Τελικά, ο Ατρόμητος τα κατάφερε στο φινάλε. Όχι τόσο διότι ο ίδιος έπεισε πως άξιζε όπως πέρυσι μια θέση στην πρώτη πεντάδα, αλλά κυρίως διότι εκμεταλλεύτηκε την «αυτοκτονία» του ΠΑΣ Γιάννινα, το πρόβλημα του Παναιτωλικού στο γκολ και την αφοσίωση της Ξάνθης στο Κύπελλο.

Της Ξάνθης, η οποία έγραψε ιστορία με την πρώτη συμμετοχή της στον τελικό Κυπέλλου, αλλά πιθανότατα θα μείνει εκτός Ευρώπης, παρότι ήταν η μοναδική πλην Ολυμπιακού ομάδα η οποία είχε δύο δρόμους προς το «διαβατήριο».

Πλάκα – πλάκα, η Ξάνθη είναι και ο αφανής «ρυθμιστής» των πλέι οφ που αρχίζουν την Τετάρτη στην Τρίπολη και το Περιστέρι. Αν καταφέρει να νικήσει τον Ολυμπιακό στον τελικό του επόμενου Σαββάτου, όχι μόνο αφήνει στον καναπέ τον τελευταίο των πλέι οφ, αλλά καπαρώνει και το σούπερ εισιτήριο – απευθείας στους ομίλους του Europa League – αφήνοντας το δεύτερο και τον τρίτο να ιδροκοπούν για γρήγορες μεταγραφές, προετοιμασία από τέλη Ιουνίου φιλικά «εξπρές» και ευρωπαϊκές εξετάσεις από τον Ιούλιο. Είναι από τους τελικούς που Αστέρας και Ατρόμητος θα υποστηρίζουν… φανατικά Ολυμπιακό. Όχι μόνο διότι η Ξάνθη σε αντίθετη περίπτωση θα κατακτήσει κάτι που ίσως να τους στέρησαν οι εξωαγωνιστικοί παράγοντες στους τελικούς τους με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ αντίστοιχα πριν από λίγα χρόνια (με Σάκη Τσιώλη και Γιώργο Δώνη στους πάγκους τους), αλλά και λόγω του ενός «χαμένου» ευρωπαϊκού εισιτηρίου από τα πλέι οφ.

Ανεξάρτητα, ωστόσο, από το αποτέλεσμα του τελικού, αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία των δύο «αστεριών». Όπως αποδεκνύεται και από τα αποτελέσματα στην regular season, αμφότεροι όχι μόνο έχουν αποβάλει εδώ κάθε είδους «σύμπλεγμα» απέναντι στους «μεγάλους» (και απέναντι στον Ολυμπιακό ασφαλώς), αλλά ειδικά στις έδρες τους είναι πολύ σκληρά καρύδια. Κρατούμενο Νο1: κάθε «διπλό» στο μίνι τουρνουά, θα είναι υπερπολύτιμο. Στα 12 μεταξύ τους ματς του πρωταθλήματος καταγράφηκε μόνο μία εκτός έδρας επιτυχία. Του Παναθηναϊκού επί του ΠΑΟΚ στην Τούμπα με 1-2 (Ατζαγκούν, Καρέλης – Περέιρα).

Κρατούμενο Νο 2: Μεγάλη ευκαιρία παρουσιάζεται για τον Αστέρα και τον Ατρόμητο όχι τόσο επειδή… έβγαλαν μάτια στο τελευταίο σκέλος της σεζόν. Αλλά κυρίως διότι βρίσκουν έναν ΠΑΟΚ – «νοσοκομείο» τουλάχιστον για τα τρια πρώτα ματς και δυσκοίλιο στο γκολ, μαζί με έναν Παναθηναϊκό ο οποίος ολοκλήρωσε με χαμόγελα τον κύκλο με δοκιμές προσώπων – σχημάτων, αλλά θα κληθεί να βρει πάλι την αμυντική σταθερότητά του, τον Μάρκους Μπεργκ από απουσία ενός μηνός και τη συσπείρωσή του σε αποδυτήρια από τα οποία θα αποχωρήσουν 8-9 παίκτες στη λήξη της σεζόν.

