Οι Texans έπεσαν κι αυτοί με τη σειρά τους θύμα της πιο εμψυχωτικής αθλητικής ιστορίας της σεζόν, το #chuckstrong των Colts που υπερέβαλαν εαυτό για μια ακόμα φορά. Οι Vikings στέρησαν το bye από τους Packers προκειμένου να προκριθούν στα πλέι-οφ, και τώρα θα τους ξαναβρούν μπροστά τους αλλά αυτή τη φορά στο Γκριν Μπέι. Ο RG3 οδηγεί τους Redskins στα πλέι-οφ με τη νίκη επί των Cowboys που είχε σαν αποτέλεσμα την πρώτη κατάκτηση του NFC East μετά το 1999 για το ιστορικό franchise.

Πρώτα θα δούμε αποτελέσματα και την τελική κατάταξη ανά division, ύστερα θα περάσουμε στις βασικές ειδήσεις του τέλους της σεζόν (την λεγόμενη Μαύρη Δευτέρα για περίπου το ¼ των προπονητών της λίγκας που έχασαν τη δουλειά τους, το τέλος της διαδρομής για τον θρύλο Ray Lewis) πριν κλείσουμε με μια ματιά στην οριστική εικόνα των πλέι-οφ, τα οποία ξεκινούν αυτό το Σαββατοκύριακο.

Η τελευταία αγωνιστική

NFC East

Giants-Eagles 42-7, Redskins-Cowboys 28-18

Ο RG3 εμφανώς δεν είναι ακόμα σε 100% κατάσταση (κι ούτε πρόκειται, στην υπόλοιπη σεζόν), αλλά αρκούσε ώστε επιθετικά να βρουν οι Redskins λύσεις απέναντι σε μια αβέβαιη ομάδα του Ντάλλας. Στο μεταξύ, στην άλλη πλευρά, οι Cowboys παντελώς άνευροι επιθετικά, δεν μπόρεσαν να βρουν την παραμικρή λύση στον μονοδιάστατο καταιγισμό από blitz που επιχειρούσαν ασταμάτητα οι Redskins.

Ο Romo τα βρήκε μπαστούνια δίχως απαραιτήτως να ευθύνεται, και με έναν τρόπο είχε την ομάδα μέσα στη διεκδίκηση της νίκης μέχρι και την έναρξη του τελευταίου drive- σε εκείνο το σημείο, τρεις πόντους πίσω, φαινόταν απολύτως πιθανό να υπάρξει ισοφάριση αν όχι νικητήριο touchdown. Χρόνος υπήρχε. Όμως ο Romo έριξε ίσως την πιο φρικτή πάσα της καριέρας του, ένα interception που επεστράφη από την άμυνα της Ουάσινγκτον για το touchdown που πήγε τη διαφορά στους 10 κι έληξε τον αγώνα.

Στο άλλο παιχνίδι οι Giants έκαναν επίδειξη δύναμης με καθυστέρηση, απέναντι σε μια ομάδα που προ πολλού είχε παραιτηθεί, αλλά η πρόκριση πέρναγε από 3 ακόμα γήπεδα. Ούτε σε ένα δεν ήρ θε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ενδιαφέρον στοιχείο: Όπως και πέρσι, τέλειωσαν τη χρονιά με 9-7. Πέρσι πήραν το Super Bowl, φέτος έχασαν ακόμα και το division. Υπόνοια: Τελικά δεν είναι καθόλου καλό αυτό το division. Υπόνοια: Τελικά είναι ομάδα του 9-7 που πέρσι απλώς προχώρησε και πήρε το Super Bowl.

Τελική κατάταξη: 1. WASHINGTON REDSKINS (10-6), 2. New York Giants (9-7), 3. Dallas Cowboys (8-8), 4. Philadelphia Eagles (4-12)

NFC North

Vikings-Packers 37-34, Lions-Bears 24-26

Στη Μινεσότα έγινε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της σεζόν, με τους Vikings να αφήνουν την ψυχή τους στο χορτάρι προκειμένου να αντέξουν στην αντεπίθεση των Packers (οι οποίοι έπαιζαν για το bye του πρώτου γύρου στα πλέι-οφ) με πρόσωπο του αγώνα τον Adrian Peterson. Ο AD κυνηγούσε το άφταστο ρεκόρ του Eric Dickerson, ήθελε πάνω από 200 γυάρδες σε αυτό το παιχνίδι για να το πετύχει. Μέσα από ένα απίστευτο ντέρμπι ομορφιάς και πάθους, συνέβη λοιπόν το εξής παράδοξο (που τελικά δεν είναι και τόσο παράδοξο):

