Η θέση του τερματοφύλακα είναι πολύ ιδιαίτερη. Ειδικά, δε, αν ο βασικός γκολκίπερ είναι πολύ καλός και σταθερός στην απόδοσή του, οι ευκαιρίες που δίνονται στον δεύτερο γκολκίπερ είναι πραγματικές λίγες. Είτε θα πρέπει να περιμένει κάποια ευκαιρία όπως στο Κύπελλο που είθισται να παίζουν οι... δεύτεροι τερμαυοφύλακες είτε να υπάρξει κάποιος τραυματισμός, τιμωρία ή παρατεταμένο ντεφορμάρισμα για να πάρει θέση στα γκολπόστ. Αλλιώς, δεν αποκλείεται να βγάλει αράχνες, βλέποντας τα παιχνίδια από την άκρη του πάγκου.

Σήμερα (8/11) έχει γενέθλια ένας από τους διασημότερους... αναπληρωματικούς τερματοφύλακες της σύγχρονης εποχής. Ένας άνθρωπος που τον είχαμε συνδέσει για αρκετά χρόνια με τα "μικρά" ματς της Μπαρτσελόνα, τον Χοσέ Μανουέλ Πίντο. Ο κοτσιδάκιας έμενε πάντα στη σκιά του Βίκτορ Βαλντές και παρά το ότι στην Θέλτα αγωνιζόταν και αυτή αποτέλεσε το "όχημα" για τη μετακίνηση στην Καταλωνία, εκεί ουδέποτε κατάφερε να γίνει βασικός. Μόνιμος θαμώνας του πάγκου και εναλλακτική λύση για όποτε χρειαζόταν.

Το Sport24.gr παρουσιάζει χαρακτηριστικές περιπτώσεις τερματοφυλάκων που έκαναν καριέρα ως... δεύτεροι. Όχι απαραίτητα σε όλη την καριέρα τους, αλλά σε μεγάλο μέρος αυτής ή εν πάση περιπτώσει σε ομάδες που έχουν αφήσει "σφραγίδα" ως "δεύτεροι". Κάποιοι εξ αυτών αγωνίστηκαν (;) και στην Ελλάδα. Προφανώς και δεν μπορούν να καταγραφούν όλοι, επομένως δεκτές όλες οι επισημάνσεις.

ΧΟΣΕ ΜΑΝΟΥΕΛ ΠΙΝΤΟ

Μετακόμισε σε ώριμη ηλικία στην Μπαρτσελόνα, ήταν 33 ετών. Γεννημένος το 1975 και έχοντας περάσει από τη Β' ομάδα της Μπέτις και την Θέλτα για μια δεκαετία (1998-2008), ήρθε το άλμα στους Καταλανούς, αλλά εκεί ήταν πάντα στην σκιά του Βαλντές. Τον θυμάσαι πάντα σε κάτι εύκολα παιχνίδια του Copa del Rey ή όποτε ήθελε ο προπονητής να ξεκουράσει τον βασικό του τερματοφύλακα. Για να καταλάβει κανείς τι ίσχυε με την περίπτωση του Πίντο, έπαιξε για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα το 2011 επειδή χτύπησε ο Βαλντές στο γόνατο. Εν ολίγοις, έπρεπε να περάσουν πάνω από 2 χρόνια για να παίξει στη La Liga.

ΡΑΪΜΟΝΤ ΦΑΝ ΝΤΕΡ ΓΚΑΟΥ

Ο Ολλανδός γκολκίπερ ήταν ο ορισμός του αναπληρωματικού τα χρόνια που τον βλέπαμε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Για να μην τον αδικήσουμε, δεν ήταν τέτοιος στην Γκόου Αχέντ Ιγκλς και στην Φίτεσε, όμως στους "κόκκινους διαβόλους" τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Από το 1996 ως το 2002 κατέγραψε 37 εμφανίσεις και πολλές (!) ήταν. Τα πρώτα χρόνια ειδικά είχε μπροστά του Πέτερ Σμάιχελ, επομένως καταλαβαίνει κάποιος ότι μόνο εύκολα δεν ήταν για τον ίδιο τα πράγματα όπως και στην συνέχεια με τον Φαμπιάν Μπαρτέζ. Βέβαια, στην ομάδα είχε και το ρόλο του προπονητή τερματοφυλάκων. Ο Ολλανδός έπαιζε σπάνια, τον έβλεπες σε αγώνες Λιγκ Καπ, Κυπέλλου ή όποτε δεν υπήρχε άλλη λύση.

