Καλαφατάκης: "Χειρουργική... οργάνωση"
Ο Γιώργος Καλαφατάκης μοιράστηκε τις εμπειρίες και τις εντυπώσεις του από το ταξίδι του ΣΕΠΚ στην Αμερική
"Το πρώτο πράγμα που σε εντυπωσιάζει μόλις βρεθείς στις ΗΠΑ για να παρακολουθήσεις, μπάσκετ και προπονήσεις ομάδων είναι η οργάνωση. Οι άνθρωποι στο οργανωτικό κομμάτι έχουν αγγίξει το τέλειο και τα πάντα γύρω από μια ομάδα ΝΒΑ λειτουργούν με χειρουργική ακρίβεια.
Είναι τρομερό να παρακολουθήσεις, πόσοι άνθρωποι ασχολούνται παραπλεύρως με την προπόνηση. Πόσοι βοηθοί, πόσοι φροντιστές γηπέδου, ομάδας, ρούχων είναι ολόκληρη στρατιά ανθρώπων. Το τι περιλαμβάνουν δε τα προπονητικά κέντρα σε αφήνει άφωνο. Σε έναν όροφο έχει αίθουσες χαλάρωσης για τους παίκτες, αλλού εστιατόριο με συγκεκριμένη κουζίνα για να τρώνε, αλλού να κάνουν φυσιοθεραπεία.
Ο κάθε άνθρωπος που εργάζεται σε μια ομάδα ΝΒΑ έχει στο γήπεδο το δικό του γραφείο. Είναι μια άρτια επιχείρηση με ιεραρχία, με οργανόγραμμα με τα πάντα. Το ίδιο ισχύει και για τα γήπεδα των πανεπιστήμιων, έχουν ανάλογες πολλές φορές και ίδιες παροχές. Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε γήπεδο απασχολεί περίπου 1500 εργαζόμενους.
Σαν προπονητής ωστόσο, όσες μέρες βρέθηκα στις προπονήσεις των Βιλανόβα, Ντρέξελ, Τεμπλ, Σαν Τζόζεφ, Σίξερς και Μπουλς για ένα πράγμα ζήλεψα. Για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν και συμπεριφέρονται στους προπονητές. Υπάρχει ο απόλυτος σεβασμός και η απόλυτη αποδοχή στους τεχνικούς που εργάζονται εκεί.
Η νοοτροπία του Αμερικάνου για τον προπονητή που κοουτσάρει μια ομάδα ΝΒΑ είναι: ότι από την στιγμή που μπορεί και κουμαντάρει τόσους αστέρες είναι πάνω από όλα αρχηγός, καλός μάνατζερ, ηγετική φυσιογνωμία. Δεν είναι τυχαίο ότι προπονητές από το ΝΒΑ κάνουν διαλέξεις με θέμα οργάνωση και διοίκηση μιας επιχείρησης σε εταιρείες κολοσσούς.
Οι προπονήσεις των ομάδων του ΝΒΑ που παρακολουθήσαμε, δηλαδή του Σικάγο και της Φιλαντέλφια είχαν διάρκεια περίπου δύο ώρες και βασίζονταν περισσότερο στο 5 εναντίον πέντε, σε προπονητικές τακτικές και αντιμετωπίσεις, όσον αφορά την άμυνα.
Οι προπονήσεις των κολεγίων διαρκούσαν τρεις ώρες και περιλάμβαναν τα πάντα που σχετίζονται με το μπάσκετ. Ατομική τεχνική, αιφνιδιασμό, άμυνα όλα. Η πειθαρχία των παικτών στο προπονητικό επιτελείο ήταν σε υπερθετικό βαθμό. Πειθαρχία υπήρχε και στις ομάδες του ΝΒΑ, μόνο που εκεί τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά, πιο επαγγελματικά θα έλεγα. Ακόμα και εκεί, όμως, όταν ο προπονητής μιλούσε στο γήπεδο επικρατούσε νεκρική σιγή.