Συνήθως όταν παίχτες κυνηγούν ρεκόρ και η ομάδα τη νίκη, η στρατηγική κινείται προς αυτό που εξυπηρετεί τις επιθετικές επιλογές της ομάδας, και λογικό εξάλλου. Οι Vikings δοκίμασαν σε σημεία του αγώνα να απλώσουν το παιχνίδι τους, ο Ponder μάλιστα δεν έκανε κακό παιχνίδι. Όμως όταν είχαν κολλήσει, η μπάλα μεταφέρθηκε στην αγκαλιά του Peterson, όπως και σε όλη τη σεζόν. Αυτό τους έφερε ως εδώ, αυτό θα τους οδηγούσε και στην υπέρβαση. Ήταν λες και οι οδηγίες άλλαξαν από “ας πάρουμε τη νίκη” σε “ας κάνει ο Peterson το ρεκόρ του”. Το αποτέλεσμα ήταν να μην γίνει το ρεκόρ, αλλά να μην έρθει η νίκη. Περιέργως βγάζει νόημα.

Ο Peterson σε ένα συγκλονιστικό τελευταίο run του έσυρε τρεις Packers μέχρι το red zone τους, φτάνοντας ο ίδιος 9 μόλις γυάρδες από το επικό ρεκόρ, αλλά επιτρέποντας στον kicker του να πάρει το παιχνίδι στη λήξη. Η Μινεσότα είναι μια ομάδα που απέναντι στη λογική του προγράμματός της κατάφερε να βρεθεί στα πλέι-οφ, ο δε Adrian Peterson (λογικά) θα κερδίσει πανάξια πλέον το βραβείο του MVP από τον Peyton Manning.

Στο άλλο παιχνίδι οι Bears κέρδισαν τους Lions, λήγοντας έτσι μια σεζόν στην οποία και οι δύο ομάδες κατάφεραν να απογοητεύσουν.

Τελική κατάταξη: 1. GREEN BAY PACKERS (11-5), 2 Μinnesota Vikings (10-6), 3. Chicago Bears (10-6), 4. Detroit Lions (4-12)

NFC West

49ers-Cardinals 27-13, Seahawks-Rams 20-13

Όχι πάρα πολλά πράγματα να δεις εδώ, καθώς οι δύο πιθανώς καλύτερες ομάδες της NFC αυτή τη στιγμή καθάρισαν (σχετικά δύσκολα) τους πιο αδύναμους αντιπάλους τους και πήραν τις θέσεις 2 και 5 στα πλέι-οφ. Ας μην εκπλαγούμε αν τους δούμε στον τελικό της περιφέρειας.

Στο μεταξύ το στοιχείο που ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει αλλά είναι τρομερά σημαντικό για το μέλλον του έξαφνα καλύτερου division στο NFL, είναι ότι οι ως πέρσι άπατοι Rams, φέτος έφτασαν μια τρίχα από το .500 (στο 7-8-1), με την ήττα αυτή από τους Seahawks να είναι η πρώτη τους ήττα από ομάδα αυτού του division για φέτος.

Αν συνυπολογίσουμε πως ο καλύτερος ελεύθερος κόουτς αυτή τη στιγμή (Andy Reid, απολύθηκε από τους Eagles, αναλυτικά παρακάτω) φημολογείται ως πιθανός νέος προπονητής των Cardinals, το NFC West του χρόνου θα είναι κολασμένο.

Τελική κατάταξη: 1. SAN FRANCISCO 49ERS (11-4-1), 2. Seattle Seahawks (11-5), 3. St. Louis Rams (7-8-1), 4. Arizona Cardinals (5-11)

NFC South

Saints-Panthers 38-44, Falcons-Buccaneers 17-22

Παντελώς ανούσια αγωνιστική αν εξαιρέσει κανείς την ακατανόητη απόφαση του Mike Smith των Falcons να έχει μέσα όλους τους βασικούς του ως το τέλος του αγώνα (άλλο να δώσει plays για να μην πάνε κρύοι την παράλλη βδομάδα, κι άλλο να παίζουν 4 περιόδους 30άρηδες παίχτες σε ανούσιο παιχνίδι) με αποτέλεσμα να υπάρξουν κάποιοι ανησυχητικοί τραυματισμοί.

