Aπό τη στιγμή που ‘έφυγε από τη μέση ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και έμειναν εκτός νυμφώνος οι (αγαπημένοι μου) Χιτ, να σα βρέξει, να σα δε βρέξει!

Αστειεύομαι, αλλά όχι και τόσο: εννοώ ότι δεν θα με χαλάσει ό,τι κι αν γενεί, όποιοι κι αν κατακτήσουν τον τίτλο σε αυτό το απροσδόκητο γαϊτανάκι που αρχίζει να σέρνεται από απόψε στο Σαν Φρανσίσκο στους τελικούς ανάμεσα σε Γουόριορς και Σέλτικς (3/6, 04:00, Cosmote Sport 4 και LIVE από το SPORT24). ανάμεσα σε δυο ομάδες οι οποίες διάνυσαν όλο τον δρόμο ως τους τελικούς και παίζουν τα ρέστα τους.

«Τα ρέστα μου. Τα βλέπω», όπως έλεγαν ο πρόεδρος του δικαστηρίου και η Ρένα Βλαχοπούλου σε εκείνον τον ξεκαρδιστικό διάλογο που διαμείβεται στην ταινία «Η Χαρτοπαίχτρα»!

Τα ρέστα τους, το δίχως άλλο, παίζουν και οι δυο ομάδες και αυτά τα ρέστα του καθενός τα βλέπει ο άλλος...

Η δυναστεία των Γουόριορς και η υπέρβαση των Σέλτικς

Στη μια πλευρά βρίσκονται οι Γουόριορς που εκφράζουν τη χαρά του παιχνιδιού και θέλουν να θεμελιώσουν έτι περαιτέρω τη σύγχρονη δυναστεία τους.

Αντίκρυ τους στέκονται οι Σέλτικς, οι οποίοι διηγούνται όχι μονάχα την (εδώ και 14 χρόνια κλειδωμένη στα σεντούκια) ιστορία τους, αλλά και την υπερβατική και against all odds πορεία τους στην εφετινή σεζόν, που μοιάζει με παραμύθι.

Ως εκ τούτου μένει να φανεί εάν ο επίλογος θα τους επιφυλάξει ένα happy end ώστε να ξαναζωντανέψει ο μαρμαρωμένος βασιλιάς που σουλατσάρει σαν το φάντασμα της όπερας στα έγκατα του Garden!

Ο Τσάμπερλεν και ο Ράσελ

Πέρασαν κιόλας 58 χρόνια από την τελευταία φορά που οι δυο τωρινοί αντίδικοι αναμετρήθηκαν στα... μαρμαρένια αλώνια των τελικών...

Εκείνη την εποχή (1964) μεσουρανούσαν δυο ανήμερα θεριά που ανταποκρίνονταν στο νόημα του σλόγκαν «Έκαστος στο είδος του κι ο Λουμίδης στους καφέδες»!

Ο Γουίλτ Τσάμπερλεν είχε ως σπεσιαλιτέ του την επίθεση και οργίασε σε εκείνη τη σειρά, αλλά, ως γνωστόν, τα πρωταθλήματα τα παίρνει η άμυνα και εκείνο το (ξανα)πήρε ο Ράσελ.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο ποτάμι και αρχής γενομένης από τα χαράματα της Παρασκευής, οι Καλιφορνέζοι και οι Βοστωνέζοι θα φάνε τα λυσσακά τους για να ρουφήξουν ως την τελευταία στάλα το νέκταρ μέσα από το ιερό δισκοπότηρο που λαμπυρίζει μπροστά τους.

Τα επτά breaks των Σέλτικς

Οι Dubs έχουν το πλεονέκτημα έδρας, το οποίο πάντως αποτελεί μια πολύ σχετική υπόθεση!

Το εννοώ αυτό διότι οι Σέλτικς καθ’ οδόν προς τους τελικούς στους οποίους επιστρέφουν μετά από 12 χρόνια, πέτυχαν επτά breaks, οπότε είναι προφανές ότι έχουν αποκτήσει την τεχνογνωσία των νικών μακριά από το σπίτι τους.

Γιατί, διάβολε, να μην (μπορούν να το) ξανακάνουν;

Στον αντίποδα του know-how στις εκτός έδρας νίκες στην εφετινή σεζόν, οι Γουόριορς αντιπαραθέτουν μια σοκαριστική υπεροχή σε αυτό που οι Αμερικανοί συνηθίζουν να λένε «been there, done that»...

