Τελικά το όνομα "Κάρντιφ" φαίνεται πως έχει ταυτιστεί με τη λέξη θρίαμβος για τους οπαδούς της Λίβερπουλ.

Και αυτό γιατί δεν είναι μόνο η χιτσκοκική επικράτηση επί της ουαλικής Κάρντιφ στα πέναλτι, στον τελικό του Λιγκ Καπ, η οποία έδωσε οριστικό τέλος στα έξι χρόνια απόλυτης ξηρασίας για τους "κόκκινους".

Είναι επίσης το γεγονός ότι σε αυτή την πόλη και στο επιβλητικό "Μιλένιουμ" πανηγύρισε η ομάδα του Μέρσεϊσαϊντ όλες τις μεγάλες της εγχώριες επιτυχίες την περασμένη δεκαετία!

Εκεί κατακτήθηκαν τα δύο προηγούμενα Λιγκ Καπ για την πολυνίκη του θεσμού, το 2001 (στα πέναλτι με Μπέρμιγχαμ) και το 2003 (με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), στο ίδιο γήπεδο έγραψε ιστορία και στον θεσμό του FA Cup το 2001 (κόντρα σε Άρσεναλ) και το 2006 (με Γουέστ Χαμ), στο Κάρντιφ σήκωσε και τα δύο τελευταία της τρόπαια για το Κομιούνιτι Σιλντ, το 2001 (με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) και το 2006 (αντίπαλος η Τσέλσι).

Επτά λοιπόν τα τρόπαια που έχουν καταλήξει στο μουσείο του Άνφιλντ μέσω... Κάρντιφ, με την κατάκτηση πάντως του Λιγκ Καπ το βράδυ της Κυριακής στο ναό του αγγλικού ποδοσφαίρου , το "Γουέμπλεϊ", να φαντάζει ως το μεγαλύτερο επίτευγμα από τα έξι προηγούμενα.

Από τη μία έσπασε η κατάρα έξι χρόνων χωρίς κάποιον τίτλο που είχε αρχίσει να γίνεται βραχνάς για όλους μέσα στο σύλλογο (ρωτήστε και τους παίκτες της Άρσεναλ αλλά και τον Βενγκέρ που είναι επτά χρόνια μακριά από κάποια κούπα...) και από την άλλη ο τρόπος που ήρθε το τρόπαιο παραπέμπει σε οσκαρικό σενάριο .

Ποιος θα περίμενε άλλωστε να προηγηθεί η Κάρντιφ της Τσάμπιονσιπ και να στριμώξει στα σχοινιά από το πρώτο 20λεπτο τους άσους της Λίβερπουλ;

Ποιος θα περίμενε να μην τα παρατήσει μετά το 2-1 από τον Ντιρκ Κάιτ στο 108' αλλά αντίθετα να βρει τα ψυχικά αποθέματα και να φτάσει στην ισοφάριση λίγα λεπτά πριν το φινάλε;

Ποιος θα περίμενε να οδηγήσει το ματς στη ρωσική ρουλέτα των πέναλτι την ώρα που η Λίβερπουλ ήταν σαρωτική στη στατιστική με τη λήξη και της παράτασης, έχοντας 39 τελικές προσπάθειες (19 προς την εστία!) έναντι μόλις 11 της Κάρντιφ αλλά και 19 κόρνερ (!) έναντι μόλις 3 των Ουαλών;

Ποιος θα περίμενε η Λίβερπουλ να βρεθεί στο χείλος του γκρεμού χάνοντας τα δύο πρώτα χτυπήματα (Τζέραρντ, Άνταμ) στη διαδικασία των πέναλτι;

Όλα αυτά τα "ωραία και απρόβλεπτα" για την ομάδα του Κένι Νταλγκλίς περιελάμβανε ο πρώτος τελικός στην Ευρώπη για το 2012, και το εντυπωσιακό είναι πως παρότι φλέρταρε πολλές φορές με το να πιει το κώνειο, τελικά στο τέλος γεύτηκε το νέκταρ από τη σαμπάνια που έρρεε άφθονη κατά την απονομή αλλά και στο πάρτι που στήθηκε μετά στα αποδυτήρια.

