Πριν από κάμποσα χρόνια παρακολουθούσα έναν αγώνα μπάσκετ ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό και το σκορ ήταν τόσο χαμηλό που είχε αναγκάσει τον εκφωνητή της αναμέτρησης να εκστομίσει την λαϊκή παροιμία «φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη».
Τότε όμως μιλούσαμε για δυο αντικειμενικά ισοδύναμες ομάδες, καμιά εκ των οποίων δεν αναλάμβανε ούτε το ρόλο του…Γιάννη, αλλά και ούτε του θεριού. Τους μοιράζονταν.

Παρακολουθώντας το χθεσινό αγώνα ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Τσέλσι, μου ήρθε στο μυαλό αυτή η παροιμία από τα πρώτα κιόλας λεπτά του αγώνα. Μάλιστα, αν στη σημειολογία της παροιμίας ο Γιάννης είναι… μικρότερης δυναμικότητας από το θεριό, τότε περισσότερο το ρόλο του θεριού έπαιζε καλύτερα ο Ολυμπιακός.

Το πραγματικό κέρδος



Αλλά κι έτσι να μην είναι, είπαμε, η εν λόγω παροιμία είναι για να δείξει τη διστακτικότητα δύο μονομάχων οι οποίοι φυλάνε πρώτα τα νώτα τους. Κι αν για τον Ολυμπιακό αυτό ήταν το φυσιολογικό στη χθεσινή αναμέτρηση, οι παίκτες του Τάκη Λεμονή, το έκαναν να μοιάζει φυσιολογικό (το να φυλάνε τα νώτα τους) και για τους συναδέλφους τους στην Τσέλσι.

Και αυτό είναι το πραγματικό κέρδος από το χθεσινό παιχνίδι για τον Ολυμπιακό. Το γεγονός δηλαδή ότι η Τσέλσι ήταν ιδιαίτερα προσεκτική, έχοντας συναίσθηση της δυναμικής του αντιπάλου της.

Θυμηθείτε τα παλιότερα χρόνια όταν μια ομάδα του βεληνεκούς της Τσέλσι ερχόταν στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει μια ελληνική ομάδα Αν το παιχνίδι πήγαινε στο 0-0, θα επεδίωκε να βάλει τρεις και τέσσερις επιθετικούς στο παιχνίδι για να καθαρίσει το ματσάκι.

Αλαζόνας ο Γκραντ; Δε Νομίζω!



Ωστόσο η αλαζονεία που φάνηκε να βγαίνει κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου του Ισραηλινού τεχνικού δεν οφειλόταν αποκλειστικά στον ίδιο αλλά στους Άγγλους δημοσιογράφους που κινήθηκαν γύρω από άλλα θέματα πέρα από το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό.

Χθες, ο Γκραντ έβαλε τους Ανελκά και Καλού (μάλλον ρίχνοντας στάχτη στα μάτια), με σκοπό να κάνει πιο επιθετική την ομάδα του. Στην ουσία όμως κράτησε το 4-5-1 και απλά άλλαξε παίκτες στο ίδιο σύστημα. Ουδέποτε πέρασε τον Ανελκά δίπλα στον Ντρογκμπά και ουδέποτε είδαμε τον Σάλομον Καλού να πατάει περιοχή (πέρα από μια φάση) συνεχώς, γεγονότα που αποδεικνύουν πως ο Γκραντ το φοβόταν το παιχνίδι. Ο Ανελκά αγωνίστηκε στη θέση του αριστερού χαφ!

Συνεπώς το «φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη» χαρακτηρίζει απόλυτα τον αγώνα ανάμεσα στον πρωταθλητή Ελλάδας και την Τσέλσι και αυτό πραγματικά είναι το κέρδος του Ολυμπιακού σε όλη τη φετινή ευρωπαϊκή του πορεία, έχοντας αντιμετωπίσει με τον ίδιο ζήλο Ρεάλ, Βέρντερ και Λάτσιο.

Επί της οσυσίας δεν υπήρχαν διαφορές ανάμεσα στους stars της Τσέλσι και τους παίκτες του Πειραϊκού συλλόγου. Ο Τσεχ είχε περισσότερη δουλειά από τον Νικοπολίδη, τα μπακ του Ολυμπιακού (Πάντος, Ζεβλάκοφ) δεν είχαν σε τίποτα να ζηλέψουν τους μπακ της Τσέλσι (Μπελέτι, Άσλεϊ Κόουλ).

Τα έξι (τρεις κόκκινοι, τρεις μπλε) αμυντικά χαφ που κινούνταν στο χώρο του κέντρου είχαν νικητή. Τους κόκκινους Λεντέσμα, Στολτίδη και Τοροσίδη απέναντι στους Εσιέν, Μπάλακ και Μακελελέ. Ο Κοβάσεβιτς φάνηκε πιο πολύ από τον Ντρογκμπά και σε αυτό οφείλεται η θετικότατη παρουσία του Σέζαρ μετά από καιρό. Στα άκρα της επίθεσης, ο Τζο Κόουλ βρήκε τον μπελά του από τον κέρβερο Πάντο, ενώ ο Μαλούντα βρήκε απέναντι του τον εκ των κορυφαίων Ζεβλάκοφ.

Μήπως ο Γκαλέτι δε θα μπορούσε να παίζει σε αυτή την Τσέλσι; Κι όμως είναι στον Ολυμπιακό και δεν νιώθει μειονεκτικά, δείγμα της αλλαγμένης φετινής νοοτροπίας της ομάδας.

Φαίνεται λοιπόν πως οι ερυθρόλευκοι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα και κανέναν. Το μόνο που μένει να κατακτηθεί είναι η διάρκεια και ο Τάκης Λεμονής έχει δώσει τον αισιόδοξο τόνο λέγοντας πως το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κορμός για την επόμενη χρονιά είναι ήδη έτοιμος.