Ακόμα δεν έχει συμπληρώσει 24 χρόνια ζωής (τα κλείνει στις 16 Ιουλίου), ωστόσο ο Γκάρεθ Μπέιλ έχει πετύχει κάτι το ασύλληπτο.

Να θεωρείται αυτή τη στιγμή ως ο πιο φορμαρισμένος παίκτης στον κόσμο απολαμβάνοντας ισόποση δημοσιότητα με τους Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι, και το όνομά του να συζητείται για όλους σχεδόν τους μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους ως το πιο "hot" ποδοσφαιρικό προϊόν υπάρχει αυτή τη στιγμή στο πάνω (μεταγραφικό) ράφι.

Δεν είναι απλά τα εννέα γκολ που έχει σημειώσει στα 7 τελευταία του παιχνίδια με τη φανέλα της Τότεναμ, αλλά το γεγονός ότι όταν κάποιος τον βλέπει στο χορτάρι έχει την εντύπωση ότι μπορεί στη μέρα του να κάνει τα πάντα: να σκοράρει, να ντριμπλάρει, να κάνει κούρσες για 90 λεπτά, να "ξεφτιλίσει" αντιπάλους, να αναγκάσει προπονητές να προσαρμόσουν όλην την αμυντική λειτουργία της ομάδας του πάνω του.

Και όμως, μπορεί όλα να δείχνουν τώρα πως η μοίρα είναι εξαιρετικά φιλική και γαλαντόμα απέναντί του, από τη στιγμή που όλος ο κόσμος έχει πέσει στα πόδια του και γνωρίζει την αποθέωση από φίλους και "εχθρούς", ωστόσο η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.

Ο δρόμος προς την καταξίωσή του (όχι μόνο αγωνιστική αλλά και στη συνείδηση του κόσμου που πολλές φορές είναι σημαντικότερο για την υστεροφημία κάποιου) όχι μόνο δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα αλλά ήταν τόσο ανηφορικός που έπρεπε να δείξει πως έχει τα λεγόμενα guts από πολύ μικρή ηλικία.

Ναι, είναι ο ίδιος παίκτης που πριν από περίπου επτά χρόνια χρειάστηκε να παίξει την καριέρα του σε ένα μόνο ματς για να αποδείξει πως αξίζει, ήταν ο ίδιος που κατηγορήθηκε για "γκαντέμης" από φίλους της Τότεναμ αλλά και δημοσιογράφους (!) επειδή με εκείνον στην ενδεκάδα οι Λονδρέζοι είχαν πάρει διαζύγιο με την νίκη, ήταν εκείνος που πριν 3,5 χρόνια είδε να μπαίνει δίπλα του η πινακίδα "For sale"...

Αν όλα αυτά σας ακούγονται -με μία πρώτη ανάγνωση- ως ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, καλό θα είναι να μη βάλετε στοίχημα καθώς θα χάσετε. Είναι πέρα για πέρα αληθινά, με τον νεαρό όμως Μπέιλ να αντιπαρέρχεται όλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες λες και έχει βαλθεί να πάρει τη σκυτάλη του "βιονικού Ουαλού" από τον -16 χρόνια γηραιότερό του- Ράιαν Γκιγκς.

Το ποδοσφαιρικό παραμύθι του Γκάρεθ Μπέιλ ουσιαστικά ξεκίνησε σε ηλικία 9 ετών, όταν κάποιοι δαιμόνιοι σκάουτς της Σαουθάμπτον τον εντόπισαν βλέποντας τον να αγωνίζεται για την Civil Cervice, μία ομάδα με προπονητή τον αδερφό του πατέρα του, σε ένα τουρνουά "6Χ6" στο Νιούπορτ.

Το επόμενο βήμα του ήταν η ακαδημία της Σαουθάμπτον, για χάρη της οποίας ταξίδευε τρεις φορές την εβδομάδα από το σπίτι του στο Κάρντιφ, με τα πρώτα δείγματα γραφής να είναι εντυπωσιακά.

Αρκεί να φανταστεί κανείς πως ο διευθυντής του λυκείου του Γουίτσμπουργκ (όπου ήταν μαθητής) του είχε απαγορεύσει στους αγώνες να χρησιμοποιεί το αριστερό πόδι, καθώς "ήταν η μοναδική περίπτωση να διεξάγονται επί ίσοις όροις τα παιχνίδια όπου συμμετείχε ο Μπέιλ".

Παρά το τεράστιο όμως ταλέντο του, το οποίο καλλιεργούσε ο ίδιος καθημερινά, τα πρώτα "σύννεφα" πάνω από την διαφαινόμενη μεγάλη καριέρα του δεν άργησαν να φανούν, με τους πόνους που ένιωθε στην πλάτη να κάνουν τους ανθρώπους της Σαουθάμπτον επιφυλακτικούς αναφορικά με το αν έπρεπε να τον κρατήσουν στην ακαδημία!

