Πρέπει να γυρίσει κανείς τον χρόνο στο 1990 για να δει τον νεαρό Ράιαν Γκιγκς να υπογράφει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Ήταν 29 Νοεμβρίου του 1990 και σε κάτι περισσότερο από τρεις μήνες ο Ουαλός θα έκανε και το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Βρισκόμαστε στο 2014 με τη Γιουνάιτεντ να είναι πλέον μία υπερδύναμη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Η ομάδα που όταν άρχισε ο Γκιγκς είχε στην τροπαιοθήκη της επτά πρωταθλήματα και κυνηγούσε τη Λίβερπουλ των 18, κατάφερε τελικά να την ξεπεράσει και να γίνει η πρώτη που έφτασε τη δεύτερη δεκάδα (20). Παράλληλα σε αυτό το διάστημα πανηγύρισε δύο Champions League και είδε τον δημιουργό της, Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, να κουνάει μαντίλι στο τέλος της περασμένης σεζόν.

Παρόλα αυτά, ακόμα και φέτος υπήρχε ένας άνθρωπος στα αποδυτήρια της Γιουνάιτεντ που είχε βιώσει όλη αυτή τη μετάβαση από το ναδίρ στο ζενίθ. Ο τελευταίος της περιβόητης γενιάς του 1992. Ο μοναδικός που αγωνίστηκε σε όλες ως τώρα τις σεζόν στην ιστορία της Premier League και σκόραρε σε όλες πλην της φετινής.

Τα χρόνια περνούσαν, όμως, εκείνος είχε τον δικό του τρόπο κάθε φορά να κρύβει τις αδυναμίες που δημιουργούνταν και να βγάζει τα πλεονεκτήματα που του έδινε η εμπειρία του. Ακόμα και φέτος που αγωνίστηκε λίγο και δεν ήταν παραγωγικός υπήρχαν παιχνίδια που άφηνε το στίγμα του, όπως η νίκη της Γιουνάιτεντ επί του Ολυμπιακού. Έφτασε, όμως, και για εκείνον το πλήρωμα του χρόνου και το Sport24.gr με αφορμή την απόφασή του να σταματήσει σας παρουσιάζει την καριέρα του μέσα από 24 φωτογραφίες.

Είναι γνωστό πως μικρός ήταν στις ακαδημίες της Μάντσεστερ Σίτι. Όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Σάλφορντ ο Γκιγκς έπαιξε στην Ντιν, στην οποία προπονητής ήταν ο τότε σκάουτ της Σίτι, Ντένις Σόφιλντ. Εκείνος τον πρότεινε στους "πολίτες" που τον πήραν. Λίγους μήνες μετά ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον με κίνηση ματ τον έπεισε να μετακομίσει στη Γιουνάιτεντ.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο Ράιαν Γουίλσον, όπως ήταν τότε γνωστός, κάνει τις πρώτες του συμμετοχές με τις μικρές εθνικές της Αγγλίας. Ωστόσο, στη συνέχεια παίζει για την εθνική Ουαλίας. Παρά τα όσα έχουν γραφτεί ο Γκιγκς, οι γονείς του οποίου ήταν Ουαλοί, δεν είχε ούτως ή άλλως το δικαίωμα να επιλέξει την Αγγλία με τους τότε κανονισμούς, όπως αποκάλυψε χρόνια μετά η "Guardian".

Η επαγγελματική καριέρα του Γκιγκς άρχισε τη σεζόν 1990-91 με τον Ουαλό να υπογράφει το πρώτο του συμβόλαιο την ημέρα που συμπλήρωνε 17 χρόνια ζωής.

Το ντεμπούτο του έγινε στις 2 Μαρτίου του 1991 κόντρα στην Έβερτον. Ωστόσο, για πρώτη φορά ξεκίνησε βασικός σε ντέρμπι με τη Μάντσεστερ Σίτι δύο μήνες μετά (2/5). Έβαλε, μάλιστα και το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης δίνοντας έτσι τη νίκη στη Γιουνάιτεντ. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία ντριμπλάρει τον Νιλ Πόιντον.

