Πεπ Γουαρδιόλα και Ζοζέ Μουρίνιο θα βρεθούν απόψε αντιμέτωποι για 14η φορά στην προπονητική τους καριέρα, αυτή τη φορά στον τελικό του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ.

Διαβάστε στο Sport24.gr όλες τις προηγούμενες συναντήσεις τους και δείτε φωτογραφίες και βίντεο από το κοινό τους παρελθόν στη Μπαρτσελόνα.

Όταν τον περασμένο Ιανουάριο γινόταν γνωστό ότι ο Πεπ Γουαρδιόλα θα διαδεχόταν τον Γιουπ Χάινκες στον πάγκο της Μπάγερν από τη φετινή σεζόν, ελάχιστοι ήταν αυτοί που θα μπορούσαν να προβλέψουν πως ο Καταλανός τεχνικός θα έβρισκε τόσο γρήγορα και πάλι απέναντί του τον Ζοζέ Μουρίνιο σε ένα επίσημο παιχνίδι. Τους επόμενους μήνες οι Βαυαροί κατέκτησαν το Τσάμπιονς Λιγκ, η Τσέλσι έκανε το ίδιο με το Europa League και το τελευταίο κομμάτι του παζλ συμπληρώθηκε με την αναχώρηση του special one από τη Μαδρίτη και την επιστροφή του στο Λονδίνο και τους «blues».

Έτσι λοιπόν, 16 μήνες μετά την τελευταία τους συνάντηση επί ισπανικού εδάφους, οι δυο τεχνικοί θα διεκδικήσουν απόψε (30/8, 21:45 ώρα Ελλάδας) το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ στην «Eden Arena» της Πράγας. Μαζί τους θα επιστρέψουν στο προσκήνιο όλες οι – σχετικά πρόσφατες – μνήμες από τις κόντρες τους (αγωνιστικές και μη) που ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2010 με τον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα στην Ίντερ και τη Μπαρτσελόνα και ολοκληρώθηκαν ακριβώς 3 χρόνια αργότερα, τον Απρίλιο του 2013 με την «άλωση» του «Καμπ Νόου» από τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Το Sport24.gr κάνει σήμερα μια αναδρομή στις 13 αναμετρήσεις των δυο αποψινών αντιπάλων και παράλληλα, γυρίζει αρκετά χρόνια πίσω, για να θυμηθεί τις μέρες που Γουαρδιόλα και Μουρίνιο υπερασπίζονταν τα ίδια χρώματα, τότε που αμφότεροι ανήκαν στο δυναμικό της Μπαρτσελόνα. Θα ξεκινήσουμε από τα μεταξύ τους αποτελέσματα και τα στατιστικά συμπεράσματα που βγαίνουν μέσα από αυτά, αφού όπως είπαμε και στον πρόλογο, μπορεί ο Γουαρδιόλα να κυριαρχεί με μεγάλη διαφορά στις νίκες, όμως ο Μουρίνιο ισορροπεί τα πράγματα στην ουσία.

ΑΡΙΘΜΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΥΣΙΑΣ

Η πρώτη συνάντηση Γουαρδιόλα και Μουρίνιο (στον επαναληπτικό ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν 2009/10) ήταν απόλυτα εγκάρδια.

Οι δυο προπονητές έχουν συναντηθεί 13 φορές μέχρι σήμερα: ο Πεπ σε όλες με τη Μπαρτσελόνα, ενώ ο Ζοζέ 2 με την Ίντερ και 11 με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Έχουν βρεθεί αντιμέτωποι σε τέσσερις διαφορετικές διοργανώσεις: Τσάμπιονς Λιγκ, πρωτάθλημα Ισπανίας, Κύπελλο Ισπανίας και ισπανικό Σούπερ Καπ. Πιο αναλυτικά:

1. (20/4/2010) Ίντερ – Μπαρτσελόνα 3-1 (ημιτελικός Champions League)

2. (28/4/2010) Μπαρτσελόνα – Ίντερ 1-0 (ημιτελικός Champions League)

3. (29/11/2010) Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης 5-0 (πρωτάθλημα Ισπανίας)

4. (16/4/2011) Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα 1-1 (πρωτάθλημα Ισπανίας)

5. (20/4/2011) Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα 1-0 (τελικός Copa del Rey)

6. (27/4/2011) Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα 0-2 (ημιτελικός Ch. League)

7. (3/5/2011) Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης 1-1 (ημιτελικός Ch. League)

8. (14/8/2011) Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα 2-2 (ισπανικό Σούπερ Καπ)

9. (17/8/2011) Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης 3-2 (ισπανικό Σούπερ Καπ)

10. (10/12/2011) Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα 1-3 (πρωτάθλημα Ισπανίας)

11. (18/1/2012) Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα 1-2 ("8" του Copa del Rey)

12. (25/1/2012) Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης 2-2 ("8" του Copa del Rey)

13. (21/4/2012) Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης 1-2 (πρωτάθλημα Ισπανίας)

------------------------------------------------------------------------------------------------

Σύνολο: Γουαρδιόλα 6 νίκες / Μουρίνιο 3 νίκες / 4 ισοπαλίες (Γκολ 24-16)

Ρεάλ Μαδρίτης - Μπαρτσελόνα, πρωτάθλημα (10/12/2011)

Σε αυτά τα 13 ματς, η ομάδα του Γουαρδιόλα έχει πετύχει 6 νίκες, έχει αποσπάσει 4 ισοπαλίες και έχει ηττηθεί μόλις 3 φορές. Ο Πεπ προηγείται φυσικά και στα γκολ με συνολική συγκομιδή 24 έναντι 16. Όμως λένε τα νούμερα όλη την αλήθεια; Στην προκειμένη περίπτωση όχι! Ας τα πάρουμε ένα-ένα, ξεκινώντας από το Τσάμπιονς Λιγκ. Στον ημιτελικό του 2009/10, η Ίντερ του Μουρίνιο απέκλεισε τη Μπάρσα και στη συνέχεια κατέκτησε το τρόπαιο. Ένα χρόνο αργότερα, στη διοργάνωση του 2010/11, ήταν η σειρά των «μπλαουγκράνα» να αποκλείσουν τη Ρεάλ του Πορτογάλου και στη συνέχεια να φτάσουν στην κορυφή της Ευρώπης. «Ισοπαλία» λοιπόν, με μια πρόκριση για κάθε έναν από τους δυο «μονομάχους».

Συνεχίζουμε με την ισπανική Λίγκα. Ο Μουρίνιο δέχτηκε στο πρώτο του clásico μια ξεγυρισμένη πεντάρα και στη συνέχεια έχασε «περίπατο» το πρωτάθλημα (2010/11), όμως στη δεύτερη χρονιά του ήταν αυτός και η Ρεάλ που πανηγύρισαν στο τέλος της σεζόν (2011/12) τον τίτλο της Πριμέρα Ντιβισιόν. Στο 13ο και τελευταίο παιχνίδι του απέναντι στον Γουαρδιόλα (με το οποίο «κλείδωσε» ο τίτλος), ο Πορτογάλος μπόρεσε να «ξεκλειδώσει» και την κατάρα του «Καμπ Νόου» (νίκη 1-2), αφού ποτέ στην καριέρα του δεν είχε καταφέρει να φύγει από εκεί με το διπλό. Έτσι λοιπόν, και εδώ είχαμε ισοπαλία, με έναν τίτλο κερδισμένο από τον καθένα τους.

Ο Μουρίνιο στο τελευταίο από τα 13 ματς που αντιμετώπισε τον Γουαρδιόλα, νικώντας τον μέσα στο "Καμπ Νόου" (21/4/2012)

Ακολουθεί το ισπανικό Κύπελλο. Για πρώτη φορά Ζοζέ και Πεπ συναντήθηκαν στο Copa del Rey στον τελικό της σεζόν 2010/11, στο «Μεστάγια». Εκεί οι «μερένγκες» λύγισαν τους αντιπάλους τους με το γκολ του Κριστιάνο στην παράταση και κατέκτησαν το τρόπαιο, το πρώτο του Μουρίνιο στη θητεία του στη Ρεάλ Μαδρίτης. Στην επόμενη σεζόν (2011/12), στα προημιτελικά του θεσμού, ήταν η σειρά του Γουαρδιόλα να αποκλείσει τον Πορτογάλο και στη συνέχεια να πάρει το Κύπελλο νικώντας στον τελικό την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Άρα, ακόμα μια «ισοπαλία» ανάμεσα στους δυο αντίπαλους προπονητές.

Και ολοκληρώνουμε με το ισπανικό Σούπερ Καπ. Εδώ πρόκειται για τη μοναδική διοργάνωση στην οποία δεν είχαμε «ισοπαλία». Στις δυο αναμετρήσεις του Αυγούστου του 2011, η πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα «έσπασε» την απόλυτη ισορροπία που υπήρχε (2-2 στο «Μπερναμπέου» & 2-2 στο «Καμπ Νόου») με ένα εκπληκτικό γκολ του Μέσι δυο λεπτά πριν την ολοκλήρωση του επαναληπτικού αγώνα, δίνοντας το τρόπαιο στον Γουαρδιόλα και μαζί αυτό το μικρό προβάδισμα απέναντι στον Μουρίνιο, σε ότι αφορά την ουσία, δηλαδή τις προκρίσεις και τους τίτλους. Η διοργάνωση με τη μικρότερη σημασία, είναι λοιπόν αυτή που βγάζει τελικό νικητή τον Πεπ (έστω στα σημεία), εκτός από τη στατιστική και στην ουσία.

Η ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ ΣΤΗ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ (1996-2000)

Η Μπαρτσελόνα πανηγυρίζει την κατάκτηση του Κυπέλλου 1996/97. Ο Γουαρδιόλα όρθιος αριστερά και ο Μουρίνιο όρθιος στη μέση, ανάμεσα στον Πίτσι και τον Μπουσκέτς (28/6/1997)

Το 1992, όταν ο σερ Μπόμπι Ρόμπσον ανέλαβε τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας, ζήτησε έναν Πορτογάλο με προπονητικές γνώσεις για να γίνει μεταφραστής του. Ο Μουρίνιο προσελήφθη, στη συνέχεια ακολούθησε τον Άγγλο κόουτς στην Πόρτο και το καλοκαίρι του 1996 κατέληξαν αμφότεροι στη Βαρκελώνη. Εκεί ο Ζοζέ, εκτός από τα μεταφραστικά του καθήκοντα, είχε λόγο και σε θέματα τακτικής, αναλύοντας σε μόνιμη βάση τους αντίπαλους της Μπαρτσελόνα. Στην πρώτη του σεζόν με τους «μπλαουγκράνα», ο Πορτογάλος κέρδισε τρεις τίτλους, το Κύπελλο Κυπελλούχων, το ισπανικό Κύπελλο και το ισπανικό Σούπερ Καπ.

Ο Ριβάλντο κρατάει το κύπελλο του πρωταθλήματος 1997/98, ο Γουαρδιόλα είναι αριστερά, δίπλα στον Φαν Χάαλ και ο Μουρίνιο στο κέντρο, λίγο πιο δεξιά από τον Ντε Μπουρ.

Το καλοκαίρι του 1997, ο Λουίς Φαν Χάαλ διαδέχτηκε στον πάγκο τον Ρόμπσον, ο οποίος παρέμεινε για ένα χρόνο ακόμα στον καταλανικό σύλλογο ως τεχνικός διευθυντής. Ο Μουρίνιο συνέχισε ως βοηθός του Ολλανδού, προσθέτοντας στη «συλλογή» του δυο πρωταθλήματα (1997/98 & 1998/99) και ένα ακόμα Κύπελλο (1997/98), μέχρι το 2000, όταν αναχώρησε για την πατρίδα του προκειμένου να αναλάβει ως πρώτος προπονητής της Μπενφίκα διαδεχόμενος τον Γιουπ Χάινκες (όπως ακριβώς φέτος και ο Πεπ με τη Μπάγερν)! Στην τετραετία του στη Βαρκελώνη, ο Ζοζέ έμαθε πολλά δίπλα στους δυο τεχνικούς με τους οποίους συνεργάστηκε. Από τότε φαινόταν ήδη ότι το μέλλον του θα ήταν λαμπρό, με τον Φαν Χάαλ να του εμπιστεύεται τον ρόλο του πρώτου σε κάποια τουρνουά, όπως στην Copa Catalunya του 2000.

Ο πάγκος της Μπαρτσελόνα. Αριστερά ο Μουρίνιο, δίπλα στον Φαν Χάαλ, ο Γουαρδιόλα στη μέση και για την ιστορία, λίγο πιο δεξιά, ο Ντάνι Γκαρθία Λάρα!

"ΝΑ ΜΗ ΓΕΛΑΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ!"

Ένα από τα περιστατικά που αποδεικνύουν τη φιλία που είχε αναπτυχθεί ανάμεσα στον Μουρίνιο και τον Γουαρδιόλα, είναι εκείνο με πρωταγωνιστή τον τότε προπονητή της Αθλέτικ Μπιλμπάο, Λουίς Φερνάντεθ (ή Λουί Φερναντέζ όπως είναι γνωστός στους περισσότερους). Ο πρώην Γάλλος διεθνής (ισπανικής καταγωγής), παραμονές αγώνα της Μπιλμπάο με τη Μπαρτσελόνα για το πρωτάθλημα (σεζόν 1996/97), είχε κάνει δηλώσεις εναντίον του Φίγκο, κατηγορώντας τον ότι έπεφτε στις αντίπαλες περιοχές για να κερδίσει πέναλτι. Ο Μουρίνιο απάντησε και ο Φερνάντεθ πρόσθεσε πως «μιλάει μόνο με τον Ρόμπσον, αφού δεν γνωρίζει τον δεύτερο», απειλώντας τον Πορτογάλο με το αμίμητο «προσοχή στο Σαν Μαμές γιατί οι πάγκοι είναι πολύ κοντά. Και αυτός ο κάποιος Μουρίνιο να κάθεται καλά στο κάθισμά του γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί»!!!

Πάνω δεξιά ο Μουρίνιο τα "ακούει" από τον Φερναντέζ, ενώ κάτω αριστερά ο Γουαρδιόλα τα "χώνει" στον ισπανογάλλο προπονητή. Από την Mundo Deportivo την επόμενη του αγώνα της Αθλέτικ με τη Μπαρτσελόνα (24/11/1996)

Οι «μπλαουγκράνα» έπαιξαν και έχασαν από τους Βάσκους, με τον Φερνάντεθ να πανηγυρίζει έξαλλα και να απευθύνει άσεμνη χειρονομία στον Μουρίνιο, ενώ πριν, στη διάρκεια του ματς είχε στηθεί μπροστά του, στον πάγκο της Μπάρσα, απευθύνοντάς του διάφορα «γαλλικά». Με τη λήξη του αγώνα, ο Γουαρδιόλα έτρεξε στον Ισπανογάλλο κόουτς και αφού του «συνέστησε» να «μη γελάει τόσο πολύ», στη συνέχεια του έβαλε χοντρό χέρι για τη συμπεριφορά του απέναντι στον Πορτογάλο. Ήταν μια ιστορία που είχε ξεχαστεί, αλλά φρόντισαν να την επαναφέρουν χρόνια αργότερα στην επικαιρότητα οι δημοσιογράφοι της Marca, όταν οι σχέσεις των δυο αντρών είχαν πλέον αρχίσει να ξεφεύγουν από τα όρια.

Βίντεο: Το συμβάν με τον Φερναντέζ, τον Μουρίνιο και τον Γουαρδιόλα (Αθλέτικ-Μπαρτσελόνα, σεζόν 1996/97)

ΑΠΟ ΦΙΛΟΣ, ΕΧΘΡΟΣ

Ο Μουρίνιο έφυγε σαν φίλος από τη Μπαρτσελόνα, είναι καταγεγραμμένο άλλωστε το περίφημο «σήμερα, αύριο και πάντα με τη Μπάρσα στην καρδιά» που είπε από μικροφώνου απευθυνόμενος στους εκστασιασμένους «μπλαουγκράνα» που γιόρταζαν μαζί με την ομάδα την κατάκτηση του ισπανικού Κυπέλλου στην Placa Sant Jaume το 1997. Όλο το παρελθόν όμως φάνηκε να ξεχνιέται τον Φεβρουάριο του 2005, όταν ο Ζοζέ ταξίδεψε με την Τσέλσι στη Βαρκελώνη για να αντιμετωπίσει την πρώην ομάδα του στη φάση των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν η πρώτη φορά που ο Μουρίνιο «επισκεπτόταν» το «Καμπ Νόου» ως αντίπαλος και εκεί ξεκίνησε το ιστορικό της διαιτητικής γκρίνιας με τον Φρισκ και την αποβολή του Ντρογκμπά.

