Ενόψει του Γιούρο 2008 είχα παρακολουθήσει όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια της Εθνικής ομάδας, στην προκριματική φάση: Μάλτα, Όσλο, Βουδαπέστη, Κωνσταντινούπολη. Ιδιωτικά. Όχι δημοσιογραφικά. Καλή παρέα υπήρχε, διάθεση και τίποτα δεν προμήνυε την καταιγίδα της κρίσης που θα σάρωνε τα πάντα.

Στα αεροπλάνα, είτε στο πήγαινε, είτε στο έλα, δεν είχα με τους ποδοσφαιριστές ούτε καλημέρα. Ούτε λόγο είχα, ούτε διάθεση για γνωριμίες και παρτίδες. Ούτε ανάγκη για ρεπορτάζ. Τη σχέση μ' αυτή την ομάδα θα μπορούσες να την πεις πλατωνική. Από το 2004 που είχα πάει στην Πορτογαλία επίσης ιδιοτικά. Μαζί με τον Στέλιο Σοφιανό.

Κατ' αρχής για τρεις μέρες και για το ματς με τη Γαλλία αλλά άντε να φύγεις μετά. Από τη Λισαβώνα, λοιπόν, στο Πόρτο για τον ημιτελικό με την Τσεχία και ξανά στη Λισαβώνα για τον τελικό και την κούπα. Έχοντας, λοιπόν, πληρώσει από την τσέπη μου (πέρα από τα προκριματικά για το 08) και για τις τρεις τελικές φάσεις των Γιούρο από το 2004 μέχρι και το 2012 μπορώ να θεωρηθώ σαν οπαδός αυτής της ομάδας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Χωρίς όμως επαναλαμβάνω να έχω την παραμικρή σχέση με τους ποδοσφαιριστές.

Γιατί η Καραγκουνιάδα νο 2;

Έχω στηρίξει τον Ρεχάγκελ χωρίς να έχω αλλάξει κουβέντα μαζί του, ούτε μία κουβέντα. Με τον Γιώργο Καραγκούνη μίλησα για πρώτη φορά τηλεφωνικά την Τρίτη το βράδυ. Επειδή είχε ενοχληθεί για το δημοσίευμα εδώ στο Sport24gr. Επειδή δεν ήθελε να θεωρηθεί ότι πιέζει τον Παναθηναϊκό.

Σε γενικές γραμμές δεν έχω την καλύτερη άποψη γενικά για τους ποδοσφαιριστές. Παιδιά είναι οι περισσότεροι, που τα θέλουν όλα δικά τους. Κι όταν δεν έχεις παρτίδες μαζί τους (ή δεσμεύσεις που προκύπτουν από το ρεπορτάζ) είσαι ελεύθερος να γράψεις ό,τι πιστεύεις.

Δεν έχεις κανένα πρόβλημα να κάνεις σκληρή κριτική. Κάποιοι από την Εθνική δεν θέλουν να με βλέπουν ούτε ζωγραφιστό. Όπως επίσης δεν έχεις κανένα πρόβλημα να γράψεις καλά λόγια. Για κάποιον που ούτε φίλος σου είναι, ούτε του έχεις υποχρέωση επειδή σου δίνει κάθε φορά χαρτί και καλαμάρι τι κάνουν στα αποδυτήρια.

Όλος αυτός ο πρόλογος ήταν για τη σημερινή Καραγκουνιάδα Νο2. Και τη συμπεριφορά του Παναθηναϊκού απέναντι στον ποδοσφαιριστή. Που θεωρητικά τουλάχιστον χαρακτηρίζεται σαν σημαία. Σα να το ήξερα στο προηγούμενο κομμάτι, είχα γράψει, ότι "καλώς ή κακώς στο ποδόσφαιρο υπάρχει και το συναίσθημα". Επειδή προσωπικά τη σχέση ομάδας-ποδοσφαιριστή τη βλέπω 100% επαγγελματική.

Αν ήμουν πρόεδρος, ποτέ δε θα κράταγα στην ομάδα έναν ποδοσφαιριστή "τιμής ένεκεν". Γι' αυτό που έχει προσφέρει χθες, ενώ δεν μπορεί να προσφέρει σήμερα. Δεν είναι φιλανθρωπικά σωματεία οι ΠΑΕ. Ούτε οι ποδοσφαιριστές τοτέμ. Ας είναι πληρωμένοι για τις υπηρεσίες που προσφέρουν και πολλές φορές καλοπληρωμένοι μάλιστα.