Η παρθενική του συμμετοχή με τη φανέλα της εθνικής Ουαλίας γίνεται τον Οκτώβριο του 1991 στη Γερμανία κόντρα στα "πάντσερ" μπαίνοντας αλλαγή προς το τέλος του παιχνιδιού.

Το πρώτο του εγχώριο τρόπαιο με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ ήρθε το καλοκαίρι του 1991 και ήταν το Community Shield. Έναν χρόνο μετά είχε προσθέσει στη συλλογή του και το μετάλλιο του νικητή του League Cup, στον τελικό του οποίου η Γιουνάιτεντ επιβλήθηκε της Νότιγχαμ Φόρεστ με 1-0.

Ο Γκιγκς εντυπωσιάζει από τα πρώτα του βήματα. Αυτός είναι ο λόγος που βγαίνει καλύτερος νέος παίκτης της χρονιάς τη σεζόν 1991-92 και παίρνει ξανά το ίδιο βραβείο την επόμενη χρονιά.

Την επόμενη χρονιά ήρθε και το παρθενικό του πρωτάθλημα με τη Γιουνάιτεντ να γεύεται τη χαρά του τίτλου για πρώτη φορά μετά το 1967. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία ο Γκιγκς πανηγυρίζει μαζί με τους Πολ Ινς, Μαρκ Χιου και Λι Σαρπ μετά τη νίκη της Γιουνάιτεντ επί της Μπλάκμπερν στο "Ολντ Τράφορντ".

Το νερό έχει μπει στο αυλάκι και η Γιουνάιτεντ αρχίζει να κατακτά τους τίτλους τον έναν μετά τον άλλο. Το 1994 δεν παίρνει απλά το πρώτο της FA Cup, αλλά κάνει το νταμπλ. Φυσικά αυτό πανηγυρίζεται δεόντως.

Μία από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες του Γκιγκς είναι αυτή με τον για πολλά χρόνια συνοδοιπόρο του Πολ Σκόουλς να πανηγυρίζουν στα αποδυτήρια την κατάκτηση του FA Cup μετά το γκολ του Ερίκ Καντονά στον τελικό με τη Λίβερπουλ τον Μάιο του 1996.

Όποιον και να ρωτήσεις να σου πει για γκολ του Γκιγκς αυτό που πιθανότατα θα έρθει πρώτο στο μυαλό του είναι το γκολ του κόντρα στην Άρσεναλ στον ημιτελικό του 1999. Αυτό ίσως ήταν και η αρχή για το ντρεμπλ που θα ακολουθούσε.

Η σεζόν ολοκληρώνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το θρίλερ στην Βαρκελώνη εξελίσσεται σε όνειρο με τη Γιουνάιτεντ να κάνει μία από τις μεγαλύτερες και πιο γρήγορες ανατροπές στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η νίκη επί της Μπάγερν Μονάχου της δίνει το Champions League για δεύτερη φορά στην ιστορία της.

Έχουν συμπληρωθεί 10 χρόνια για τον Ράιαν Γκιγκς και η ομάδα του επιλέξει να τον τιμήσει δίνοντας φιλικό με τη Σέλτικ. Ο Ουαλός εδώ ντριμπλάρει τον Τζάκι ΜακΝαμάρα, αλλά τελικά εκείνοι που φεύγουν νικητές είναι οι Σκωτσέζοι με 4-3.

Οι τίτλοι συνεχίζουν να διαδέχονται ο ένας τον άλλον, αλλά τον Μάιο του 2007 ο Γκιγκς "λέει" το πρώτο αντίο. Φοράει για τελευταία φορά τη φανέλα της εθνικής Ουαλίας με την οποία δεν μπόρεσε να πάει ποτέ σε μεγάλη διοργάνωση. Το κοντέρ κατέγραψε 64 συμμετοχές και 12 γκολ και η αυλαία πέφτει στο Millennium Stadium κόντρα στην Τσεχία.

Μόλις έναν μήνα μετά ο Γκιγκς γίνεται μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας για όσα έχει προσφέρει στο ποδόσφαιρο και τον Δεκέμβριο παρουσιάζεται και στη βασίλισσα με το μετάλλιο.

