Το ημερολόγιο έδειχνε 21 Ιουνίου του 1955 και το meeting (στο Παρίσι) της εκτελεστικής επιτροπής της UEFA, η οποία είχε ιδρυθεί ένα χρόνο νωρίτερα, δρομολογούσε την έναρξη μίας νέας διοργάνωσης.

Η γαλλική ιδέα

Η ιδέα ανήκε στην κορυφαία γαλλική εφημερίδα "Equipe" και σύντομα αφομοιώθηκε από τις ευρωπαϊκές ομάδες.

Ήταν κάτι καινοτόμο για την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Το γνωστό μας, Κύπελλο Πρωταθλητριών. Πιο ακριβές στην αγγλική ονομασία, European Champion Clubs' Cup, ή ακόμη πιο τυπολατρικά μιας και η ιδέα κυοφορήθηκε στη γαλλική επικράτεια, Coupe des Clubs Champions Européens. Αυτό που όλοι γνωρίζουμε σήμερα, ως Champions League.

Οι κανονισμοί νομοθετήθηκαν από τον δημοσιογράφο της γαλλικής εφημερίδας, Ζακ Φεγόν, μ' ελάχιστες τροποποιήσεις.

Η UEFA κάλεσε τις κατά τόπους εθνικές ομοσπονδίες να δηλώσουν τις πρωταθλήτριες ομάδες των χωρών τους, δίνοντας ωστόσο -παράλληλα - προτεραιότητα σε ομάδες που είχε καλέσει η "Equipe" και οι οποίες δεν ήταν πρωταθλήτριες στις χώρες τους. Το πρόβλημα αυτό λύθηκε στο meeting της γαλλικής πρωτεύουσας, τον Ιούνη του 1955.

Χωρίς κλήρωση - συνεννόηση για τις ημερομηνίες

Κλήρωση για τον πρώτο γύρο δεν υπήρχε. Η αρχική επιτροπή όρισε τα ματς και η UEFA όταν ανέλαβε και τυπικά τη διοργάνωση, επιβεβαίωσε τα ζευγάρια.

Η ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ομοσπονδία ζήτησε από τις ομάδες να συνεννοηθούν για τις ημερομηνίες των μεταξύ των ματς και να τις κοινοποιήσουν σ' αυτήν, πριν τις 10 Αυγούστου. Αυτό, για να διαμορφώσει η UEFA μία τελική λίστα των ματς του πρώτου γύρου, ο οποίος έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί πριν την πρώτη ημέρα του Νοεμβρίου.

Απούσα η Τσέλσι

Υπήρχαν και τα ευτράπελα. Πέραν της ανέφικτης αύξησης των ομάδων που θα συμμετείχαν στη διοργάνωση (παρέμειναν εν τέλει 16 όπως προέβλεπε και το αρχικό πλάνο), στο meeting ήταν απούσα η Τσέλσι.

Ούσα πρωταθλήτρια είχε οριστεί να παίξει κόντρα στη σουηδική, Γιόγκαρντε. Ωστόσο, οι αγγλικές ποδοσφαιρικές αρχές εξέφρασαν έντονες ανησυχίες για τη νεοσύστατη διοργάνωση και υποσχέθηκαν να εξετάσουν τη συμμετοχή των μελών τους, για τη νέα σεζόν.

Εγένετο... πρώτος γύρος

Στη θέση της Τσέλσι, κλήθηκε η Γκβάρντια Βαρσοβίας και μετά από συνεννόηση με την Γιόγκαρντε. Μετά από επιβεβαιώσεις, αναβολές κι αντικαταστάσεις, οι ομάδες που έπεσαν στη μάχη του πρώτου γύρου, ήταν οι εξής.

Άαρχους (Δανία), Άντερλεχτ (Βέλγιο), Γιόγκαρντε (Σουηδία), PSV Αϊντχόφεν (Ολλανδία), Γκβάρντια Βαρσοβίας (Πολωνία), Χιμπέρνιαν (Σκωτία), Μίλαν (Ιταλία), MTK Βουδαπέστης (Ουγγαρία), Παρτίζαν (Γιουγκοσλαβία), Ραπίντ Βιέννης (Αυστρία), Ρεάλ (Ισπανία), Σπόρτινγκ (Πορτογαλία), Βάις-Έσεν (Δυτική Γερμανία), Σααρμπρίκεν (Σάαρ), Σερβέτ (Ελβετία) και Ρεμς (Γαλλία).

