Δεν υπάρχουν και πολλά να πει κανείς για το φιλικό του Ολυμπιακού με την Αθλέτικ Μπιλμπάο το βράδυ της Τετάρτης στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Ή και αν υπάρχουν, θα πρέπει πρώτα να ληφθούν σοβαρά υπόψιν κάποια από τα δεδομένα που ίσχυαν πριν και κατά την διάρκεια της αναμέτρησης:

• Η Αθλέτικ Μπιλμπάο είναι η ομάδα που τερμάτισε 4η στην Primera Division, πίσω από τις Ατλέτικο Μαδρίτης (πρωταθλήτρια και φιναλίστ του Champions League), Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης (κάτοχος του περσινού Champions League). Με ποδοσφαιριστές στο ρόστερ που προέρχονται αποκλειστικά από την ευρύτερη περιοχή της Βασκωνίας (που φτάνει έως και λίγο μέσα από τα γαλλικά σύνορα), γεγονός που πολλαπλασιάζει την αξία της ως ομάδα αλλά και το μέγεθος της επιτυχίας. Έτσι, για να καταλάβουμε αρχικά με ποιον σύλλογο έδωσε φιλικό ο Ολυμπιακός.
• Οι Βάσκοι είδαν το συγκεκριμένο φιλικό ως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να μετρήσουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε μια ομάδα Champions League, λίγο πριν την διπλή μάχη τους με την Νάπολι για την πρόκριση στους ομίλους της διοργάνωσης. Επομένως αντιμετώπισαν με απόλυτη σοβαρότητα τον Ολυμπιακό, με διάθεση και δυναμισμό.
• Από την πλευρά του, ο Ολυμπιακός μπήκε στο ματς δίχως ακόμη να έχει στην διάθεση του τους δύο παίκτες που προορίζονται για την βασική του ενδεκάδα: τον εξτρέμ και τον σέντερ φορ. Ο πρώτος έχει αποκτηθεί ( Αφελάι ) και είναι θέμα χρόνου να μπει στην ομάδα, ο δεύτερος έχει βρεθεί (σύμφωνα με τον Μίτσελ και την διοίκηση) αλλά ακόμη δεν έχει εμφανιστεί στου Ρέντη.
• Ρομπέρτο, Σαλίνο, Αβραάμ, Αμπιντάλ και Μαζουακού, ήταν οι 5 της οπισθοφυλακής, δηλαδή κατά 3/5 αλλαγμένη σε σχέση με πέρσι.
• Για κάποιους παίκτες ήταν μόλις το πρώτο ματς με την φανέλα του Ολυμπιακού στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", σε ένα βράδυ που επικρατούσε αφόρητη ζέστη.

Μίτσελ: "Εχουμε αποφασίσει ποιος θα είναι ο επιθετικός"

Σε γενικές γραμμές, ο Ολυμπιακός στάθηκε καλά στον αγωνιστικό χώρο. Έδειξε αρετές, υπάρχουν τομείς που χρειάζεται βελτίωση, αλλά είναι ιδιαίτερα σημαντικό πως απέναντι σε μια ομάδα όπως η Αθλέτικ δεν έμοιαζε σε κανένα σημείο να υστερεί σε ταχύτητα. Παράγοντας τρομερά σημαντικός στο σύγχρονο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Όσοι έτυχε να παρακολουθήσετε περσινά μας των Βάσκων, θα καταλάβετε τι εννοώ. Πολλές φορές ο ρυθμός τους έμοιαζε δαιμονισμένος, ακόμη και κόντρα σε αντιπάλους όπως η Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης.

Ακόμη ένα σημείο που οι Πειραιώτες έδειξαν αισθητά βελτιωμένοι σε σχέση με την περασμένη χρονιά, είναι η κυκλοφορία της μπάλας. Γραμμές που είναι πιο κοντά, με μεγαλύτερη συνεννόηση και διάθεση για σωστή κατοχή και κίνηση δίχως το τόπι.