Βίντεο: «Hoy, mañana y siempre, con el Barca en el corazon»! (Σήμερα, αύριο και για πάντα, με την Μπάρσα στην καρδιά). Η ιστορική δήλωση του Μουρίνιο στην Placa Sant Jaume της Βαρκελώνης όπου γιορτάστηκε η κατάκτηση του ισπανικού Κυπέλλου (1997)

Ένα χρόνο αργότερα, οι δυο ομάδες συναντήθηκαν ξανά στη φάση των «16» στο Τσάμπιονς Λιγκ, με τον Μουρίνιο να ξεσπάει στον Νορβηγό διαιτητή Χάουγκε για τη αποβολή του Ντελ Όρνο μετά από φάουλ στον Μέσι. Ο Special One είχε μιλήσει για θεατρινισμούς του Αργεντίνου στη φάση της αποβολής, κάνοντας αναφορά και στην θεατρική παράδοση της Βαρκελώνης! Στον επαναληπτικό του «Καμπ Νόου», με 98.000 Καταλανούς να κράζουν άγρια τον Πορτογάλο προπονητή, ήταν πλέον φανερό πως το γυαλί είχε σπάσει ανεπανόρθωτα. Ο Μουρίνιο ήταν επίσημα και «εχθρός» και ανεπιθύμητος.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΝΤΕΡ ΣΤΟ "PUTO AMO" ΚΑΙ ΤΑ 52 "POR QUÉ"

Πέρασαν σχεδόν 4 χρόνια μέχρι να ξανασυναντηθούν Μουρίνιο και Μπαρτσελόνα. Τον Απρίλιο του 2010 ξεκίνησαν οι αναμετρήσεις ανάμεσα στον Πορτογάλο και τον Γουαρδιόλα, ο οποίος είχε αναλάβει τον πάγκο των «μπλαουγκράνα» από το καλοκαίρι του 2008. Η κλήρωση έφερε αντιμέτωπες στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ την Ίντερ του Ζοζέ και την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μπάρσα. Σε αυτή την πρώτη μονομαχία, νικητής βγήκε ο Special One, αποκλείοντας τους Καταλανούς από τον τελικό (3-1 & 0-1). Οι δυο προπονητές είχαν θερμή χειραψία πριν το ματς, όμως μετά τη λήξη η απερισκεψία του Βαλντές και η βλακεία κάποιων «υπεύθυνων» του γηπέδου, αμαύρωσαν την εικόνα της Μπαρτσελόνα, θέλοντας να εμποδίσουν τον Μουρίνιο να πανηγυρίσει.

Η Ίντερ έχει προκριθεί στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Μουρίνιο πανηγυρίζει, ο Βαλντές τρέχει να τον σταματήσει, ενώ κάποιοι γελοίοι έχουν ανοίξει τα ποτιστικά του "Καμπ Νόου". Απαράδεκτες εικόνες για έναν σύλλογο όπως η Μπαρτσελόνα (28/4/2010)

Λίγες εβδομάδες αργότερα ο Πορτογάλος υπέγραψε συμβόλαιο με τη Ρεάλ Μαδρίτης και έτσι ξεκίνησε μια ατελείωτη σειρά από clásicos, αφού Πεπ και Ζοζέ αντιμετώπισαν ο ένας τον άλλο 11 φορές μέσα σε δυο χρόνια! Το πρώτο «ραντεβού» ήταν ένα πραγματικό δράμα για τον Ζοζέ, που υπέστη τη μεγαλύτερη ήττα της καριέρας του και είδε το πρεστίζ του να δέχεται ένα τεράστιο πλήγμα. Το 5-0 του «Καμπ Νόου» καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά του Μουρίνιο, αγωνιστική και μη, στα επόμενα ματς με τη Μπαρτσελόνα. Αμυντικός προσανατολισμός μαζί με υψηλούς τόνους και γκρίνια σε κάθε ευκαιρία, μείγμα εκρηκτικό που οδήγησε σε καταστάσεις σχεδόν ακραίες.

