Γύρω στις έξι και είκοσι σήμερα το πρωί που πήγα να κατακλιθώ ένιωσα σαν τον συχωρεμένο τον Γεράσιμο Αρσένη...

Στις 19 Ιανουαρίου του 1996, όταν η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εξέλεξε αρχηγό του κόμματος και πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη, ο Κεφαλλονίτης πολιτικός αυτοσαρκάσθηκε λέγοντας "Γιώργο χάσαμε"!

Τζίμι χάσαμε! Το ίδιο είπα κι εγώ, βλέποντας τον Μπάτλερ να αποχωρεί ηττημένος και λυπημένος από τη σκηνή. Τζίμι χάσαμε!

Έχασαν οι Χιτ, νίκησαν οι Σέλτικς και η ζωή συνεχίζεται! Συνεχίζεται μονάχα για τους εφτάψυχους Βοστωνέζους, οι οποίοι επέζησαν δυο διαδοχικών Game Seven και επιφυλάσσονται δια τα περαιτέρω.

Επειδή έχω εκτεθεί δημοσίως και μάλιστα δυο φορές με τους Χιτ και με τον Μπάτλερ ομολογώ την οικτρή διάψευσή μου και αναλαμβάνω τις ευθύνες!

Σπαθιά να καταπιεί; Ο Μπάτλερ πάλι έκανε τα πάντα όλα για να επιβεβαιώσει τη δική του πρόβλεψη αλλά τι άλλο να κάνει... Σπαθιά να καταπιεί!

Αστόχησε κιόλας σε εκείνο το κρίσιμο σουτ νωρίτερα και ενώ οι Σέλτικς ζορίζονταν και είχαν χάσει την ισορροπία και τη διαύγειά τους -οι Χιτ αποδείχθηκαν ατζαμήδες σε εννέα διαδοχικές απόπειρες να σκοράρουν- ε, κατόπιν όλων αυτών ισχύει η ατάκα από ένα ανέκδοτο...

Πού πας ρε Καραμήτρο! Πάνω στην τσατίλα και στην απογοήτευση του για την ήττα και τον αποκλεισμό από τους τελικούς ο Μπαμ Αντεμπάγιο, έσκισε, λέει, την μπλούζα του!

Οι... κοτσίδες του Φίφη και το "ουαί τοις ηττημένοις"

Είτε έσκιζε την μπλούζα του, είτε τράβαγε τις... κοτσίδες του, όπως έλεγε και ο Σταύρος Παράβας υποδυόμενος τον Φίφη, η ιστορία δεν αλλάζει: οι Χιτ δεν θα διεκδικήσουν τον τέταρτο τίτλο τους και μέριασαν για να διαβούν οι Σέλτικς.

"Vae victis" όμως, πάει να πει "ουαί τοις ηττημένοις", όπως είχε πει o αρχηγός των Γαλατών Βρέννος στους Ρωμαίους!

Αισθάνομαι άσχημα τώρα, διότι έχω ξοδέψει 269 λέξεις ασχολούμενος με τους χαμένους και όχι με τους νικητές που επιστρέφουν στους τελικούς του ΝΒΑ μετά από 12 χρόνια και τρεις αποτυχημένες απόπειρες να το διαπράξουν: το 2017 και το 2018 τους φρέναρε ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, το 2020 τρίτωσε το κακό με δήμιο τον Μπάτλερ, αλλά τώρα απενοχοποιήθηκαν, ξόρκισαν τους δαίμονές τους και βουρ στον πατσά!

Το μυστικό στον τάφο του Άουερμπαχ

Οι Σέλτικς λοιπόν... Οι Σέλτικς, η χιλιοτραγουδισμένη Celtic Pride και το περιβόητο Boston Mystique που λένε πως το πήρε στον τάφο του στις 28 Οκτωβρίου του 2006 ο αρχιτέκτων και "Πατριάρχης" της δυναστείας, Ρεντ Άουερμπαχ.

Δυο χρόνια αργότερα (2008) οι Σέλτικς ανέβηκαν στο θρόνο για 17η φορά, το 2010 ηττήθηκαν στους τελικούς από τους Λέικερς και πάπαλα!

Τώρα οι Σέλτικς επέστρεψαν για τα καλά μετά από τα κακά: δεν εννοώ τις μαζεμένες αποτυχίες τους, αλλά τη φριχτή εκκίνησή τους στην εφετινή σεζόν, καθόσον λίγο προτού φύγει το 2021 είχαν κατρακυλήσει στη 10η θέση και έβλεπαν με το κιάλι τα playoffs.

Η εφετινή ιστορία των Σέλτικς αποτελεί την επιτομή της ανάκαμψης, της ανασύνταξης, της αντεπίθεσης και εν τέλει της δικαίωσης των φυσικών και ηθικών αυτουργών του εγκλήματος...

Ο Μπραντ Σίβενς εμπιστεύθηκε έναν άγουρο πρωτάρη προπονητή, που απλώς κουβάλαγε τις δάφνες της συστατικής επιστολής του Γκρεγκ Πόποβιτς.