Πάντως πλην του Ντομίνγκες και σε κάποιες περιπτώσεις του Φουστέρ, κανένας άλλος παίκτης δεν παρουσίασε μεγάλη διάθεση ή ικανότητα αν θέλετε, να παίξει κάθετο ποδόσφαιρο. Μια λεπτομέρεια (;) που θέλει προσοχή.

Από εκεί και πέρα, το θέμα του φορ είναι πρωτεύων για τον Ολυμπιακό. Όχι γιατί ο Διαμαντάκος δεν μπορεί να σταθεί. Ίσα - ίσα. Αλλά γιατί θα ήταν έως και άδικο για τον 21χρονο άσο να φορτωθεί ξαφνικά με βάρος περισσότερο από αυτό που μπορεί να σηκώσει. Βασικός στράικερ θα αποκτηθεί σίγουρα, απλά προκαλεί μια ανησυχία για το πόσο γρήγορα θα μπορέσει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της καριέρας του. Και πολυτέλεια χρόνου δεν υπάρχει πλέον, όχι τόσο ενόψει Super League, αλλά κυρίως για το πρώτο ευρωπαϊκό ματς στα μέσα του Σεπτέμβρη.

Ευχάριστη νότα ο Αρμένιος...

Μεταγραφή που προκάλεσε ειρωνικά σχόλια ήταν αυτή του Γκεβόργκ Γκαζαριάν. Κι όμως ο Αρμένιος απέναντι στην Αθλέτικ Μπιλμπάο είχε πολύ καλή παρουσία, δίνοντας συνέχεια στις θετικές του εμφανίσεις από το ICC. Ενδεχομένως αν η καταγωγή του ήταν από την Λατινική Αμερική, να τύγχανε άλλης αντιμετώπισης από οπαδούς και ΜΜΕ.

Σίγουρα το τι κάνεις στα φιλικά λίγη σημασία έχει σε σχέση με το πρόσωπο που παρουσιάζεις σε επίσημα παιχνίδια. Ούτε φυσικά ο Γκαζαριάν έγινε ξαφνικά ο σούπερ ποδοσφαιριστής. Το ίδιο σίγουρο είναι όμως πως σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει τα ειρωνικά σχόλια που συνόδευσαν την αξία του στο άκουσμα της μεταγραφής του. Έχει θέληση και κουράγιο ο Αρμένιος να παλέψει στον Ολυμπιακό. Να κάνει βίζιτα, αλλά όχι Αρμένικη.

...αλλά και ο "τελειωμένος" Αμπιντάλ

Ευθύς εξ αρχής είχα ξεκαθαρίσει πως δεν συμφωνούσα με τα ατελείωτα "μπαμ και μπουμ" που συνόδευσαν την απόκτηση του Ερίκ Αμπιντάλ. Όχι γιατί αμφέβαλα για την αξία του, αν είναι δυνατόν. Ούτε για την ηλικία του. Ούτε για το πρόβλημα υγείας με το οποίο πάλεψε και βγήκε νικητής στο πρόσφατο παρελθόν.

Αλλά γιατί είμαι πλέον πεπεισμένος πως η οποιαδήποτε μεταγραφή, είτε ενός άγνωστου, είτε ενός φημισμένου παίκτη, αποδεικνύεται "μπαμ" μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και μόνο εκεί. Απλό παράδειγμα: "μπαμ" ήταν ο Ριέρα ή ο Μιραλάς;

Ξανά στο θέμα μας και τον Γάλλο άσο. Αρκετοί θα περίμεναν στην γωνία, ακόμη και στα φιλικά, να... πανηγυρίσουν για τον τελειωμένο Αμπιντάλ. Είμαι βέβαιος πως αν άκουγε ο Ερίκ τι του καταλόγιζαν εχθροί και φίλοι όταν ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την απόκτηση του, θα γέλαγε. Επί της ουσίας βέβαια, δεν ασχολήθηκε ποτέ. Δεν είναι τέτοιος τύπος ο Γάλλος.