Κατά τα άλλα, ένα ακόμα division που του χρόνου το περιμένουμε πολύ πιο δυνατό: οι Saints συμφώνησαν με τον Sean Payton και η νέα σεζόν θα τους βρει ξανά contenders, οι Panthers εν τέλει έκλεισαν τη σεζόν πολύ δυνατά και συνεχίζουν να αφήνουν δείγματα ομάδα που βρίσκεται δυο κλικ πριν την έκρηξη, ενώ οι Bucs κατέρρευσαν στο τέλος όμως έχουν πολύ καλό κόουτς που στην πρώτη του σεζόν τους είχε στη διεκδίκηση των πλέι-οφ μέχρι και 3 αγωνιστικές πριν το τέλος, ύστερα από μια καταστροφική περσινή σεζόν.

Να σημειώσουμε πως ο Drew Brees, ακόμα και μέσα από αυτή την παρενθετική χρονιά των Saints, έγινε ο πρώτος quarterback στην ιστορία με διαδοχικές σεζόν 5,000 γυαρδών.

Τελική κατάταξη: 1. ATLANTA FALCONS (13-3), 2. New Orleans Saints (7-9), 3. Carolina Panthers (7-9), 4. Tampa Bay Buccaneers (6-10)

AFC East

Bills-Jets 28-9, Patriots-Dolphins 28-0

Είναι άραγε οι φετινοί Jets η χειρότερη 6-10 ομάδα όλων των εποχών;

Τελική κατάταξη: 1. NEW ENGLAND PATRIOTS (12-4), 2. Miami Dolphins (7-9), 3. Buffalo Bills (6-10), 4. New York Jets (6-10)

AFC North

Bengals-Ravens 23-17, Steelers-Browns 24-10

Το μόνο που έπαιζε εδώ ήταν μια πολύ μακρινή πιθανότητα των Ravens να πάρουν το 3ο seed σε περίπτωση που έχαναν πιο μετά οι Patriots (το παιχνίδι στο Σινσινάτι γινόταν νωρίτερα). Όπως εξηγούσαμε την προηγούμενη βδομάδα, οι Ravens προτιμούσαν το 4ο seed όμως, καθώς τους έδινε (όπως πίστευαν πριν την ήττα των Texans τουλάχιστον) πολύ πιο βατή διαδρομή ως τον τελικό της AFC. Όχι μόνο έπαιξαν με τους αναπληρωματικούς τους, αλλά ακόμα κι εκείνοι δεν κυνήγησαν ποτέ τη νίκη. Μιλάμε για το εκπληκτικό θέαμα μιας ομάδας που κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να μην προσπαθήσει να κερδίσει. Στο τέλος οι Bengals αναγκάστηκαν να κερδίσουν.

Τελική κατάταξη: 1. BALTIMORE RAVENS (10-6), 2. Cincinnati Bengals (10-6), 3. Pittsburgh Steelers (8-8), 4. Cleveland Browns (5-11)

AFC West

Broncos-Chiefs 38-3, Chargers-Raiders 24-21

Το πιο ενδιαφέρον πράγμα σε αυτό το division την τελευταία βδομάδα ήταν ότι οι Chiefs εξσφάλισαν την πρώτη επιλογή για το επόμενο draft. Κοιτώντας αυτό το division εκ των υστέρων, διαπιστώνει κανείς πόσο cheat ήταν το να έρθει και να παίξει εδώ ο Peyton Manning. Το εκπληκτικό δεν είναι ότι οι Broncos το κέρδισαν, αλλά ότι εν τέλει βρέθηκαν και με το #1 της AFC, στρώνοντας το δρόμο για έναν τελικό περιφέρειας ανάμεσα σε Manning και Brady- αλλά αυτή τη φορά στο Ντένβερ.

Τελική κατάταξη: 1. DENVER BRONCOS (13-3), 2. San Diego Chargers (7-9), 3. Oakland Raiders (4-12), 4. Kansas City Chiefs (2-14)

AFC South

Colts-Texans 28-16, Titans-Jaguars 38-20

Μέχρι πριν 3-4 βδομάδες όλα έδειχναν πως όταν φτάναμε στο Colts-Texans της τελευταίας αγωνιστικής, οι γηπεδούχοι θα ήθελαν τη νίκη για να μπουν στα πλέι-οφ κι οι φιλοξενούμενοι θα ήταν αδιάφοροι έχοντας εξασφαλίσει το #1. Πώς τα έφερε όμως, κι ήταν οι Texans εκείνοι που ήθελαν πάση θυσία τη νίκη, απέναντι σε μια αδιάφορη Ιντιανάπολη με εξασφαλισμένο (και κλειδωμένο) το #5.