Πρόκειται για τουρνουά έξι αγώνων σε 15 ημέρες, στο οποίο το ποσοστό «συμμετοχής» των προπονητών στην πορεία της ομάδας αυξάνεται κατακόρυφα συγκριτικά με το αντίστοιχο στο πρωτάθλημα. Ανέκαθεν ήμουν υπέρ της άποψης ότι στο ποδόσφαιρο περισσότερο ο αθλητής κάνει τον προπονητή «μάγκα η μ…κα» όπως έλεγε ο αείμνηστος Γιάννης Κυράστας, ενώ στο μπάσκετ ισχύει το αντίστροφο. Ισως να κάνω και λάθος, μα πλέον είναι πιο σημαντικός ο ρόλος του τεχνικού ως «μάνατζερ» (επιλογές παικτών και συνεργατών, διαχείριση αποδυτηρίων), παρά στις τακτικές και στον πάγκο. Οι εξετάσεις όμως για τρεις της nouvelle vague (Γιάννης Αναστασίου, Γ.Χ. Γεωργιάδης, Στάικος Βεργέτης) και ενός της αμέσως προηγούμενης γενιάς (Νίκος Νιόπλιας) είναι και σοβαρές και δύσκολες. Και… προκλητικές.

Σίγουρα μεγαλύτερο το βάρος στον Αναστασίου, ο οποίος από πέρυσι ανέβασε τον πήχη (του) στα… ουράνια, με την πορεία και την απόδοση μιας ολοκαίνουριας τότε ομάδας. Δεδομένα ισχυρότερο το κίνητρο για τον «Γου – Χου», ο οποίος ξέρει ότι μπορεί να διεκδικήσει τη θέση και για την επόμενη σεζόν. Πιθανότατα δεν κινδυνεύει ο πάγκος του Βεργέτη και του Νιόπλια, για τους οποίους ωστόσο, η πρόκληση είναι μεγαλύτερη. Για σκεφτείτε να κατακτήσει την πρώτη θέση ο Αστέρας ή ο Ατρόμητος!

Αν μπορούν; Βεβαίως! Το ισχνό βαθμολογικό πλεονέκτημα του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ μπορεί να εξαφανιστεί στο άψε – σβήσε! Από την πρώτη κιόλας αγωνιστική, αν επικρατήσουν οι γηπεδούχοι σε Περιστέρι και Τρίπολη. Φτάσαμε και στο τρίτο «κρατούμενο»: η εκκίνηση.

Συνιστά μέτρο προπονητικής ικανότητας το management των αποδυτηρίων ανάλογα με τις νίκες ή τις ήττες όταν τα παιχνίδια διεξάγονται ανά τρεις ημέρες. Μάγκας μεγάλος όποιος τα καταφέρει από τους τέσσερις, διότι οι διαφορές στην ποιότητα των ενδεκάδων είναι ελάχιστες! Ναι, διαφορές υπάρχουν στο «βάθος» του ρόστερ των τεσσάρων ομάδων (μειονεκτεί ο Ατρόμητος), στη διαθεσιμότητα του έμψυχου δυναμικού (μέγα θέμα για τον ΠΑΟΚ), στην «σκληράδα» του κοινού ανά έδρα (μειονέκτημα του Αστέρα), στο βάρος των απαιτήσεων από κάθε διεκδικητή (πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό). Όμως και οι κόουτς μεγαλώνουν και προοδεύουν μέσα από τις δοκιμασίες. Από τα καλά και τις «στραβές». Σ’ αυτούς τους αγώνες η προετοιμασία σε όλα τα επίπεδα, η διαχείριση του ρόστερ και των αποδυτηρίων, το coaching και συνολικά οι αποφάσεις τους είναι οι δικές τους «πανελλήνιες», λίγο πριν από τα μπάνια και τις διακοπές.

Y.Γ.: Nα δούμε και τις ποδοσφαιρικές «προσωπικότητες» κάθε ομάδας σ’ αυτά τα δώδεκα ματς και τη διαιτησία μετά τις πρόσφατες εξελίξεις από τη δουλειά των Κορέα-Ανδρεάδη και την πρόθεση της ΚΕΔ για πολλές αλλαγές στους πίνακες της επόμενης αγωνιστικής περιόδου. Στις τελευταίες αγωνιστικές τα σφυρίγματα ήταν – σε γενικές γραμμές – πολύ καλύτερα συγκριτικά με τα ¾ της σεζόν.

Follow me on Twitter: Seretinio