Κατ' αυτή την έννοια δε θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός έχει σώνει και καλά την υποχρέωση ν' ανανεώσει το συμβόλαιο του Καραγκούνη. Και χωρίς σ' αυτό να παίζουν κανένα ρόλο οι οικονομικές συνθήκες. Είτε υπάρχουν λεφτά είτε όχι για καμία ΑΕ δεν (πρέπει να) είναι για πέταμα.

Μια τίμια εξήγηση

Αν, λοιπόν, ο προπονητής θεωρεί (που θεωρεί) ότι ο Καραγκούνης του είναι άχρηστος θα μπορούσαν ήδη να είχαν χωρίσει τα τσανάκια τους. Όμορφα κι ωραία. "Δεν είσαι Γιώργο στα πλάνα του κ. Φερέιρα, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε μαζί". Αυτή θα ήταν μία τίμια και καθαρή εξήγηση.

Για διάφορους δικούς τους λόγους το χειρίστηκαν αλλιώς. "Σε θέλουμε", αλλά αντί να μιλήσει μαζί του ξεκάθαρα ο πρόεδρος μιλάει ο Κώστας Ελευθεράκης. Και χωρίς η συζήτηση να γίνεται (όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων) επί της ουσίας. Αν τον θεωρούν μάχιμο και τι λεφτά δίνουν.

Οι εφημερίδες γράφουν για μείωση αποδοχών κατά 50%, αλλά δεν είναι έτσι. Και το τηλεφώνημα από την ΠΑΕ την Τρίτη το βράδυ δε γίνεται ποτέ. Θεωρώ ότι δεν πρόκειται για συμπεριφορά με τον προσήκοντα σεβασμό απέναντι στον πλέον σημαντικό εν ενεργεία Έλληνα ποδοσφαιριστή.

Το καθαρά ποδοσφαιρικό θέμα είναι υποκειμενικό. Εγώ μπορώ να λέω ότι ο Καραγκούνης μπορεί ακόμα να παίζει στον Παναθηναϊκό. Κάποιος άλλος υποστηρίζει ότι έχει ξοφλήσει ο αναχρονιστικός τρόπος παιχνιδιού του, δεν έχει καμία σχέση με το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Δεν γίνεται, όμως, το ημερολόγιο να γράφει σήμερα 25 Ιουλίου οι άλλοι διεθνείς να έχουν ενσωματωθεί στην ομάδα κι ο Παναθηναϊκός να μην έχει μιλήσει (ουσιαστικά) ακόμα με τον Καραγκούνη. Να μην του έχουν πει ακόμα ξεκάθαρα τι θέλουν απ' αυτόν και τι του προσφέρουν. Πέραν, απ' ότι έχουν αποφασίσει, ερήμην του, ότι του χρόνου το καλοκαίρι θα πρέπει να σταματήσει το ποδόσφαιρο και να πάρει πόστο στην ομάδα. Κι αυτό μέσω των εφημερίδων.

Η γεμάτη σχέση με τον ΠΑΟ

Ξαναλέω, ότι στις επαγγελματικές σχέσεις δεν χωράνε συναισθηματισμοί. Η σχέση όμως του Καραγκούνη με τον Παναθηναϊκό είναι γεμάτη. Ότι πήγε στην Παιανία δηλαδή πριν 22 χρόνια (όπου δούλεψε για χρόνια η μητέρα του). Το 1990 όταν ήταν παιδί 12 χρόνων. Και μέχρι τα 25 του που έφυγε για την Ίντερ έπαιζε με ετήσιο συμβόλαιο του ενός εκατομμυρίου δραχμών. Όταν ο φίλος του ο Χούτος που έπαιζε (;) στον Ολυμπιακό είχε Πόρσε.

Για να γυρίσει πίσω το 2008 έσπασε το συμβόλαιό του με την Μπενφίκα. Και δέχτηκε να επιστρέψει με λιγότερα λεφτά. Αν σε αυτή τη σχέση Παναθηναϊκού-Καραγκούνη κάποιος μέχρι τώρα είναι ριγμένος είναι ο ποδοσφαιριστής. Επειδή, αυτή ήταν τότε η οικονομική πολιτική της ΠΑΕ απέναντι στους Γκουμομπασινάδες της Παιανίας. Επειδή όταν επέστρεψε έπεσε στη συγκυρία της πολυμετοχικότητας, που δίνανε τα λεφτά με το τσουβάλι προς κάθε κατεύθυνση.

Συμβαίνουν αυτά. Αυτό που δεν επιτρέπεται να συμβαίνει είναι η έλλειψη σεβασμού στην τεράστια αυτή ποδοσφαιρική προσωπικότητα που ακούει στο όνομα Γιώργος Καραγκούνης. Μέχρι τώρα, δηλαδή, που το ρολόι γράφει 13:00 και το ημερολόγιο δείχνει 25 Ιουλίου 2012.