Ο Μποτία, λοιπόν, είναι ο πρώτος αμυντικός σκόρερ στα 15 κορυφαία πρωταθλήματα της «Γηραιάς Ηπείρου», με βάση την κατάταξη των χωρών στην UEFA και αποκλείοντας τα ακραία μπακ που προωθούνται πολύ περισσότερο από τα κεντρικά (μην σιχτιρίζετε προκαταβολικά, γνωρίζουμε την διαφορά ανταγωνιστικότητας μεταξύ των πρωταθλημάτων, στους αριθμούς εστιάζουμε).

Ο Ισπανός στόπερ, ο οποίος κόντρα στον Ατρόμητο πέτυχε, για πρώτη φορά σε ματς της επαγγελματικής του καριέρας, δύο τέρματα, έφτασε τα τέσσερα (είχαν προηγηθεί αυτά κόντρα σε ΠΑΣ Γιάννινα και ΑΕΚ) σε μόλις πέντε συμμετοχές, μετρώντας ένα γκολ ανά 103 λεπτά, επίδοση που θα ζήλευαν ακόμα και οι συμπαίκτες του, Μπράουν Ιντέγε και Άλφρεντ Φινμπόγκασον.

Αναζητώντας παρόμοιες περιπτώσεις στην Ευρώπη, εντοπίσαμε δύο στόπερ στο βελγικό πρωτάθλημα, οι οποίοι ναι μεν έχουν και αυτοί τέσσερα γκολ, αλλά σε δώδεκα συμμετοχές: Ο Νοέ Ντουσέν της Μουσκρόν και ο Μίλος Κοσάνοβιτς της Μέχελεν.

Τι συμβαίνει στα μεγάλα πρωταθλήματα; Στην Αγγλία, ο αρχηγός της Νόριτς, Ράσελ Μάρτιν (φωτό), ακολουθεί τον Μποτία με τρία γκολ (σε δέκα, βεβαίως, συμμετοχές), ενώ πιο πίσω συναντάμε τον αρχηγό της Μάντσεστερ Σίτι, Βενσάν Κομπανί, με δύο (σε έξι ματς). Στην Ισπανία, ο Χιλιανός Έντσο Ρόκο, ο οποίος την περυσινή περίοδο μεταγράφηκε στην Έλτσε ως «αντί - Μποτία», μετράει δύο γκολ φέτος με την Εσπανιόλ (σε έξι συμμετοχές), ενώ δύο γκολ έχει ακόμα στην Γερμανία ο Ζοέλ Ματίπ της Σάλκε (σε δέκα ματς).

Στην Ιταλία, ο Κοσταρικανός Τζιανκάρλο Γκονζάλες της Παλέρμο έχει δύο γκολ (σε εννέα συμμετοχές), επίδοση που έχει να επιδείξει και στην Πορτογαλία ο αρχηγός της Πόρτο, Μαϊκόν (σε εφτά ματς).Στην Γαλλία, ο Λοΐκ Περέν της Σεντ Ετιέν μετράει τρία γκολ (σε οκτώ αγώνες), όσα έχουν ο Αργεντινός Πάμπλο Φοντανέλο της Ουράλ στην Ρωσία (σε 13 συμμετοχές), ο Γεωργιανός Γκουράμ Κάσια της Φιτέσε στην Ολλανδία (σε δέκα ματς), ο Γκανέζος Τζον Μπόι της Σίβασπορ στην Τουρκία (σε έξι αγώνες), ο Μίχαλ Λίφτνερ της Τέπλιτσε στην Τσεχία (σε έντεκα ματς) και ο Μπόγκνταν Βαταγέλου της Κραϊόβα στην Ρουμανία (σε 15 παιχνίδια).

Το «κλειδί» του Σίλβα

Ο Μποτία, όμως, δεν περιορίζεται στα γκολ. Αυτά είναι μάλλον το «μπόνους» των σαφώς πιο πειστικών, σε σχέση με πέρυσι, εμφανίσεων του 26χρονου κεντρικού αμυντικού. Η περυσινή σεζόν ήταν τραυματικά από πολλές πλευρές για τον Μποτία, αφού δεν μπόρεσε ποτέ να προσαρμοστεί στο πλευρό του Ερίκ Αμπιντάλ, εκτέθηκε σε αρκετές περιπτώσεις και, σαν να μην έφτανε αυτό, έχασε το δεύτερο μισό της λόγω τραυματισμού. Το πρόβλημα του Μανουέλ Ντα Κόστα στο ξεκίνημα έδωσε στον Αλμπέρτο την δυνατότητα να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά και, χάρη στην εμπιστοσύνη που του δείχνει ο Μάρκο Σίλβα, διάγει τις καλύτερες μέρες του στην Ελλάδα. Και αυτή η εμπιστοσύνη είναι «κλειδί», αν λάβουμε υπόψη την άσχημη εξέλιξη που είχε στην προηγούμενη ομάδα υψηλού ανταγωνισμού στην οποία έπαιξε ο Μποτία.

