Πριν από λίγους μήνες συμπλήρωσε τα 42 του χρόνια με το όνομα του να φιγουράρει στην τρίτη θέση στον πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών στην Α1. Κι όμως πριν από λίγες ημέρες μαζί με άλλους κορυφαίους πολίστες πανηγύρισε την άνοδο του Υδραϊκού στην Α1.

Ο λόγος για τον Δημήτρη Μπιτσάκο ο οποίος μαζί με τους Γιώργο Ρέππα, Φίλιππο Καϊάφα, Δημήτρη Μάζη, Κώστα Δάνδολο, Θοδωρή Καλακόνα, Χρήστο Δήμου και Γιώργο Μαυρωτά έκαναν μια μεγάλη παρέα η οποία ανέβασε την ομάδα της Ύδρας.

Ακούγοντας αυτά τα ονόματα σίγουρα στο μυαλό αρκετών έρχονται στιγμές από μια άλλη εποχή της ελληνικής υδατοσφαίρισης. Αυτό ήταν που είχε λείψει και στον 42χρονο φουνταριστό.

"Πέρσι έπαιξα στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης και αγωνίστηκα ως αντίπαλος με τον Υδραϊκό. Ήταν μια πολύ ωραία χρονιά για εμένα. Το πιο σημαντικό ήταν η διαδρομή. Να ανέβω για έναν καφέ, να πούμε παλιές ιστορίες. Φτιάξαμε μια ωραία παρέα και όλο αυτό που ζήσαμε με τα παιδιά μου έδωσε ζωή. Θέλω να ευχαριστήσω τον Θοδωρή Μουστακαριά που μου έδωσε τη δυνατότητα να παίξω μαζί με τα παιδιά" τόνισε αρχικά ο Δημήτρης Μπιτσάκος.

Σε ό,τι αφορά το κίνητρο που βρίσκει για να συνεχίζει είπε: "Ο αθλητισμός μου δίνει ζωή. Η προπόνηση για μένα είναι θεραπεία. Κάνω ταυτόχρονα προπόνηση με τα παιδιά μου. Όλη μας η ζωή είναι μέσα στο πόλο. Τα δύο χρόνια που είχα σταματήσει μου έλειπε. Έχεις πολλά να πάρεις από τον αθλητισμό. Αν σε αυτά προσθέσεις και το γεγονός ότι μαζευτήκαμε μια ωραία παρέα μπορείς να καταλάβεις ότι δεν χρειάστηκε κάτι άλλο για να συνεχίσω".

Βέβαια, τα χρόνια έχουν περάσει για τους έμπειρους πολίστες, ωστόσο αυτοί απέδειξαν ότι δεν ξεχνιέται η τέχνη. "Οι αθλητές ήμασταν σε καλή κατάσταση. Η εμπειρία και η διάθεση που δείξαμε για να παίξουμε πόλο κάλυψε τις όποιες αδυναμίες. Υπήρχαν στιγμές που θυμηθήκαμε τα παλιά με ωραίες φάσεις. Ο κόσμος στην κερκίδα το ευχαριστήθηκε και αυτό ήταν πιο σημαντικό για μένα. Ήταν ωραίο να έρχονται τα παιδιά μας στην κερκίδα και να βλέπουν τους γονείς του να παίζουν".

Φέτος ο Δημήτρης Μπιτσάκος έκλεισε 34 χρόνια μέσα στις πισίνες. Ένα ταξίδι όμως που ξεκίνησε με εντελώς διαφορετικό τρόπο. "Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα το 1980 σε ηλικία 8 ετών από την κολύμβηση. Μάλιστα, τρία χρόνια αργότερα πήρα τα πρώτα μου μετάλλια στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, ενώ τον Ιούνιο του 1984 πήρα μετάλλιο και στους Βαλκανικούς αγώνες. Τότε όμως τραυματίστηκα παίζοντας ποδόσφαιρο και σιγά σιγά άρχισα να αλλάζω στιλ και να πάω σιγά σιγά στο πόλο. Εκεί αφιερώθηκα από το 1987 όταν και άρχισαν να έρχονται οι επιτυχίες.

Το 1988 πήραμε το πρωτάθλημα εφήβων και τα επόμενα δύο χρόνια αυτό των Νέων. Ακολούθησαν μεγάλες χρονιές στην Α1 με συμμετοχές σε τελικούς και αποκορύφωμα την κατάκτηση του Κυπέλλου του 1995".

Στη συνέχεια του ζητήσαμε να ξεχωρίσει μια από αυτές τις στιγμές που θα θυμάται για πάντα και η αλήθεια είναι πως δεν δυσκολεύτηκε. "Κοίτα δεν θα σου πω μία γιατί δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια. Ως κολυμβητής σίγουρα το γεγονός ότι σε ηλικία 12 ετών άκουσα τον Εθνικό ύμνο μέσα στην Κωνσταντινούπολη είναι μια ανάμνηση που δεν μπορεί να φύγει από τη μνήμη μου.

