Κοντεύουν τριάντα χρόνια από τότε που μια ομάδα δικαστικών με επικεφαλής τον Αντόνιο ντι Πιέτρο άρχισε να διερευνά τις υποθέσεις σκανδάλων και διαφθοράς στην Ιταλία…

Εκείνη η επιχείρηση ονομάσθηκε «καθαρά χέρια» και οδήγησε στη διάλυση της πρώτης ιταλικής μεταπολεμικής δημοκρατίας, αλλά αυτή που εκτυλίσσεται τώρα στην Κολωνία είναι εντελώς διαφορετική…

Τώρα τα καθαρά χέρια ενδέχεται σε λίγες ώρες να οδηγήσουν στην εγκαθίδρυση μιας νέας κυβέρνησης στο ευρωπαϊκό μπάσκετ όταν η Αναντολού Εφές θα αντιμετωπίσει την Μπαρτσελόνα (21:30, NS1 και LIVE από το SPORT24), έστω κι αν αυτή πιθανότατα θα είναι υπηρεσιακή και πάντως βραχύβια…

Γιατί άνοιξα αυτή την κουβέντα για τους κανόνες υγιεινής;

Διότι εάν κάποιος είχε και διατηρεί τη μανία με τα αντισηπτικά, πολύ προτού τα κάνει της μόδας η συφοριασμένη η πανδημία, βρίσκεται εδώ!

Λέγεται Σέιν Λάρκιν!

O γεννημένος στις 2 Οκτωβρίου του 1992 γιος του σπουδαίου παίκτη του μπέιζμπολ και Hall Of Famer, Mπάρι Λάρκιν δεν είναι μια απλή περίπτωση και δεν εννοώ το μπασκετικό σκέλος της υπόθεσης, αλλά το ανθρώπινο.

ΟΙ ΕΜΜΟΝΕΣ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ

Ο Λάρκιν υποφέρει από το σύνδρομο OCD, δηλαδή από μια χρόνια και διαρκή ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή η οποία του προκαλεί επαναλαμβανόμενες σκέψεις υπό την μορφή εμμονών που τον κυριεύουν στην καθημερινότητα του.

Στη δική του περίπτωση αυτοί οι ψυχαναγκασμοί του δημιούργησαν την εμμονή να πλένει συνεχώς τα χέρια του, χωρίς να υπάρχει λόγος!

«Όταν ήμουν ο μικρός ο πατέρας μου προσπάθησε να με βοηθήσει να ξεπεράσω το πρόβλημα, αλλά ο τρόπος του ήταν λανθασμένος» έχει πει ο ίδιος.

«Δεν έπλενε επίτηδες τα δικά του χέρια και με χάιδευε, λέγοντας μου ότι ‘’είσαι πολύ καλό παιδί’’. Νόμιζε ότι με αυτόν τον τρόπο θα με κάνει να ξεκολλήσω από τις εμμονές μου, αλλά η μέθοδος του δεν έφερε αποτέλεσμα».

«ΜΕ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΦΡΙΚΙΟ»!

Σταδιακά ο Λάρκιν έγινε δέσμιος των ψυχαναγκασμών του και μάλιστα άρχισε να καταλαμβάνεται από φοβίες.

«Ένιωθα ότι ο κόσμος με περνούσε για φρικιό και με κορόιδευε και αυτή η ιδέα επέτεινε το πρόβλημα» αποκάλυψε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε πρόπερσι στον Αρη Μπάρκα και προβλήθηκε στην εκπομπή «Pick N’ Roll» της Cosmote TV, εξηγώντας πώς αποφάσισε να βγει από αυτό το τούνελ και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

«Το ζήτημα είναι πνευματικό και αποφάσισα να το διαχειριστώ όσο πιο αποτελεσματικά μπορούσα. Χρειαζόταν να απευθυνθώ σε ειδικούς και να ακολουθήσω μια πνευματική και ψυχολογική θεραπεία, αλλά κυρίως ένιωσα την ανάγκη να βγω και να μιλήσω γι’ αυτό» είπε.

«Πήρα κουράγιο από τον Κέβιν Λοβ και τον ΝτεΜάρ ΝτεΡόζαν, που δημοσιοποίησαν τις δικές τους μανιοκαταθλιπτικές συμπεριφορές και αυτό με βοήθησε πολύ ώστε να ξεπεράσω τις δικές μου εμμονές και να απελευθερωθώ ώστε να μη με κυριεύουν στην καθημερινότητα μου».

Ο Λάρκιν έγραψε ένα άρθρο εξηγώντας τι ένιωθε…

«ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΤΕ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟ»

«Αυτός είμαι και δεν θέλω να με βλέπετε σαν κάποιον διαφορετικό. Με αγαπάτε ως παίκτη και θέλω να με αγαπάτε και ως άνθρωπο. Είμαι ένας κανονικός τύπος που έχει τα ίδια προβλήματα με πολλούς ανθρώπους στον κόσμο. Ολοι μας έχουμε κάτι μέσα μας, απλώς είναι διαφορετικό για τον καθένα. Αλλοι το φανερώνουν για να λυτρωθούν κι άλλοι το κρατούν κρυφό και καταδυναστεύονται από αυτό».

