Kαι το όνομα αυτού, Ορφέας-Ερνέστο. Περί του υιού του Τσίπρα ο λόγος, που έλαβε με τη σχετική ονοματοδοσία. Άνευ παπά και κολυμπήθρας. Και το Ερνέστος βεβαία, κάθε άλλο παρά σε Βαλβέρδε, παραπέμπει.

Προς τιμήν του Τσε Γκεβάρα δόθηκε. Το έχουνε αυτό το χούι, κάποιοι γονείς. Να μεταφέρουν είτε την ματαιοδοξία τους είτε τις αρχές και τα πιστεύω τους, είτε το ψώνιο τους, τα ονόματα των παιδιών τους. Ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο μέγας ηγέτης του ΚΚΕ, είχε βγάλει τον γιο του Ιωσήφ. Προς τιμήν του Ιωσήφ Στάλιν.

Άλλοι κομμουνιστές εκείνοι την εποχή, έδιναν στα αρσενικά παιδιά τους, το όνομα Λαοκράτης. Προς τιμήν της. λαοκρατίας, όπως επίσης αρκετά αρσενικά παιδιά ονομάστηκαν Βλαδίμηροι, προς τιμήν του Λένιν. Αντίθετα δεν υπάρχουν αναφορές ότι έχουν δοθεί σε παιδιά ζευγαριών νεαρών ΚΝιτών τα ονόματα Χαρίλαος και Αλέκα.

Οι χριστιανοί τάζουν τα παιδιά τους, στους Αγίους και τους δίνουν αντίστοιχα ονόματα: Μαρία πχ. το όνομα της Παναγίας.

Τελευταία έχει καθιερωθεί η μόδα σε αρχαιοελληνικά ονόματα. Βγάζουν τα παιδιά τους Οδυσσέα, Αχιλλέα κλπ. Στα κορίτσια κάτι περίεργα ονόματα του στυλ Φοίβος και Μαρία Νεφέλη. Δίνοντας έτσι το στίγμα του ξεχωριστού.

Η ψωνισμένη μάνα

Μαρίες και Γεωργίες σου λένε υπάρχουν πολλές, Ιφιγένεια είναι μία, κι άλλη μία αυτή που θυσιάστηκες. Γιάννηδες και Δημήτρηδες να φάνε και οι κότες. Ιάσονας, ένας. Σαν τον Κυριακόπουλο, που βγήκε Δημοτικός Σύμβουλος στη Βουλιαγμένη στα 26 του. Υπάρχουν ακόμα περισσότερες ψωνισμένες μαμάδες, όπως η Γιάννα Αγγελοπούλου, που δίνουν στα παιδιά τους, βασιλικά και πριγκιπικά τύπου Καρολίνα. Λες και πρόκειται για την πριγκίπισσα του Μονακό. Λες και τα παιδιά είναι σκυλιά, που μπορείς για δικό σου γούστο να τους δώσεις ό,τι όνομα θέλεις.

Ευρέως διαδεδομένα, είναι επίσης τα ανδρικά ονόματα στην καθαρεύουσα. Δεν αποκαλεί η ψωνισμένη η μάνα δηλαδή το παιδί της Κώστα, όπως είναι το όνομα του πεθερού. Το φωνάζει Κωνσταντίνο. Λες και πρόκειται για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.

Ο Βενιζέλος δεν θα μπορούσε να λέγεται Βαγγέλης, όπως ο Μαρινάκης. Σε ένα πολιτικό άνδρα αυτού του μεγέθους ταιριάζει μόνο το Ευάγγελος. Ένας Ολυμπιονίκης σαν τον Μελισσανίδη δεν θα μπορούσε να ακούει στο όνομα Γιάννης. Το έκανε Ιωάννης. για να εμπεριέχει και σχετική μεγαλοπρέπεια.

Όπως ο Κωστέτσος, μετέτρεψε το μπανάλ και λαικό Βασίλης, σε Βασίλειος. Λες και πρόκειται για τον Βουλγαροκτόνο. Το όνομα για τον καθένα είναι η υπογραφή και η σφραγίδα του. Τον συνοδεύει σε όλη του την ζωή. Αφορμή δοθείσης λοιπόν έκανε παρέμβαση, σχετικά με τον γιο του Τσίπρα, ο Σύλλογος κατά του Σχολικού Εκφοβισμού.