Την ίδια περίοδο, το ενδιαφέρον των "αγίων" είχε αρχίσει να επικεντρώνεται σιγά σιγά σε έναν άλλο εκκολαπτόμενο αστέρι από τα τμήματα υποδομής τους, το νυν μεγάλο αστέρι της Άρσεναλ, Θίο Γουόλκοτ.

Η θέση του Μπέιλ μέσα στην ομάδα έφτασε μάλιστα να κρέμεται από μία κλωστή και να χρειάζεται να κάνει το ματς της ζωής του σε έναν αγώνα Under-18 απέναντι στη Νόριτς τον Ιανουάριο του 2005 για να εξασφαλίσει την παραμονή του στο "Σεντ Μέρις".

"Η πίεση ήταν πάνω του επειδή, για κάποιο γελοίο λόγο, το ματς εκείνο απέκτησε χαρακτήρα επιβίωσης για αυτόν, κάτι που ήξερα τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του", δήλωσε για εκείνο το turning point στην καριέρα του Μπέιλ ο Μάλκολμ Ελίας, τότε επικεφαλής της ακαδημίας της Σαουθάμπτον, ο οποίος τώρα έχει τις ίδιες αρμοδιότητες στη Φούλαμ.

"Είχε τόσα πολλά προβλήματα τραυματισμών που ήταν δύσκολο για κάποιον να αξιολογήσει την πρόοδό του, δεν είχε παίξει ποτέ δύο ματς στη σειρά. Εκείνη την ημέρα όμως η εμφάνισή του ήταν αψεγάδιαστη.

Ο Γουόλκοτ πέτυχε χατ-τρικ αλλά ο Γκάρεθ ήταν ήρεμος και ώριμος στο παιχνίδι του. Το σθένος του χαρακτήρα που έδειξε εκείνο το απόγευμα έπεισε άπαντες ότι έπρεπε να παραμείνει στις ακαδημίες μας.

Οι γονείς του, Φρανκ και Ντέμπι, αξίζουν τεράστια εύσημα που τον βοήθησαν να ξεπεράσει ένα δύσκολο διάστημα. Στάθηκαν βράχοι, όχι μόνο τότε αλλά και μερικά χρόνια αργότερα όταν δεν τα πήγαινε καλά στην Τότεναμ.

Τώρα δεν υπάρχει κάποιος σύλλογος στον κόσμο που να μην τον θέλει", συμπλήρωσε χαρακτηριστικά σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε για τον... υπερηχητικό Μπέιλ.

Αυτό ήταν το πρώτο δυνατό κρας-τεστ για τον Μπέιλ μέσα από το οποίο βγήκε θριαμβευτής, δεν ήταν όμως το μοναδικό καθώς το ξεκίνημά του στην Τότεναμ ήταν κάθε άλλο παρά ονειρικό.

Ή για να ακριβολογούμε ήταν... εφιαλτικό! Τα "σπιρούνια" κέρδισαν τη μάχη από αρκετούς αγγλικούς συλλόγους (μεταξύ των οποίων και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) αποκτώντας τον το 2007 από τη Σαουθάμπτον έναντι 5 εκ.λιρών, ωστόσο η πρώτη του σεζόν στο "Γουάιτ Χαρτ Λέιν" σημαδεύτηκε από έναν σοβαρό τραυματισμό που τον κράτησε για έξι σχεδόν μήνες εκτός δράσης.

Οι δυσκολίες όμως για τον Ουαλό άσο συνεχίστηκαν και τη δεύτερη σεζόν, όπου μετά από διαδοχικές μέτριες εμφανίσεις έχασε κάποια στιγμή τη θέση του στην ενδεκάδα από τον Ασού-Εκοτό και δεν την ξαναβρήκε ποτέ μέχρι τη λήξη της σεζόν.

Τότε ήταν που ο Γκάρεθ Μπέιλ είδε τον κόσμο να γκρεμίζεται κάτω από τα πόδια του, με την διοίκηση της Τότεναμ να του βάζει "πωλητήριο" το καλοκαίρι του 2009 ούσα διατεθειμένη να... απαλλαχθεί από την παρουσία του με μόλις 3 εκ.λίρες (σχεδόν τα μισά από όσα είχε δώσει δύο χρόνια πριν για να τον πάρει) και να εμφανίζεται ανοιχτή ακόμα και σε δανεισμό.

Προσφέρθηκε μάλιστα με "ελαφρά τη καρδία" στη συμπολίτισσα Γουέστ Χαμ, και σύμφωνα με θέμα που έβγαλε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας η "Daily Mail", ο μόνος λόγος που δεν μετακινήθηκε από το Βόρειο στο Ανατολικό Λονδίνο ήταν η οικονομική στενότητα της τότε διοίκησης των "σφυριών" να τον αποκτήσει.

