Είναι ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς στον ελληνικό αθλητισμό. Η πρώτη Ελληνίδα που συμμετείχε στον τελικό του Γουίμπλεντον. Η Εύα Ασδεράκη δεν κρατάει ρακέτα, είναι διαιτητής και διευθύνει ορισμένους από τους μεγαλύτερους αγώνες της χρονιάς σε άνδρες και γυναίκες.

Από ορισμένους θεωρείται ως η καλύτερη διαιτητής στο επαγγελματικό τένις και επιλέχθηκε για το σπουδαιότερο ματς της χρονιάς, τον τελικό του Γουίμπλεντον.

Η Μαριόν Μπαρτόλι κατέκτησε κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και δίχως να αντιμετωπίσει παίκτρια του Top10 το Γουίμπλεντον, επικρατώντας στον τελικό της Γερμανίδας Σαμπίνε Λιζίκι. Η τρίτη γυναίκα του τελικού, η Εύα ήταν η πρώτη που παρέλαβε το αναμνηστικό μετάλλιο από τον πρόεδρο του "All England Club".

Κι αυτό δεν ήταν το μοναδικό highlight της σεζόν για την ίδια. Μετά από αρκετή προσπάθεια γιατί η καριέρα στο τένις είναι… κινούμενη, το Sport24.gr την εντόπισε σε ένα μέρος που ζει για το τένις. Και με χαρά δέχθηκε να μας μιλήσει για το Γουίμπλεντον, το Αμερικανικό Όπεν και να μας αποκαλύψει πτυχές της ζωής μιας διαιτητή.

" Το Γουίμπλεντον είναι το αγαπημένο μου τουρνουά και το να κάνω κάποια μέρα τον τελικό ήταν το όνειρο μου. Τα τελευταία τρία χρόνια με είχαν επιλέξει να μείνω στο τουρνουά μέχρι τους τελικούς. Πέρυσι μου έδωσαν τον τελικό του διπλού ανδρών που ήταν πολύ μεγάλη τιμή, καθώς ήταν η πρώτη φορά που το Γουίμπλεντον έδινε οποιοδήποτε τελικό ανδρών σε γυναίκα. Ήταν μάλιστα και ένα καταπληκτικό παιχνίδι, που πήγε μέχρι το 5ο σετ, παίξαμε μέχρι αργά με την οροφή κλειστή και κερδήθηκε και από Βρετανό (σ.σ. τον Τζόναθαν Μάραϊ και τον Δανό Φρέντερικ Νίλσεν), οπότε όπως καταλαβαίνετε η ατμόσφαιρα ήταν μοναδική.

Λίγο πριν από το στρίψιμο του νομίσματος φέτος στο κεντρικό κορτ

Και μετά από αυτό φέτος, μου δώσανε τον τελικό μονού γυναικών! Ήμουνα χαρούμενη, συγκινημένη, όλα μαζί. Επιτέλους θα έκανα τον τελικό του Γουίμπλεντον. Δεν μπορούν πολλοί να πούνε ότι έχουν κατορθώσει κάτι τέτοιο. Πήρα την μαμά μου, την οικογένεια μου, τους φίλους μου και έβγαλα εισιτήριο στον αδελφό μου να έρθει να με δει!

Μετά το τέλος του αγώνα απονέμεται στον διαιτητή μετάλλιο και εκείνη την στιγμή αισθάνθηκα ότι όλες οι προσπάθειες μου, οι θυσίες και η δουλειά τόσων χρόνων άξιζαν. Είναι τέτοιες στιγμές που κάνουν όλες τις εβδομάδες στον δρόμο, μακριά από οικογένεια και φίλους να αξίζουν τον κόπο".

Στο Γουίμπλεντον

Από τη Χαλκίδα στο Λουξεμβούργο και σε ολόκληρο τον κόσμο

Γιατί ο δρόμος ήταν μακρινός. Σήμερα έχει στην κατοχή της το Golden Badge (Χρυσό Σήμα), μια από έξι γυναίκες που έχουν το δικαίωμα διευθύνουν αγώνες σε Grand Slams, τουρνουά της ATP World Tour και της ATP Tour.

