Θυμάμαι ακόμη τις διαλέξεις του Φερνάντο Σάντος περί ποδοσφαίρου, στα τρία χρόνια που δούλεψε στον ΠΑΟΚ.

“Αν δεν μπορείς να κερδίσεις, τουλάχιστον να μη χάνεις” έλεγε και ξανάλεγε ο Πορτογάλος, νυν Ομοσπονδιακός, τεχνικός και πάνω σ' αυτή τη φράση του είχε χτίσει όλη την αγωνιστική φιλοσοφία του ΠΑΟΚ.

Το μεδούλι της ομάδας ποτίστηκε μ' αυτή τη νοοτροπία, με αποτέλεσμα, κάθε προπονητής που περνούσε τα επόμενα χρόνια από τον “ασπρόμαυρο” πάγκο να κρίνεται μ' αυτό ως μέτρο σύγκρισης από τον κόσμο.

Η αποθέωση του αποτελέσματος. Το θέαμα εξαντλούνταν σε προσωπικές ενέργειες του Βιεϊρίνια και εμπνεύσεις στην εκτέλεση από τον Κλάους. Η προσδοκία της κατάκτησης ενός τίτλου, έβαζε τα υπόλοιπα σε δεύτερη μοίρα.

Αλλάζει το αγωνιστικό προφίλ

Φέτος, για πρώτη φορά, μετά από την εποχή Σάντος, φαίνεται πώς ο ΠΑΟΚ πάει να αλλάξει το αγωνιστικό προφίλ του. Η χρονιά δεν έχει αρχίσει καλά-καλά και ο “Δικέφαλος” έχει χαρίσει στους φίλους του πολύ θεαματικά παιχνίδια. Από την ήττα με 3-2 στην Τούμπα από τη Σάλκε, μέχρι και τις τρεις πρώτες νίκες στο ελληνικό πρωτάθλημα με Ξάνθη και Πανιώνιο εντός και τη Βέροια εκτός.

Είναι προφανές πώς η φράση που κυριαρχεί πλέον είναι “παίζω μόνο για τη νίκη, ακόμη κι αν ρισκάρω με ήττα'”. Η απότομη αλλαγή φιλοσοφίας, βέβαια, ανήκει στον Χουμπ Στέφενς που κάθε μέρα που περνά βάζει ολοένα και πιο βαθιά τη σφραγίδα του στο νέο ΠΑΟΚ.

Το παιχνίδι με τη Βέροια ήταν και το πλέον χαρακτηριστικό για τη νοοτροπία που κουβαλά ο Ολλανδός προπονητής και θέλει να εμφυσήσει στους παίκτες του ΠΑΟΚ. Έχοντας σοβαρές ελλείψεις (Λάζαρ, Κάτσε και Λόρενς) στη μεσαία γραμμή, ο 60χρονος τεχνικός δεν προσπάθησε να ενισχύσει τα χαφ βάζοντας ένα ακόμη και μετατρέποντας τη διάταξη σε 4-2-3-1 ή και 4-5-1 ακόμη. Αντίθετα, διατήρησε το 4-4-2, επιλέγοντας να δώσει στο Νίνη ρόλο δεύτερου κεντρικού μέσου δίπλα στον Τζιόλη, αρκετά μέτρα πιο πίσω απ' ότι αγωνίζεται συνήθως.

Το βάρος στο πώς να απειλήσει

Ήταν αναμενόμενο ότι αυτό το σχήμα, με ένα μοναδικό κόφτη, τον Τζιόλη, θα δημιουργούσε πολλά κενά ανασταλτικά. Παρόλα αυτά, ο Στέφενς έριξε όλο το βάρος στο πώς θα απειλήσει τον αντίπαλο. Το 2-1 μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει ως μικρή δικαίωση των επιλογών του, που έφεραν τη νίκη με θέαμα, αλλά σίγουρα η αμυντική εικόνα δεν μπορεί παρά να τον βάζει σε περισυλλογή.

Για να απαντήσει κανείς στο ερώτημα αν ο Στέφενς καλώς πήρε τόσα πολλά ρίσκα στο χθεσινό παιχνίδι, πρέπει να αναρωτηθεί: “Με πιο σφιχτό κέντρο από πλευράς φιλοξενούμενων, η Βέροια θα απειλούσε λιγότερο τον ΠΑΟΚ;”.

Η ανάλυση των ευκαιριών που έχασε η τοπική ομάδα δείχνει πώς οι περισσότερες προήλθαν από λάθη και ασυνεννοησία στα μαρκαρίσματα. Δεν φταίνε τα δύο χαφ, αν στο πρώτο εννιάλεπτο το κέντρο άμυνας χαρακτηριζόταν από τρομερή ανασφάλεια και ασυνεννοησία κι ούτε αυτό θα άλλαζε άρδην με την παρουσία ενός τρίτου μέσου.

Αξιοποιεί το μεγάλο του όπλο

Κατά συνέπεια, προκύπτει ερώτημα και γιατί ο Στέφενς τελικώς έπραξε, όπως έπραξε. Το έκανε, γιατί πολύ απλά θέλησε να αξιοποιήσει το μεγάλο όπλο που δίνουν στον ΠΑΟΚ οι ποιοτικοί μεσοεπιθετικοί και οι φορ του. Η απάντηση απλή αλλά απόλυτα κατανοητή: Γιατί να παίξει άμυνα, κυρίως, εφόσον το δυνατό χαρτί του είναι η επίθεση;”

Ενδεχομένως, διαβάζοντας κάποιος όλα τα παραπάνω μπορεί να αναρωτιόταν: “Καλή η ανάλυσή στο θέμα τακτική και τρόπος παιχνιδιού; Θα έλεγες τα ίδια αν ο ΠΑΟΚ έχανε;”. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα επηρεάζει τους πάντες στις κρίσεις τους. Όμως, από τη στιγμή που σχεδόν όλοι μέσα στον ΠΑΟΚ δέχθηκαν το πολύ συντηρητικό παιχνίδι επί Σάντος ως συνταγή για τον τίτλο, το δίκαιο είναι να αφεθεί και ο Στέφενς να χαράξει το δρόμο που επιθυμεί ο ίδιος και ο οποίος είναι πολύ πιο ευχάριστος στο μάτι για τον θεατή....

Υ.Γ. Ο Μίροσλαβ Στοχ αποδεικνύει πώς είναι και δεινός εκτελεστής πέρα από τρομερός με τη μπάλα στα πόδια.