Αν η πρόκριση της Ίντερ ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του Μουρίνιο επί του Γουαρδιόλα, το 5-0 στο "Καμπ Νόου" λίγους μήνες αργότερα ήταν η "ρεβάνς" του Πεπ που φιλοδώρησε τον Πορτογάλο με τη μεγαλύτερη ήττα της καριέρας του (29/11/2010)

Τα 4 συνεχόμενα clásicos την άνοιξη του 2011 «βοήθησαν» στο να ξεπεραστούν τα όρια. Το πρώτο ξέσπασμα ήρθε – τελείως απρόσμενα – από τον Πεπ Γουαρδιόλα. Έξι μέρες μετά την απώλεια του Κυπέλλου και 24 ώρες πριν τον πρώτο ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ο προπονητής της Μπάρσα στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, απευθύνθηκε με σκληρά λόγια στον Πορτογάλο, απαντώντας στη σωρεία δηλώσεών του που είχαν προηγηθεί. «Ο Μουρίνιο είναι ο puto jefe, ο puto amo εδώ μέσα» (το γαμημένο αφεντικό, αλλά όχι με την προσβλητική έννοια που έχει η φράση στην ελληνική μετάφραση). «Του χαρίζω αυτό το ξεχωριστό Τσάμπιονς Λιγκ, το εκτός γηπέδου, δεν έχω την παραμικρή διάθεση να τον συναγωνιστώ», συνέχισε ο Πεπ, καταλήγοντας: «Του θυμίζω μόνο ότι περάσαμε 4 χρόνια μαζί. Τον ξέρω και με ξέρει. Αν θέλει να κάνει τον καλό στα φιλαράκια του Φλορεντίνο Πέρεθ, ας το κάνει, αλλά να μην ξεχνάει ότι εγώ δούλεψα τέσσερα χρόνια μαζί του».

Η «αντίδραση» από την άλλη μεριά ήρθε μόλις 24 ώρες αργότερα, μετά τη λήξη του πρώτου ημιτελικού, όπου η Ρεάλ έχασε 0-2 σε ένα ματς στο οποίο αρχικά αποβλήθηκε ο Πέπε και αμέσως μετά ο ίδιος ο Μουρίνιο. Η συνέντευξη Τύπου έμεινε ιστορική με τα 52 (!) «por qué» (γιατί;) του Πορτογάλου και την ολομέτωπη επίθεσή του στη Μπαρτσελόνα, από την οποία δεν γλύτωσε κανείς: οι διαιτητές, η ΟΥΕΦΑ, ο Βιγιάρ, η Unisef, ο Ομπρεβό, ο Μπουζάκα, ο Ντεμπλεκέρ, ο Σταρκ, ο Φρισκ. Ο Ζοζέ ξεκίνησε τονίζοντας ότι αν έλεγε όσα σκεφτόταν, τότε θα τελείωνε η καριέρα του, προσθέτοντας πως νιώθει αηδία ζώντας μέσα στον κόσμο του ποδοσφαίρου!

"Μουρίνιο, σήμερα, αύριο και πάντα, να μεταφράζεις τη Μπαρτσελόνα με την καρδιά". Ειρωνικό πανό στην κερκίδα του "Καμπ Νόου" τη βραδιά του 5-0 (29/11/2010)