Αμπιντάλ: "Δεν με υπολόγιζε ο Ζαρντίμ"

Ήρθε στον Πειραιά για να βοηθήσει. Ήρθε γιατί νιώθει πως έχει ακόμη πολλά πράγματα να δώσει. Είτε καθαρά αγωνιστικά, είτε με την εμπειρία που μεταδίδει στους συμπαίκτες του μέσα από την τεράστια καριέρα του. Σε θέματα συμπεριφοράς μέσα και έξω από το γήπεδο...

Απέναντι στην Αθλέτικ δεν έμοιαζε σε κανένα σημείο με... πρώην ποδοσφαιριστή. Κανονικός, κανονικότατος ήταν. Με μεγαλύτερο προσόν του πλέον, ότι διαβάζει το παιχνίδι και φροντίζει από πριν για το μετά. Μόνο κέρδη και όχι μόνο αγωνιστικά, θα έχει ο Ολυμπιακός από τον Αμπιντάλ.

Η τύχη του Ερνέστο

Υπάρχουν στιγμές που η εικόνα μιλάει από μόνη της, όπως συνέβη το βράδυ της Τετάρτης στο "Γ. Καραϊσκάκης" όταν οι Βαγγέλης Μαρινάκης και Σάββας Θεοδωρίδης τίμησαν τον Ερνέστο Βαλβέρδε για όσα πρόσφερε ως προπονητής του Ολυμπιακού.

Ο "Τσινγκούρι" δεν είχε μόνο θαυμαστές (σαν και του λόγου μου) στην Ελλάδα, είχε και λίγους -αλλά φανατικούς- πολέμιους. Σαν προπονητής πάντα, διότι ως προσωπικότητα κέρδισε τους πάντες. Ακόμη και αντίπαλους οπαδούς, διοικήσεις και προπονητές.

Είναι ο άνθρωπος που νοιάστηκε μόνο για το ποδόσφαιρο. Που σεβάστηκε στο ακέραιο το άθλημα. Που ήρθε στην Ελλάδα για να δουλέψει και όχι να κοροϊδέψει. Και τα καλά ονόματα προπονητών που ήρθαν στην χώρα μας και μας αντιμετώπισαν σαν παρακατιανούς, δεν είναι λίγα. Τελευταίο παράδειγμα ο Στέφενς στον ΠΑΟΚ, που ουδέποτε σεβάστηκε τα πάρα πολλά χρήματα που έπαιρνε από την ομάδα της Θεσσαλονίκης.

Ο Βαλβέρδε έδειξε πρώτος σε τόσο μεγάλο βαθμό πως όταν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές (παίκτες, προπονητές, παράγοντες) δείχνουν την αρμόζουσα συμπεριφορά εντός και εκτός γηπέδου, τότε το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα μπορεί να έχει μια ελπίδα.

Τα δακρυσμένα μάτια του Βαλβέρδε

Και βέβαια αγαπήθηκε από τους φίλους του Ολυμπιακού γιατί τους έδειξε πως υπάρχει ποδόσφαιρο στην Ευρώπη, μετά το ταμπούρι και τις κόντρα επιθέσεις. Υπάρχει το επιθετικό ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο κατοχής, η πίεση ψηλά στον αντίπαλο. Υπάρχει το ποδόσφαιρο που αδιαφορείς όταν απέναντι σου βρίσκεται η Άρσεναλ ή μια Ντόρτμουντ και τις κερνάς από τρία γκολ.

Μπαίνοντας στο Φαληρικό γήπεδο, ο Ερνέστο άκουσε και πάλι ρυθμικά το όνομα του από τους φίλους του Ολυμπιακού. Ξέρει πως δεν θα τον ξεχάσουν. Και τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Τυχερός ο Ολυμπιακός, αλλά ακόμη πιο τυχερός ο Βαλβέρδε. Που γνωρίζει πως πάντα θα έχει ένα δεύτερο σπίτι στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης".