Ένα από τα μεγαλύτερα δημοσιογραφικά κλισέ; "Οι παρέες κάνουν τη διαφορά". Εντάξει, μπορεί να είναι κλισέ και να εκλαμβάνεται από τον κόσμο ως τέτοιο, αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Όταν μια ομάδα δημιουργεί καλό κλίμα στα αποδυτήρια και οι παίκτες περνούν εκτός παρκέ περισσότερο απ όσο περνούν εντός αυτού, τότε δεν γίνεται να μην πετύχει.

Πάρτε για παράδειγμα τον Αμύντα, ο οποίος ξεκίνησε (πολύ) αθόρυβα την προσπάθειά του στη Β' Εθνική και κατέληξε να διεκδικεί την άνοδο στην Α2 κατηγορία. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά τα κατάφερε κιόλας. Στα μπαράζ ανόδου που έγιναν στην Αταλάντη, η ομάδα του Αλέξανδρου Ζαβού ολοκλήρωσε τη φετινή εντυπωσιακή πορεία της, για να επιστρέψει στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία μετά από διάλειμμα μερικών ετών.

Θα μπορούσαν βέβαια οι "πορτοκαλί" να κάνουν πολύ πιο εύκολη τη ζωή τους, εφόσον κέρδιζαν την τελευταία αγωνιστική τον Κρόνο Αγ. Δημητρίου. " Καμιά φορά δεν λένε την αλήθεια οι αριθμοί, τις περισσότερες φορές όμως τη λένε. Η αλήθεια είναι ότι αν κοιτάξει κάποιος τα στατιστικά, κερδίσαμε δύο φορές τον Πανιώνιο και τον Ιωνικό Νικαίας, κερδίσαμε το Ηράκλειο στην έδρα μας. Η μοναδική ήττα που κάναμε από τις ομάδες της πρώτης τετράδας ήταν αυτή στην Κρήτη. Κερδίσαμε 5/6 παιχνίδια. Δεν πήγαμε απλά σαν ομάδα που έχει ποιότητα, αλλά με σοβαρότητα, συγκέντρωση και αυτοπεποίθηση. Δείξαμε τη δυναμική ομάδας", συμπεριέλαβε στην ουσία των λεγομένων του ο Σπύρος Διαμαντόπουλος.

Ο έμπειρος φόργουορντ που έχει ζήσει ένα κάρο ανόδους με τα χρώματα της Κηφισιάς βρέθηκε φέτος στον Αμύντα, με τα ίδια αποτελέσματα. Ξαφνικό; Όχι ακριβώς. Ο ίδιος εξηγεί πως " βλέπαμε όλη τη χρονιά ότι δεν μας περίμεναν οι αντίπαλοι. Κερδίζαμε και βλέπαμε να γράφουν τι έκαναν το Ηράκλειο και ο Πανιώνιος. Σαν να μην μας υπολόγιζαν. Αυτό μας έδωσε έξτρα κίνητρο. Ήταν ένα μικρό πλεονέκτημα όλο αυτό, ότι ήμασταν μακριά από τον θόρυβο. Είχαμε μόνο την εσωτερική μας πίεση, όχι εξωγενή".

Παρεμπιπτόντως, ο 33χρονος παίκτης ανανέωσε τη συνεργασία του με τον Αμύντα πριν από μερικές ημέρες, έχοντας την ευκαιρία πλέον να... θυμηθεί την Α2 κατηγορία, υπό τις οδηγίες του Αλέξανδρου Ζαβού. Πάλι καλά που δεν πάθαμε και τίποτα θα μπορούσε βέβαια να λέει, αν κρίνει κανείς ότι οι "πορτοκαλί" χρειάστηκαν τα μπαράζ ανόδου για να τα καταφέρουν.

Όπως παραδέχεται " ήταν ένα πολύ δύσκολο απόγευμα αυτό της ήττας στον Κρόνο. Δεν ήμασταν έτοιμοι εσωτερικά γι αυτό το παιχνίδι, κατά τη γνώμη μου. Βιαστήκαμε να πάρουμε τη νίκη και γι αυτό το πληρώσαμε. Την εβδομάδα πριν το μπαράζ μας βγήκε πολλή πίεση. Δεν υπήρχε κάποια εσωστρέφεια πάντως. Όλα κύλησαν φυσιολογικά".

Η επόμενη ερώτηση ήταν μάλλον προφανής: τι κοινό έχει η Κηφισιά με τον Αμύντα; " Φεύγοντας από την Κηφισιά, ήθελα να πάω σε μια ομάδα που θα μπορέσει να φτάσει στο επίπεδο που είχα μέσα μου την Κηφισιά. Στο μυαλό μου ο Αμύντας τα κατάφερε, εξισώθηκαν οι δύο ομάδες. Δούλευαν με αγάπη. Οι διοικήσεις δεν έβλεπαν τις ομάδες σαν μια επιχείρηση, ένα μαγαζί. Η οικογένεια του κ. Ζούπα έχει την ομάδα κοντά στα σαράντα χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι δεν βλέπει τον Αμύντα σαν μαγαζάκι, αλλά σαν κάτι πιο κοντινό, σαν την οικογένειά του. Είχε τους παίκτες σαν παιδιά του. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως τα περισσότερα παιδιά συνεχίζουν από χρόνο σε χρόνο", απάντησε πριν σταθεί σε κάτι ακόμη -εξίσου σημαντικό:

" Είτε λέγεσαι ερασιτέχνης, είτε επαγγελματίας, από τη στιγμή που πληρώνεσαι στο μυαλό μου είσαι επαγγελματίας. Ένα ευρώ αρκεί για να σε κάνει έτσι και πρέπει να συμπεριφέρεσαι έτσι. Ήταν πολύ σημαντικό ότι ξεκινούσαμε από το σπίτι για να πάμε σε προπόνηση. Ήξερα ότι τα προβλήματα είναι λυμένα, η διοίκηση είχε φροντίσει ώστε όλα να είναι καλά. Δεν υπάρχει καλύτερη συνθήκη από αυτό. Αυτό μας βγήκε".

Photo Credits: Λύδια Πετροπούλου