Στο πόλο ξεχωρίζω τρεις. Σε συλλογικό επίπεδο την κατάκτηση του Κυπέλλου του 1995 με το σκουφάκι του ΝΟΠ και τη συμμετοχή μας στον τελικό του ΛΕΝ ΤΡΟΦΙ. Φυσικά, δεν γίνεται να ξεχάσω και τη συμμετοχή μου ως μέλος της εθνικής ομάδας στους Ολυμπιακούς του 1992 στη Βαρκελώνη".

Μπορεί ο ΝΟΠ να ήταν το μεγαλύτερο κομμάτι της αθλητικής του καριέρας ωστόσο δεν είναι το μόνο. "Έχω αγωνιστεί επίσης στον Νηρέα Χαλανδρίου, τον Παναθηναϊκό, τη ΝΕΠ, το Αργοστόλι, τον Άγιο Νικόλαο και τον Υδραϊκό πέρσι. Σε όλες τις ομάδες μου κοιτούσα πρώτα απ' όλα να διασκεδάζω και να ευχαριστιέμαι αυτό που κάνω. Όταν ξεκίνησα το πόλο είχα πει μέσα μου πως αυτό που θέλω να κάνω είναι να πάρω ένα τίτλο με τον ΝΟΠ και να παίξω σε μια Ολυμπιάδα. Αυτά τα έχω πετύχει από νωρίς".

Ζητώντας του να κάνει έναν απολογισμό στη μέχρι τώρα καριέρα του, γιατί με τον Δημήτρη κανείς δεν ξέρει πότε θα μπουν οι τίτλοι του τέλους δεν έκρυψε τη μεγάλη αγάπη του για αυτό που κάνει. "Όπως σου είπα έχω εκπληρώσει αυτά που ήθελα. Πήρα ένα κύπελλο με τον ΝΟΠ, έπαιξα και στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης. Είμαι ευχαριστημένος με αυτά που έζησα. Ο αθλητισμός δεν είναι μόνο οι τίτλοι που κατακτάς στην καριέρα σου. Είναι πολλά πράγματα παραπάνω. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια έχω ζήσει διάφορες εμπειρίες και έχω δημιουργήσει φιλίες. Αυτή είναι η περιούσια μου".

Το κλίμα που υπάρχει σε μια ομάδα είναι ένα από τα σημαντικότερα συστατικά της επιτυχίας. Ο Δημήτρης Μπιτσάκος θυμήθηκε και ορισμένες πλάκες που έκανε μαζί με τους εκάστοτε συμπαίκτες του: "Σε όλα αυτά τα χρόνια δημιουργήθηκαν μεγάλες παρέες. Αυτό ήταν που μου είχε λείψει. Κάναμε πολλές πλάκες μεταξύ μας. Μετά τις προπονήσεις πάντοτε πηγαίναμε για ένα καφέ και κάναμε πλάκες. Υπάρχουν πάρα πολλά που κάναμε. Από το να βάλουμε ξίδι στη σαλάτα κάποιου μέχρι το να μετακινήσουμε ολόκληρα αμάξια. Το πιο σημαντικό στον αθλητισμό είναι αυτή η καθημερινότητα".

"Η Εθνική έχει μέλλον"

Ως ένας από τους πρώτους σκόρερ όλων των εποχών στην Α1 δεν θα μπορούσαμε να μη του ζητήσουμε τη γνώμη του για την παρουσία της Εθνικής ομάδας στο Πανευρωπαϊκό.

"Η Εθνική ήταν καλή. Διεκδίκησε αυτό που μπορούσε. Μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει την Ιταλία και να αποφεύγαμε τη Σερβία. Κρατήσαμε την παρουσία μας στην εξάδα. Η ομάδα έχει μέλλον. Αν κρατούσαμε πιο χαμηλά το σκορ θα μπορούσαμε να κάνουμε την έκπληξη" ήταν το σχόλιο του.

Στη συνέχεια του δεν θα μπορούσε να μη μιλήσει για τους δύο φουνταριστούς που έχουν αναλάβει το φορτίο να διαδεχθούν παίκτες όπως ο Γιώργος Αφρουδάκης, ο Αντώνης Βλοντάκης, αλλά και τον ίδιο.

Φυσικά, αναφερόμαστε στους Μουρίκη και Κολόμβο. "Πιστεύω ότι αυτά τα παιδιά μπορούν να σηκώσουν το βάρος. Βεβαίως και ήδη το κάνουν και εύχομαι μάλιστα να μας ξεπεράσουν. Είναι ένα πολύ ωραίο δίδυμο και δίνει σημαντικές λύσεις στην Εθνική. Έχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να το κάνουν"

"Πρέπει να αλλάξουν πολλά στο ελληνικό πόλο"

Μπορεί η εθνική να είχε καλή παρουσία αυτό όμως δεν σημαίνει ότι και στο πρωτάθλημα είναι όλα ρόδινα. "Εγώ θεωρώ ότι τότε παίζαμε σε ένα πρωτάθλημα με οκτώ ομάδες ισχυρές και αυτό μας βοηθούσε να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί. Αυτό φαινόταν και πριν από μερικά χρόνια και από τις επιτυχίες των ομάδων μας στην Ευρώπη. Είναι κάτι το οποίο θέλει μεγάλη δουλειά για να αλλάξει.