Αδιάφορη είπαμε; Όχι. Δηλαδή η λογική αυτό θα έλεγε, όμως τίποτα στη φετινή πορεία των Colts δεν έχει να κάνει με τη λογική. Γιατί σε οποιαδήποτε άλλη συγκυρία οι Colts θα ξεκούραζαν τους παίχτες τους ενόψει των πλέι-οφ, όμως όχι αυτή η ομάδα κι όχι αυτή την αγωνιστική. Γιατί αυτή ή ταν η αγωνιστική που είδε τον Chuck Pagano να επιστρέφει στον πάγκο της ομάδας του, ύστερα από την επιτυχημένη αντιμετώπιση της λευχαιμίας που τον κράτησε σχεδόν όλη τη σεζόν μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους, εμπνέοντας ταυτόχρονα όλο αυτή την απίστευτη διαδρομή μιας νέας ομάδας σε ύψη δυσθεώρητα σε σχέση με τις δυνατότητές της. Υπήρχε ποτέ περίπτωση να χάσουν οι Colts αυτό το παιχνίδι; Όχι. Οι Texans ήταν τελειωμένοι από τη στιγμή που έχασαν από τους Vikings με κάτω τα χέρια την προηγούμενη βδομάδα.

Κι έτσι τώρα, από το πουθενά, βρέθηκαν όχι απλά να χάνουν το #1, αλλά και να πρέπει να δώσουν αγώνα αυτό το Σαββατοκύριακο αντί να ξεκουράζονται, έχοντας κάνει 3 ήττες στα τελευταία 4 παιχνίδια τους. Και οι Colts του Andrew Luck, του Reggie Wayne, του Bruce Arians και των απίθανων πιτσιρικάδων, έφτασαν τις 11 νίκες. ΕΝΤΕΚΑ ΝΙΚΕΣ. Δε το χωράει ο νους ότι αυτή η ομάδα έκανε έντεκα νίκες. Είναι η σπουδαιότερη αθλητική ιστορία της χρονιάς.

Τελική κατάταξη: 1. HOUSTON TEXANS (12-4), 2. Indianapolis Colts (11-5), 3. Tennessee Titans (5-10), 4. Jacksonville Jaguars (2-13)

Η εικόνα των περιφερειών

Ας δούμε τώρα την τελική κατάταξη στις δύο περιφέρειες. Οι δύο πρώτες ομάδες της κάθε περιφέρειας δεν παίρνουν bye για τον πρώτο γύρο των πλέι-οφ και δεν αγωνίζονται αυτή τη βδομάδα.

NFC

1. Atlanta Falcons (13-3)

2. San Francisco 49ers (11-4-1)

---

3. Green Bay Packers (11-5)

4. Washington Redskins (10-6)

5. Seattle Seahawks (11-5)

6. Minnesota Vikings (10-6)

AFC

1. Denver Broncos (13-3)

2. New England Patriots (12-4)

---

3. Houston Texans (12-4)

4. Baltimore Ravens (10-6)

5. Indianapolis Colts (11-5)

6. Cincinnati Bengals (10-6)

Η εικόνα των πλέι-οφ

Ύστερα από την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου, ας δούμε πώς διαμορφώνονται τα ζευγαρώματα για τον πρώτο γύρο των πλέι-οφ, ρίχνοντας ταυτόχρονα και μια ματιά στο πώς είναι πιθανό να σχηματιστεί η διαδρομή και στους επόμενους γύρους.

Γύρος των wild cards (Σαββατοκύριακο 5-6 Ιανουαρίου)

Texans-Bengals (Σάββατο 23.30)

Σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση βάσει προχωρημένων στατιστικών φαίνεται ξεκάθαρα πως το κακό σερί του Χιούστον δεν πιάνει απλά τα 4 τελευταία παιχνίδια (με τις 3 ήττες), αλλά τουλάχιστον τα 7 (δηλαδή από όταν το Χιούστον ίδρωσε για να λυγίσει Jaguars και Lions στις παρατάσεις σε 2 διαδοχικές αγωνιστικές). Στο μεταξύ το Σινσινάτι έχει βρει σταθερότητα ειδικά στην άμυνα. Πέρσι είχαμε το ίδιο ματς σε αυτό το σημείο των πλέι-οφ, και τότε οι Texans κέρδισαν με ευκολία παρότι έπαιζαν με τον τρίτο τους quarterback, τον τίμιο T.J. Yates. Φέτος θα δυσκολευτούν πολύ περισσότερο.