ΘΕΣΑΡ ΣΑΝΤΣΕΘ

Βασικότατος στη Βαγιαδολίδ, με αυτή την προοπτική πήγε στη Ρεάλ Μαδρίτης, έχοντας μπροστά του τον... άγουρο και ανώριμο τότε, Ίκερ Κασίγιας, όμως έπαιξε ελάχιστα και έμεινε μια ζωή στη σκιά του "Άγιου Ίκερ". Από το 2000 ως το 2005 ήταν ο γνωστός αναπληρωματικός τερματοφύλακας της "Βασίλισσας", ο οποίος έμπαινε στη χάση και στη φέξη για να αγωνιστεί. Αυτός ήταν και ο λόγος που κατέγραψε μόλις μια παρουσία στην εθνική Ισπανίας το 2000, ενώ αφότου πήγε στη Ρεάλ δεν κλήθηκε ποτέ ξανά. Στους Μαδριλένους είχε μόλις 20 συμμετοχές σε μια πενταετία. Στη Σαραγόσα και στη Βαλένθια έπαιξε βασικός.

ΜΙΧΑΕΛ ΡΕΝΣΙΝΓΚ

Βρέθηκε στην πρώτη ομάδα της Μπάγερν Μονάχου από το 2003 μέχρι το 2010. Πόσες συμμετοχές κατέγραψε; Μόλις 53. Όπερ σημαίνει ότι ήταν παγκίτης πολυτελείας και αγωνιζόταν αραιά και που. Ένας από τους πιο διάσημους... δεύτερους τερματοφύλακες μεγάλων ομάδων. Αν τον έβλεπες στην 11άδα, ήξερες ότι ο βασικός ήταν τραυματίας ή είχε συμπληρώσει κάρτες. Δεν υπήρχε ποτέ άλλος λόγος. Α, έπαιζε και σε κάτι άσημους αγώνες Κυπέλλου με αντιπάλους τρίτης και τέταρτης κατηγορίας. Πήγε στην Κολωνία, εκεί έπαιξε, αλλά μετά είδε ξανά πάγκο στη Λεβερκούζεν. Από το 2013 ανήκει στο δυναμικό της Φορτούνα Ντίσελντορφ.

ΕΝΡΙΚΕ ΙΛΑΡΙΟ

Ο Πορτογάλος τερματοφύλακας από την σεζόν 2006-07 βρέθηκε στην Τσέλσι και μέχρι το 2014 βρισκόταν στο ρόστερ της. Ναι, καλά θυμάστε. Δεν έπαιζε σχεδόν ποτέ και υπήρχε λόγος. Όταν μπροστά σου είναι ένας τερματοφύλακας του διαμετρήματος του Πετρ Τσεχ, τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και οι ευκαιρίες απειροελάχιστες. Ο Ιλάριο κρέμασε τα γάντια του σε ηλικία 38 ετών και σε όλα τα χρόνια της καριέρας του μέτρησε 20 εμφανίσεις με τους μπλε του Λονδίνου. Δεν τις λες και πολλές, όμως κατάφερε να πανηγυρίσει πρωτάθλημα, Champions League και Europa League. Δεν είναι και άσχημα, ειδικά αν βλέπεις να τα πετυχαίνουν άλλοι.

ΜΙΚΕΛΑΝΤΖΕΛΟ ΡΑΜΠΟΥΛΑ

Από το 1992 ως το 2002, ο τίμιος Ιταλός γκολκίπερ μέτρησε 49 εμφανίσεις με την "Βέκια Σινιόρα". Προερχόμενος από την Κρεμονέζε στην οποία ήταν βασικότατος, μετέπειτα στην Γιουβέντους ήταν αναπληρωματικός για μια δεκαετία. Πιθανότατα το highlight της καριέρας του ήταν η επέμβασή του στην κοντινή κεφαλιά του Γιώργου Αμανατίδη στη ρεβάνς Ολυμπιακός - Γιουβέντους για τα προημιτελικά του Champions League. Αφού έκανε έξοδο του Μεσολογγίου στο γκολ του Γκόγκιτς, εν πολλοίς στέρησε την πρόκριση στους Πειραιώτες με εκείνη την απόκρουσή του, στερώντας τους το 2-0 και μια επική πρόκριση στα ημιτελικά του θεσμού.

ΜΑΡΚΟ ΣΤΟΡΑΡΙ

Θα σκεφτεί κάποιος ότι είναι άδικο να μπαίνει σε αυτή τη λίστα ο νυν βασικός τερματοφύλακας της Κάλιαρι. Δεν ξεκίνησε όμως τώρα την καριέρα του, ούτε τον μάθαμε τώρα. Μια τριετία στη Μίλαν και κατέγραψε 10 συμμετοχές και άλλες 43 στη Γιουβέντους σε μια πενταετία. Λογικότατο βέβαια με τον Τζανλουίτζι Μπουφόν μπροστά του. Έπαζε σε παιχνίδια του Copa Italia, μονίμως εναλλακτική λύση. Αξιόπιστη μεν, αλλά εναλλακτική. Πλέον, έχει βρει την υγειά του και μια θέση στο αρχικό σχήμα στην ομάδα της Σαρδηνίας.