Στην Σεβίλλη, λοιπόν, ξεκίνησε ως βασικός με τον Μίτσελ, τραυματίστηκε και ο Ουνάι Έμερι, αντικαταστάτης του μετέπειτα προπονητή του Ολυμπιακού, δεν τον πίστεψε ποτέ. «Όλα πήγαιναν καλά, αλλά μετά τον τραυματισμό μου ήταν δύσκολο να ξαναμπώ στην ομάδα και να μου δείξουν εμπιστοσύνη. Και όταν ένας ποδοσφαιριστής δεν παίζει, είναι δύσκολο να βρίσκεσαι στο 100%» θυμάται ο Μποτία για την θητεία του στην κάτοχο του Γιουρόπα Λιγκ, όπου δεν μπόρεσε να δείξει τον καλύτερό του εαυτό.

Στον Ολυμπιακό, αντίθετα, ο Σίλβα δείχνει να ποντάρει επάνω του και αυτό το αισθάνεται ο Μποτία. «Όταν έφυγα από την Μπαρτσελόνα για την Σπόρτινγκ Χιχόν, ο Πεπ Γκουαρδιόλα μου είπε να προσπαθήσω, να δουλέψω σκληρά και όλα θα φανούν στο μέλλον» θυμάται ο Ισπανός στόπερ, γέννημα - θρέμμα της «Μασία» (ήταν εφτά χρόνια στην περίφημη ακαδημία της Μπάρτσα), όπου δεν ευτύχησε να στεριώσει. Τα όνειρά του, όπως τα είχε απαριθμήσει σε παλαιότερη συνέντευξή του, ήταν τρία: «Να παίξω στην Μπαρτσελόνα, να κάνω ντεμπούτο με την εθνική ομάδα και να κατακτήσω πολλούς τίτλους

Το πρώτο έγινε ελάχιστα (ο αείμνηστος Τίτο Βιλανόβα του έδωσε την ευκαιρία σε ένα αδιάφορο ματς πρωταθλήματος με την Λα Κορούνια, τον Μάιο του 2009), το δεύτερο το άγγιξε (κλήθηκε από τον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε για δύο ματς των «Φούριας Ρόχας», τον Σεπτέμβριο του 2011, αλλά έμεινε στον πάγκο) και το τρίτο το βιώνει στον Ολυμπιακό. Κατακτά τίτλους, νιώθει σημαντικός και, χάρη και στο πιο συντηρητικό σύστημα του Σίλβα που δεν αφήνει τεράστια κενά στα μετόπισθεν (όπως συνέβαινε κατά κόρον με τον Μίτσελ), βγάζει τα προτερήματά του. Ποια είναι αυτά; «Δυνατός, δυναμικός και με νοοτροπία νικητή» όπως έχει περιγράψει ο ίδιος τον εαυτό του, παίρνοντας ως σημείο αναφοράς τον μεγάλο αρχηγό της Μπάρτσα, Κάρλες Πουγιόλ, αν και λόγω κορμοστασιάς, τον συνέκριναν κάποτε με τον Ζεράρ Πικέ.

Με τον Ρομπέρτο στο Παρίσι

Κρατάει για πάρτι του (και καλά κάνει) την ιδιωτική του ζωή. Λατρεύει τα ανιψάκια του (είναι ο μικρότερος μεταξύ τεσσάρων αδελφών της οικογένειας του Φρανθίσκο και της Μαρίας), είναι σπιτόγατος και, όποτε μπορεί, πετάγεται στην γενέτειρά του, την Αλκερίας, μια κωμόπολη πέντε χιλιάδων κατοίκων έξω από την Μούρθια. Εκεί όπου δεν έπαιξε ποτέ μπάλα σε ομάδα υποδομών, αλλά το γήπεδο της πόλης φέρει το όνομά του. Στον Ολυμπιακό, κάνει παρέα με τους Ισπανούς και, κατά κύριο λόγο, τον Ρομπέρτο, ο οποίος έσπευσε να τον συγχαρεί και μέσω Facebook, μετά τα δύο του γκολ κόντρα στον Ατρόμητο. Οι δύο τους είναι αχώριστοι, δεν χάνουν ευκαιρία να βγουν μαζί για φαγητό και, πριν από λίγο καιρό, εκμεταλλεύτηκαν ένα ολιγοήμερο ρεπό για να βρεθούν στο Παρίσι. Από την «Πόλη του Φωτός», ο Μποτία φαίνεται πως πήρε μέρος από αυτό το φως και, προς το παρόν, σπάει ρεκόρ με τις επιδόσεις του και πείθει και τον πλέον δύσπιστο φίλο του Ολυμπιακού, ότι οι «Ερυθρόλευκοι» βρήκαν έναν αξιόπιστο αμυντικό που μπορεί να κάνει διαφορά τόσο πίσω, όσο και μπροστά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:

Με τον Μποτία κυρίαρχο στους αιθέρες, 2-1 ο Ολυμπιακός τον Ατρόμητο

Πνευμόνια, καρδιά και πείσμα

Ο περήφανος Ρομπέρτο και τα συγχαρητήρια στον Μποτία

Μποτία: "Θα συνεχίσω να προσπαθώ μέχρι το τέλος"

Ο Ολυμπιακός του Σίλβα απειλεί "του Μπούκοβι την ομαδάρα"

Μποτία, ο πιο εύστοχος στόπερ της τελευταίας 15ετίας!