Η αθλητικογράφος, Ζέτα Θεοδωρακοπούλου, μέσω του Sport24.gr είπε το δικό της "αντίο" στο MEGA που γνώρισε το 1991. Ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων 27 ετών και θυμίζει όλη την πορεία του μεγάλου ιδιωτικού καναλιού.

Έγραψε για το "Φαινόμενο MEGA" που έζησε στην απόλυτη ακμή του, όταν πρωτοπόρο, σάρωνε στην ενημέρωση και την ψυχαγωγία με υπερβάσεις σε πρόγραμμα και ειδήσεις, ανθρώπους και παραγωγές. Φυσικά, θυμάται τις μεγάλες αθλητικές στιγμές του καναλιού, αλλά ό,τι αρχίζει ωραία, τελειώνει με πόνο και "ο πόνος είναι μεγάλος και ασήκωτος για έναν ξεπεσμό, ένα τέλος, αργό και βασανιστικό, για όλους μας".

Το γράμμα της Ζέτας Θεοδωρακοπούλου στο Sport24.gr για το MEGA που έζησε:

"'Ηταν Μάιος του 1991, που τότε, πρωτοδιάβηκα την πόρτα του μεγάλου καναλιού στη μακρινή –χωρίς Αττική οδό-Παιανία... Και αυτό έμελλε να αποτελέσει για εμένα -τη σχετικά νεόκοπη αθλητικογράφο-την απαρχή μιας πορείας που ταυτίστηκε απόλυτα με τη λάμψη του πρώτου Καναλιού της χώρας: Του MEGA. Ενός καναλιού το οποίο αποτέλεσε το απόλυτο πρότυπο και σημείο αναφοράς όλων των ιδιωτικών σταθμών που ακολούθησαν και... αλοίμονο, έβλεπαν την σκόνη του, ακόμη και έως και τα ξημερώματα, με τις «φτωχές» και χιλιοπαιγμένες σειρές τριάντα χρόνων να ξεπερνούν σε τηλεθέαση πανάκριβες παραγωγές των «ανταγωνιστών».

Είναι το «Φαινόμενο MEGA» που έζησα στην απόλυτη ακμή του, όταν πρωτοπόρο, σάρωνε στην ενημέρωση και την ψυχαγωγία με υπερβάσεις σε πρόγραμμα και ειδήσεις, ανθρώπους και παραγωγές. Και με ένα αθλητικό τμήμα, με απόλυτες καινοτομίες, πρωτοφανείς εκπομπές και καλύψεις που σάρωναν σε τηλεθέαση... Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω ! Το κυριακάτικο «Λεπτό προς Λεπτό» που έβαλε στα ελληνικά σπίτια όλη την αγωνιστική και αθλητική κίνηση οπτικοποιημένη...Το Champions league με υπέρλαμπρες εκπομπές pre και post game από τις οποίες παρέλασαν τα μεγαλύτερα ονόματα του αθλητισμού και της κοινωνικής ζωής του τόπου... Το Europa League με τον πήχη στα ύψη και το πολυπληθές τμήμα του MEGA να καλύπτει τα ΠΑΝΤΑ αψεγάδιαστα... Την Εθνική Ομάδα, σε ένα «πακέτο» όπου η ποικιλότροπη προσέγγιση σε αγωνιστικά, προσωπικότητες του χώρου, γραφικά, διάδραση να αποτελούν σημεία αναφοράς για την ελληνική τηλεόραση.

Τι να θυμηθώ-τι να ξεχάσω... Εκπομπές για το Μπάσκετ με παρουσιαστή τον αείμνηστο Φίλιππο Συρίγο, εκπομπές για όλα τα αθλήματα, με παρουσιάστρια..την αφεντιά μου, εκπομπές για ΟΛΑ τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα, Ολυμπιακούς Αγώνες, Μουντιάλ, Μουντομπάσκετ, Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα... Απεσταλμένοι ολκής-τα μεγαλύτερα ονόματα της αθλητικής τηλεοπτικής πιάτσας παντού, όπου χτυπούσε η καρδιά του αθλητισμού... Ονόματα λοιπόν... αχ αυτά τα ονόματα-τι πέρασε απ΄το Μεγάλο Κανάλι... Γιάννης Διακογιάννης, Νίκος Κατσαρός, Χρήστος Σωτηρακόπουλος, Αλέξης Σπυρόπουλος-είπαμε, Φίλιππος Συρίγος...τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω.