Packers-Vikings (Σάββατο-προς-Κυριακή 3.00)

Μόλις το είδαμε αυτό το παιχνίδι, και το κέρδισαν οι Vikings χάρη στον Peterson. Οι λόγοι για τους οποίους δε θα το ξανακερδίσουν, 6 μέρες μετά: α) Παίζουν στο Γκριν Μπέι, β) Ο Peterson δε θα ξανακάνει 200 γυάρδες, γ) Ο Ponder δε θα κάνει διαδοχικό εξαιρετικό παιχνίδι, δ) Οι Packers είναι καλύτερη ομάδα. Υπό μία έννοια, το παιχνίδι που κέρδισαν πριν λίγες μέρες ήταν για τους Vikings ο μεγάλος τελικός. Είναι μία από τις 2 ομάδες των πλέι-οφ που μπορούν να το πουν αυτό. Η άλλη;

Ravens-Colts (Κυριακή 20.00)

Εξαιρώντας την περίπτωση να κερδίσει το Super Bowl ο Peyton Manning με 2η ομάδα, αμέσως μετά την επιστροφή του από μια σεζόν εκτός αγωνιστικής δράσης και 4 εγχειρήσεις στον αυχένα, δεν υπάρχει τίποτα άλλο που μπορεί να συμβεί φέτος το οποίο θα ξεπερνάει αυτό που κατάφεραν οι Colts. Οι Ravens πιθανότατα θα τους κερδίσουν επειδή έχουν το ειδικό βάρος, επειδή είναι καλοί στη Βαλτιμόρη, επειδή ο John Harbaugh πάντα κερδίζει τουλάχιστον ένα πλέι-οφ παιχνίδι, επειδή κακά τα ψέμματα, και στη χειρότερή τους μέρα είναι καλύτερη ομάδα από την Ινδιανάπολη. Αλλά είτε χάσουν είτε (απίθανα) συνεχίσουν να κερδίζουν, οι φετινοί Colts όσο μας αφορά το έχουν ήδη κερδίσει το Super Bowl.

Redskins-Seahawks (Κυριακή 23.30)

Μακράν το πιο συναρπαστικό παιχνίδι αυτού του πρώτου γύρου, ίσως και του επόμενου (μετά θα έχει Manning-Brady). Οι δύο εκπληκτικοί, παρόμοιοι rookie quarterbacks θα ηγηθούν των εκπληκτικών, παρόμοιων ομάδων τους σε ένα παιχνίδι που θα κριθεί παντού στο γήπεδο- απλώς και μόνο επειδή οι ομάδες αυτές επιτίθενται με τόσους διαφορετικούς τρόπους. Το προβάδισμα σε αυτό το σημείο δε θα μπορούσε να παρά να πηγαίνει στους Seahawks, όχι μόνο επειδή παίζουν εδώ και κανά μήνα σα να μην έχουν αντίπαλο (αυτά ξέρουμε πώς είναι- είσαι καυτός μέχρι να πάψεις να είσαι) αλλά επειδή έχουν τη δυνατή άμυνα που μπορεί να εξουδετερώσει τον RG3 σε όλα τα επίπεδα (ειδικά εφόσον δε θα τιμωρηθεί τελικά κι ο Sherman κι επέστρεψε ο Browner), ενώ από την άλλη οι Redskins δε μπορούν να ισχυριστούν το ίδιο και για τη δική τους. Συν τοις άλλοις ο RG3 δεν βρίσκεται καν στην καλύτερή του κατάσταση.

Γύρος των division (Σαββατοκύριακο 12-13 Ιανουαρίου)