Ποιοι ήταν όμως οι μεγάλοι "κόκκινοι"πρωταγωνιστές για τους οποίους ο συγκεκριμένος τελικός θα μείνει λίγο πιο έντονα χαραγμένος σε σχέση με τους υπόλοιπους; Αυτοί κατά τη γνώμη μας είναι τέσσερις, κατά σειρά οι:

Κένι Νταλγκλίς: Σε λιγότερους από 14 μήνες από την θετική του ανταπόκριση στο SOS κάλεσμα του ιδιοκτήτη Τζον Χένρι για να πάρει τη σκυτάλη από τον Ρόι Χόντζον, η θρυλική αυτή μορφή της Λίβερπουλ οδήγησε την αγαπημένη του ομάδα στον πρώτο της τίτλο μετά από έξι χρόνια (ο ίδιος ήταν ήδη κάτοχος 4 Λιγκ Καπ ως παίκτης της ομάδας).

Ήταν επίσης σημαντικό το ότι στη βασική ενδεκάδα του τελικού βρέθηκαν έξι παίκτες που ήταν δικές του επιλογές τον τελευταίο χρόνο, οι Χοσέ Ενρίκε, Χέντερσον, Τσάρλι Άνταμ, Ντάουνινγκ, Λουΐς Σουάρες και Κάρολ, ενώ και ο Μπέλαμι που μπήκε αλλαγή ήρθε επί δικής του θητείας στο Λίβερπουλ.

"Aν και κατακτήσαμε κάτι σήμερα, η δουλειά μας δεν τελείωσε. Δεν θέλουμε να σταματήσουμε εδώ. Η Λιβερπουλ σημαίνει πολλά σε πολλούς ανθρώπους.

Το μόνο που κοιτάμε είναι να προσπαθούμε να τους κάνουμε όσο το δυνατόν πιο ευτυχισμένους.

Σήμερα καταφέραμε να το πετύχουμε αυτό και επανορθώσαμε για μερικές άλλες φορές που δεν μπορέσαμε.

Είμαστε χαρούμενοι που πήραμε το τρόπαιο, το οποίο αξίζαμε με την πορεία μας σε όλη τη διοργάνωση", τόνισε χαρακτηριστικά ο Σκωτσέζος τεχνικός με τα τελευταία του λόγια να είναι 100% σωστά.

Για όσους το έχουν ξεχάσει, η Λίβερπουλ που έχει χάσει την επαφή της με την κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ εδώ και καιρό, έφτασε στον τελικό αποκλείοντας κατά σειρά στο δρόμο της Στόουκ, Τσέλσι και Μάντσεστερ Σίτι, κάνοντας νίκες στις έδρες των αντιπάλων της...

Στίβεν Τζέραρντ: Αυτός είναι (γεννημένος) αρχηγός . Την ώρα που όλοι οι παίκτες της Λίβερπουλ γιόρταζαν (δικαιολογημένα) με την ψυχή τους μαζί με 40.000 εκστασιαμένους οπαδούς τους που είχαν ταξιδέψει στο Λονδίνο, ο Στίβεν Τζεραρντ άφησε στην άκρη τους πανηγυρισμούς και έτρεξε πρώτα να αγκαλιάσει αλλά και να πει μερικά λόγια παρηγοριάς στον ξάδερφό του, Άντονι Τζέραρντ.

Αιτία; Το γεγονός ότι ο 26χρονος ξάδερφος του "Στίβι Τζι" στάθηκε ο μοιραίος παίκτης για την ομάδα του. Ήταν η τελευταία αλλαγή για τους "Bluebirds" στο 100' και εκείνος που αστόχησε στο κρίσιμο τελευταίο πέναλτι (έστειλε τη μπάλα άουτ) στερώντας από την ομάδα του πρώτο αγγλικό Λιγκ Καπ της ιστορίας της.