Καλώντας τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και αυριανό Πρωθυπουργό, ν αλλάξει την απόφαση του. Επειδή οι συμμαθητές του Ερνέστο στο σχολείο με αφορμή το όνομα του, θα τον κοροιδεύουνε και θα του κάνουνε καζούρα. Μπορεί, βέβαια, το σάιτ που έγραψε το θέμα να κάνει πλάκα, προφανώς δεν έχει τεθεί κανένα τέτοιο θέμα, αλλά δεν έπεσε και πολύ ... έξω.

Η βία άλλωστε είτε λεκτική είτε σωματική στις μικρές ηλικίες είναι μείζον θέμα. Αν ένα κοριτσάκι το λένε Αγλαϊα σαν την γυναίκα του Καραγκιόζη, Παγώνα, Σουλτάνα, σίγουρα θα του κάνουνε πλάκα. Όπως σε ένα αγόρι, αν το λένε, Ροδόλφο, Φρίξο ή Βρασίδα.

Σίγουρα με ένα τέτοιο όνομα το σταμπάρεις το παιδί. Εξ ου και οι ενστάσεις των ειδικών ψυχολόγων. Από κει και πέρα, υπάρχουν κάποιες άλλες παράξενες συμπτώσεις. Τα πρόσωπα δηλαδή που έρχονται να τον έναν ή με τον άλλον τρόπο στην επικαιρότητα, δύσκολα έχουν απλά και συνηθισμένα ονόματα.

Ένας είναι ο Σωκράτης

Σαν το Κώστας, δηλαδή, τον Γιάννη, το Δημήτρης. Ας πάρουμε παράδειγμα από το ποδόσφαιρο: Σωκράτη τον λένε τον Κόκκαλη. Χωρίς να υπάρχει δεύτερος. Με το που λέει κάποιος "Σωκράτης" αμέσως παραπέμπει σε Κόκκαλη. Θωμάς είναι το όνομα του Μητρόπουλου, χωρίς επίσης να υπάρχει δεύτερος. Μόνο ο Λιακουνάκος. Ένας και μοναδικός ο Βίκτωρας Μητρόπουλος.

Όπως δεν υπάρχει άλλος Αχιλλέας πλην του Μπέου κι άλλος Χρυσόστομος πλην του Ψωμιάδη. Λες και υπάρχει κάποιος άγραφος κωδικός που λέει, ότι αυτός που ξεχώρισε με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, δεν θα έχει κατά κανόνα ένα συνηθισμένο όνομα.

Και δεν λέμε για τους καλλιτέχνες που τα αλλάζουν από μόνοι τους. Λέμε για ονόματα που έχουν δοθεί ευθύς εξ΄αρχής. Με το φαινόμενο να συναντάται και στα επώνυμα. Ειδικότερα σε περιπτώσεις, που απασχολούν ή έχουν απασχολήσει και απασχολούν την δικαιοσύνη.

Σπάνια είναι τα απλά και καθημερινά επώνυμα, όπως ο Ιωάννου, Γεωργίου, Παπαδόπουλος. Το αντίθετο μάλιστα. Τα ονόματα που έρχονται στην επικαιρότητα, είναι σαν το Κοεμτζής, ή το Ρωχάμης. Κι όχι μόνο στο παρελθόν.

Αλλά και σήμερα: Βλαστός, Ναστούλης, Καλαποθαράκος κλπ. Φυσικά και δεν καθορίζει, η προσδιορίζει το ονοματεπώνυμο, αυτόν που τον φέρει. Κάποιες συμπτώσεις, όμως είναι όντως περίεργες. Ο Γεωργιάδης φερ ειπείν, αν τον έλεγα, μόνο Σπύρο, ίσως να μην είχε γίνει αυτό που είναι σήμερα. Να ήταν δηλαδή ένας κανονικός άνθρωπος. Με το Άδωνις όμως έχει σαλτάρει και δεν κρατιέται με τίποτε.