Οι Falcons μπαίνουν στα πλέι-οφ ως το λιγότερο εμπιστέψιμο #1 ενδεχομένως και στην ιστορία του NFL. Νιώθει κανείς πως τους έχουμε ξεχάσει, απλά είναι εκεί για διακόσμηση, οι πάντες συζητάνε (συζητάμε) για κάθε άλλη ομάδα πλην αυτών. Θεωρώντας δεδομένο πως οι Vikings δεν θα κάνουν την έκπληξη στο Lambeau Field, οι Falcons σημαίνει πως θα υποδεχτούν στην Ατλάντα τους Redskins ή τους Falcons. Δεν υπάρχει αμφιβολία ποια θα είναι η καυτή ομάδα σε αυτό το παιχνίδι (όποια από τις δύο κι αν περάσει από το wild card ματς), όμως θα είναι αυτό αρκετό για το διπλό στην έδρα της #1 ομάδας του NFL; Ίσως είμαστε θύματα του hype ή απλά εντυπωσιασμένοι από την αδιαμφισβήτητα πιο εντυπωσιακή ομάδα του Δεκέμβρη (όταν και έπαιξαν το επιβλητικότερο σερί 3 παιχνιδιών στην ιστορία του NFL ή τουλάχιστον των τελευταίαων 72 χρόνων του) αλλά πιστεύουμε πως οι Seahawks θα παίξουν στον τελικό της NFC, ταξιδεύοντας...

...ποιος ξέρει; Είτε στο Γκριν Μπέι είτε στο Σαν Φρανσίσκο. Με την έδρα του άλλου ημιτελικού να είναι στους 49ers, οι οποίοι έχουν ήδη κερδίσει εμφατικά τους Packers νωρίτερα στη σεζόν, τείνουμε λίγο υπέρ εκείνων. Αλλά από την άλλη, πόσο μοιραίο θα ήταν αν ο τελικός της περιφέρειας ήταν Packers-Seahawks, δηλαδή ρεβάνς του fail Mary του Golden Tate από την 3η αγωνιστική και το φιάσκο των αναπληρωτών διαιτητών;

Στην AFC, Broncos και Patriots περιμένουν τους νικητές των δύο wild card παιχνιδιών σε Ντένβερ και Μασαχουσέτη αντίστοιχα. Δεν έχει σημασία ποιοι θα είναι. Manning και Brady θα συναντηθούν στις 20 Ιανουαρίου στον τελικό της περιφέρειας, κατά τας γραφάς.

Και ύστερα,

Οι τελικοί περιφερειών θα διεξαχθούν την Κυριακή 20 Ιανουαρίου και το Super Bowl XLVII στη Νέα Ορλεάνη την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου.

Μια τηλεοπτική στιγμή

"9 yards what?" Η αγαπημένη μας αθλητική τηλεοπτική στιγμή φέτος. Ο Peterson δεν ήξερε καν.

Μαύρη Δευτέρα

Κατά παράδοση, η Δευτέρα μετά το τέλος της κανονικής περιόδου είναι η μέρα που ανακοινώνεται στην πλειφοψηφία των προπονητών και γενικών διευθυντών των αποκλεισμένων ομάδων η μοίρα τους. (Στη διάρκεια της φετινής σεζόν δεν απολύθηκε ούτε ένας προπονητής. Να τα βλέπουν οι προεδράρες ποδοσφαιρικών ομάδων αυτά.) Από τις 20 ομάδες που δε συνεχίζουν στα φετινά πλέι-οφ, οι 7 προχώρησαν στην απόλυση του προπονητή τους.

Ας δούμε ένα προς ένα τα διαζύγια, καθώς και το επόμενο βήμα για την ομάδα και τον αντίστοιχο κόουτς που έμεινε δίχως στέγη. (Κρατώντας υπόψη πως τα δεδομένα αλλάζουν διαρκώς, ακόμα κι ενόσω γράφονται αυτές οι γραμμές.)

Οι Arizona Cardinals απέλυσαν τον Ken Whisenhunt

Ο Whisenhunt είναι ένας καλός κόουτς που πλήρωσε (δικαίως, ενδεχομένως) την απολύτως θλιβερή σοδειά φετινών quarterbacks. Αν το καλοσκεφτείς, μια χρονιά που ξεκίνησε για την ομάδα με το δίλημμα Skelton ή Kolb για quarterback, δε θα μπορούσε να έχει άλλη κατάληξη. (Κι ας έφτασε εκεί περνώντας πρώτα από ένα απίθανο 4-0 ξεκίνημα.) Οι Cardinals: Μάλλον τελικά χάνουν τον Andy Reid. Ονόματα που παίζουν είναι μεταξύ άλλων ο υπάρχων συντονιστής άμυνας Roy Horton (ίσως το φαβορί αυτή τη στιγμή), ο συντονιστής επίθεσης των Broncos Mike McCoy και ο Lovie Smith, πρώην των Bears. O Whisenhunt: Έχει συζητήσει με Browns, παίζει δυνατά για Bills.