Ο Τζέισον Τέιτουμ και ο Τζέιλεν Μπράουν δεν έδιναν την μπάλα από το δεξί στο αριστερό, με αποτέλεσμα να βγει ο Μάρκους Σμαρτ και να τους βγάλει στη σέντρα χαρακτηρίζοντας τους παρτάκηδες.

Το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος

Αίφνης, οι Σέλτικς μεταποιήθηκαν, μεταλλάχθηκαν, μεταμορφώθηκαν και να πώς το ασχημόπαπο έγινε κύκνος.

Όλα αυτά βεβαίως, δεν συνέβησαν με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος που δεν ξέρω κιόλας εάν σουλάτσαρε στην ευρύτερη περιοχή της Μασαχουσέτης.

Όλα αυτά δεν συνέβησαν επίσης, με τη λογική του "πατάω ένα κουμπί και βγαίνει η χοντρή"!

Η λουστραρισμένη αμυντική πανοπλία

Για να γυρίσει ο ήλιος στη Βοστώνη χρειάστηκε πολλή δουλειά στο γήπεδο και στα αποδυτήρια και σε όλα τα επίπεδα: στο πώς φόρεσαν μια αδιαπέραστη αμυντική πανοπλία (που θαρρείς ότι την έβγαλαν λουστραρισμένη από το σεντούκι του Μπιλ Ράσελ), στο πώς βελτίωσαν τη λειτουργία τους στην επίθεση, στο πώς αναδιανεμήθηκαν οι ρόλοι, στο πώς ξανάχτισαν τον χαρακτήρα τους, στο πώς τόνωσαν τη ψυχολογία τους (προϊόντος του χρόνου μέσω των αποτελεσμάτων) και στο πώς από ατομιστές, ασόβαροι και αναξιόπιστοι έγιναν μια ομάδα να την πιείς στο ποτήρι.

Στο ποτήρι, ίσως και στο ιερό δισκοπότηρο που λαμπυρίζει μπροστά τους και αδημονούν να ρουφήξουν μέχρι την τελευταία στάλα το νέκταρ!

Ένα βράδυ στην Ουάσιγκτον

Σε αυτή την επική αντεπίθεση των Σέλτικς υπάρχει ένα ορόσημο, το οποίο μάλιστα αποτυπώθηκε αναπάντεχα, απροσδόκητα και σε ανύποπτο χρόνο.

Το πρωί της 23ης του περασμένου Ιανουαρίου όταν έφτασαν στην Ουάσινγκτον για τον αγώνα με τους Ουίζαρντς φορούσαν μαύρες πλερέζες, διότι 48 ώρες νωρίτερα είχαν ηττηθεί στην έδρα τους από τους Μπλέιζερς, ερήμην του Ντέιμιαν Λίλαρντ με 109-105 και βρίσκονταν στη 10η θέση με ρεκόρ 23-24.

Σε τέσσερα απανωτά ματς ο Τζέισον Τέιτουμ είχε αστοχήσει σε 18 διαδοχικά τρίποντα, αλλά ξα του: εκείνο το βράδυ έβαλε 9 στα 14 σουτ από τα 7μ.25, σκίαρε 51 πόντους και οδήγησε τους Βοστωνέζους σε μια εμφατική νίκη με 116-87.

"Το ίδιο βράδυ συνειδητοποιήσαμε ότι μόλις είχαμε βρει τη νοοτροπία και την αίσθηση του κατεπείγοντος που χρειαζόμασταν για να προχωρήσουμε", τόνισε ανατρέχοντας σε εκείνη τη βραδιά ο Σμαρτ μετά τη νίκη επί των Μπακς και την πρόκριση στους τελικούς της Ανατολής.

Ουδέν αληθέστερον τούτου: οι Σέλτικς πέτυχαν 11 νίκες στα επόμενα 12 ματς, έσυραν το κάρο από τη λάσπη και να ‘τοι τώρα σεινάμενοι κουνάμενοι ενώπιον της μεγαλύτερης πρόκλησης που τους έλαχε από το 2010 και εντεύθεν.

Το τρολάρισμα στους Λέικερς

Μετά από χρόνια οι Σέλτικς προκαλούν ξανά φόβο, συστήνονται ως "The Beast of the East" (όπως έγραψε την Κυριακή το ESPN) και συν τοις άλλοις τρολάρουν τους αιώνιους αντιπάλους τους!

Το εννοώ αυτό, διότι την ώρα που οι Λέικερς, οι οποίοι τους ισοφάρισαν πρόπερσι κατακτώντας τον 17ο τίτλο τους δεν προκρίθηκαν καν στο play-in tournament και βρίσκονται σε πρόωρες διακοπές, οι λεγάμενοι απέχουν τέσσερις νίκες από τον θρόνο. Wow!

Η έξοδος από τα λαγούμια και το ντοκτορά των Γουόριορς

Πλάκα πλάκα την αυλαία στην εφετινή σεζόν θα ρίξουν δυο ομάδες, οι οποίες εάν δεν θεωρούνταν αουτσάιντερ για να διανύσουν όλο τον δρόμο σε καμιά περίπτωση δεν λογίζονταν ανάμεσα στα φαβορί, ειδικότερα οι Σέλτικς που αποτελούν τον εγκυκλοπαιδικό ορισμό των υπερβάσεων!

