Έχω τοποθετηθεί και εγγράφως μάλιστα στο παρελθόν ότι η περίφημη "ελληνοποίηση" στο ποδόσφαιρο δεν μου λέει απολύτως τίποτα. Δεν νομίζω, δηλαδή, κανένας οπαδός της Γιουνάιτεντ όλα αυτά τα χρόνια να μετράει πόσοι είναι οι Εγγλέζοι ποδοσφαιριστές κάθε φορά στην ενδεκάδα, να τους βγάζει λίγους και να στεναχωριέται. Ούτε νομίζω ότι το φέρει βαρέως κανένας οπαδός της Ίντερ ότι στην ενδεκάδα που πήρε με τον Μουρίνιο το 2010 το Τσάμπιονς Λιγκ στην Μαδρίτη, δεν υπήρχε ούτε ένας Ιταλός. Και μπήκε στα χασομέρια αλλαγή ο Ματεράτσι για να σηκώσει κι ένας πατριώτης.

Κι εδώ στην Ελλάδα όμως. Ομάδα ήτανε ο Άρης του Κούπερ με έντεκα ξένους. Ο περυσινός Άρης του Σούλη Παπαδόπουλου, με του Έλληνες ήταν για λύπηση. Κι έμεινε τελικά στη κατηγορία επειδή ανοίξανε τα πόδια ο Αστέρας Τρίπολης κι ο Ατρόμητος. Τα λεμε όλα αυτά σαν πρόλογο σχετικά με τον αφελληνισμό του Παναθηναϊκού. Φεύγοντας, δηλαδή, μετά τον Μαυρία κι ο Καρνέζης από Έλληνες έχουνε μείνει κάτι παιδάκια.

\Γνωστό ότι πλέον ότι ο Παναθηναϊκός για πρώτη φορά στην ιστορία του δεν έχει ούτε έναν εν ενεργεία διεθνή. Ούτε έναν. Αυτό είναι ένα ζήτημα. Για Παναθηναϊκό μιλάμε. Την ομάδα που έχει βάλει τα θεμέλια του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Κι έρχεται στην Αθήνα ένας περίεργος που ακούει στο όνομα Τζέφρι Καστιλιόν και λέει δεν υπογράφω, αν δεν μπει στο συμβόλαιο ρήτρα υποβιβασμού. ότι αν πέσει, δηλαδή, η ομάδα στη Β' Εθνική, μένω ελεύθερος. Ακόμα χειρότερα από αυτόν τον Φάλκμπουργκ που γύρισε τα πίσω-μπρος, επειδή δεν είχανε να του δώσουνε προκαταβολή. Με αποτέλεσμα να αγριέψουνε και να ζοχοδιαστούνε οι ρεπόρτερς και να διατυπώσουνε ομόφωνα το συμπέρασμα: "δεν ήξερε σε ποια ομάδα είχε έρθει".

Μήπως, όμως, συμβαίνει το αντίθετο; Μήπως δεν έχουν καταλάβει ή δεν θέλουμε να καταλάβουνε οι Έλληνες δημοσιογράφοι, σε ποια κατάσταση βρίσκεται ο Παναθηναϊκός; Λέγαμε πιο πάνω ότι δεν έχει πλέον ούτε έναν Έλληνα εν ενεργεία διεθνή. Και χωρίς τον Σεϊταρίδη δεν έχει ούτε έναν τέως. Ποιοι είναι όμως οι Έλληνες ποδοσφαιριστές στο ρόστερ;

Μπαίνεις στο επίσημο σάιτ της ΠΑΕ και διαβάζεις: γκολκήπερς, Καπίνο και Ταμπάκης. Αμυντικοί: Σπυρόπουλος, Χουχούμης, Τριανταφυλλόπουλος, Μαρινάκης. Μέσοι: Λαγός, Κουσίδης, Δώνης. Επιθετικοί: Ντίνας, Αποστολόπουλος, Και έχουν ξεχάσει τον Κουτρουμπή, ενώ διαβάζεις ότι στο διπλό στην Παιανία θα είναι και οι Γιαννιτσάνης, Μουζακίτης, Αναστασόπουλος. Και χωρίς, βέβαια, αυτά τα παιδιά να φταίνε σε τίποτα. Όπως σε συνθήκες πολέμου γίνεται επιστράτευση μέχρι δεύτερη εφεδρεία, έτσι και σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης στον Παναθηναϊκό, γίνεται παιδομάζωμα. Παίρνουμε ότι καλύτερο υπάρχει στην Παιανία και στους βάζουμε στην πρώτη ομάδα.

Υπόθεση εργασίας: Αν αυτή η ενδεκάδα από τους νεαρούς Έλληνες ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, παίζει ατόφια στο πρωτάθλημα της Γ' Εθνικής. Μαζί με την ΑΕΚ και τον ΑΟ Μυκόνου. Και με δεδομένο ότι πέφτουν οι οκτώ από τους δεκάξι. Θα καταφέρει να μείνει στην κατηγορία; Ή; θα έχει πέσει από τον πρώτο γύρο; Και το ξαναλέμε: δεν φταίνε σε τίποτα αυτά τα παιδιά. Το αντίθετο μάλιστα. Καλούνται να πάρουν αυτό το βάπτισμα του πυρός κάτω από τις πλέον δυσμενείς συνθήκες. Άλλο είναι δηλαδή, να μπαίνει ένας πιτσιρικάς σε μια καλή και υγιή ομάδα κι άλλο μαζευόμαστε όλοι μαζί, μικροί-μεγάλοι να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά.

Ερώτηση: ποια είναι η ταυτότητα αυτού του Παναθηναϊκού; Ποια είναι η φυσιογνωμία του; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Ούτε ο Αναστασίου. Ποιες είναι οι κολώνες που θα στηριχθεί η ομάδα; Ο Μπαϊράμι, ο Μπερκ, ο Μέντες κι ο Νάνο από την Πονφερντίνα; Ποιοι είναι αυτοί; Τους ξέρει κανείς; Τους έχει δει κανείς να παίζουνε;

Κάτι ανάλογο μπορείς να πεις ότι είχε γίνει πέρυσι στην ΑΕΚ: ρίχνουμε το μπάτζετ, όσο γίνεται πιο χαμηλά, διώχνουμε, πουλάμε, όσους έχουνε μεγάλα συμβόλαια και πάμε να τη βγάλουμε στη φτήνια. Άλλο είναι όμως να τ' ακούς αυτά στη θεωρία και εντελώς διαφορετικό να τα βλέπεις στην πράξη. Στο γήπεδο. Η συνέχεια και το τελικό αποτέλεσμα σχετικά με το ίδιο πάνω-κάτω πείραμα στον Παναθηναϊκό, αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.