ΑΛΕΞ ΜΑΝΙΝΓΚΕΡ

Έχει παίξει σε πάρα πολλές ομάδες, όμως οι περισσότεροι τον θυμούνται ως τον αναπληρωματικό του Ντέιβιντ Σίμαν στην Άρσεναλ την περίοδο 1997-2002. Υπήρξαν και σταθμοί στην καριέρα του που δεν κατέγραψε ούτε μια συμμετοχή (Εσπανιόλ, Μπολόνια, Ζάλτσμπουργκμ Ουντινέζε). Ακόμα και στη Γιουβέντους από το 2008 ως το 2012 είχε μόλις 27 συμμετοχές. Η παρουσία του στον πάγκο ήταν συχνότερη απ' αυτή στο αρχικό σχήμα. Ο Αυστριακός με με τα ροδοκόκκινα μάγουλα συνεχίζει ακόμα την καριέρα του, βρίσκεται στο ρόστερ της Λίβερπουλ και προς το παρόν παρακολουθεί τα παιχνίδια από την προσφιλή του θέση.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Αρκετά χρόνια στο ρόστερ της ΑΕΚ, ποτέ όμως πρώτη επιλογή. Μπροστά του βέβαια είχε έναν τερματοφύλακα του μεγέθους του Ηλία Ατματζίδη, ο οποίος έλειπε σπάνια, επομένως ήταν λίγες οι ευκαιρίες που του δίνονταν. Οι περισσότεροι τον θυμούνται ίσως από το γκολ που δέχτηκε από τον Κρις Καλατζή στο ΑΕΚ - Ολυμπιακός 1-1 την σεζόν 1995-96 στη Νέα Φιλαδέλφεια, όταν με... μανσέτα πήγε να αποκρούσει το σουτ του Ελληνοαυστραλού και η μπάλα κατέληξε στο βάθος της εστίας του. Μονίμως αναπληρωματικός στην Ένωση, δεν τον θυμάται κανείς να έχει σερί συμμετοχές.

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

Στην ΑΕΚ βρέθηκε από το 1997 μέχρι το 2005 και όλα αυτά τα χρόνια κατέγραψε μόλις 45 συμμετοχές. Ελάχιστα έπαιξε επίσης τόσο στη Λάρισα όσο και στον Πανιώνιο με 2 και 4 συμμετοχές αντίστοιχα, ενώ η αλήθεια είναι πως τα καλύτερά του χρόνια ήταν στον Ατρόμητο από το 2005 ως το 2011, μετρώντας 168 συμμετοχές. Εκεί πράγματι έπαιξε πολύ και έδειξε δείγματα γραφής, όμως η εικόνα που έχει κάποιος για τον Μιχαηλίδη, είναι εκείνη του τερματοφύλακα που θα μπει όταν χτυπήσει ο βασικός ή θα είναι τιμωρημένος. Να πούμε πως κατέγραψε και διεθνή συμμετοχή το 2008, όταν βρισκόταν στο Περιστέρι.

ΚΛΕΟΠΑΣ ΓΙΑΝΝΟΥ

Για αρκετά χρόνια δεν ήταν... καν δεύτερος τερματοφύλακας. Παρά το γεγονός ότι τον συνόδευαν πολύ καλές συστάσεις και υπήρχαν προσδοκίες για τα προσόντα του και το μέλλον του, δεν δικαίωσε όσους τον πίστεψαν. Από το 1999 ως το 2007 βρέθηκε στο ρόστερ του Ολυμπιακού και αγωνίστηκε ελάχιστα, κυρίως την σεζόν που χάθηκε το πρωτάθλημα την σεζόν 2003-04 όπου πράγματα έπαιξε πολύ και ήταν βασικός. Κάποιες συμμετοχές στο Αιγάλεω ως δανεικός, μετέπειτα στην ΑΕ Λεμεσού και στον Πανιώνιο. Σταμάτησε νωρίς την καριέρα του, χωρίς να κάνει ποτέ αυτά που οι περισσότεροι πίστευαν για τον ίδιο.

*ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗΣ

Τον αφήνουμε για το τέλος και μπαίνει αστερίσκος. Ναι, στη λίστα αυτή περιλαμβάνεται ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες τερματοφύλακες όλων των εποχών, ο άνθρωπος που έγραψε ιστορία με την Εθνική το 2004, που κατέκτησε πρωταθλήματα και πρωταγωνίστησε με τους δυο αιωνίους. Και όμως, για πολλά χρόνια τον συνόδευε ο τίτλος του δεύτερου, του αναπληρωματικού. Για πολλά χρόνια στην σκιά του Γιόζεφ Βάντσικ. Το "Βουνό" βρισκόταν μπροστά του και ήταν πολύ δύσκολο να βρει χώρο να δείξει τα προσόντα του. Όταν βρήκε την ευκαιρία, έδειξε ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει. Μέχρι τότε όμως, ήταν ο πιο γνωστός αναπληρωματικός τερματοφύλακας της σύγχρονης εποχής, διότι ξεκίνησε ως παγκίτης, ωρίμασε ως τέτοιος και μετέπειτα εκτοξεύτηκε.