Δεν ήταν η πρώτη φορά στα Γιάννινα. Μετά την αλλαγή της χρονιάς έχει μετατραπεί σε κάτι σαν νόρμα για τον Ολυμπιακό. Μακριά από την έδρα του συναντάει δυσκολίες. Ποδαρικό στο 2022 έκανε με δύο διαδοχικά 0-0, σε Ριζούπολη κόντρα στον τότε αποδεκατισμένο και ουραγό Απόλλωνα και μετά στη Λεωφόρο κόντρα στον Παναθηναϊκό.

Ηττήθηκε στο Κύπελλο από τον Παναιτωλικό, πήρε αυτό που ήθελε στην Τούμπα από τον ΠΑΟΚ, χωρίς όμως να κερδίσει, κάτι που πέτυχε, στη Νεάπολη κόντρα στον Ιωνικό - με τον Βατσλίκ κορυφαίο του στο πρώτο ημίχρονο – και στον Βόλο με το γκολ του Βαλμπουενά στο τέλος, για να έρθει η πρώτη ήττα της σεζόν στο Βικελίδης από τον Άρη.

Συνεπώς, για τους ερυθρόλευκους δεν ήταν ασυνήθιστη η χθεσινή (20/3) έκβαση στην Ήπειρο, ούτε και η εικόνα που παρουσίασαν, επιδιώκοντας για ακόμη μια φορά φέτος να πάρουν όσο το δυνατόν πιο "σβηστοί" τη νίκη. Ίσως βέβαια πλέον κάτι τέτοιο να μην είναι επιδίωξη, αλλά ανάγκη.

Το είπε άλλωστε (και όχι για πρώτη φορά) και ο ρέκορντμαν πλέον στον πάγκο των πρωταθλητών Πέδρο Μαρτίνς αμέσως μετά την έναρξη των play off την περασμένη εβδομάδα, πως δηλαδή η διετία των συνεχόμενων, χωρίς διακοπή ουσιαστικά παιχνιδιών και υποχρεώσεων έχει επιβαρύνει, πολύ, τους παίκτες που έχουν τραβήξει όλο αυτό το κουπί.

Φαίνεται για παράδειγμα σε ατομικό επίπεδο, ενδεικτικά στην απόδοση του Μαντί Καμαρά. Χωρίς να είναι ο μόνος, απλώς το δικό του μετριότατο φεγγάρι είναι το μακροβιότερο όλων. Στο πώς εξ αυτού και κατ’ επέκταση έχει επηρεαστεί η μέχρι και πέρυσι κομβική για το παιχνίδι του Ολυμπιακού τόσο ανασταλτικά όσο και δημιουργικά, τριάδα του κέντρου.

Φαίνεται από την έλλειψη ενέργειας και δημιουργίας, συνολικά. Στα Γιάννινα, οι ερυθρόλευκοι ουσιαστικά έκαναν μια φάση μόνο σε όλο το παιχνίδι (τη διπλή ευκαιρία μετά την ισοφάριση με Ροντρίγκες και Αγκιμπού), αφού το γκολ του Ελ Αραμπί, από εκτέλεση πλαγίου προήρθε.

Φαίνεται από την έλλειψη ισορροπίας και χημείας στην αμυντική λειτουργία. Στους Ζωσιμάδες, Ολυμπιακός δέχτηκε γκολ σε τέταρτη σερί αγωνιστική. Επί Μαρτίνς κάτι τέτοιο έχει γίνει μόνο μια φορά στο παρελθόν, στην πρώτη σεζόν του Πορτογάλου στον πάγκο, μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου του 2018.

Οδηγεί την κούρσα λόγω της υπέρτερης ποιότητάς του και της ομοιογένειας

Ο Ολυμπιακός αντιπαρήλθε και οδηγεί ανεμπόδιστα την κούρσα λόγω της υπέρτερης ποιότητάς του σε σχέση με τον ανταγωνισμό, λόγω της ομοιογένειας που έχει αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια και λόγω του know how, της νοοτροπίας με την οποία έχει μπολιαστεί και του επιτρέπει να ξέρει πως να κερδίζει παιχνίδια και τίτλους, να αξιοποιεί τα λάθη όλων των άλλων και να περιορίζει τα δικά του.

Χαρακτηριστικά πολύτιμα στον πρωταθλητισμό και αυτά που τον οδηγούν και στον φετινό τίτλο. Η μείωση της διαφοράς από τον ΠΑΟΚ μετά την ισοπαλία με τον ΠΑΣ, το μικρότερο κόστος. Το +10 ουσιαστικά εξασφαλίζει. Εκτός αν μπορεί να θεωρηθεί ρεαλιστική η πιθανότητα ανατροπής, που συνίσταται στο ότι στις εναπομείνασες 8 αγωνιστικές, ο «δικέφαλος» θα πρέπει και να βρει τέσσερα καλύτερα αποτελέσματα από τον Ολυμπιακό, κερδίζοντας τον μάλιστα στις δύο φορές που θα αναμετρηθούν και παράλληλα να μην γκελάρει πουθενά.

Το σημαντικότερο λοιπόν για τους ερυθρόλευκους δεν μπορεί να είναι η κατάληξη, που εκτός συγκλονιστικά θεαματικού απροόπτου θα είναι η ίδια με τα προηγούμενα δύο χρόνια, αλλά η προσπάθεια για εξασφάλιση συνέχειας και διατήρησης (της θέσης) ισχύος. Του μομέντουμ, της ανωτερότητας, της αίσθησής της, όλα δηλαδή που προσφέρει η κορυφή, πόσο μάλλον όταν (θα) βρίσκεται εκεί για τρία χρόνια.

Και αυτό δεν μεταφράζεται προφανώς σε μπακαλίστικη σύγκριση διαφορών (+22 το 2020, +26 πέρυσι), αλλά σε ουσιαστικά πεπραγμένα στο γήπεδο, είτε πρόκειται για όσα γίνονται αντιληπτά ακόμη και σε κοινή θέα, είτε όχι. Είναι αλήθεια πως τέτοια εποχή, μεγάλες, βελτιωτικές αλλαγές δεν συντελούνται. Από κανέναν. Το τελευταίο πέμπτο της αγωνιστικής χρονιάς δύσκολα θα διαφοροποιήσει συνθήκες, πλαίσιο, μεθοδολογία, τρόπο λειτουργίας και αποτελεσματικότητα των προηγούμενων τεσσάρων.

Μπορεί όμως να δώσει – και συνήθως το κάνει - τον τόνο για την επόμενη χρονιά. Και αυτό, αν μη τι άλλο είναι κάτι που στον Ολυμπιακού της τετραετίας του Πέδρο Μαρτίνς γνωρίζουν πολύ καλά. Στον πρώτο χρόνο του Πορτογάλου στον πάγκο, την ώρα που ο ΠΑΟΚ πανηγύριζε το ιστορικό του νταμπλ, οι «ερυθρόλευκοι» τελείωναν εκείνη τη σεζόν – μετά την ήττα στην Τούμπα που ουσιαστικά καθόρισε την έκβαση του πρωταθλήματος – με 10 διαδοχικές νίκες και 35-5 γκολ.

Τα υπόλοιπα, ακολούθησαν…