Το γεγονός που προσωπικά μου προκάλεσε θλίψη ήταν ότι επισκεφτήκαμε δύο γήπεδα πραγματικά παλάτια τα οποία ήτα δωρεές από Έλληνες μετανάστες. Το ένα λεγόταν "Δασκαλάκης" και το άλλο "Λιόκουρας". Την ίδια στιγμή που στη δική μας χώρα ψάχνεις με το κιάλι να βρεις ένα κλειστό που να μην είναι στρούγκα" τόνισε.
Είναι τρομερό να παρακολουθήσεις, πόσοι άνθρωποι ασχολούνται παραπλεύρως με την προπόνηση. Πόσοι βοηθοί, πόσοι φροντιστές γηπέδου, ομάδας, ρούχων είναι ολόκληρη στρατιά ανθρώπων. Το τι περιλαμβάνουν δε τα προπονητικά κέντρα σε αφήνει άφωνο. Σε έναν όροφο έχει αίθουσες χαλάρωσης για τους παίκτες, αλλού εστιατόριο με συγκεκριμένη κουζίνα για να τρώνε, αλλού να κάνουν φυσιοθεραπεία.
Ο κάθε άνθρωπος που εργάζεται σε μια ομάδα ΝΒΑ έχει στο γήπεδο το δικό του γραφείο. Είναι μια άρτια επιχείρηση με ιεραρχία, με οργανόγραμμα με τα πάντα. Το ίδιο ισχύει και για τα γήπεδα των πανεπιστήμιων, έχουν ανάλογες πολλές φορές και ίδιες παροχές. Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε γήπεδο απασχολεί περίπου 1500 εργαζόμενους.
Σαν προπονητής ωστόσο, όσες μέρες βρέθηκα στις προπονήσεις των Βιλανόβα, Ντρέξελ, Τεμπλ, Σαν Τζόζεφ, Σίξερς και Μπουλς για ένα πράγμα ζήλεψα. Για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν και συμπεριφέρονται στους προπονητές. Υπάρχει ο απόλυτος σεβασμός και η απόλυτη αποδοχή στους τεχνικούς που εργάζονται εκεί.
Η νοοτροπία του Αμερικάνου για τον προπονητή που κοουτσάρει μια ομάδα ΝΒΑ είναι: ότι από την στιγμή που μπορεί και κουμαντάρει τόσους αστέρες είναι πάνω από όλα αρχηγός, καλός μάνατζερ, ηγετική φυσιογνωμία. Δεν είναι τυχαίο ότι προπονητές από το ΝΒΑ κάνουν διαλέξεις με θέμα οργάνωση και διοίκηση μιας επιχείρησης σε εταιρείες κολοσσούς.
Οι προπονήσεις των ομάδων του ΝΒΑ που παρακολουθήσαμε, δηλαδή του Σικάγο και της Φιλαντέλφια είχαν διάρκεια περίπου δύο ώρες και βασίζονταν περισσότερο στο 5 εναντίον πέντε, σε προπονητικές τακτικές και αντιμετωπίσεις, όσον αφορά την άμυνα.
Οι προπονήσεις των κολεγίων διαρκούσαν τρεις ώρες και περιλάμβαναν τα πάντα που σχετίζονται με το μπάσκετ. Ατομική τεχνική, αιφνιδιασμό, άμυνα όλα. Η πειθαρχία των παικτών στο προπονητικό επιτελείο ήταν σε υπερθετικό βαθμό. Πειθαρχία υπήρχε και στις ομάδες του ΝΒΑ, μόνο που εκεί τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά, πιο επαγγελματικά θα έλεγα. Ακόμα και εκεί, όμως, όταν ο προπονητής μιλούσε στο γήπεδο επικρατούσε νεκρική σιγή.
Το γεγονός που προσωπικά μου προκάλεσε θλίψη ήταν ότι επισκεφτήκαμε δύο γήπεδα πραγματικά παλάτια τα οποία ήτα δωρεές από Έλληνες μετανάστες. Το ένα λεγόταν "Δασκαλάκης" και το άλλο "Λιόκουρας". Την ίδια στιγμή που στη δική μας χώρα ψάχνεις με το κιάλι να βρεις ένα κλειστό που να μην είναι στρούγκα" τόνισε.