Αφενός υπάρχει πρόβλημα με τα κολυμβητήρια και αφετέρου τα οικονομικά λόγω της κρίσης και δεν βλέπω κάτι το οποίο μπορεί να αλλάξει τώρα. Σίγουρα υπάρχει κάτι θετικό το οποίο είναι η στροφή στις υποδομές, αλλά δεν ξέρω ακόμα και αυτό το πόσο μπορεί να βοηθήσει. Χρειάζεται μαζική δουλειά για να αλλάξουμε κάτι. Ίσως μια μεταφορά του πρωταθλήματος το καλοκαίρι ώστε να είναι πιο εύκολο να καλυφθεί τηλεοπτικά και να μπορέσει ο κόσμος να το αγκαλιάσει και πάλι. Πρέπει να σκεφτούμε όλοι μας τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιωθεί η κατάσταση.

Για παράδειγμα το θέμα των κολυμβητηρίων είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Είναι ένα θέμα το οποίο πρέπει να λυθεί. Υπάρχουν αθλητές οι οποίοι σταματούν από το άθλημα και πηγαίνουν αλλού. Η πολιτεία, η ομοσπονδία, οι παράγοντες όλοι μαζί πρέπει να κάτσουν ώστε να βρεθεί μία λύση"

"Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να προπονείς παιδιά"

Ο ίδιος πάντως έχει δείξει πως του αρέσει να δουλεύει με μικρά παιδιά. Αυτό έκανε άλλωστε και στο διάστημα που έμεινε μακριά από τις πισίνες.

Μακριά ο τρόπος του λέγειν αφού δεν μπορεί αν δεν μυρίζει χλώριο. "Εγώ πιστεύω ότι η δουλειά που γίνεται στις ακαδημίες θα βοηθήσει. Πίστευα και πριν από την κρίση ότι θα έπρεπε οι ομάδες να κάνουν καλή δουλειά σε αυτό το κομμάτι. Εμείς ήμασταν μια παρέα προερχόμασταν από την ακαδημία του ΝΟΠ και κάναμε ότι κάναμε. Τώρα θεωρώ ότι εξ ανάγκης έχουμε στραφεί όλοι εκεί. Σίγουρα θα προκύψουν θετικά στοιχεία από αυτό αλλά όπως είπα και πριν πρέπει να προσεχθούν τα παιδιά".

Μιλώντας για τη δική του εμπειρία είπε: "Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να προπονείς παιδιά. Τα παιδιά είναι το μέλλον και η κινητήριος δύναμη. Πρέπει να τους μεταδώσουμε την αγάπη για τον αθλητισμό. Να τους μεταφέρουμε ότι το παιχνίδι είναι χαρά. Δύσκολα βιώνεις σε μαθαίνει πειθαρχεία. Βλέπεις και ζεις καταστάσεις τις οποίες θα τις ζήσεις αργότερα στη ζωή σου. Μαθαίνεις τα όρια σου και τα ξεπερνάς. Μαθαίνεις να συνεργάζεσαι και αυτό το σημαντικότερο. Δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός οι επιτυχίες. Τα παιδιά είναι πανέξυπνα. Έχουμε να πάρουμε πολλά. Εγώ επειδή έχω την τύχη να είμαι γονιός θεωρώ μεγάλη ευτυχία. για όποιος εργάζεται στις υποδομές. Τα παιδιά είναι σκληροί κριτές".

"Ο χώρος χρειάζεται προσωπικότητες"

Στη συνέχεια του ζητήσαμε το σχόλιο του για όλα όσα παρατράγουδα έχουμε δει το τελευταίο διάστημα σε αγώνες μικρών παιδιών. "Ο αθλητισμός είναι ιδανικός ο πρωταθλητισμός έχει μεγάλη πίεση. Ο καθένας πρέπει να καταλαβαίνει που είναι τα όρια του. Αν όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό το καταλάβουμε αυτό θα είναι όλα καλύτερα. Οι γονείς έχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις. Θέλει μεγάλη προσοχή για το Να καταλάβει ο καθένας".

Φυσικά η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μην πάρει στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος της υδατοσφαίρισης. "Ο χώρος μας έχει μεγάλες προσωπικότητες και μακάρι κάποια από αυτές να αξιοποιηθεί. Να βλέπουμε το καλό του αθλήματος. Πρέπει όλοι να συμβάλουμε σε αυτό. Εμείς οι ίδιοι είμαστε συνυπεύθυνοι. Πρέπει όλοι να βοηθάμε το άθλημα που αγαπάμε" τόνισε χαρακτηριστικά.

Για το τέλος δεν μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε τι θα κάνει την επόμενη περίοδο: "Όλα είναι ανοικτά θα μαζευτούμε οι φίλοι και η παρέα και θα δούμε. Το σημαντικό είναι να παραμείνουμε έτσι όπως είμαστε τώρα. Δεν ξέρω τι απόφαση θα πάρουμε τελικά. Το σημαντικό είναι να συνεχίσουμε να κάνουμε ότι κάνουμε με αγάπη και μεράκι".