Την ώρα που πολύς κόσμος έβλεπε το rematch των Μπακς με τους Σανς, τον θρίαμβο των Νετς, την επιστροφή των Σίξερς, ή ακόμη και ένα "Last Dance" του ΛεΜπρόν με τους Λέικερς, το γαϊτανάκι των τελικών θα σύρουν οι Γουόριορς που επιστρέφουν δριμύτεροι μετά από δυο χρόνια και οι Σέλτικς οι οποίοι ξαναβγαίνουν από τα λαγούμια!

Οι Γουόριορς διαθέτουν το πλεονέκτημα της έδρας, πήραν... ντοκτορά τα τελευταία οκτώ χρόνια στον πρωταθλητισμό, έχουν περισσότερες ημέρες ξεκούρασης και μετά από δυο χαμένες και γκαντέμικες σεζόν μοιάζουν "σαν έτοιμοι από καιρό", όπως έλεγε και ο Καβάφης.

Αλλά και στους Σέλτικς ταιριάζει και αυτό και το επόμενο σκέλος του στίχου του Αλεξανδρινού ποιητή: "Σαν έτοιμοι από καιρό, σα θαρραλέοι".

Δεν είχε γεννηθεί ακόμα ούτε ο μπαμπάς του Κάρι! Οι Γουόριορς και οι Σέλτικς δεν θα ανταμώσουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους σε playoffs, ούτε καν σε τελικούς του ΝΒΑ, απλώς την τελευταία φορά που είχαν βρεθεί ενώπιος ενωπίω δεν είχε γεννηθεί ακόμη ο Κάρι.

Όχι ο Στεφ ή ο Σεθ, διάβολε, αλλά ο πατέρας τους!!! Ο Ντελ Κάρι ήρθε στη ζωή στις 25 Ιουνίου του 1964 όταν είχαν περάσει ήδη δυο μήνες από την επικράτηση των Σέλτικς επί των Γουόριορς στους τελικούς του ΝΒΑ και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες (4-1)!

Εκείνη τη σεζόν τα playoffs διεξήχθησαν σε δυο γύρους με τους Σέλτικς να αποκλείουν με 4-1 τους Σινσινάτι Ρόαγιαλς, τους δε Γουόριορς να ρίχνουν στο κανναβάτσο τους Σεντ Λούις Χοκς με 4-3.

Οι δυο ομάδες είχαν αναμετρηθεί επίσης, σε σειρές playoffs το 1958, το 1960 και το 1962, όταν οι Γουόριορς έδρευαν στη Φιλαδέλφεια (1946-1962) και ανήκαν στην Ανατολή, αλλά εκείνη την εποχή οι Σέλτικς ήταν άπαιχτοι!

Συνολικά σε τέσσερις μεταξύ τους σειρές playoffs οι Βοστωνέζοι μοστράρουν ισάριθμες προκρίσεις με σκορ 16-6 στις νίκες και αρχής γενομένης από τη νύχτα της Πέμπτης κατεβάζουν από το ράφι το παλιό αλισβερίσι τους.

Η κληρονομιά του Ράσελ και του Τσάμπερλεν

Από τις 26 Απριλίου του 1964, όταν οι Σέλτικς νίκησαν στον πέμπτο τελικό στο Garden τους Γουόριορς με 105-99 και στέφθηκαν πρωταθλητές πέρασαν κιόλας 58 χρόνια.

Τώρα ο Στεφ Κάρι θα βρει απέναντί του τον Τζέισον Τέιτουμ και μαζί με την παρέα τους θα ξανασύρουν έναν χορό που άφησαν στη μέση δυο ιερά τέρατα του παγκοσμίου μπάσκετ.

Α, ναι, αυτό πάλι είναι σκέτη ίντριγκα: και στα τέσσερα προηγούμενα συναπαντήματά τους στην postseason στη μια πλευρά έστεκε ο Μπιλ Ράσελ (Σέλτικς 1956-1969) και στην άλλη ως αντίπαλον δέος ο συχωρεμένος ο Γουίλτ Τσάμπερλεν (Γουόριορς 1959-1965).

Στη σειρά των τελικών του 1964 ο "Big Dipper" κυριάρχησε σε ατομικό επίπεδο, αλλά το δαχτυλίδι το φόρεσε ο αρχηγέτης της δυναστείας των Σέλτικς. Tα νούμερα προκαλούν πάταγο, σοκ και δέος!

Στα πέντε ματς ο Ράσελ σκόραρε 56 πόντους, κατέβασε 126 ριμπάουντ (με ρεκόρ τα 32) και μοίρασε 25 ασίστ. Στην αντίπερα όχθη ο Τσάμπερλεν είχε 146 πόντους, 138 ριμπάουντ (με ρεκόρ τα 38) και 12 ασίστ, αλλά έπρεπε να περιμένει άλλα τρία χρόνια και να μετακομίσει στους Σίξερς για να αξιωθεί να στεφθεί πρωταθλητής...