Άδοξα ολοκληρώθηκαν οι τελικοί της ATP στο Λονδίνο αφού το ματς που όλοι περίμεναν ανάμεσα σε Τζόκοβιτς και Φέντερερ δεν έγινε ποτέ, εξαιτίας της αποχώρησης του Ελβετού λόγω ενοχλήσεων στην πλάτη.

Tου Δημήτρη Σιάτη

Κάνοντας τον απολογισμό του τουρνουά μπορούμε να πούμε ότι ως ανάμνηση θα πάρουμε τις στιγμές μαγείας και ιδιοφυούς παιχνιδιού που μας προσέφεραν Τζόκοβιτς και Φέντερερ, καθώς και την αγωνία που ζήσαμε παρακολουθώντας το συναρπαστικό ημιτελικό ανάμεσα στους δύο Ελβετούς (Φέντερερ-Βαβρίνκα 4-6, 7-5, 7-6).

Οι παίκτες προσπάθησαν να κλείσουν τη χρονιά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κάποιοι τα κατάφεραν καλά, άλλοι λιγότερο, οι περισσότεροι πάντως απογοήτευσαν με τις εμφανίσεις τους.

Για να τους δούμε αναλυτικά:

Τζόκοβιτς: 4 νίκες ξεκάθαρες και μία στα χαρτιά για τον Σέρβο που έκλεισε τη χρονιά όπως ακριβώς άξιζε σ΄ αυτόν που φέρει το νούμερο 1 στην κατάταξη. Σαρωτικός στα παιχνίδια τού ομίλου, έπαιζε τον κάθε πόντο σα να εξαρτιόταν η επιβίωσή του από αυτόν και δεν άφησε κανένα περιθώριο στους αντιπάλους του. Μια μικρή κοιλιά στο παιχνίδι με τον Νισικόρι απλά μας υπενθύμισε ότι τελικά είναι και αυτός "άνθρωπος"!: 9,5/10

Φέντερερ: Εκπληκτικό τένις καθ΄ όλη τη διάρκεια του τουρνουά ανακατεύοντας την τράπουλα της τακτικής και των χτυπημάτων που τον βοηθούσαν στην εφαρμογή της. Απανωτά φλας μοναδικής εκτέλεσης σε χτυπήματα που οι περισσότεροι δεν διανοούνται καν να δοκιμάσουν και αξιοσημείωτη διατήρηση υψηλού επιπέδου συγκέντρωσης ακόμα και όταν τα πράγματα στράβωναν. Vintage Ρότζερ το δίχως άλλο: 9,5/10

Βαβρίνκα: Ο Σταν έπαιξε καλύτερα από όσο καλά προμήνυαν οι τελευταίες του απογοητευτικές εμφανίσεις. Οκ έχασε εύκολα από τον Τζόκοβιτς, όμως συνέτριψε τον Μπέρντιχ (6-1, 6-1) και έφερε στο αμήν τον Φέντερερ, ενώ κέρδισε όντας ουσιαστικά αδιάφορος και τον Τσίλιτς. Εκτός από το μοναδικής ομορφιάς και αποτελεσματικότητας backhand με το ένα χέρι, στον Ελβετό θαυμάζουμε την επιθετική τακτική του και την απουσία φόβου να πάρει το ρίσκο ακόμα και στον πιο κρίσιμο πόντο του παιχνιδιού: 8/10

Νισικόρι: Η αποκάλυψη της χρονιάς κι ένας όμορφος τρόπος να την κλείσει με καλές εμφανίσεις και δύο καθαρές νίκες εναντίον Μάρεϊ και Φερέρ. Πάλεψε ακόμα και τον Τζόκοβιτς στα ημιτελικά, παίζοντας κατά διαστήματα μεγάλο τένις, αυτή τη φορά κυρίως με το forehand από όπου μπορούσε να παράγει απίστευτες γωνίες και γρήγορες μπαλιές μ' έντονο σπιν. Το σερβίς του αποτελεί χάντικαπ και σίγουρα θέλει μεγάλη βελτίωση για να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα: 8/10

Μάρεϊ: Έφτασε σκασμένος στο τουρνουά από τα συνεχή παιχνίδια που έπρεπε να δώσει προκειμένου να καλύψει το χαμένο έδαφος στη βαθμολογία και να μπει στους 8 πρώτους. Το τουρνουά του καθορίστηκε ήδη από το πρώτο ματς κλειδί που έχασε εύκολα 2-0 από τον Νισικόρι. Η ταπεινωτική του ήττα από τον Φέντερερ δεν ήταν και ό,τι καλύτερο για το κλείσιμο των εμφανίσεών του στο Λονδίνο που χαρακτηρίστηκαν από έντονη αστάθεια, έλλειψη σαφή προσανατολισμού στο παιχνίδι του και μηδενική διάθεση λήψης ρίσκου. Η νίκη εναντίον του Ράονιτς δεν χρυσώνει το χάπι: 3,5/10

Μπέρντιχ: Το αγωνιστικό ταβάνι που έχει ο Μπέρντιχ μπορείς να το δεις, είναι εκεί και εμποδίζει την όποια προσπάθειά του να φτάσει ψηλότερα. Η συντριβή από τον Τζόκοβιτς αναμενόμενη, αλλά το 1-6, 1-6 απέναντι στον Βαβρίνκα λέει πολλά για την ποιότητα του ανδρός!: 2/10

Ράονιτς: Η εξάρτησή του από το σερβίς είναι ολοφάνερη όπως και η αδυναμία του να κρατηθεί σε πόντους που απαιτούν περισσότερες από 5 εναλλαγές. Κακή εμφάνιση με αρνητικό κερασάκι την αποχώρησή του από το τουρνουά εξαιτίας τραυματισμού στο μηρό. Ούτως ή άλλως ηττήθηκε από καλύτερους αντιπάλους, Μάρεϊ και Φέντερερ, όμως έβλεπες ότι το τένις δεν ήταν πουθενά αλλού εκτός από το σερβίς του. Θα έχανε στα σίγουρα και από τον Νισικόρι: 2,5/10

Τσίλιτς: Ούτε καν κοντά στο επίπεδο ένος top 10 αθλητή, ο Κροάτης ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση του τουρνουά. Συνεχή λάθη, κάκιστο σερβίς, γλώσσα σώματος που υποδήλωνε έναν βαθιά ηττημένο αθλητή, έναν δυστυχή άνθρωπο. Υπήρχε η αίσθηση ότι δεν του έβγαινε τίποτα όχι εξαιτίας λεπτομερειών που με τις κατάλληλες προσαρμογές και διορθώσεις θα γύριζαν την κατάσταση, αλλά δεν του έβγαινε τίποτα γιατί πολύ απλά αυτό είναι το επίπεδο που μπορεί ν' αγωνιστεί: 0,5/10.

Φερέρ: Αν υπήρχε βαθμολογία για τον πιο τίμιο αγωνιστή ο Νταβίντ θα έπαιρνε κλειστό 10! Σίγουρα όμως και το τένις που παρουσίασε, όταν μια ωραία πρωία τον κάλεσαν και του είπαν το μεσημέρι παίζεις στη θέση του Ράονιτς, δεν ήταν κι άσχημο. Ο Νισικόρι δίψαγε για τη νίκη, ο τίμιος Φερέρ αδιάφορος, όμως το πάλεψε και μάλλον έδειξε ότι άξιζε μια θέση ανάμεσα στην 8άδα του Λονδίνου: 7/10

* Ο Δημήτρης Σιάτης είναι καθηγητής φυσικής αγωγής και συγγραφέας