Μάιος 2010. Ο Ζιοβάνι ξεσπάσει στη βραζιλιάνικη εφημερίδα "Folha de Sao Paulo": "Ο Φαν Χάαλ είναι Χίτλερ των Βραζιλιάνων ποδοσφαιριστών. Είναι αλλαζόνας, άρρωστος, τρελός. Πρέπει να έχει κάποιο ψυχικό τραύμα. Σίγουρα δεν έχει καμία ιδέα από ποδόσφαιρο".

"Η συνύπαρξη μαζί του ήταν φρικτή. Κανείς Βραζιλιάνος δεν το ήθελε. Ούτε ο Ριβάλντο, ούτε ο Σόνι Άντερσον. Κανείς. Και για ό,τι μας έκανε, είχε έτοιμη την δικαιολογία: Δεν προπονούμασταν σωστά". Ο Ζιοβάνι είναι χείμαρρος. Θυμάται το περιστατικό που τον εξόργισε όσο κανένα. "Είμαι ήρεμος άνθρωπος αλλά με έφτασε στα όριά μου. Με πήρε στην αποστολή για ένα αγώνα στη Τενερίφη, 4 ώρες μακριά από τη Βαρκελώνη. Και όταν φτάσαμε εκεί, μου είπε ότι δεν πρόκειται να με χρησιμοποιήσει. Κρατήθηκα να μην τον χτυπήσω".

Ένα από τα παράλογα που έζησε ο Ζιοβάνι με τον Φαν Χάαλ, ήταν και η θέση που τον έβαζε στο γήπεδο ο Ολλανδός. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον χρησιμοποιούσε και ως αμυντικό χαφ, ζητώντας του αποκλειστικά να μαρκάρει. Ο Βραζιλιάνος δεν άντεξε και έφυγε το καλοκαίρι του 1999 από την Μπάρτσα για την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό.

Διαβάστε ακόμα στη Μηχανή του Χρόνου:

Ο Μουσολίνι απειλεί τους ποδοσφαιρστές της Ιταλίας στο Μουντιάλ του 1938 με τη φράση: «Νίκη ή θάνατος». Φυσικά νίκησαν...

Οι νεαροί υπερασπιστές του Λένινγκραντ, που άντεξε μετά από 900 μέρες πολιορκίας και σφοδρούς βομβαρδισμούς...