Οι Buffalo Bills απέλυσαν τον Chan Gailey

Άλλος ένας καλός κόουτς με καλές ιδέες που συνάντησε τη μοίρα του λόγω κακής επίδοσης quarterback. Οι Bills μοιάζουν σε απόγνωση αλλά δεν απέχουν τρομερά από το να διεκδικήσουν τα πλέι-οφ σε ένα αδύναμο AFC πεδίο. Έχουν επιθετικά όπλα. Οι Bills: Σκοπεύουν να μιλήσουν με τον Chip Kelly (προπονητή του κολλεγίου του Όρεγκον, και το πιο καυτό όνομα αυτή τη στιγμή στο προπονητικό παζάρι), με τον Mike McCoy, τον Lovie Smith και τον Ken Whisenhunt. Ο Gailey: Μάλλον τελείωσε από το NFL.

Οι Chicago Bears απέλυσαν τον Lovie Smith

Η μεγαλύτερη έκπληξη. O Smith πλήρωσε την κακτρακύλα της ομάδας στο δεύτερο μισό της σεζόν (για δεύτερη χρονιά σερί) και αποχαιρέτησε το Σικάγο μετά από 9 δυνατά χρόνια εκεί. Έχει φτιάξει μια ομάδα αν μη τι άλλο ανταγωνιστική ακόμα και για το πρωτάθλημα και οι παίχτες του σίγουρα τον αγαπούσαν κι έπαιζαν στο μάξιμουμ γι’αυτόν. Ο γενικός διεθυντής των Bears άφησε να εννοηθεί πως θα περιμένει από τον αναπληρωτή άμεσα αποτελέσματα. Η ομάδα σίγουρα έχει το υλικό για κάτι τέτοιο, όμως το παράθυρο τίτλου θα κλείσει σύντομα. Οι Bears: Κανονίζουν συνεντεύξεις με περίπου τους μισούς εργαζόμενους στο NFL, οι σημαντικότεροι εκ των οποίων είναι ο Bruce Arians των Colts και -φυσικά- ο Mike McCoy. Η ομάδα θα έχει νέο κόουτς μεσα στις επόμενες 2 βδομάδες. Ο Smith: Μιλάει με Bills, θα μιλήσει με Αριζόνα και Σαν Ντιέγκο. Ειδικά το τελευταίο ακούγεται πολύ έντονα τις τελευταίες ώρες. Είναι καλός κόουτς, θα βρει εύκολα καλή δουλειά.

Οι Cleveland Browns απέλυσαν τον Pat Shurmur

Και καλά έκαναν. Στην αρχή της χρονιάς τους είχαμε προβλέψει ακόμα και για 0-16, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει υλικό για κάτι τουλάχιστον αξιοπρεπές. Ένας καλός νέος κόουτς θα έχει περιθώριο για να κάνει πράγματα στο Κλίβελαντ, για πρώτη φορά από την επανέναρξη του franchise το 1999. Οι Browns: Καλός κόουτς, όπως ο Ken Whisenhunt; Ίσως. Ή ο Chip Kelly. Ο Shurmur: Πιθανότατα θα αποτελέσει λύση ως συντονιστής επίθεσης σε κάποια ομάδα που θα μείνει δίχως.

Οι Kansas City Chiefs απέλυσαν τον Romeo Crennel

Για τα 9 πρώτα παιχνίδια της σεζόν οι Chiefs δεν είχαν προηγηθεί ούτε δευτερόλεπτο στη διάρκεια του αγώνα. Κατέληξαν τελευταίοι. Τέλος κουβέντας. Οι Chiefs: Θέλουν τον Andy Reid, τόσο που τον πιέζουν να ακυρώσει όλες τις προγραμματισμένες συναντήσεις του με άλλες ομάδες. Ο Crennel: Δε θα ξαναπροπονήσει ομάδα NFL.

Οι Philadelphia Eagles απέλυσαν τον Andy Reid

Κατανοητό μεν, αλλά από την άλλη ήταν ο πιο πετυχημένος προπονητής στην ιστορία της ομάδας. Πώς τον αντικαθιστάς; Οι Eagles: Chip Kelly; Mike McCoy; Chip Kelly. O Reid: Δε θα έχει πρόβλημα.

Οι San Diego Chargers απέλυσαν τον Norv Turner

Επιτέλους. Οι Chargers: Στα χαρτιά είναι μια από τις δύο πιο επιθυμητές διαθέσιμες δουλειές (μετά τους Bears) αλλά στην πράξη το δίδυμο AJ Smith-Norv Turner έχει αφαιμάξει την ομάδα από ταλέντο. Τα κάστανα από τη φωτιά θα βγάλει ο Lovie Smith. Ή ο Andy Reid. Ή ο Bruce Arians. Τι, εδώ δεν έχει Mike McCoy; Ο Turner: Συντονιστής επίθεσης σε κάτι μεταξύ Jets ή Ravens, μια χαρά.