" Ξεκίνησα τη διαιτησία το 1996. Έπαιζα τένις στον Όμιλο Αντισφαίρισης Χαλκίδας όπου και μεγάλωσα. Μέχρι το 2000 δούλευα σε όλα τα τουρνουά που γινόντουσαν στην Ελλάδα, τόσο σαν επόπτης γραμμών όσο και σαν διαιτητής. Το 2000 πήρα το πρώτο μου διεθνές σήμα, το White Badge. Η International Tennis Federation, διοργανώνει διάφορα σεμινάρια το χρόνο σε διάφορες χώρες. Εγώ πήγα στο Λουξεμβούργο. Ήμουνα 18 στα 19, πρώτη φορά στο εξωτερικό και πέρασα επιτυχώς το σεμινάριο. Αυτό μου έδωσε την δυνατότητα να δουλεύω σε κάποια μικρού επιπέδου τουρνουά στο εξωτερικό και να αποκτάω εμπειρίες. Επίσης από τότε άρχισα να πηγαίνω και στα τουρνουά της Ντόχα και του Ντουμπάι, σαν επόπτης γραμμών αρχικά και σιγά σιγά και σαν διαιτητής. Από τότε μέχρι και σήμερα δεν έχω χάσει ούτε ένα από αυτά τα τουρνουά".

Και σιγά τα σήματα άλλαξαν χρώμα και… μέταλλο: "Το 2002 βρέθηκα στην Βιέννη για ένα σεμινάριο για το επόμενο επίπεδο, το Bronze Badge. Ήταν τρεις πολύ αγχωτικές μέρες.. Έχοντας το Bronze Badge, άρχισα να δουλεύω και στα Grand Slams και σε όλο και περισσότερα τουρνουά στο εξωτερικό. Ήρθαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 στην Αθήνα και στο τέλος του επόμενου χρόνου μου δόθηκε το Silver Badge.

Δεν υπάρχουν σεμινάρια για τα δύο τελευταία σήματα, το Silver και το Gold. Στο τέλος της χρονιάς συνεδριάζουν οι υπεύθυνοι της ITF, Grand Slam, WTA και ATP και αποφασίζουν ποιός θα πάρει προαγωγή και ποιός θα χάσει το σήμα και θα πάει στο κατώτερο επίπεδο. Αυτό εξαρτάται από το πώς τα έχουμε πάει κατά την διάρκεια της χρονιάς, από το τί έχουνε να πουν υψηλότερου επιπέδου διαιτητές για εμάς και όλα τα σχετικά. Από την στιγμή που είχα το Silver μπορώ να πω ότι δούλευα ήδη full time, ταξιδεύοντας όλο τον κόσμο.

Στο τέλος του 2009 μου δόθηκε το Gold Badge και τον ίδιο χρόνο η WTA αποφάσισε για πρώτη φορά να δημιουργήσει μια ομάδα ελίτ διαιτητών (σ.σ. οι έξι που αναφέραμε παραπάνω) που θα κάλυπταν κατά μεγάλο βαθμό τα τουρνουά της. Μέχρι και σήμερα είμαι μέλος αυτής της ομάδας".

Σε αγώνα στο US Open το 2011 με τον Άντι Μάρεϊ και τον Ντόναλντ Γιανγκ

Παρότι η Εύα έχει συμβόλαιο με την WTA εδώ και έξι χρόνια, στο ετήσιο πρόγραμμα της συμπεριλαμβάνονται και τουρνουά της ATP. Πόσους αγώνες έκανε το 2013; Λιγότερους από 200 όπως είπε η ίδια!

Το Gold Badge κερδήθηκε με κόπο, όμως η διατήρηση του στην κατοχή της Ελληνίδας διαιτητή δεν είναι το ίδιο δύσκολη. Το αντίθετο μάλιστα.

" Το να παραμείνεις Gold είναι σχετικά εύκολο. Αρκεί να μην κάνεις κανένα σοβαρό λάθος, να συμπεριφέρεσαι με επαγγελματικό τρόπο κατά την διάρκεια του τουρνουά εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, να ακολουθείς τις διαδικασίες που υπάρχουν και να κάνεις τον ελάχιστο αριθμό αγώνων που χρειάζεται για να κρατήσεις το όποιο σήμα κατέχει".

Γιατί όχι και τελικό μια μέρα

Η Εύα έκανε το όνειρο της πραγματικότητα, διευθύνοντας τον τελικό του Γουίμπλεντον. Διατηρεί το Gold Badge, όμως τα όνειρα της δεν έχουν ταβάνι. Και δεν φαίνονται καθόλου άπιαστα. Είναι ακατόρθωτη η συμμετοχή σε έναν τελικό ανδρών;

