Οι στυλιστικές επιλογές των προπονητών σε υψηλό επίπεδο κινούνται μεταξύ αθλητικής φόρμας τύπου Γιούργκεν Κλοπ, κάζουαλτύπου Πεπ Γκουαρδιόλα και ιταλικής φινέτσας τύπου Κάρλο Αντσελότι. Αυτές οι κατηγορίες μονοπωλούν στο συγκεκριμένο -προφανώςμικρής, έως και μηδαμινής σημασίας- θέμα στα ευρωπαϊκά γήπεδα.

Εξ ου και ο λόγος που ο Μαρσέλο Γκαγιάρδο κατάφερενα ξεχωρίσει πριν καν καθίσει στον πάγκο της μεγάλης αγάπης του, της Ρίβερ Πλέιτ. Ο Αργεντινός προσλήφθηκεστη θέση του προπονητή της ομάδας το καλοκαίρι του 2014 καιεμφανίστηκεστην παρουσίασησαν να είχεπρογραμματίσειτο ραντεβού με τη Ρίβεραπόγευμα Σαββάτου, έχοντας κατά νου ότι αμέσως μετάτον περίμεναν οισυμφοιτητές στο απέναντι μπαρ για την καθιερωμένη εβδομαδιαία έξοδο.

Τζιν και ζακέτα συμμορφωμένα με τους άγραφους κανόνες της μόδας, και φυσικά το "μουνιέκο" (σ.σ. πρόσωπο μωρού), όπως το χαρακτηρίζουν οι Αργεντινοί,που τον συνοδεύει σε όλη τουτη ζωή. Η εικόνα θύμιζεπερισσότερο νεαρό ποδοσφαιριστή που υπογράφει πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο, παρά προπονητή με στοιχειώδη εμπειρία.

Οι πρώτες κατ' ιδίαν επαφέςφανέρωσαν κάτι εκ διαμέτρου αντίθετο. Έναν τύπο ώριμο,ήπιο, συμπαθή, ανάλαφροκαι με αυτοπεποίθηση που ξεχείλιζε. Τόσο που έκανε και τους γύρω του να αισθάνονται σίγουροι ότι θα πετύχει. Γνωρίζοντάς τον καλύτερα και κατανοώντας την ιδιοσυγκρασία του, όλοιάρχισαν να κάνουν λόγογια έναν άνθρωπο με τεράστια πίστη στις ιδέες του, που το ύφος του και οι παρατηρήσεις του χαρακτηρίζονται από μια μικρή δόσηαλαζονείας, όπως πολλέςφορές συμβαίνει με τέτοιου είδους προσωπικότητες.

(AP Photo/Natacha Pisarenko)

Έχει παραδεχθεί ότι μέχρι τα εννέα χρόνια του δεν τον ενδιέφερε ούτε στο ελάχιστο το ποδόσφαιρο. Μάλιστα, τα είχε παρατήσειλίγες ημέρες αφότου γράφτηκε σε τοπική ακαδημία, στην ηλικία των επτά. Αργότερα επανήλθε στο άθλημα, απόφαση σοφήαν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, καθώς το ταλέντο του αποδείχθηκετόσο μεγάλο ώστε να εισχωρήσει (κι εκείνος) στη λίστα με τους "νέους Μαραντόνα".

Σαφώς και δεν έφτασε σε τέτοια επίπεδα, όμως διένυσε μια σπουδαίακαριέρα, αγωνιζόμενος κυρίως σε Ρίβερ Πλέιτ και Μονακό, αλλά και σε Παρί Σεν Ζερμέν,DCΓιουνάιτεντ και Νασιονάλ ντε Μοντεβιδέο. Εκτός της -αδιαμφισβήτητα σπάνιας-τεχνικής κατάρτισης, ξεχώριζε λόγω της επινοητικότητας και της αντίληψης, αφού είχε τη δυνατότητα να προβλέπει καταστάσεις πάνω στο χορτάρι. Το τελευταίο στοιχείο, άλλωστε, ήτανεκείνοπου υποδήλωνε πως το σημάδιπου θα άφηνε στο άθλημα δεν θα παρέμενε στα πεπραγμένα του εντός των τεσσάρων γραμμών.

