Ο ζωντανός θρύλος της Μπανταλόνα, ο οποίος δεν θα μπορέσει να συνοδεύσει την αποστολή του καταλανικού συλλόγου στη Θεσσαλονίκη, μοιράστηκε τις σκέψεις του για την αυριανή αναμέτρηση των δύο ομάδων, υποστηρίζοντας ότι ο όμιλός τους είναι ο δυσκολότερος της διοργάνωσης.
Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το μεγαλύτερο "όπλο" του Άρη;

" Ίσως το πιο σημαντικό "όπλο" για τον Άρη δεν είναι η ίδια η ομάδα ως σύνολο, αλλά το ατομικό ταλέντο αρκετών από τις μονάδες που διαθέτει. Έχει καταξιωμένους παίκτες, όπως είναι οι Ρίτσαρντσον, Ντικούδης, Χατζηβρέττας και Κακιούζης, οι οποίοι έχουν αποδείξει την αξία τους σε διάφορες ομάδες. Επιπλέον, οι τρεις Έλληνες που προανέφερα έχουν να επιδείξουν πολύ μεγάλη εμπειρία, μετρώντας πολλά χρόνια παρουσίας στην Ευρωλίγκα", είπε αρχικά στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ Άρης.

Βλέπετε τη Γιοβεντούτ Μπανταλόνα ως φαβορί για να φτάσει μέχρι το Final Four του Eurocup και να διεκδικήσει τον τίτλο; Πόσες πιθανότητες θα δίνατε στον Άρη;

" Όχι, δεν θεωρώ ότι είμαστε φαβορί για να περάσουμε στο Final Four και για να κατακτήσουμε το τρόπαιο. Θα είμαστε, όμως, ανταγωνιστικοί. Βρισκόμαστε σε καλή θέση στον όμιλό μας, ο οποίος κατά την άποψή μου είναι ο δυσκολότερος που υπάρχει στο ΤΟΡ 16. Είναι ένα πολύ ισορροπημένο γκρουπ, στο οποίο μέχρι στιγμής καμία ομάδα δεν έχει εξασφαλίσει μαθηματικά την πρόκριση, αλλά και καμία δεν έχει πάψει να ελπίζει. Και ο Άρης, από την πλευρά του, έχει σημαντικές ελπίδες πρόκρισης στην επόμενη φάση. Μετά, όμως, θα περιμένει ένας δυνατός αντίπαλος, είτε πρόκειται για τη Χάποελ Ιερουσαλήμ, είτε για τη Βαλένθια ή την Ούνικς Καζάν".

Θυμάστε κάτι από τις αναμετρήσεις με τον Άρη για το Κύπελλο Πρωταθλητριών την σεζόν 1991-92, αλλά και από το φιλικό που είχε δώσει η Μπανταλόνα στη Θεσσαλονίκη τον Αύγουστο του 1996;

" Ασφαλώς και θυμάμαι εκείνους τους αγώνες. Εκείνο που μου έχει μείνει στη μνήμη είναι η καυτή ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν οι οπαδοί, δείχνοντας με κάθε τρόπο την αγάπη τους για τον Άρη. Δεν έχω ξεχάσει ούτε την επίσκεψή μας στη Θεσσαλονίκη λίγα χρόνια αργότερα, με τον Αλφρέντ Χούλμπε στον πάγκο και τους Άντι Τούλσον, Αντρέ Τέρνερ στη σύνθεσή μας".

Πού αποδίδετε τις πρωτοφανείς διακρίσεις της εθνικής Ισπανίας τα τελευταία χρόνια;

" Κατά κοινή ομολογία η εθνική ομάδα διανύει την καλύτερη περίοδο της ιστορίας της και έχει φτάσει σε πολύ σημαντικές επιτυχίες, που ίσως να ήταν και πέρα από τις προσδοκίες μας. Θεωρώ όμως ότι αυτό δεν έγινε τυχαία. Οι ισπανικοί σύλλογοι δούλεψαν πολύ αποτελεσματικά με τις ακαδημίες τους, ανέδειξαν σπουδαία ταλέντα και τώρα έρχονται οι καρποί. Μέσα από αυτή τη δουλειά σε βάθος, αναδείχθηκαν παίκτες που πρωταγωνιστούν στο ΝΒΑ, στο ισπανικό πρωτάθλημα, καθώς και σε άλλες χώρες, όπως στη Ρωσία, το πρωτάθλημα της οποίας δεν θα χαρακτηρίσω ισχυρό, αλλά οπωσδήποτε πλούσιο".

Κατέχετε το αξίωμα του προέδρου της Μπανταλόνα εδώ και δέκα χρόνια. Τι είναι πιο ενδιαφέρον, το να είσαι παίκτης σε μία ομάδα μπάσκετ ή το να είσαι παράγοντας;

" Παρότι κατέχω αυτό το διοικητικό πόστο εδώ και πολλά χρόνια και κατά κάποιον τρόπο έχω συνηθίσει αυτά τα καθήκοντά μου, νομίζω ότι ο ρόλος του παράγοντα δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ εκείνον του μπασκετμπολίστα. Συνεχίζω να υπηρετώ το ίδιο άθλημα και μάλιστα τον ίδιο σύλλογο, αλλά πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις. Αν πάντως είχα τη δυνατότητα να επιλέξω ανάμεσα στις δύο ιδιότητες, θα προτιμούσα το ρόλο του μπασκετμπολίστα! Το να παίζεις είναι πολύ πιο διασκεδαστικό από το να διοικείς έναν σύλλογο".

Πιστεύετε ότι, αν ξεκινούσατε τώρα την καριέρα σας, θα είχατε θέση στο σύγχρονο μπάσκετ;

" Με κάθε ειλικρίνεια, πιστεύω πως ναι. Το στιλ παιχνιδιού μου βασιζόταν στην φυσική επαφή και στα αθλητικά προσόντα, γι’ αυτό και θα μπορούσε να προσαρμοστεί στο σημερινό μπάσκετ. Προς αυτήν την κατεύθυνση έχει κινηθεί το ίδιο το άθλημα τα τελευταία χρόνια. Αν σε κάτι έχει βελτιωθεί το μπάσκετ, σε σύγκριση με τη δική μου εποχή, αυτό δεν είναι το ταλέντο των παικτών, αλλά η ταχύτητα, η δύναμη, η αμυντική ικανότητα και η αλτικότητά τους".