Ίσως η σχέση της μιας κατάστασης με την άλλη έχει να κάνει με τους άγραφους νόμους της μπάλας. Όταν δηλαδή η άλλη ομάδα, η Σταντάρ εν προκειμένω, η οποία δεν έχει τίποτε άλλο, πέρα από την πρόκριση να επιδείξει στη σεζόν, την κατοχυρώνει όχι από μια δική της δημιουργία, αλλά από παιδικό λάθος της αντίπαλης αμυντικής λειτουργίας, στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου, μοιραία φτάνει σε μια και μόνον σχετικά εύκολη αποστολή, δηλαδή να μην δεχτεί τέσσερα γκολ στη συνέχεια. Έτσι τελικά κατάφερε και κράτησε το γκολ που πέτυχε και κέρδισε για δεύτερη φορά.

Ο Παναθηναϊκός δέχτηκε τέρμα από ελεύθερο του τερματοφύλακα! Σε μια τροχιά 70 μέτρων της μπάλας, δεν βρέθηκε ούτε ένας να την διώξει ψηλά ή χαμηλά και η φάση κατέληξε σε δύο λανθασμένες αντιδράσεις των κεντρικών αμυντικών, που έδωσε το δικαίωμα στον Εμποκανί να κάνει το 1-0.

Μόλις 30 δευτερόλεπτα πριν ο Παναθηναϊκός είχε πιθανότητες (φιλολογικές έστω) για ένα σφύριγμα που θα μπορούσε να είναι φάουλ στη γραμμή της περιοχής της Σταντάρ ανάλογα με τη θεώρηση του διαιτητή. Δεν έγινε στην πλευρά των Βέλγων το “σκηνικό”, αλλά στην απέναντι με γκολ, με ευθύνη των πράσινων, στα τελευταία δευτερόλεπτα του ημιχρόνου. Τότε που η μπάλα “καταπίνεται”. Δεν “παίζεται”.

Στο ερώτημα αν ο Παναθηναϊκός δικαιούνταν κάτι παραπάνω από το ματς στη Λιέγη, η απάντηση είναι καταφατική. Πέρα από τη γκάφα που έκανε στο 1-0, είχε “γκαντεμια” στην περιοχή του Μπολάτ, πριν και μετά το γκολ του Εμποκανί.

Έκανε ένα δεκάλεπτο με ευκαιρίες πριν το 1-0, αλλά δεν είχε την αποτελεσματικότητα που διέθετε στα ματς με τη Ρόμα. Πίεσε και στο β μέρος, αλλά δεν του βγήκαν οι φάσεις. Πλην όμως πάνω στο ρίσκο των πράσινων, έκανε επικίνδυνες αντεπιθέσεις και η Σταντάρ, που θα μπορούσε να είχε σκοράρει ένα ακόμα γκολ και μετά άντε να πει κανείς πως με δύο γκολ στην πλάτη ο Παναθηναϊκός άξιζε άλλο, ένα θετικό, αποτέλεσμα.

Το ευρωπαϊκό ταξίδι τέλειωσε για τους πράσινους και η επόμενη μέρα του αγώνα της Λιέγης, μόνον ψυχολογικά ή και σε επίπεδο αντοχών μπορεί να αξιολογηθεί, εν όψει του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Αν δηλαδή ο Παναθηναϊκός μπορεί να μεταφράσει θετικά στον ψυχολογικό τομέα την καλή προσπάθεια και εμφάνιση που έκανε σε μια, λογικά, χαμένη ιστορία ή θα του βγει ανάποδα ως προς την ενέργεια που ξόδεψε.

Δεν ήταν καλύτερη, συνολικά, η ομάδα που τον απέκλεισε. Στο ποδόσφαιρο όμως μετράει ό,τι γράφει το ταμπλό και από κει και πέρα η διαχείριση της επόμενης μέρας, στα καλά και τα άσχημα.