ΜΙΚΡΗ, ΑΛΛΑ ΛΑΜΠΡΗ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Η πρώτη φορά που κάθισεσε πάγκο ομάδας δεν ήταν στης Ρίβερ Πλέιτ, αλλά στης Νασιονάλ ντε Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, την οποία -στη μοναδική σεζόν που βρέθηκε εκεί- οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Εν συνεχεία έμεινε δύο χρόνια χωρίςομάδα, για να προσεγγιστεί τον Μάιο του 2014 από τη Ρίβερ Πλέιτ, που τα είχε μόλις "σπάσει" με τον κορυφαίοπροπονητή της ιστορίας της, τον Ραμόν Ντίαζ. Αποτελεί πάγιατακτική του συλλόγου του Μπουένος Άιρες να στρέφεται σε δικά του παιδιά και η πρόσληψη του Γκαγιάρδο εντασσόταν σε αυτό το πλαίσιο.Στην πρώτη συνέντευξη Τύπου είπεπολλά. Την προσοχή όλων τράβηξε το “γεννήθηκα για να αναλαμβάνω μεγάλες προκλήσεις”.

(AP Photo/Victor R. Caivano)

Κοιτώντας επιφανειακά τα επιτεύγματά του κατάτοδιάστημα των δυόμισηετών που βρίσκεται εκεί, ακόμη και το πιο αδαές ποδοσφαιρικό μάτι μπορεί να παρατηρήσει ότι ο Γκαγιάρδο έχει εκπληρώσειόλες τις... κλασικέςπροϋποθέσεις για να θεωρηθεί μεγάλος προπονητής. Κατέκτησε πολλούςτίτλους (1Copa Sudamericana, 1Copa Libertadores, 1Supercopa Euroamericana, 1Copa Argentina, 2Recopa Sudamericana), με ένα υλικό ποιοτικό μεν, όχι κάτι το πολύ ιδιαίτερο δε, ενώ εξέλιξε ακόμη περισσότερουςνεαρούς και τους πούλησε σε μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ, βοηθώντας καθοριστικά την ομάδα του να αναβαθμίσει το οικονομικό επίπεδό της.

Οι πιο σημαντικοί παίκτες που έχει χάσει είναι οΜατίας Κρανεβίτερ έναντι 8.000.000 ευρώ στην Ατλέτικο Μαδρίτης, ο ΧιοβάνιΣιμεόνε με 5.100.000 στηΤζένοα, οΕμάνουελ Μαμάνα με7.500.000 στη Λιόν, ο Μάνουελ Λαντσίνι με 7.500.000 στην Αλ Τζαζίρα, οΦούνες Μόρι με 12.900.000 στην Έβερτον, ο Γκαμπριέλ Μερκάδο με 2.200.000 στη Σεβίλλη, οΈντερ Μπαλάντα με 3.500.000 στη Βασιλεία καιοΤεόφιλο Γκουτιέρες με 3.400.000 στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας.

(AP Photo/Victor R. Caivano)

Πέραν των παραπάνω όμως, μια διεξοδικότερη ματιά στη δουλειά τουδείχνειότιπρόκειται για έναν τεχνικόο οποίος μισεί τον ποδοσφαιρικό πραγματισμό. Ζητάηομάδα του να έχει ρόλο πρωτοβουλίας και να εξελίσσει ένα στιλ παιχνιδιού με μακρόπνοη προοπτική, έστω κι αν χρειαστεί να θυσιάσει πολλά αποτελέσματα για να εκπληρώσει αυτό το στόχο.Η τελειομανία τουθυμίζει έντονα τον Πεπ Γκουαρδιόλα, τον οποίο θαυμάζει όσο και τονΜαρσέλο Μπιέλσα, με τον τελευταίο μάλιστα ναέχει υπάρξει προπονητής του στην εθνική Αργεντινής.