" Δύο μήνες μετά το Γουίμπλεντον πήγα στη Νέα Υόρκη για το Αμερικανικό Όπεν. Κι εκεί με περίμενε μια ακόμη έκπληξη. Έκανα ημιτελικό ανδρών (σ.σ τη νίκη του Ράφα Ναδάλ επί του Ρισάρ Γκασκέ)! Ήταν και αυτός ένας από τους στόχους που είχα βάλει στον εαυτό μου, όχι αναγκαστικά για φέτος, αλλά έγινε. Από εδώ και πέρα τι να πω, φυσικά θα ήθελα να κάνω και άλλους τελικούς, αλλά θα ήθελα κυρίως να κάνω και άλλα υψηλού επιπέδου παιχνίδια ανδρών. Φέτος έκανα ημιτελικό, γιατί όχι και τελικό μια μέρα; Όταν ξεκίνησα, στα ανδρικά παιχνίδια δεν βάζανε γυναίκα ούτε σαν επόπτη γραμμών στην γραμμή του σερβίς γιατί λέγανε ότι η μπάλα έρχεται πολύ γρήγορα. Τα τελευταία χρόνια ευτυχώς έχει αλλάξει η νοοτροπία ότι γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν αγώνες ανδρών και βλέπουμε όλο και περισσότερες γυναίκες να διαιτητεύουν ανδρικούς αγώνες".

Φυσικά το όνομα της Εύας Ασδεράκη έχει συνδεθεί με εκείνο της Σερένα Γουίλιαμς. Η Ελληνίδα διαιτητής ήταν η αποδέκτης του ξεσπάσματος της σπουδαιότερης τενίστριας της εποχής μας στον τελικό του Αμερικανικού Όπεν το 2010.

" Αυτός ήταν ο πρώτος τελικός μου σε Grand Slam και έκανε μπαμ!", προσθέτει γελώντας. Απαγορεύεται να σχολιάσει δημόσια τους αθλητές, δεν θα μάθουμε ποτέ αν η Σερένα της ζήτησε συγνώμη, αφού στον πρώτο της αγώνα μετά την επιστροφή της στα κορτ ήταν διαιτητής η Ελληνίδα. Πάντως η Εύα έχει διευθύνει τη μεγαλύτερη ήττα στην καριέρα της Σερένα από τη Βιρζινί Ραζανό στον πρώτο γύρο του Ρολάν Γκαρός το 2012.

Η Σερένα με την Εύα στο Ρολάν Γκαρός το 2012

Τη ρωτήσαμε πως μπορεί να αντιμετωπίσει ένας διαιτητής έναν εκνευρισμένο αθλητή: " Δυστυχώς δεν μπορούμε να μιλήσουμε στους αθλητές με τον ίδιο τρόπο που μας μιλάνε αυτοί πολλές φορές. Ή δεν μπορούμε να τους πούμε τι ακριβώς σκεφτόμαστε… Αλλά έχουμε κάποια όπλα έτσι ώστε να μπορέσουμε να τους τιμωρήσουμε όταν ξεφεύγουν".

Και ποιοι είναι οι καλύτεροι αγώνες, των ανδρών ή των γυναικών; " Προσωπικά μου αρέσει να διατητεύω και άντρες και γυναίκες. Είναι ένα υγιές μείγμα έτσι ώστε να υπάρχει πάντα ενδιαφέρον. Το παιχνίδι είναι το ίδιο, ναι η μπάλα πάει πιο γρήγορα στους άντρες και ναι τα παιχνίδια τους μπορούν να κρατήσουν περισσότερο, αλλά είναι τένις. Η διαφορά είναι στο πως αντιμετωπίζεις τους παίκτες. Στους άντρες ξέρεις ότι θα εκτιμήσουν αν κάνεις καλή δουλειά και αν δεν κάνεις ναι μεν μπορεί να ακούσεις καμιά φωνή, αλλά όλα θα τελειώσουν όταν τελειώσει το παιχνίδι. Στους άντρες επίσης μπορείς να μιλήσεις και λίγο πιο αυστηρά. Στο γυναικείο τένις υπάρχουν πιο πολλά συναισθήματα".

Μεγάλη παίκτρια και γκρινιάρα η Βικτόρια Αζαρένκα

Πέρα από το αυτονόητο δηλαδή την άριστη γνώση και εφαρμογή των κανονισμών ο καλός διαιτητής οφείλει να έχει " αυτό που λέμε common sense. Την ικανότητα δηλαδή ναι μεν να εφαρμόζει κάποιον κανόνα εκεί που χρειάζεται, αλλά να διαβάζει την κάθε κατάσταση ξεχωριστά, κάποιες φορές χρειάζεται να είναι πιο αυστηρός και κάποιες άλλες φορές όχι τόσο".

Δουλειά, λίγος τουρισμός και ελάχιστος ελεύθερος χρόνος

Την τελευταία φορά την είδαμε στους τελικούς της WTA στην Κωνσταντινούπολη, όπου μάλιστα απάντησε σε ερωτήσεις φιλάθλων στο WTA Insider. Tα πλάνα προς τους διαιτητές στη διάρκεια του αγώνα είναι λίγα, ωστόσο η Εύα έχει το δικό της φανατικό κοινό.