Ένα φινάλε

για τον Ray Lewis

“Αν κανείς δε σου είχε υποσχεθεί το αύριο, τι θα έδινες για το σήμερα;” (O Lewis, εμψυχώνοντας την ομάδα μπάσκετ του κολεγίου Στάνφορντ.)

Υπάρχουν πολλά χαρακτηριστά που συνθέτουν αυτό που εννοούμε με τον όρο ηγέτης, αλλά αν κάποιες φορές δεν καταφέρνεις να βρεις τον πλήρη ορισμό μπορείς απλά να λες, Ray Lewis. O θρυλικός linebacker των Baltimore Ravens ανακοίνωσε ότι, στα 37 του, αυτή θα είναι η τελευταία σεζόν της καριέρας του, κλείνοντας έτσι έναν τεράστιο κύκλο για τον ίδιο, για την ομάδα του, για την πόλη της Βαλτιμόρης, για το ίδιο το NFL.

Αδιαμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους linebackers στην ιστορία του αθλήματος (θα πουν αρκετοί πως είναι ο κορυφαίος, στη ζέση της στιγμής- δεν είναι απαραίτητο πως θα έχουν άδικο), ο Lewis δεν αποτέλεσε μόνο τον ογκόλιθο πάνω στον οποίο χτίστηκε μια από τις πιο σταθερά αποδοτικές άμυνες που έχει γνωρίσει ποτέ το NFL, αλλά την καρδιά μιας ομάδας της οποίας πραγματικά αποτελεί όλη τη ζωντανή ιστορία.

Οι Baltimore Ravens γεννήθηκαν (ή τελοσπάντων σχηματίστηκαν βιαίως από τα πλευρά των Cleveland Browns) το 1996 και με δύο picks στον πρώτο γύρο του draft επέλεξαν τον Lewis στο #26. Ο linebacker των Miami Hurricanes θα έπαιζε στην ίδια αυτή ομάδα για τις επόμενες 17 σεζόν της καριέρας του, παραμένοντας έτσι το τελευταίο μέλος από την πρώτη φουρνιά στην ιστορία των Ravens. Η ηγετικές του ικανότητες (πέραν των δεδομένων φυσικών) έδωσαν ώθηση και έμπνευση σε μια ομάδα που από τη στιγμή της δημιουργίας της δε σταμάτησε να είναι διαρκώς contender για το Super Bowl.

Το κέρδισε το 2001, όντας μάλιστα MVP σε εκείνη τη νίκη 34-7 επί των Giants. Έκτοτε η ομάδα έχει παίξει σε 8 πλέι-οφ σε 11 σεζόν, πάντοτε αποτελώντας απειλή για το Lombardi. Ο ίδιος ο Lewis έχει επιλεγεί σε 13 Pro Bowl, έχει καταγράψει περισσότερα από 2,000 τάκλιν και κατέχει το ρεκόρ γυαρδών από επιστροφές interceptions για παίχτη της θέσης του.

Φυσικός ηγέτης και ντε φάκτο πρόσωπο ενός franchise με όλη την έννοια του όρου, ο Lewis βάζει τέλος σε μια μεγάλη καριέρα φέτος, μετά τα φετινά πλέι-οφ, τα οποία θα τον δουν να επιστρέφει στην ενεργό δράση ύστερα από έναν τραυματισμό στην 6η αγωνιστική (στο παιχνίδι εναντίον των Dallas Cowboys) που τον άφησε εκτός αγωνιστικών χώρων έκτοτε, και τους Ravens σκιά του εαυτού τους, να μπαίνουν -κουτρουβαλώντας- στα πλέι-οφ για 5η συνεχή σεζόν (!). Το ποιο θα είναι το αύριο αυτής της άμυνας και, κατ’επέκταση, αυτής της ομάδας δίχως τον ηγέτη της είναι κάτι που αφορά το αύριο. Και είπαμε, κανείς δε σου υπόσχεται το αύριο. Το θέμα είναι τι δίνεις για το σήμερα.

Και σήμερα, ο Lewis δηλώνει πως “δεν επιστρέφω στον αγωνιστικό χώρο για να χάσω.”