Ο μεγάλος ξάδελφος είχε νικήσει στην οικογενειακή κόντρα. "Είμαι ευτυχισμένος που πήρα το τρόπαιο για τους οπαδούς μας αλλά λυπάμαι για τον Άντονι και την Κάρντιφ. Είναι πάντα σκληρό όταν πάει στα πέναλτι αλλά η Κάρντιφ ήταν έξοχη.

Οι οπαδοί τους ήταν φανταστικοί και θα πρέπει να είναι υπερήφανοι για την ομάδα τους. Ήταν αναπόφευκτο να συμβεί κάτι τέτοιο, ο ένας να γιορτάζει και ο άλλος να είναι στενοχωρημένος και τα συναισθήματά μου τώρα είναι ανάμεικτα.

Δεν έχει σημασία τι του είπα μετά το χαμένο πέναλτι. Ξέρω ότι θα είναι στα κάτω του γιατί έτσι ήμουν και εγώ όταν σκόραρα ένα αυτογκόλ κόντρα στην Τσέλσι το 2005 (σ.σ με το γκολ εκείνο οι Λονδρέζοι είχαν ισοφαρίσει τη Λίβερπουλ σε 1-1 στον τελικό του Λιγκ Καπ και πήραν το τρόπαιο στην παράταση με σκορ 3-2!).

Και εγώ αλλά και όλη η οικογένεια θα είμαστε εδώ για εκείνον". Σε αυτή την απίστευτη οικογενειακή εξίσωση που είχε νικητή τον Στίβεν Τζέραρντ υπάρχουν μάλιστα δύο ακόμα εκπληκτικές σταθερές.

Ο Άντονι Τζέραρντ έχει αγωνιστεί σε μικρή ηλικία στην Έβερτον ενώ ο ίδιος είναι δηλωμένος οπαδός της Λίβερπουλ, για την οποία ταξίδεψε το 2007 στην Αθήνα ώστε να τη δει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μίλαν!

Κρεγκ Μπέλαμι: Η 26η Φεβρουαρίου του 2012 ήταν χρυσή ημερομηνία για δύο... Ουαλούς. Από τη μία ο θρυλικός Ράιαν Γκιγκς που έκανε το 1-2 επί της Νόριτς στο 92ο λεπτό στο 900ο του παιχνίδι με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και από την άλλη ο Κρεγκ Μπέλαμι, ο οποίος σήκωσε κούπα με την αγαπημένη του Λίβερπουλ απέναντι στους συμπατριώτες του.

Στον ημιτελικό με τη Μάντσεστερ Σίτι έκανε το παιχνίδι της ζωής του απέναντι στην πρώην ομάδα του και με γκολ που έβαλε λίγο πριν το τέλος έστειλε τους "κόκκινους" για πρώτη φορά στο Γουέμπλεϊ μετά την ανακατασκευή του.

Την Κυριακή αντιμετώπισε την ομάδα που υποστηρίζει φανατικά στην Ουαλία καθώς είναι γέννημα-θρέμμα του Κάρντιφ αλλά και εκείνη στην οποία έπαιξε πέρυσι δανεικός από τη Σίτι, με τον αγώνα αυτό να είναι ίσως ο πιο συγκινητικός σε όλη την καριέρα του.

Δεν είναι μόνο η κατάκτηση του τροπαίου αλλά και η υποδοχή που γνώρισε ο 32χρονος επιθετικός όταν μπήκε στο ματς ως αλλαγή στο 58' αντί του (εξαφανισμένου μέχρι εκείνη την ώρα) Χέντερσον.

Οι οπαδοί της Λίβερπουλ και της Κάρντιφ συμμετείχαν από κοινού σε ένα καθολικό standing ovation για έναν αυθεντικό μαχητή των γηπέδων, κάτι που πιθανότατα να μην έχει προηγούμενο σε τελικό Λιγκ Καπ!