Φανταστείτε πως πέρα από τη Γουέστ Χαμ, το όνομα του νεαρού Ουαλού εξτρέμ είχε πέσει στο τραπέζι από τους ανθρώπους της Τότεναμ και για άλλες ομάδες, όπως η Μπέρμιγχαμ και η Νότιγχαμ Φόρεστ.

Τα σενάρια πάντως για αποχώρηση του από το "Γουάιτ Χαρτ Λέιν" είχαν κάνει την εμφάνισή τους έναν χρόνο πριν, όταν η Μίντλεσμπρο αξιώνε από την Τότεναμ 15.000.000 ευρώ καθώς και τα δικαιώματα του Ουαλού προκειμένου να της παραχωρήσει τον Στιούαρτ Ντάουνινγκ!

Τελικά, λόγω τύχης, σύμπτωσης, συγκυριών ή ό,τι άλλο προτιμάτε, ο Μπέιλ έμεινε στην Τότεναμ για τρίτη σερί σεζόν, χωρίς όμως να βρίσκει την υγειά του καθώς είχε να αντιμετωπίσει πλέον την μουρμούδα της εξέδρας αλλά και των... δημοσιογράφων.

Αιτία το ότι κουβαλούσε έναν τεράστιο σταυρό πάνω του. Αυτός ήταν η "ρετσινιά" πως με εκείνον στην ενδεκάδα (βασικός ή αλλαγή) η Τότεναμ δεν μπορούσε να... σταυρώσει νίκη.

Ούτε σε ένα, ούτε σε δύο, αλλά στα 24 πρώτα ματς του Μπέιλ στην Πρέμιερ Λιγκ με τη φανέλα της Τότεναμ, τα "σπιρούνια" δεν είχαν καταφέρει να πάρουν τη νίκη, με αποτέλεσμα αυτό το στατιστικό να στοιχειώνει τον παίκτη και να κάνει άπαντες να τον αντιμετωπίζουν με μισό μάτι.

Και να ήταν μόνο ο κόσμος που τον θεωρούσε "κατσικοπόδαρο;" Στο κόλπο είχαν αρχίσει να μπαίνουν και δημοσιογράφοι, με χαρακτηριστική την ατάκα που γράφτηκε από δημοσιογράφο της "Telegraph" πριν μερικά χρόνια (όταν το ρεκόρ του Μπέιλ είχε φτάσει στα 20 ματς χωρίς νίκη) σε σχετικό του άρθρο για την "κακοδαιμονία" του Μπέιλ:

"Για το καλό της ομάδας αλλά και για την ψυχολογία του Μπέιλ, ίσως θα είναι καλύτερα να πάρει ρεπό απόψε"...

Υπερβολές, προκαταλήψεις, παράνοια; Το θέμα ήταν πως ο νεαρός άσος είχε φωτογραφηθεί -αδίκως- ως loser λόγω του αρνητικού ρεκόρ του, με τον φοβερό και τρομερό Χάρι Ρέντναπ να βρίσκει τον τρόπο για να σπάσει η κατάρα.

Αυτός ήταν να τον ρίξει στο χορτάρι λίγα λεπτά πριν το φινάλε του αγώνα με τη Μπέρνλεϊ (26 Σεπτεμβρίου 2009) που ήταν ήδη 4-0 (πήρε τη θέση του Λένον ενώ δύο λεπτά αργότερα η ομάδα του πέτυχε και πέμπτο γκολ), με τον Μπέιλ να πανυγυρίζει έτσι την πρώτη του νίκη με την Τότεναμ μετά από δύο χρόνια παραμονής στο Λονδίνο.

Η πρώτη του επιτυχία ως βασικός ήρθε λίγους μήνες αργότερα, στο 2-0 επί της Φούλαμ (26 Ιανουαρίου 2010) και από τότε... πιάστε τον! Το παιδί που τα βρήκε όλα στραβά και ανάποδα στα πρώτα χρόνια της καριέρας του όχι μόνο "ξεμπούκωσε" αλλά βάλθηκε να πάρει εκδίκηση από όλους όσοι δεν πίστευαν στην αξία του και στις δυνατότητές του.

Τα πρώτα σημάδια από τον... εκδικητικό Μπέιλ φάνηκαν στο δεύτερο μισό της σεζόν 2009-2010 ενώ δεν νομίζουμε πως από τότε άφησε κάποια στιγμή το πόδι του από το γκάζι.

Το εκπληκτικό είναι μάλιστα πως όσο σπουδαιότερος προμηνύεται ένας αγώνας, τόσο πιο πολύ περιμένουν όλοι να φανεί ο συγκεκριμένος παίκτης, λες και είναι το κάρμα του να αφηνιάζει στα ντέρμπι και στα παιχνίδια γενικά που είναι μόνο για όσους "το λέει η καρδούλα τους".