Οι 123 τελικοί των Γουόριορς και ο… κανένας των Σέλτικς!

Οι τύποι από το Σαν Φρανσίσκο έχουν κατακτήσει τρείς τίτλους μέσα σε επτά χρόνια (2015, 2017, 2018), υπήρξαν άλλες δυο φορές φιναλίστ (2016, 2019) και ενώ το μητρώο των τωρινών παικτών των Σέλτικς σε τελικούς είναι λευκό, ελόγου τους μοστράρουν τόσους από δαύτους, ώστε περισσεύουν για να φάν’ κι οι κότες!

Συνολικά όλοι οι παίκτες των πρωταθλητών της Ανατολής δεν έχουν παίξει σε κανέναν τελικό μέχρι τώρα, ενώ εκείνοι της Δύσης αριθμούν 123!

Οι Λέικερς, οι Μπουλς και η υπεροχή των Σέλτικς

Μετά από τρεις απανωτές χαμένες σειρές τελικών της Ανατολής, οι 17 φορές εστεμμένοι Σέλτικς έσπασαν το ρόδι και πλέον σημαδεύουν το πρώτο λάφυρο τους μετά το 2008 και το 18ο στα χρονικά, ώστε να ξεπεράσουν τους Λέικερς και να μείνουν μόνοι τους στο ρετιρέ.

Στον αντίποδα οι Γουόριορς, οι οποίοι τις προηγούμενες δυο σεζόν έμειναν εκτός νυμφώνος των playoffs, διεκδικούν το έβδομο τρόπαιο τους, με το οποίο θα αναγκάσουν τους Μπουλς να βλέπουν τις πλάτες τους!

Πριν από τους τελικούς του 1964 οι δυο τους είχαν αναμετρηθεί άλλες τρεις φορές σε σειρές playoffs με τους Σέλτικς να έχουν επικρατήσει σε όλες και να υπερτερούν καταφανώς με 16 νίκες έναντι των έξι που έχουν πετύχει οι Γουόριορς στα ανταμώματα τους στην post season.

Συνολικά σε 367 μεταξύ τους αγώνες, οι Σέλτικς έχουν τη μερίδα του λέοντος στις νίκες με 224-143 (κανονική περίοδος 208-137, playoffs 16-6), ενώ τρέχουν ένα επί μέρους σκορ 5-1.

Η μαύρη τρύπα του Κερ

Α, για να μην το ξεχάσω: οι Σέλτικς είναι η μόνη ομάδα του ΝΒΑ απέναντι στην οποία οι Γουόριορς έχουν αρνητικό ρεκόρ (7 νίκες-9 ήττες) επί ημερών Στιβ Κερ!

Στην εφετινή κανονική περίοδο οι δυο ομάδες μοιράσθηκαν τις νίκες: οι Γουόριορς νίκησαν στη Βοστώνη με 111-107 και οι Σέλτικς άλωσαν το Σαν Φρανσίσκο με 110-88.

Οι Γουόριορς έχουν παίξει 59 αγώνες σε οκτώ (6+2) σειρές τελικών, ενώ οι Σέλτικς αντιπαραβάλλουν 129 τελικούς σε 20 σειρές (17-3) ευρισκόμενοι στο Νο 2 πίσω από τους Λέικερς (185).

Τι θα γενεί λοιπόν σε αυτή την ομολογουμένως απροσδόκητη σειρά που ξεπροβάλλει στον ορίζοντα;

Επιχειρώντας μια πρώτη προσέγγιση στα δεδομένα και τα ζητούμενα των δυο φιναλίστ –και για να μην μακρηγορώ-στέκομαι σε τρία στοιχεία ένθεν και ένθεν, που (εκτιμώ πως) θα βαρύνουν στην εξέλιξη και στην κατάληξη της σειράς...

Γουόριορς: Λίγα λόγια και πολλή μουσική

Η εξαιρετική έως και εντυπωσιακή ροή των επιθέσεων τους παραπέμπει ευθέως στο passing game, στο spacing και στην αλληλουχία πάσα-κόψιμο-πάσα που χαρακτήριζε τους κραταιούς και πεντάκις πρωταθλητές Σπερς. Έκπληξη; Καμία, δεδομένου ότι ο Στιβ Κερ διετέλεσε παίκτης του Γκρεγκ Πόποβιτς στο Σαν Αντόνιο, ενώ βρίσκεται στο πλάι του και στον πάγκο της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ.

