Το ποδόσφαιρο είναι ωραίο να το βλέπεις. Και εξίσου ωραίο να το συζητάς. Τροφή για σκέψη και για συζήτηση λοιπόν τα δύο τελευταία παιχνίδια του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα: προ και μετά της Ατλέτικο.

Τα δύο 3-0 δηλαδή με τον ΟΦΗ και τη Βέροια. Και τον Φουστέρ να λέει ότι "είναι δύσκολο μετά από ένα ιδιαίτερα κουραστικό παιχνίδι για το Τσάμπιονς Λιγκ, η ομάδα να βρει ρυθμό".

Ίσως για αυτό ο Μίτσελ φρέσκαρε την ενδεκάδα με πέντε αλλαγές: Γιαννούλη, Αυλωνίτη, Εντινγκά, Φουστέρ, Ντουρμάζ. Παρά ταύτα το σκορ έμεινε μέχρι το 87' στο 1-0 και τον Ολυμπιακό να φτάνει στο 3-0 στις καθυστερήσεις. Για να φτάσει η κουβέντα που λέγαμε στο δια ταύτα:

Τι είναι καλύτερο για τις ελληνικές ομάδες που παίζουν στην Ευρώπη; Ένα δύσκολο και ανταγωνιστικό εσωτερικό πρωτάθλημα που θα τις κρατάει σε ένα υψηλό επίπεδο εγρήγορσης ή ένα πρωτάθλημα της πλάκας όπως είναι αυτό της Σούπερ Λιγκ;

Ειδικότερα για τον πρωταθλητή Ολυμπιακό που έχει σαφώς μεγαλύτερα ζόρια στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πέρυσι με τον Ολυμπιακό να φτάνει στους "16" και παραλίγο στους "8" τέτοιο θέμα συζήτησης δεν υπήρξε.

Τα προηγούμενα χρόνια ωστόσο, η καραμέλα του εύκολου πρωταθλήματος που κάνει ζημιά στους πρωταθλητές, δεν έλιωνε με τίποτα. Ότι δηλαδή όταν μία ομάδα στο πρωτάθλημα κάνει περίπατο, κερδίζει χωρίς να ιδρώνει, κι έχει συνηθίσει να παίζει στο ρελαντί, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγάλει την απαιτούμενη ενέργεια στα παιχνίδια με μεγάλο βαθμό δυσκολίας, όπως αυτά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Και ότι αυτή η τεράστια διαφορά του Ολυμπιακού από τις άλλες ομάδες, του κάνει τελικά κακό. Τρίχες κατσαρές. Ή μάλλον, η εμμονή που έχουν οι Έλληνες δημοσιογράφοι να βρίσκουν άλλοθι και δικαιολογίες: ότι αρχίζει π.χ ο γολγοθάς για τον Παναθηναϊκό που έχει να δώσει πέντε ματς σε είκοσι ημέρες με τα τέσσερα από αυτά μάλιστα εκτός έδρας.

Λες και το να παίζεις δύο φορές την εβδομάδα ποδόσφαιρο συνιστά καταναγκαστικά έργα. Αυτή είναι η δουλειά των ποδοσφαιριστών. Πληρώνονται για να παίζουν μπάλα. Και στο φινάλε αφού οι ελληνικές ομάδες (πάντα κατά τους δημοσιογράφους) αντιμετωπίζουν τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις ως γολγοθά, για ποιο λόγο διεκδικούν τη συμμετοχή τους στην Ευρώπη; Μόνο για τα λεφτά;

Ξεφύγαμε όμως. Σαφώς και αυτές οι θεωρίες στερούνται σοβαρότητας. Αυτό που συμβαίνει μάλιστα είναι το αντίθετο. Και αποδείχτηκε με την περυσινή πορεία του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αποδεικνύεται και εφέτος.

Ο Ολυμπιακός είχε αυτή την πολυτέλεια να στοχεύσει το ματς με την Ατλέτικο και να προετοιμαστεί για αυτό το συγκεκριμένο παιχνίδι. Αντιμετωπίζοντας το ματς με τον ΟΦΗ που προηγήθηκε σαν μία δυνατή προπόνηση. Όπως και το ματς με τη Βέροια που ακολούθησε.

Η ομάδα κερδίζει και πριν και μετά την Ευρώπη, χωρίς να κουράζεται. Χωρίς να επιβαρύνεται. Και δεν κερδίζει μόνο τους τρεις βαθμούς αλλά και σε θετική ψυχολογία. Κερδίζοντας, η κάθε ομάδα κερδίζει ταυτόχρονα και την ηρεμία της και την αυτοπεποίθησή της.

Το εύκολο πρωτάθλημα δίνει τη δυνατότητα στον προπονητή της ορθής διαχείρισης. Να μοιράσει δηλαδή σωστά τους χρόνους συμμετοχής, για να έχει την κατά το δυνατόν καλύτερη φρεσκάδα στα δύσκολα ματς της Ευρώπης.

Η Ατλέτικο αντίθετα, πριν από το ματς στο Καραϊσκάκης, έδωσε τα ρέστα της για να κάνει το τεράστιο διπλό στο Μπερναμπέου. Και δεν μιλάμε Σεπτέμβριο μήνα για σωματική κούραση.

Λέμε ότι ο ποδοσφαιριστής, ύστερα από τέτοια μεγάλη νίκη, αδειάζει πνευματικά, και δεν είναι εύκολο να συγκεντρωθεί στο επόμενο παιχνίδι. Βλέπουμε τη Μπάγερν, στην εύκολη για αυτήν Μπουντεσλίγκα να γκελάρει και πριν και μετά το ματς με τη Μάντσεστερ Σίτι.

Ο Ολυμπιακός αντίθετα, έχοντας κατακτήσει ο ίδιος αυτή την τεράστια υπεροπλία στην Ελλάδα, έχει πλέον τη δυνατότητα να συγκεντρώνεται και να στοχεύει τα ματς της Ευρώπης.

Όχι ότι αυτό είναι εύκολο. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι πιο εύκολο, από το να φτύνεις αίμα δύο φορές την εβδομάδα. Η θεωρία λοιπόν, ότι το εύκολο ελληνικό πρωτάθλημα, δυσκολεύει τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη, είναι της πλάκας. Είναι δημοσιογραφική εφεύρεση.

John Lee Hooker with Rolling Stones Eric Clapton