" Από την αρχή μου έκανε εντύπωση το πόσο αναγνωρίσιμοι είμαστε. Υπάρχει κόσμος πους γράφει για μας, μας ξέρει, θέλει να βγάλουμε φωτογραφίες, ξέρει που είμαστε τι αγώνες κάναμε, τα πάντα. Έχει πλάκα, είναι ωραίο".

Ακολουθώντας την πορεία των τουρνουά και των μεγάλων ονομάτων, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως δεν υπάρχει αρκετός ελεύθερος χρόνος.

" Στα τουρνουά δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί χρόνος να κάνουμε κάτι, να δούμε το μέρος που είμαστε, αλλά προσπαθώ όταν μπορώ να κυκλοφορήσω λίγο γιατί ποιος ξέρει αν θα μπορέσω να επιστρέψω σε αυτά τα μέρη σαν τουρίστας. Από εκεί και πέρα προσπαθώ να κάνω πράγματα που θα έκανα και στο σπίτι, προσπαθώ να τρέχω λίγο γιατί δυστυχώς η δουλειά μου σημαίνει ότι κάθομαι πολλές ώρες.

Ζω στην Αγγλία με τον αρραβωνιαστικό μου και έχω έναν πολύ ωραίο κήπο που θέλω να τον γεμίσω με όμορφα λουλούδια και φυτά! Είναι βέβαια λίγο δύσκολο να τα κρατήσω ζωντανά όταν λείπω για πολλές εβδομάδες. Μου αρέσει να πίνω καλό καφέ και να μαγειρεύω. Αφού ζω στην Αγγλία προσπαθώ να φτιάχνω όλα τα νόστιμα φαγητά της μαμάς και τις γιαγιάς. Και φυσικά έρχομαι Ελλάδα όσο πιο συχνά μπορώ. Η οικογένεια μου, οι φίλοι μου είναι εκεί και μου λείπουν. Α και μου αρέσει η θάλασσα! Το καλοκαίρι και ο ήλιος".

Με τον ράπερ RedFoo (σ.σ. το σύντροφο της Αζαρένκα) στην Κωνσταντινούπολη

Ο αθλητισμός έχει για όλους (εκτός ίσως από τους παράγοντες) ημερομηνία λήξης. Τελικά αξίζει τον κόπο μια διαιτητική καριέρα και μένει άραγε κάτι στην άκρη για τις μέρες που θα ακολουθήσουν όταν θα ολοκληρωθεί η πορεία της διαιτητή.

" Είναι σίγουρα μια δύσκολη καριέρα. Ναι μεν βλέπεις τον κόσμο, γνωρίζεις νέους ανθρώπους, αλλά δεν είναι για όλου αυτός ο τρόπος ζωής και δεν καταλήγει πάντα σε έναν τελικό Γουίμπλεντον. Από όταν άρχισα να ταξιδεύω είδα πως θα είναι η ζωή μου και αποφάσισα να συνεχίσω. Δεν ήταν πάντα εύκολα αλλά ευτυχώς έχω καταφέρει να ισορροπήσω προσωπική και επαγγελματική ζωή. Χρειάζεται κατανόηση και υποστήριξη απο όλες τις μεριές προς όλες τις μεριές. Και αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Όσο για τις απολαβές, στην αρχή και για μεγάλο διάστημα είναι μια ή άλλη. Αλλά τουλάχιστον από 17 χρονών δεν χρειαζόμουν χαρτζιλίκι από τους γονείς μου. Σήμερα, πληρώνω το νοίκι μου τους λογαριασμούς μου και βάζω και κάτι στην άκρη. Δυστυχώς η επιταγή μας όμως στο τέλος του τουρνουά δεν έχει ούτε τα μισά από τα μηδενικά που έχουν οι επιταγές των αθλητών".

Στον ημιτελικό της WTA με την Πέτρα Κβίτοβα και τη Λι Να

Κανείς δεν ξέρει αν η σεζόν θα ξεκινήσει με έναν τελικό ή έναν ημιτελικό στο Αυστραλιανό Όπεν. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως το 2014 θα τη βρει μέσα στο καλοκαίρι. Στην Αυστραλία και σε ένα διάλειμμα των υποχρεώσεων της.

" Φέτος για πρώτη φορά αποφάσισα να έρθω νωρίς στην Αυστραλία για να ξεφύγω από τον αγγλικό χειμώνα. Η σεζόν μου ξεκινάει στις 27 Δεκεμβρίου στο Mπρίσμπεϊν. Από εκεί θα πάω στο Σίδνεϊ και μετά στη Μελβούρνη για το Αυστραλιανό Όπεν".