Τι συνέβη όταν ο Λάρκιν είπε την ιστορία του προς τα έξω;

«Δεν ήξερα τι να περιμένω και πώς θα αντιδρούσαν ο κόσμος και κυρίως το περιβάλλον μου. Ευτυχώς η στάση όλων υπήρξε απρόσμενα θετική και δεν μετάνιωσα ούτε μια στιγμή για την απόφαση μου να μιλήσω. Δέχθηκα παρά πολλά τηλεφωνήματα και μηνύματα από γνωστούς και κυρίως από αγνώστους, για να με συγχαρούν για την εξωστρέφεια μου, για να με υποστηρίξουν, αλλά για να μου ζητήσουν συμβουλές, επειδή και οι ίδιοι αντιμετώπιζαν κάποιον ψυχαναγκασμό».

Η συνέχεια είναι η καθημερινότητα του, τόσο στην μπασκετική/επαγγελματική, όσο και στην ανθρώπινη διάσταση της.

«Νιώθω πλέον πολύ καλύτερα και χαίρομαι διότι με τη δημοσιοποίηση του ζητήματος μου βοήθησα πολύ κόσμο και είμαι πρόθυμος να σταθώ στο πλευρό όλων όσοι διερευνούν τα συμπτώματα της διαταραχής και ζητούν τη βοήθεια μου. Σε αυτό έπαιξαν σημαντικό ρόλο η αθλητική ιδιότητα μου και το γεγονός ότι είμαι γνωστός. O κόσμος με ξέρει και με βλέπει να παίζω μπάσκετ, επίσης διαβάζει τι γράφω στις διάφορες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και αυτή η διαδραστικότητα λειτουργεί πολύ θετικά».

«ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ΜΑΣ»

Στο τέλος της ημέρας, ο Σέιν Λάρκιν αναδεικνύει με τον δικό του τρόπο το αγαθό του να είναι κάποιος γνωστός και δημοφιλής αθλητής.

«Με τόσο κόσμο που έλκεται από το μπάσκετ και ασχολείται με τα σπορ, μπορούμε να παίξουμε σπουδαίο ρόλο και να αλλάξουμε διάφορα πράγματα προς το καλύτερο. Είμαστε ταλαντούχοι αθλητές που ψυχαγωγούν τον κόσμο, αλλά δεν πρέπει να μένουμε μονάχα σε αυτή την πτυχή της ζωής μας. Οφείλουμε να δείχνουμε τις ευαισθησίες μας και να είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας».

Οπως είπε και ο ίδιος στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου των φιναλίστ, «η Παρασκευή δεν ήταν η μέρα μου, αλλά ήταν η μέρα της Εφές».

Το εάν και κατά πόσον θα είναι και απόψε η μέρα της Εφές θα φανεί όταν θα ακουστεί η κόρνα της λήξης του τελικού και ίσως τότε ο Λάρκιν πλύνει τα χέρια ρου όχι με νερό, ούτε με αντισηπτικό, αλλά με το νέκταρ του θριάμβου!

Πλάκα πλάκα ο Λάρκιν και ο Μίτσιτς δεν είναι απλώς ένα δίδυμο κάτσε καλά, αλλά μια εταιρεία δολοφόνων!

Βάζω και τον Σέρβο γκαρντ σε αυτή την κουβέντα, όχι επειδή ανακηρύχθηκε δικαίως MVP της εφετινής σεζόν, αλλά διότι μου έκατσε όπως ο πρώτος αριθμός του λαχείου χθες το βράδυ!

Τον συνάντησα στη μικτή ζώνη και μιας και τον είδα παραδόξως πριν από έναν τελικό, χαλαρό και χαμογελαστό είπα να του ζαλίσω λίγο τον έρωτα!

ΑΛΛΟΣ… ΧΕΖΟΝΙΑ!

Πλάκα πλάκα ο Μίτσιτς είναι η σερβική εκδοχή του Χεζόνια, όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά επειδή κι ελόγου του έχει ένα κόλλημα με τον Παναθηναϊκό και κυρίως με τον Διαμαντίδη!

Απλώς σε αντιδιαστολή με τον Μάριο, ελόγου του έχει και σιδεράκια στα δόντια!!!

Τον ρώτησα ποιους προηγούμενους τελικούς της Ευρωλίγκας θυμάται και ο πρώτος που ανέφερε ήταν εκείνος του 2011 στη Βαρκελώνη.