Έχουν περάσει 50 χρόνια από την τραγωδία του Μονάχου και η Γιουνάιτεντ για να τιμήσει τα θύματα του δυστυχήματος φοράει τις ίδιες φανέλες. Σε αυτό το παιχνίδι ο Γκιγκς γίνεται ο πρώτος σε συμμετοχές στην ιστορία των ντέρμπι της πόλης.

Δεύτερο σερί πρωτάθλημα για τη Γιουνάιτεντ με τον Γκιγκς να δηλώνει και πάλι παρών (2008). Η ομάδα του χρειαζόταν τη νίκη επί της Γουίγκαν την τελευταία αγωνιστική και ο Ουαλός πετυχαίνει στο 80' το δεύτερο γκολ κλειδώνοντας τόσο τη νίκη όσο και τον τίτλο. Όλοι πέφτουν πάνω του για να πανηγυρίσουν.

Η σεζόν τελειώνει με τους "κόκκινους διαβόλους" να πανηγυρίζουν κι άλλον έναν τίτλο κόντρα στον ίδιο αντίπαλο. Ο λόγος για τον τελικό της Μόσχας κόντρα στην Τσέλσι. Ο Γκιγκς αφήνει ξανά το στίγμα του ευστοχώντας στη διαδικασία των πέναλτι.

Το 2009 είναι μία εξαιρετική χρονιά για τον ίδιο. Αναδεικνύεται καλυτερος παίκτης της Premier League, προσωπικότητα της χρονιάς στον αθλητισμό από το BBC και παίρνει το ίδιο βραβείο και στη χώρα του.

Το 2011 παίζει σε άλλον έναν τελικό Champions League, ο οποίος μάλιστα γίνεται στο Γουέμπλεϊ. Η Γιουνάιτεντ αντιστέκεται για ένα ημίχρονο, αλλά στη συνέχεια παραδίνεται στην ανωτερότητα της Μπαρτσελόνα. Η αγάπη του κόσμου για τον Ουαλό, όμως, είναι δεδομένη.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2012 γίνονται στο Λονδίνο και αυτό πείθει τον Γκιγκς να πάρει μέρος σε αυτούς φορώντας το περιβραχιόνιο της Μεγάλης Βρετανίας, με τη φανέλα της οποίας καταφέρνει και να σκοράρει.

Ο τελευταίος τίτλος του Γκιγκς με τη Γιουνάιτεντ ήταν το Community Shield του καλοκαιριού. Η πρωταθλήτρια Αγγλίας νικούσε την κυπελλούχο Γουίγκαν με 2-0 και ο Ντέιβιντ Μόγιες γευόταν για πρώτη φορά το νέκταρ της κατάκτησης ενός τίτλου. Για τον Ουαλό από την άλλη, ήταν ο 35ος!

Λίγο πριν το τέλος της σεζόν ο Μόγιες απολύεται και η Γιουνάιτεντ αποφασίζει να στηριχτεί στον Γκιγκς. Εκείνος γίνεται υπηρεσιακός προπονητής διατηρώντας παράλληλα και την ιδιότητα του παίκτη. Έχει κάθε δικαίωμα πλέον να ισχυρίζεται πως τα έχει κάνει όλα για τον σύλλογο. Ήταν μόλις ο δεύτερος παίκτης προπονητής στην ιστορία των "κόκκινων διαβόλων" μετά τον. Λαλ Λίλντιτς (1926). Στο ντεμπούτο του στον πάγκο η Γιουνάιτεντ συντρίβει τη Νόριτς με 4-0 κι εκείνος κατά την είσοδό του αποθεώνεται.

Το κύκνειο άσμα του ήταν στο "Ολντ Τράφορντ" στη νίκη επί της Χαλ. Ο Γκιγκς επιλέγει να... βάλει τον εαυτό του στο 70' και αμέσως μετά το σφύριγμα της λήξης παίρνει το μικρόφωνο και αποχαιρετά τον κόσμο. Μαζί με αυτόν κουνάει το μαντίλι και ο Νέμανια Βίντιτς που θα συνεχίσει στην Ίντερ.

Η τελευταία παράσταση του Γκιγκς στο "Θέατρο των Ονείρων" και η ομιλία του