Ουσιαστικά η τελευταία τριετία του Μπέιλ είναι εκπληκτική, με την Τότεναμ να είναι η μεγάλη ευεργετημένη έχοντας βρει έναν ηγέτη να την κρατάει σε υψηλό επίπεδο (φέτος μάλιστα ο Βίλας-Μπόας τον χρησιμοποιεί και σε πιο κεντρικό ρόλο στην επίθεση) και όλους τους υπόλοιπους να "ξερογλείφονται" περιμένοντας κάθε μεταγραφική περίοδο για να τον εντάξουν στο δυναμικό τους.

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα φιγουράρουν εδώ και καιρό στη λίστα των κοστουμαρισμένων μνηστήρων που επιθυμούν να δελεάσουν την Τότεναμ για να αποχωριστεί το διαμάντι της (60.000.000 λίρες τον κοστολογεί), και το σίγουρο είναι πως πέρα από την αδιαφιλονίκητη κλάση του θέλουν τον Μπέιλ για έναν ακόμα λόγο.

Και αυτός είναι να έχουν στο δυναμικό τους έναν σταρ-πρότυπο: έναν που αντί να λυγίσει από τις ατυχίες, άντεξε, πάλεψε, ωρίμασε, βελτιώθηκε και εκτοξεύτηκε και ο οποίος αναγκάζει πλέον τους αντίπαλους προπονητές να σκέφτονται μήπως αντιμετωπίζεται μόνο με man-to-man.

Ο τελευταίος που... δεν το έκανε θέλοντας να μείνει πιστός στην ποδοσφαιρική του φιλοσοφία ήταν ο Αρσέν Βενγκέρ το περασμένο Σάββατο, με τον Μπέιλ να τον τιμωρεί και να στέλνει μήνυμα και στους επόμενους πως είναι όντως ό,τι πιο "ωραίο να βλέπεις" αυτή την εποχή (ας μας συγχωρήσει ο επίσης μπαρουτοκαπνισμένος Κριστιάνο Ρονάλντο) στην ποδοσφαιρική πιάτσα.

Όσο για το αν υπάρχει κάποιο μυστικό για την αγωνιστική απογείωση του Μπέιλ, ειδικά τη φετινή σεζόν, η απάντηση είναι εύκολη: Άλμπα Βάιολετ Μπέιλ.

Ο λόγος για την κόρη που απέκτησε τον περασμένο Οκτώβριο ο 23χρονος άσος, η οποία έχει μάλιστα τα αρχικά "AVB" που συνοδεύουν εδώ και χρόνια τον νυν προπονητή της Τότεναμ, Αντρέ Βίλας-Μπόας!

"Την επόμενη ημέρα της γέννησής της ήρθε με φωτογραφίες, είναι πολύ ευτυχισμένος και μπορεί κανείς να το δει από τον τρόπο που παίζει.

Έχει πλέον την κόρη του και αυτή η σταθερότητα στη ζωή του είναι σημαντική για έναν επαγγελματία", δήλωσε ο Ζερμέιν Ντεφόου την παραμονή του πρώτου αγώνα κόντρα στην Ίντερ για τους "16" του Europa League, υπενθυμίζοντας πως μετά την γέννηση της κόρης του, ο Γκάρεθ Μπέιλ μετράει 18 γκολ σε 24 ματς...

Σημειώνουμε πως ο Μπέιλ δεσμεύεται με συμβόλαιο μέχρι το 2016 (το υπέγραψε πέρυσι) με τις εβδομαδιαίες αποδοχές του να ανέρχονται σε 75.000 λίρες, ενώ σύμφωνα με σημερινό ρεπορτάζ της "Daily Mail", η διοίκηση της Τότεναμ ετοιμάζεται να του προσφέρει νέο πενταετές συμβόλαιο ύψους 40.000.000 λιρών (8 εκ.ευρώ το χρόνο)...

Ο Μπέιλ "χορεύει" την άμυνα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ:

Εκπληκτική πιρουέτα του Μπέιλ κόντρα στην Λιντς:

Απίστευτο γκολ στο φινάλε κόντρα στη Γουέστ Χαμ:

Εκπληκτικό φάουλ του Μπέιλ κόντρα στη Λιόν:

Ο Μπέιλ εκτελεί τη Νόριτς και με το δεξί πόδι:

Το χατ-τρικ του Μπέιλ στο "Μεάτσα" με αντίπαλο την Ίντερ:

Ο Ζερμέιν Ντεφόου συγκρίνει τον Μπέιλ με τον Κριστιάνο Ρονάλντο:

Πηγές: Daily Mail, Telegraph, Guardian