Και οι απαιτήσεις στα ύψη: Καμία επανάπαυση, κανένας εφησυχασμός με ΟΛΟΥΣ μας, εμάς τους «αθλητικούς» να αποτελούμε απλά τη συνέχεια μιας ενημέρωσης και ειδησεογραφικής κάλυψης του MEGA, που αποτέλεσε το ορόσημο για όλους. Συνέχεια η οποία πλαισίωνε το απόλυτο ενημερωτικό πακέτο του σταθμού, με δημοσιογράφους όλων των χώρων, πολιτικούς, ανθρώπους των Τεχνών και των Γραμμάτων να περιμένουν «ουρά» για να μιλήσουν και να προβληθούν από το MEGA Channel. Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω...εκεί μες στο Στούντιο του MEGA, δίπλα σε Κανέλλη, σε Χατζηνικολάου, σε Ζαχαρέα, σε Τρέμη, σε Στραβελάκη, σε, σε, σε...

Αλλά, ό,τι αρχίζει ωραία, τελειώνει με πόνο-και ο πόνος μεγάλος και ασήκωτος για έναν ξεπεσμό, ένα τέλος, αργό και βασανιστικό, για όλους μας, για όλους εμάς τους 420 εργαζόμενους που με τη ΔΟΥΛΕΙΑ μας είχαμε φτάσει το κανάλι στην ΚΟΥΡΥΦΗ. Η κατρακύλα επώδυνη, ανεξήγητη-ή και εξηγήσιμη, να μας σιγοτρώει, απ΄ τον Μάρτιο του 2016 όπου σήμανε η αρχή του τέλους... Απλήρωτοι, μπαλάκια από μετόχους σε τράπεζες και από τράπεζες σε κυβέρνηση... τι ντροπή, τι απανθρωπιά. Εκεί επί των επάλξεων, κρατήσαμε, όπως κρατήσαμε βγάζοντας τους Ολυμπιακούς του Ρίο, χωρίς μισθούς, χωρίς μέσα... και μετά, στις 15 Σεπτεμβρίου του ’16, το ενημερωτικό τέλος για πάντα... Ελπίδες, σκωτσέζικο ντους, αλλαγές μετόχων, διαβεβαιώσεις τραπεζών, ενθαρρυντικά κυβερνητικά λόγια, κάτι ψιχουλάκια μισθών, αγωνίες για τα αυτονόητα «Δώρα» Χριστουγένων, Πάσχα κλπ...

Μια τρέλα για όλους εμάς που τον περασμένο Ιανουάριο καταλάβαμε ότι ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ, χωρίς την «Τηλέτυπος» να κατεβαίνει για τηλεοπτική άδεια. Αυτό ήταν ! Τα ξημερώματα, στο Master του Mega, μια ώρα πριν το «μαύρο», είδα «φορτωμένη» την κάρτα, δήλωση στήριξης του Λευτέρη Πετρούνια για το MEGA, που παρουσίασα σε κάτι έκτακτα δελτία-αποχαιρετιστήρια ουσιαστικά- δελτία παράκλησης, μήπως και ΚΑΤΙ αλλάξει. Αλλά δεν άλλαξε τίποτα. Και το κανάλι σίγησε. Με κλάμα και πόνο για όλους μας που δουλέψαμε φιλότιμα τόσα χρόνια, κάναμε οικογένειες, παιδιά, χάσαμε τους ανθρώπους μας, σε ζωή παράλληλη με το άλλο μεγάλο μας σπίτι: Το MEGA μας.

Η ιστορία θα γράψει για ένα κανάλι που ήταν μεγάλο αλλά αποδείχτηκε μικρό στα... στερνά που τιμούν τα πρώτα... Αλλά για εμάς που γίναμε «άνθρωποι» απ΄αυτό και τιμηθήκαμε στη δημοσιογραφική πιάτσα αποτέλεσε το μεγαλύτερο σχολείο που έκλεισε άδοξα, αλλά μας έδωσε τα λαμπρότερα πτυχία. Αντίο MEGA μου...".