Θα μπορούσε να είναι ο τριθέσιος δερμάτινος καναπές, σήμα κατατεθέν αισθητικής κι αντοχης IKEA. Θα μπορούσε να είναι το μεγάλο γραφείο συσκέψεων που η αφεντιά μου χρησιμοποιεί ως ατομικό γραφείο, για μεγαλύτερη άνεση.

Η βιβλιοθήκη πίσω μου, με όλα τα βιβλία και περιοδικά, καθως και τα κουτιά που περιέχουν αναμνηστικά όλης μου της ζωης, οι ραφιέρες με τα αγαπημένα blu-Ray. Τα δύο ενωμένα έπιπλα τηλεορασης που χρειάζονται για να σταθεί πάνω τους η τηλεόραση και να χωρέσουν όλες τις συσκευές και το πικάπ και τους δίσκους βινυλίου.

Ένα σαλόνι λες κι είναι βγαλμένο από την ΙΚΕΑ Αεροδρόμιο. Έπιπλα κι αντικειμένα που βάζουν το living στο room, που είναι εκεί σε κάθε καθημερινή δραστηριότητα, από τη δουλειά στο γραφείο μέχρι τις ταινίες και τις σειρές, από την παρέα με φίλους μέχρι τη μοναχική απόλαυση της μουσικής.

Κι όμως. Τίποτα από όλα αυτά δεν λάμπει στο μικροσύμπαν του σπιτιού όσο αυτό το μπολ σερβιρίσματος. Το ξέρετε, δεν μπορεί. Το μεγάλο ξύλινο μπολ της IKEA, σαλατιέρα τη λένε οι νοικοκυρές, εγώ πάντα είμαι με το μπολ. Αυτό που τραβάει το βλέμμα μου όταν ανοίγει η πόρτα.

Είναι πάντα αργά τη νύχτα. Αν είμαι τυχερος, είναι λίγο μετά τις 11. Αλλες φορές, είναι μετά τα μεσάνυχτα, ισως και μετά τη μια. Το κλειδί γυρίζει στην πόρτα, η γυναίκα μου με περιμένει στον καναπέ, ο σκύλος ανυπομονεί να τον πάω βόλτα. Πριν καν πλησιάσω για ένα φιλί και για να πάρω τον Κέννυ μαζί μου, το έχω δει.

Το μεγάλο ξύλινο μπολ της IKEA είναι εκεί, πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού και με περιμένει. Και μόλις επιστρέψω από τη βόλτα είναι δικό μου. Ναι, δεν φτιάχτηκε για να εξυπηρετεί έναν άνθρωπο. Φτιάχτηκε για να φιλοξενεί σαλάτες που μοιράζονται στα πιάτα πολλών ανθρώπων που τρώνε μαζί. Είναι για να σερβίρεσαι από αυτό, όχι για να τρως από αυτό.

Αλλά κάτι μου λέει πως δεν πρόκειται να λάβω e-mail διαμαρτυρίας για λανθασμένη χρήση. Εγώ τρώω από αυτό. Γιατί αν το δω στο σαλόνι μόλις γυρίσω από τη δουλειά σημαίνει πως η γυναίκα μου έχει φτιάξει μια μεγάλη σαλάτα για το βραδυνό μου.

Δεν θα μπορούσε να είναι μικρή, δεν θα μου έφτανε. Μεγάλη, πλούσια, γευστική. Τί πιο κατάλληλο σκεύος από αυτό το αγαπημένο ξύλινο μπολ. Ανθεκτικό, λειτουργικό, όμορφο, ωραίο και στη αφή. Το παίρνω αγκαλιά κι αρχίζω. Παρότι πλέον είναι συνηθισμένη εικόνα, η γυναίκα μου πάντα γελάει όταν με βλέπει να τρώω από αυτό. Με τον ίδιο τρόπο που οι δικές μου κόρες διαστέλλονται όταν το βλέπω πάνω στο τραπέζι.

Ένα ξύλινο μπολ IKEA, που για μένα εκείνη τη στιγμή σημαίνει επιστροφή στο σπίτι, σημαίνει φαγητό, σημαίνει πως με περίμεναν, πως φρόντισαν για μένα με τον καλύτερο τρόπο. Το living στο room, η ζωή μέσα στο δωμάτιο, ένα ξύλινο μπολ που σηματοδοτεί τα πάντα.