Τον ρώτησα ποιος γκαρντ ήταν το παιδικό πρότυπο του και κατονόμασε φόρα παρτίδα τον Διαμαντίδη.

Δεν τον ρώτησα βεβαίως εάν θα φορέσει κάποια στιγμή κι ελόγου του τη φανέλα του Παναθηναϊκού, διότι προς το παρόν προβάρει κάποια με το λογότυπο του ΝΒΑ!

«Από μικρός ήμουν κολλημένος με το μπάσκετ και παρακολουθούσα τους πάντες και τα πάντα. Οι φίλοι μου με έλεγαν… BasketPedia, διότι δεν άφηνα τίποτε να πέσει κάτω, αλλά τα τελευταία πέντε χρόνια δεν βλέπω καθόλου! Έχω αρκετό μπάσκετ στην καθημερινότητα μου για να φορτώνομαι και με άλλο. Προσπαθώ να απολαύσω λίγο τη ζωή μου και έξω από το γήπεδο» μου είπε γελώντας, οπότε μου έδωσε πάτημα και θάρρος για να του τσιγκλήσω τα εσώψυχα!

Ο ΜΗΤΣΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΛΟΣ

«Θυμάμαι πολύ καλά το Final Four του 2011 με τη νίκη του Παναθηναϊκού. Τότε ήμουν 17 χρονών και μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο Διαμαντίδης για τον τρόπο του παιχνιδιού του» μου μαρτύρησε.

«Την προηγούμενη χρονιά στο Παρίσι έπαιξε η Παρτίζαν και ο Ολυμπιακός είχε τον Τεόντοσιτς, για τον οποίο χάρηκα πολύ όταν πήρε τον τίτλο του MVP και μάλιστα αναρωτιόμουν πώς θα ένιωθε εάν κατακτούσε και τον τίτλο της Ευρωλίγκας. Το πέτυχε αργότερα και νομίζω ότι αυτή είναι η ομορφιά του μπάσκετ και η δική μου προσέγγιση: να δουλεύεις σκληρά και να πιστεύεις ότι θα συμβούν διάφορα όμορφα πράγματα, χωρίς να τα εκβιάζεις».

Πώς προέκυψε το κόλλημα του Μίτσιτς με τον πρώην αρχηγό του Παναθηναϊκού; Ιδού η εξήγηση και η επιχειρηματολογία του…

«Ήμουν πάντοτε στη μεριά του Διαμαντίδη. Πολλοί με ρωτούν για ποιο λόγο είχα αυτόν ως πρότυπο και όχι τον Μίλος ή τον Σάρας ή τον Παπαλουκά, αλλά η εξήγηση είναι απλή: ο Διαμαντίδης μου άρεσε λόγω του ταπεινού χαρακτήρα του. Έκανε τα πάντα στο γήπεδο, συμμετείχε σε όλες τις φάσεις ενός αγώνα, κυριαρχούσε και αυτό ήταν. Τίποτε άλλο. Δεν απασχόλησε ποτέ τον κόσμο με τη ζωή του έξω από τα γήπεδα, αλλά μόνο με τα κατορθώματα του στο μπάσκετ».

Η ΠΟΛΥΠΡΑΓΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΦΑΣΑΡΙΑ

Ένα…υβρίδιο του Διαμαντίδη λοιπόν; Γελάει που το ακούει αυτό και απαντά: «Προσπαθώ να κάνω πολλά πράγματα στο γήπεδο. Τις τελευταίες σεζόν σκοράρω πολύ, αλλά παράλληλα προσπαθώ να δίνω έμφαση στις ασίστ, στα ριμπάουντ, στην άμυνα και σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού».

Ο αποψινός τελικός με την Μπαρτσελόνα ενδέχεται να σηματοδοτήσει το κύκνειο άσμα του γεννημένου στο Κράλιεβο, 27χρονου γκαρντ στην EuroLeague…

«Δεν το ξέρω αυτό και στην παρούσα φάση δεν με απασχολεί. Δεν έχω καμιά πρόταση από το ΝΒΑ, ούτε από άλλη ομάδα της Ευρωλίγκας, ούτε καν από την Εφές» σχολιάζει.

«Ίσως υπάρχουν κάποιες διαπραγματεύσεις όχι πίσω από την πλάτη μου, αλλά πίσω από τα μάτια μου, ωστόσο αυτό είναι κάτι που δεν με απασχολεί αυτή τη στιγμή. Εχω μια δουλειά να κάνω και θέλω να εστιάσω αποκλειστικά στον τελικό. Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν μου άρεσαν οι πολλές κουβέντες και η… φασαρία γύρω από το όνομα μου».

Δεν του άρεσαν ποτέ και δεν του αρέσουν ούτε τώρα. Δεκτόν…

Αλλά, διάβολε, ο τύπος είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει, ώστε να μη γίνεται φασαρία για την πάρτη του!