Ντιρκ Κάιτ: Πάτησε το πόδι του στο Άνφιλντ το καλοκαίρι του 2006 και από τότε δεν είχε σηκώσει ούτε ένα τρόπαιο, λες και κάποιος τον είχε καταραστεί για την απόφασή του να αφήσει το λιμάνι του Ρότερνταμ για αυτό του Λίβερπουλ.

Φέτος λογίζεται ως έσχατη λύση στην επίθεση καθώς υπάρχουν μπροστά του οι Σουάρες, Κάρολ και Μπέλαμι. Έχει ήδη πατήσει τα 31 του χρόνια και το γκολ δεν είναι κάτι που θεωρείται πλέον το φόρτε του.

Παρόλα αυτά ο Ντιρκ Κάτι απέδειξε σε ένα ακόμα παιχνίδι πως είναι ο άνθρωπος που του αρέσει να κλέβει την παράσταση όταν τα πράγματα είναι ζόρικα.

Ο Ολλανδός ήταν εκείνος που είχε χαρίσει πρόσφατα πρόκριση της ομάδας του στο Κύπελλο Αγγλίας επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σκοράροντας στο 88', όμως απέναντι στην Κάρντιφ ήταν ακόμα πιο συγκλονιστικός.

Εκείνος ήταν που πήγε να δώσει το τρόπαιο στους "κόκκινους" χωρίς να χρειαστούν τα πέναλτι ενώ ήταν και ένας από τους τρεις παίκτες του Νταλγκλίς που είχε κρύο αίμα στη ρωσική ρουλέτα. Αναμφίβολα το λέει η καρδιά του...

Φυσικά αν θέλει κάποιος να βρει και άλλους μικρούς ήρωες, θα βρει. Όπως για παράδειγμα τον Λουίς Σουάρες που το πρώτο του Κύπελλο με τη Λίβερπουλ είναι κάτι σαν...βάλσαμο στις αμέτρητες πληγές του, που έχει αποκομμίσει μετά το περίφημο επεισόδιο με τον Πατρίς Εβρά.

Ή επίσης τον Στιούαρτ Ντάουνινγκ, ο οποίος μετά από τόσες μέτριες εμφανίσεις μέσα στη σεζόν στον τελικό ήταν ο καλύτερος παίκτης της Λίβερπουλ και δίκαια πήρε τον τίτλο του MVP.

Αλλά και ο Μάρτιν Σκρτελ, ο οποίος εμφανίζεται φέτος για πρώτη φορά τόσο σοβαρός, και πέρα από την εξαιρετική του παρουσία στον τελικό στο αμυντικό κομμάτι, ήταν εκείνος που κατάφερε να παραβιάσει για πρώτη φορά την εστία της σκληροτράχηλης Κάρντιφ.

Τι σηματοδοτεί αυτή η επιτυχία για τη Λίβερπουλ; Αυτό μόνο το μέλλον μπορεί να μας πει με σιγουριά, με τους αμέτρητους φίλους της πάντως να ευελπιστούν ότι αυτό ήταν μεν ένα μικρό βήμα αλλά σημαντικό για τις μελλοντικές στιγμές δόξας.

Οι παράγοντες της Λίβερπουλ (με πρώτο και καλύτερο τον ιδιοκτήτη Τζον Χένρι) "γλυκάθηκαν" μάλιστα με το τρόπαιο και υποσχέθηκαν μεγάλες μεταγραφές το ερχόμενο καλοκαίρι, οπότε ποιος ξέρει;

Ίσως το πανό "New Wembley, same old story, Kenny’s reds heading to glory" να ξανακάνει αρκετές φορές την εμφάνισή του σε ματς της Λίβερπουλ στο προσεχές μέλλον.

Κάρντιφ - Λίβερπουλ 2-2 (2-3 πέν.) [Total highlights]

Λίβερπουλ - Κάρντιφ (τα πέναλτι)

Η απονομή στην Λίβερπουλ

Το κόκκινο πάρτι στα αποδυτήρια του Γουέμπλεϊ (1)

Το κόκκινο πάρτι στα αποδυτήρια του Γουέμπλεϊ (2)