Το επόμενο κεφάλαιο της κόντρας έλαβε χώρα 4 μήνες αργότερα στο «Καμπ Νόου», στον επαναληπτικό αγώνα του ισπανικού Σούπερ Καπ, όταν λίγο πριν τη λήξη, ο Σεσκ δέχτηκε ένα σκληρό μαρκάρισμα από τον Μαρσέλο, με αποτέλεσμα εκατέρωθεν χτυπήματα από παίκτες και των δυο ομάδων και τον Μουρίνιο να χώνει το δάχτυλό του στο μάτι του Τίτο Βιλανόβα! Ήταν πλέον προφανές πως η κατάσταση είχε ξεφύγει τελείως. Η συμπεριφορά του Πορτογάλου έγινε δεκτή με σκληρά σχόλια από τον Τύπο της Μαδρίτης, ενώ ο Πεπ είχε ήδη αρχίσει να νιώθει μέσα του την ψυχολογική κούραση. Πολλοί ήταν οι λόγοι που τον έκαναν να ανακοινώσει τον Μάιο του 2012 την αποχώρησή του από τον πάγκο της Μπαρτσελόνα.

Ένας από αυτούς τους λόγους που δεν καθόρισαν, αλλά σίγουρα συνέβαλαν στο να παρθεί αυτή η απόφαση, ήταν και η παρουσία του Μουρίνιο στον πάγκο της Ρεάλ. Το εξομολογείται ο ίδιος στη βιογραφία του «Another way of winning» που επιμελήθηκε ο Καταλανός δημοσιογράφος Guillem Balague. Σε μια τηλεοπτική του συνέντευξη στο «Punto Pelota», ο Balague είχε πει χαρακτηριστικά: «Μιλώντας με τον Πεπ, όταν τον ρωτάς για τον Ζοζέ Μουρίνιο, αλλάζει όλη του η στάση, η γλώσσα του σώματος. Σηκώνεται ένας τοίχος. Ήταν φανερό ότι δεν ένιωθε ιδιαίτερα άνετα όταν έπρεπε να αναφερθεί σε εκείνον. Τα clásicos είχαν σταματήσει πλέον να είναι κάτι ευχάριστο για τον Πεπ. Ο ίδιος παραδέχτηκε σε μένα πως ο Μουρίνιο είχε καταφέρει αυτό που ήθελε, να τον αποσταθεροποιήσει δηλαδή συναισθηματικά μέχρι τέτοιου σημείου, που πια δεν χαιρόταν το επάγγελμά του».

Όταν πλέον ο Μουρίνιο χαιρετούσε τον Γουαρδιόλα χωρίς καν να τον κοιτάζει... (21/4/2012)

Απόψε οι δυο προπονητές θα βρεθούν ξανά στο ίδιο γήπεδο, 16 μήνες μετά την τελευταία τους «μονομαχία», τότε που ο Πορτογάλος είχε «αλώσει» για πρώτη φορά στην καριέρα του το «Καμπ Νόου» (21/4/2012). Είναι σίγουρο ότι θα χαιρετηθούν και παρότι θα διεκδικήσουν ένα τρόπαιο, το γεγονός ότι δεν θα πρόκειται για ένα ακόμα clásico, θα αποφορτίσει οπωσδήποτε το κλίμα μεταξύ τους. Και αυτό ίσως βοηθήσει και τους δυο να βάλουν στην άκρη, έστω προσωρινά, τις «σκιές» του πρόσφατου παρελθόντος και να απολαύσουν αυτό που τόσο αγαπούν, το ποδόσφαιρο. Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι καθόλου μακρινές οι δηλώσεις τους, σύμφωνα με τις οποίες «ο Μουρίνιο είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο» (Γουαρδιόλα, 2010) και «μακάρι ο Πεπ να μείνει για πάντοτε στη Μπαρτσελόνα, είναι ο ιδανικός για αυτή τη θέση» (Μουρίνιο, 2010).

Πηγές: Marca, As, Mundo Deportivo, Deia

Βίντεο: Η σχέση του Μουρίνιο με την Μπαρτσελόνα

Βίντεο: Η συνέντευξη Τύπου του Γουαρδιόλα την παραμονή του πρώτου ημιτελικού του Τσάμπιονς Λιγκ, με την περίφημη δήλωση περί «puto amo» (26/4/2011)

Βίντεο: Η συνέντευξη Τύπου του Μουρίνιο μετά τη λήξη του πρώτου ημιτελικού του Τσάμπιονς Λιγκ, με τα 52 «por qué» (27/4/2011)