεζόν βρίσκονταν, μεταξύ άλλων, ο Αμάρε Στουνταμάιρ, ο «Matrix», κατά κόσμον Σον Μάριον, ο Κουεντίν Ρίτσαρντσον, ο Τζόε Τζόνσον, ο Τζιμν Τζάκσον, ο Λεάντρο Μπαρμπόσα και ο μετέπειτα παίκτης του Αρη, του Ηρακλή και του Περιστερίου, Σμους Πάρκερ.

Tην επόμενη σεζόν (2005-06), όταν η επίθεση των επτά δευτερολέπτων βρισκόταν στα καλύτερα της και η ομάδα εμφανιζόταν ακόμη πιο δεμένη και έτοιμη για να ανέβει στο θρόνο, τη βάρεσε αλύπητα η ατυχία.

Το πλήγμα με τον Στουνταμάιρ και ο γκαρντ που έγινε σέντερ!

Προτού καν αρχίσει η περίοδος, τραυματίσθηκε στο αριστερό γόνατο ο Στουνταμάιρ, ο οποίος αργότερα επέστρεψε μόλις για τρία ματς και ξαναμπήκε στο χειρουργείο!

Το αποτέλεσμα;

Ο Μπορίς Ντιό, ο οποίος είχε δηλωθεί ως γκαρντ κατάντησε να παίζει ακόμη και σέντερ, ωστόσο ανακηρύχθηκε ως ο πιο βελτιωμένος παίκτης της χρονιάς!

Παρόντων επίσης του πρώην παίκτη του Παναθηναϊκού και του Αμαρουσίου, Πατ Μπερκ και του Κερτ Τόμας, οι Σανς τερμάτισαν με ρεκόρ 54-28 και μόστραραν πάλι την καλύτερη επίθεση (108.4), την τρίτη χειρότερη άμυνα (102.8), το τέταρτο rating και την πρωτοκαθεδρία στις κατοχές (95.8) και στα τρίποντα.

Στην κούρσα των playoffs πέτυχαν μια επική ανατροπή από το 1-3 στο 4-3 κόντρα στους Λέικερς, έπειτα απέκλεισαν επίσης στα επτά ματς τους Κλίπερς, αλλά στους τελικούς της Δύσης αποκλείσθηκαν με 4-2 από τους Μάβερικς,

H επίθεση Seven Seconds or Less του Ντ’ Αντόνι με στόχο ένα γρήγορο καλό σουτ αποτέλεσε μια ρηξικέλευθη τακτική και μια επανάσταση μπροστά από την εποχή της, την οποία αργότερα μιμήθηκαν και άλλες ομάδες στο ΝΒΑ και αλλαχού.

Αλλαχού και πλέον και στα Άνω Λιόσια!