Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να συνειδητοποιήσεις πως μεγαλώνεις, από το να προσπαθείς να βρεις κοινά σημεία με τους μικρότερους σε ηλικία και να χάνεις με διπλό από το ημίχρονο, λες και παίζεις σε #stimeno αγώνα ελληνικού ποδοσφαίρου.

Βέβαια, το να ακούω «δεν έχω δει τον Νίκο Γκάλη να παίζει» ή και μη χειρότερα «ποιος είναι ο Γκάλης;» εκτός από το ότι μου θυμίζει πως έχω αλλάξει κατηγορία στα γκάλοπ και στα groups που μετράει η AGB την τηλεθέαση, μου επιβεβαιώνει πως κάποιοι από τους νεότερους, παρότι ασχολούνται με το μπάσκετ ή γενικότερα με τον αθλητισμό, δεν γνωρίζουν την ιστορία του.

Ο Νίκος Γκάλης κλείνει σήμερα τα 54 του χρόνια, κάτι παραπάνω από μισός αιώνας ζωής και με κάτι παραπάνω από 30 χρόνια από τότε που εμφανίστηκε στην Ελλάδα για να υπογράψει στον Άρη το 1979. Και στη συνέχεια, οι παλιοί τα γνωρίζουν, οι νεότεροι θα τα δουν παρακάτω στο βίντεο που ετοιμάσαμε

Σπασίματα, μπασίματα, παρατεταμένα δευτερόλεπτα στον αέρα, τίτλους με τον Άρη, μετάλλια με την Εθνική, ένα Ευρωμπάσκετ στα χέρια του, ο δρόμος προς την Αθήνα και τον Παναθηναϊκό, η φυσούνα που τον πήρε μακριά και ποτέ δεν τον έφερε πίσω, το χαλαρό τρεξιματάκι με την ολυμπιακή φλόγα στα χέρια και τον κόσμο να κοιτάζει με μια ανάσα, τον Nick που πάντα μας έκανε περήφανους που τον φωνάζαμε και ήταν Greek.

Και δεν θέλω να μπω στη διαδικασία αν ήταν ο καλύτερος όλων των εποχών ή όχι, γιατί δεν μπορείς να δώσεις μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Ο Στέφανος (Τριαντάφυλλος ή @stefanos_Rose στο Twitter) προσπάθησε πέρυσι τον Σεπτέμβριο να πείσει τους αναγνώστες ότι ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι ο καλύτερος όλων και έπεσαν άπαντες να τον φάνε.

Ακόμη και τώρα, φίλοι και γνωστοί, μας βρίσκουν και μας λένε «μα καλά τι έγραψες ρε τότε;» (η πιο κόσμια από τις ερωτήσεις που κάνουν). Όμως, τους δικαιολογώ γιατί δεν είναι εύκολο να δεχθεί ένας 30αρης και βάλε ότι ο Διαμαντίδης είναι καλύτερος όλων, άρα καλύτερος του Γκάλη και του Γιαννάκη (που κι εγώ συμφωνώ με τον Στέφανο ότι ο 3D είναι ό,τι πιο πλήρες –άρα και καλύτερο- έχει βγάλει το ελληνικό μπάσκετ). Είναι σαν να διαγράφεις τις παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις, τα καλύτερα χρόνια σου.

Επίσης, δεν είναι εύκολο να συγκρίνεις άλλες εποχές. Το σωστό είναι να πεις ο Γκάλης ήταν ο καλύτερος του τότε, ο Διαμαντίδης ο καλύτερος του τώρα. Και οι δύο στα ντουζένια τους δεν είχαν αντίπαλο, όπως και ο Παναγιώτης Γιαννάκης ή ο Θοδωρής Παπαλουκάς. Σίγουρα, η διαχρονικότητα είναι αυτή που μετράει, αλλά ο τίτλος «ο καλύτερος όλων των εποχών» είναι κάτι πολύ σχετικό. Ειδικότερα, αν προσέξεις τις άμυνες που υπήρχαν επί εποχής Γκάλη ή τις απαιτήσεις έχει το σημερινό μπάσκετ. Ή τις ευκολίες.

Αυτό το τελευταίο με τις «ευκολίες» το σκέφτηκα την Παρασκευή, όταν είδα στο Redplanet.gr το κείμενο για τον Τζον Ντίμπλερ, που σκέφτεται και εξετάζει ο Ολυμπιακός. Αν δείτε το πρώτο βίντεο που υπάρχει στο κείμενο, θα προσέξετε το μηχάνημα που του πετάει πίσω τις μπάλες, ενώ εκείνος κάνει ατομική προπόνηση. Ο Νίκος Γκάλης δεν είχε τέτοια μηχανήματα. Είχε, όμως, επαγγελματισμό και αφοσίωση.

Και αυτό τον ξεχώρισε, όπως αυτό ξεχωρίζει τον Διαμαντίδη. Αυτό φιλτράρει τους καλύτερους από τους απλώς καλούς παίκτες και αυτό σε οδηγεί με συνέπεια στην επιτυχία και τη διαχρονικότητα: η δουλειά. Αλλιώς, μπλέκεις δεξιά και αριστερά, μπαίνεις σε μονοπάτια, χάνεσαι και συνήθως μένεις απλώς «ένας καλός παίκτης». Ο Νίκος Γκάλης του τότε, έκανε τα πάντα για να είναι ο Νο1 επαγγελματίας της εποχής.

Τώρα, σίγουρα, θα έκανε τα πάντα για να είναι ο καλύτερος των καλύτερων γιατί πολύ απλά έτσι έμαθε και ήθελε να κάνει. Δεν έπαιξε μπάσκετ μόνο για να βγάλει χρήματα ή επειδή ήταν ψηλός (δεν ήταν κιόλας), ούτε έγινε κατά τύχη ο κορυφαίος. Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς και τους καλύτερους, αλλά είναι ικανή να φτύσει όσους προσπαθήσουν να την εκμεταλλευτούν.

Ο Νίκος Γκάλης ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκε την τύχη του. Την έφτιαξε μόνος του, όταν γύρω του δεν υπήρχαν ούτε διοικήσεις με εκατομμύρια, ούτε διαφημιστικά έσοδα, ούτε τηλεοπτικά παχυλά συμβόλαια. Και για αυτό το λόγο είναι ο κορυφαίος. Χρόνια Πολλά και ευχαριστούμε που μας έμαθες ότι υπάρχει και πορτοκαλί μπάλα εκτός από ασπρόμαυρη.