Χρησιμοποιεί διαφορετικά σχήματα, με κυρίαρχα το4-3-1-2,το 4-2-3-1 και εσχάτως το4-2-2-2. Αναφορικά με την ικανότητά του, πολλοί θεωρούν χαρακτηριστικήτην αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας του στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων το 2015, όταν με ένα τακτικό σχέδιο αποκλειστικά δουλεμένο για το συγκεκριμένο ματς, επιχείρησε να ανακόψει τη φόρα της Μπαρτσελόνα. Και παρότι το τέλος τον βρήκε ηττημένομε 3-0, υπήρξε κοινή παραδοχή πως η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν ο μοναδικόςλόγος που οι "μπλαουγκράνα" χαμογέλασαν εκείνη τη μέρα.

(AP Photo/Victor R. Caivano)

Ακολουθώντας το παράδειγμα αρκετών μεγάλων προπονητών, ζητά από όλους τους παίκτεςτου να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη, ξεκινώντας το λεγόμενο build-up από τον τερματοφύλακα και τους κεντρικούς αμυντικούς. Παράλληλα, επιθυμεί πίεση ψηλάόχι μόνο για να δυσκολέψει την κυκλοφορία του αντιπάλου, αλλά και γιατί θέλει η ομάδα του να κλέβει την μπάλα στο επιθετικό μισό της. Θεωρεί πως η άμυνα συνδέεται άμεσα με την επίθεση. Όπως για τον Γκουαρδιόλα, έτσι καιγια τον Γκαγιάρδο, μια ομάδα αμύνεται ανοργάνωτα, επειδή επιτίθεται ανοργάνωτα. Και το αντίστροφο.

Η ΚΙΝΗΣΗ - ΜΑΤΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ

Ο Γκαγιάρδο ήταν ο πρώτος που αποπειράθηκενα συνδυάσει ποδόσφαιρο και επιστήμη σε ένα πρωτόγνωρο επίπεδο για τα δεδομένα της Αργεντινής.Πριν καν ξεκινήσει να ασχολείται με την προπονητική,είχε φροντίσει να κατανοήσειτην επίδραση που δύναται να έχει ηεπιστήμηστο σύγχρονο αθλητισμό και ήξερε πως το να την εισάγει στο ποδόσφαιρο της χώρας του θα τον έκανε να ξεχωρίσει. Πρόκειται για την πρωτοβουλία του να προσλάβει ειδικό στη νευροεπιστήμη.

Ο λόγος για τηνΣάντρα Ρόσι, η οποίαπέραν του πρωτοποριακού ρόλου της και του γεγονότος ότι υποστήριζε από μικρή τη Ρίβερ,αποτέλεσε και την πρώτηγυναίκα σε τεχνικό επιτελείο ποδοσφαιρικής ομάδας της ΝοτίουΑμερικής! Είχε υπάρξει στέλεχος έτερων μεγάλων αθλητικών ομάδων, αλλά ποτέ ποδοσφαιρικών.Κάποιοι δεν κατανόησαν την πρόσληψή της, άλλοι δεν ασχολήθηκαν καν. Όπως συμβαίνει πάντα με τέτοιους είδους προσθήκες, δεν έλαβε παρά ελάχιστη προβολή από τον περίγυρο της ομάδας.

(AP Photo/Eugene Hoshiko)

Συνοπτικά, μπορούμε να πούμε ότι ο στόχος της νευροεπιστήμης που εφαρμόζει η Ρόσι είναι να εκπαιδεύει τον εγκέφαλο και κατ' επέκταση το υποσυνείδητο των ποδοσφαιριστών. Πιο απλοϊκά, ότι "καθαρίζει" το νου, ότι συνδέει καλύτερα μυαλό και σώμα. Σε ότι αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, οι ασκήσεις βασίζονται πάνω στην ανίχνευση και στην ενδελεχή παρατήρηση. Με τον καιρό, οι εκπαιδευόμενοι αποκτούν ταχύτερη απόκριση σε ορισμένα ερεθίσματα, βελτιώνοντας τις αποφάσεις τους με την μπάλα και την αντίληψη του να κινηθούν στον κατάλληλο χώρο και χρόνο δίχως αυτήν.

