Από τότε που ο Εζεκιέλ Πόνσε αποχώρησε από την ΑΕΚ, υπήρχε στον αέρα μια αίσθηση ότι κάποια στιγμή θα επέστρεφε.

Η οποία χρόνο με τον χρόνο ενισχυόταν από το γεγονός ότι ο Αργεντινός αγωνιζόταν σε ομάδες που δεν εκμεταλλεύονταν την ικανότητά του στο σκοράρισμα.

Φεύγοντας από την Ένωση, το καλοκαίρι του 2019 για να μετακομίσει στη Ρωσία, δεν ήταν μόνο τα χρήματα που τον τράβηξαν μακριά από την Ελλάδα, αλλά κι η δική του πεποίθηση ότι η παρουσία του στη Σπαρτάκ Μόσχας θα του άνοιγε τον δρόμο για πρωτάθλημα ακόμα υψηλότερης ποιότητας κι ανταγωνισμού.

Δικαιώθηκε, αλλά εν μέρει...Ύστερα από 73 παιχνίδια και 25 γκολ με τη φανέλα της ρωσικής ομάδας -μόλις τέσσερα τέρματα περισσότερα απ’ όσα είχε πετύχει σε 34 παιχνίδια πρωταθλήματος και Κυπέλλου με την ΑΕΚ- άνοιξε για εκείνον η πόρτα της ισπανικής Πριμέρα Ντιβισιόν. Όχι όμως με την κατάλληλη ομάδα...

Αρχικά, η προοπτική της Έλτσε φαινόταν αρκετά δελεαστική, όμως εκεί ο Πόνσε χαντακώθηκε! Η συγκεκριμένη ομάδα ήθελε μόνο να αμύνεται κι ελάχιστα να επιτίθεται, ο Αργεντινός βολόδερνε ως καλαμιά στον κάμπο της επίθεσης, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τον χρησιμοποιούσαν ως winger.

Απλά για να τρέχει, να μαρκάρει, να μάχεται...

Ως εκ τούτο, ο Πόνσε κατάφερε να σκοράρει μόλις επτά φορές σε 50 αγώνες με την Έλτσε, ψάχνοντας τη φυγή του κι έχοντας μέσα του ωριμάσει η σκέψη της επιστροφής στην ΑΕΚ.

Στη μοναδική ομάδα που είχε στην επαγγελματική καριέρα του καταφέρει να ξεπεράσει τα 10 τέρματα σε μια σεζόν. Δέκα ακριβώς είχε μόνο μία φορά στη Ρωσία, εννέα για το πρωτάθλημα και ένα για το Κύπελλο της χώρας.

Μια άλλη ΑΕΚ, μια διαφορετική κατάσταση

Αυτό που βρήκε εδώ, δεν είχε σχέση με αυτό που είχε συναντήσει τη σεζόν 2018-19 η οποία είχε συνδυαστεί με την αφετηρία μιας παρακμιακής αγωνιστικής περιόδου, παρά την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ελλάδας μετά από 24 έτη, μόλις την προηγούμενη χρονιά.

Η ΑΕΚ είχε πλέον το δικό της γήπεδο, ήταν νταμπλούχος, είχε προπονητή καθολικής αναγνώρισης, αλλά κι έναν επιθετικό μπροστά του, σε κατάσταση εκτόξευσης.

Ο Πόνσε γρήγορα κατάλαβε ότι θα πρέπει να κάνει μεγάλη υπομονή και να δουλέψει πολύ για να "κλέψει" χρόνο από τον εκρηκτικό Λιβάι.

Τον βοήθησε -άθελά του- ο ίδιος ο Γκαρσία με τους διαδοχικούς τραυματισμούς του, αλλά ακόμα ι όταν ο Πόνσε είχε τον χώρο και τον χρόνο για να παίξει, δεν είχε το γκολ.

Προσπαθούσε να καταλάβει το ποδόσφαιρο της ΑΕΚ, να προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες, να μην παρασύρεται προσπαθώντας να κάνει πράγματα τα οποία έχει στο ρεπερτόριό του ο Γκαρσία, όμως όχι εκείνος.

Βοήθησε ασφαλώς κι η καθοδήγηση από τον Ματίας Αλμέιδα, ο οποίος το συζήτησε πολύ μαζί του και κατάλαβε ότι κι εκείνος έπρεπε σε έναν βαθμό να αλλάξει τη στόχευση και το πώς η ομάδα θα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις αρετές του Πόνσε, δίχως να τον αναζητά με τον τρόπο που το κάνει για τον Λιβάι.

Και κάπως έτσι, ήρθε η έκρηξη! Ο Πόνσε είδε τις μπάλες που περίμενε να έρχονται στα πόδια και στο κεφάλι του κι άρχισε να βάζει το ένα μετά το άλλο.

Ξεκίνησε με τα τρία γκολ στο εκτός έδρας ματς με τον Αρόμητο (21/1) κι έκτοτε έχει πετύχει 13 σε 12 ματς πρωταθλήματος, σε διάστημα μικρότερο των τριών μηνών!

Του έλειψε το γκολ στα τρία ντέρμπι που προηγήθηκαν του αγώνα με τον Άρη, όμως δεν ήταν σε κανένα βασικός και γενικά, έπαιξε συνολικά λιγότερο από ένα 90λεπτο, πάντοτε ως αλλαγή.