Δηλώσεις στο "Sky Sports Italia" παραχώρησε ο Αντόνιο Κασάνο, όπου μεταξύ άλλων υποστήριξε ότι ο Αντρέα Στραματσόνι είναι ο χειρότερος άνθρωπος που έχει γνωρίσει, τονίζοντας πως η κόντρα τους κατέληξε σε σωματική βία!

Ο 36χρονος επιθετικός μίλησε αρχικά για την σχέση του με τον Ρικάρντο Γκαρόνε, πρόεδρο της Σαμπντόρια, με τον οποίο ήρθε σε ρήξη τον Οκτώβριο του 2010. Η σχέση των δύο ανδρών αποκαταστάθηκε λίγο πριν ο Γκαρόνε φύγει από τη ζωή τον Ιανουάριο του 2013.

"Ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ μου ήταν ο πρόεδρος Γκαρόνε, που δυστυχώς απεβίωσε. Ακόμη συγκινούμαι όταν μιλάω για εκείνον, έστω κι αν έχουν περάσει τόσα χρόνια.

Ήταν ένας ειλικρινής άνθρωπος, ευγενικός, γενναιόδωρος, αξιοσέβαστος. Ο τύπος που δύσκολα θα συναντήσεις στο ποδόσφαιρο και είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός τέλειου ανθρώπου.

Νοιαζόταν για εμένα σαν πατέρας και δέθηκα απίστευτα μαζί του, σαν τον πατέρα που δεν είχα ποτέ. Μου έδινε συμβουλές και προσοχή.

Το μεγαλύτερο λάθος που έκανα ποτέ μου ήταν που έδειξα έλλειψη σεβασμού στο πρόσωπο του, αλλά ευτυχώς κατάφερα να επανορθώσω", τόνισε ο Κασάνο πριν "περιποιηθεί" τον Αντρέα Στραματσόνι με τον οποίο συνυπήρξαν στην Ίντερ.

"Γνώρισα πολλούς κακούς ανθρώπους στη ζωή μου, αλλά ο χειρότερος ήταν ο Στραματσόνι. Δεν τον λογίζω ούτε ως τίμιο, ούτε ως δίκαιο άνθρωπο, αλλά ως κάποιον που έλεγε ένα πράγμα στο πρόσωπο σου και κάτι διαφορετικό πίσω από την πλάτη σου.

Σπανίως αφήνω μια διαφωνία να καταλήξει σε σωματική βία, αλλά με αυτόν έπρεπε να φτάσουμε εκεί... Είναι κάποιος που δεν χώνευα, συνεχίζω να απεχθάνομαι και πάντα θα απεχθάνομαι".

Ο Ιταλός επιθετικός ρωτήθηκε και για την ζόρικη παιδική του ηλικία στο Μπάρι, αποκαλύπτοντας πως δεν είχε τα χρήματα ούτε για τα απαραίτητα από τη στιγμή που ο πατέρας του εγκατέλειψε εκείνον και την μητέρα του.

"Η παιδική μου ηλικία ήταν πολύ δύσκολη. Δεν είχα να φάω, δεν είχα τα χρήματα για τα απαραίτητα. Όταν γεννιέσαι στις φτωχογειτονιές του Μπάρι είναι πάντα ζόρικο και μπορεί να πάρεις το στραβό μονοπάτι.

Βλέπω τον εαυτό μου ως έναν έξυπνο τύπο, γιατί έφτασα σε ένα σημείο και κατάλαβα ότι έπρεπε να αφοσιωθώ στο ποδόσφαιρο. Δεν έχω πιει ποτέ, ούτε έχω κάνει ναρκωτικά.

Ήταν ένα διαρκές ρίσκο μέχρι τα 17 μου χρόνια, όταν και έγινα επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, που μπορούσα να αναζητήσω άλλους δρόμους για να βρω εύκολα χρήματα.

Είχα σπουδαίο ταλέντο και το εκμεταλλεύτηκα στο μεγαλύτερο ποσοστό. Πάντα ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής και να κάνω ευτυχισμένη την μητέρα μου.

Μεγάλωσα χωρίς πατέρα και μπορώ να τον ευχαριστήσω μόνο γιατί βοήθησε να έρθω σε αυτό τον κόσμο, αλλά τίποτε παραπάνω. Υποφέραμε με την απουσία του".

Photo credits: AP Photo/Luca Bruno