Το άλλο μισό της δουλειάς της αφορά το ψυχολογικό σκέλος, καθώς παρέχει στους παίκτες τη δυνατότητα να διαχειριστούν την ασταμάτητη πίεση που δέχονται. Ταυτόχρονα, ο προπονητής γνωρίζει την ψυχοσύνθεση του καθενός και η επίδραση που έχει όλο αυτό στην ομαδική απόδοση είναι εντυπωσιακή. Η Ρόσι είχε τονίσει χαρακτηριστικά στην "Guardian": "Μόνο όταν είσαι στο εσωτερικό συνειδητοποιείς πόσο μεγάλη πίεση δέχονται οι παίκτες, ακόμη και σε τόσο νεαρή ηλικία. Πολλοί από εμάς σε αυτήν την ηλικία κοιτάμε να ξεκινήσουμε τις σπουδές μας, ή να πιάσουμε δουλειά. Η ποσότητα της πίεσης που λαμβάνουν οι παίκτες κάθε μέρα είναι απίστευτη".

Λαμβάνοντας υπόψη τηνεπαγγελματικήχημεία που έχουν αναπτύξει ο Γκαγιάρδο και η Ρόσι, η λογική λέει πως όποια ευρωπαϊκήομάδα επιλέξει τον πρώτο, θα πάρει...πακέτο και τη δεύτερη.

ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΩΝ

ΟιΝτιέγκο Σιμεόνε (Ατλέτικο Μαδρίτης),Μαουρίσιο Ποτσετίνο (Τότεναμ), Μαρσέλο Μπιέλσα ( σύντομα στηΛιλ), Χόρχε Σαμπαόλι (Σεβίλλη),Εντουάρντο Μπερίσο (Θέλτα) καιΜαουρίσιο Πελεγκρίνο (Αλαβές) λάμπουν και ανεβάζουν σταδιακά τις μετοχές τους στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.Ο Τύπος της Αργεντινής δηλώνει σίγουρος πως ο Μαρσέλο Γκαγιάρδο είναι ο επόμενος που θα βαδίσει σε αυτό το μονοπάτι. Ο δημοσιογράφος Ατίλιο Κόστα τον είχε αποκαλέσει Ναπολέων κατά τη διάρκεια της μετάδοσης του δεύτερου προημιτελικούτου Copa Libertadores απέναντι στην Κρουζέιρο το 2015, προσωνύμιο το οποίο καθιερώθηκε και υποδηλώνει τη δυναμική που έχει αποκτήσει στο αργεντίνικο κοινό.

Όπως έχει επιβεβαιωθεί δια επισήμου στόματος, τον ερχόμενο Δεκέμβριο θα αποχαιρετήσει τη Ρίβερ Πλέιτ και θαείναι ελεύθερος να "εξαργυρώσει" τις μετοχές του σε μια ευρωπαϊκή ομάδα. Η Ατλέτικο Μαδρίτης τον έχει στην κορυφή της λίστας για τημετά - Σιμεόνε εποχή, η οποία αναμένεται να κλείσει το καλοκαίρι του 2018, παρότι η τακτική ιδεολογία των δύο προπονητών διαφέρει σε αρκετά σημεία. Γενικότερα, έχει εξαιρετικόόνομα στην ισπανική αγορά, τη στιγμή που οι άλλοι πιθανοί προορισμοί του είναι ηΙταλία και η Γαλλία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έρθει για να αναλάβει ένα μεγάλο "καράβι". Έχει ήδη αποδείξει ότι είναι υπερβολικά καλός για να κάνει κάτι λιγότερο.

Το πρωτοσέλιδο ενός ένθετου περιοδικού προς τιμήν του Γκαγιάρδο από την "Ole":

Πηγές: elmundo.es, outsideofthefoot.com, thesefootballtimes.com, adnriver.com, theguardian.com, sofoot.com, punditarena.com, ole.com.ar