Το κόστος συμμετοχής για καθεμία από τις 16 ομάδες, ήταν 100 ελβετικά φράγκα. Οι γηπεδούχοι κρατούσαν τα έσοδα από τα εισιτήρια αλλά έφεραν τα έξοδα διεξαγωγής (διαιτητών, ταξιδιού και διαμονής αντιπάλου).

Σέντρα με... ματσάρα

Και μία ημέρα, σαν σήμερα, στις 4 Σεπτεμβρίου το πρώτο ματς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών είναι γεγονός. Στο "Εστάδιο Νασιονάλ" της πορτογαλικής πρωτεύουσας, η Σπόρτινγκ φιλοξένησε την Παρτίζαν.

Και το πρώτο ματς, αποτέλεσε προπομπό της ένδοξης συνέχειας της διοργάνωσης, ως κορυφαίας διασυλλογικής στην υφήλιο.

Έξι γκολ, στη Λισαβόνα. Ο Ζοάο Μάρτινς άνοιξε το σκορ για τα "λιοντάρια", ο Μίλος Μιλουτίνοβιτς έβαλε μπροστά την Παρτίζαν (45' και 50'). Στο 65' ο Κιμ ισοφάρισε σε 2-2 για να ξαναπάρουν οι Γιουγκοσλάβοι το προβάδισμα με τον Μπόμπεκ στο 73ο λεπτό. Ο Ζοάο Μάρτινς στο 78', με το δεύτερο προσωπικό του γκολ, διαμόρφωσε το τελικό 3-3.

Τελικά, η Παρτίζαν πήρε την πρόκριση στην έδρα της. Για την ιστορία η Ρεάλ, είναι η πρώτη πρωταθλήτρια Ευρώπης. Στις 13 Ιουνίου του 1956, στον τελικό του "Παρκ ντε Πρενς", νίκησε με 4-3 τη γαλλική Ρεμς. Πρώτος σκόρερ στην πρώτη διοργάνωση, ο Μίλος Μιλουτίνοβιτς της Παρίζαν με 8 γκολ.

Όπως και να 'χει, αυτό το 3-3 της Λισαβόνας, ήταν το πρώτο ματς υπό την αιγίδα της UEFA, το πρώτο ματς της νεοσύστατης - τότε - διοργάνωσης του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Οι κατακτήσεις Ρεάλ Μαδρίτης 10 (1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014) Μίλαν 7 (1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003, 2007) Μπάγερν Μονάχου 5 (1974, 1975, 1976, 2001, 2013) Λίβερπουλ 5 (1977, 1978, 1981, 1984, 2005) Μπαρτσελόνα 5 (1992, 2006, 2009, 2011, 2015) Άγιαξ 4 (1971, 1972, 1973, 1995) Ίντερ 3 (1964, 1965, 2010) Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 3 (1968, 1999, 2008) Μπενφίκα 2 (1961, 1962) Γιουβέντους 2 (1985, 1996) Νότιγχαμ Φόρεστ 2 (1979, 1980) Πόρτο 2 (1987, 2004) Τσέλσι 1 (2012) Σέλτικ 1 (1967) Αμβούργο 1 (1983) Στεάουα Βουκουρεστίου 1 (1986) Μαρσέιγ 1 (1993) Φέγενοορντ 1 (1970) Άστον Βίλα 1 (1982) Αϊντχόφεν 1 (1988) Ερυθρός Αστέρας 1 (1991) Ντόρτμουντ 1 (1997) Ανά χώρα Ισπανία 15 (10) Ιταλία 12 (15) Αγγλία 12 (7) Γερμανία 7 (10) Ολλανδία 6 (2) Πορτογαλία 4 (5) Γαλλία 1 (5) Σκωτία 1 (1) Ρουμανία 1 (1) Γιουγκοσλαβία 1 (1) Ελλάδα 0 (1) Βέλγιο 0 (1) Σουηδία 0 (1) *σε παρένθεση οι χαμένοι τελικοί