Αυτή η ροή του παιχνιδιού τους βάζει όλους τους παίκτες στην εξίσωση και πέρα από την αέναη κίνηση και το καίριο σημάδεμα σε κάθε φάση χαρακτηρίζεται επίσης από τις πολλές πάσες και τις λίγες ντρίμπλες. Σαν να λέμε, λίγα λόγια και πολλή μουσική!

Τα χαμηλά σχήματα

Το small ball και οι παρελκόμενες αλλαγές σε όλα τα σκριν αποτελούν ένα αγωνιστικό ίδιον των Dubs που συχνά παρατάσσουν τον Κάρι στο 1, τον Πουλ στο 2, τον Τόμπσον στο 3, τον Γουίγκινς στο 4 και τον Γκριν στο 5.

Οι Καλιφορνέζοι έχουν εθισθεί σε αυτό το στιλ, ξέρουν και μπορούν να το υποστηρίξουν με μεγάλη συνέπεια και συνάμα υπερτερούν κατά πολύ έναντι οποιασδήποτε άλλης ομάδας σε εμπειρία και τεχνογνωσία στον πρωταθλητισμό.

Ο Γκριν και το καμουφλάζ

Ως γνωστόν, τα πρωταθλήματα τα παίρνει η άμυνα και οι Γουόριορς μόστραραν το τρίτο μικρότερο παθητικό πόντων στην κανονική περίοδο, πίσω από τους Σέλτικς και τους Μάβερικς.

Το ερώτημα που τίθεται στην προκειμένη περίπτωση είναι εάν και κατά πόσον θα καμουφλάρουν κάποιες αδυναμίες στην ατομική άμυνα, κυρίως σε φάσεις τις οποίες δεν μπορεί να καλύψει ο πανταχού παρών Ντρέιμοντ Γκριν.

Σέλτικς: Το «ναι μεν αλλά» της άμυνας

Η άμυνα με αλλαγές που εφαρμόζουν οι Σέλτικς και απέβη εξόχως αποτελεσματική σε όλες τις σειρές των playoffs ενδείκνυται απέναντι σε αντιπάλους που παίζουν πολύ με το pick n’ roll και το isolation game (βλέπε Μπακς).

Πόσο θα λειτουργήσει όμως κόντρα σε μια ομάδα η οποία κυκλοφορεί πολύ καλά την μπάλα, έχει εξαιρετική ροή στην επίθεση και μπορεί ανά πάσα στιγμή να προκαλέσει ρήγματα;

Το πείραγμα του μυαλού

Οι Βοστωνέζοι διαθέτουν σκληράδα, παίζουν στα όρια του φάουλ και έχουν ως αιχμή του δόρατος στο παιχνίδι τους τη λεγόμενη physicality. Εάν κι εφόσον θεωρηθεί ότι υπερέχουν σε αυτό τον τομέα έναντι των Γουόριορς καλούνται να ανταποκριθούν σε μια μεγάλη διπλή πρόκληση: να πειράξουν το μυαλό και να χαλάσουν το παιχνίδι των αντιπάλων τους.

Να μη γίνει ο Τέιτουμ, Ντόντσιτς!

Στο ρόστερ των Σέλτικς δεσπόζει ο Τζέισον Τέιτουμ, ο νέος σούπερ σταρ της λίγκας και ενδεχομένως ο επόμενος MVP της κανονικής περιόδου. Ο πολύφερνος και πληθωρικός φόργουορντ έχει την ικανότητα να σκοράρει με ατομικές ενέργειες και να βάζει δύσκολα καλάθια, αλλά αυτά ενδεχομένως δεν θα επαρκέσουν για να στεφθούν πρωταθλητές οι Βοστωνέζοι, εφόσον δεν συνοδευθούν από ανάλογες επιδόσεις των συμπαικτών του.

Το ταλέντο του Τέιτουμ αποτελεί τη σταθερά των πρωταθλητών της Ανατολής, οι οποίοι ωστόσο χρειάζονται το step up και (όσο μπακαλίστικο κι αν ακούγεται) κάποιες μαζεμένες 25άρες από άλλους παίκτες ή τα τρίποντα του Γκαρντ Γουίλιαμς, όπως συνέβη στο Game 7 με τους Μπακς. Ακόμη κι αν ο Τέιτουμ βάλει δυο τρεις σαραντάρες, αυτές δεν προεξοφλούν τις νίκες, όπως άλλωστε αποδείχθηκε και με τον Λούκα Ντόντσιτς στους τελικούς της Δύσης.