Για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι, η καλοκαιρινή προετοιμασία του Παναθηναϊκού σημαδεύεται από τον προπονητή του. Αυτός είναι το κεντρικό πρόσωπο της επικαιρότητας, αυτός ο οποίος πρωταγωνιστεί στις συζητήσεις. Πέρυσι ήταν ο Αντρέα Στραματσόνι, φέτος είναι ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Ασφαλώς, οι δύο άνδρες έχουν ελάχιστες ομοιότητες, όμως έχουν ένα κοινό: ήταν το σημείο αναφοράς στην ομάδα.

Πέρυσι, ο Αντρέα Στραματσόνι κλήθηκε να διαχειριστεί το μεγαλύτερο μπάτζετ στην εποχή του Γιάννη Αλαφούζου. Ο Ιταλός αξιοποίησε το δίκτυο των γνωριμιών του και έφερε στην Αθήνα ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου, οι οποίοι αλλιώς δεν θα συμφωνούσαν και για αυτό, όταν διέκοψε τη συνεργασία του με τον Παναθηναϊκό, εκείνοι τον ακολούθησαν στη φυγή.

Η έλευση παικτών εγνωσμένης αξίας δημιούργησε μία πρόσκαιρη ελπίδα στους φίλους του Τριφυλλιού, οι οποίοι στήριξαν στον Στραματσόνι το όραμα τους για ένα σύνολο που θα πρωταγωνιστούσε. Τελικά, διαψεύστηκαν οικτρά. Ο "Στράμα" αποδείχτηκε ικανός μάνατζερ, αλλά ανεπαρκής προπονητής και η κατάληξη της σεζόν, σε συνδυασμό με τα οικονομικά προβλήματα, αποδείχτηκε εφιαλτική.

ΣΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΚΡΟ

Φέτος, ο Μαρίνος Ουζουνίδης βιώνει μία διαφορετική κατάσταση. Έχει λίγα χρήματα στη διάθεση του και πρέπει να κάνει… θαύματα, ώστε να καλύψει τα δυσαναπλήρωτα κενά που έχουν δημιουργηθεί. Ο Ουζουνίδης δεν έχει την πολυτέλεια για φανταχτερές επιλογές και αναζητεί ευκαιρίες στις ποδοσφαιρικές αγορές της υφηλίου, για να συγκροτήσει ένα ρόστερ βασισμένο στα "θέλω" του.

Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού έχουν απογοητευτεί από την ανικανότητα της διοίκησης και την εξαφάνιση του Αλαφούζου και έχουν κρεμαστεί… από τον Ουζουνίδη. Είναι η τελευταία τους ελπίδα για έναν ανταγωνιστικό Παναθηναϊκό στη φετινή σεζόν και προσδοκούν να τους δικαιώσει. Βέβαια, έχουν προηγηθεί τα αξιόλογα δείγματα δουλειάς του Ουζουνίδη, που επιτρέπουν τα περιθώρια για αισιοδοξία.

Δεν είναι υπερβολή να γραφτεί πως το αστέρι στον φετινό Παναθηναϊκό είναι ο προπονητής του. Ο Μπεργκ την κοπάνησε για το Άμπου Ντάμπι, ο Λέτο αφέθηκε να φύγει, ο Κλωναρίδης απογοητεύτηκε και προτίμησε την ΑΕΚ, ο Εμποκού ήθελε να μείνει αλλά η ΠΑΕ δεν είχε τη δυνατότητα να τον κρατήσει. Ο Μολέντο έχει δείξει τάσεις φυγής και η προσφυγή του Χουλτ δεν έχει αποσυρθεί. Οπότε, τι μένει; Ο Ουζουνίδης…

Η ΠΟΡΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΒΕΒΑΙΗ

Πού θα οδηγήσει αυτό το οξύμωρο σχήμα; Μόνο ένας μάντης θα έδινε ασφαλή απάντηση. Το σίγουρο είναι πως σε σχέση με τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός αρχίζει μειονεκτικά τη σεζόν. Έχει το μικρότερο μπάτζετ, έναν αποστασιοποιημένο ιδιοκτήτη, οικονομικά προβλήματα και ξενερωμένους οπαδούς. Πρόκειται για ντεσαβαντάζ που δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν.

Τι έχει; Έναν προπονητή που απολαμβάνει την αποδοχή όλων στην ομάδα και δεν πρόκειται να αμφισβητηθεί. Θα εργαστεί με λιγότερη πίεση σε σχέση με τους συναδέλφους τους στους άλλους μεγάλους και ίσως είναι ο καλύτερος όλων. Αρκεί αυτό για να μην φανούν τα προαναφερθέντα προβλήματα; Φυσιολογικά, δεν φτάνει. Χρειάζονται και άλλες προϋποθέσεις που δεν συντρέχουν αυτή τη χρονική περίοδο.

Τουλάχιστον, με τον Ουζουνίδη στην τεχνική ηγεσία είναι βέβαιο ότι ο Παναθηναϊκός θα παίζει αυτό που μπορεί. Ίσως δημιουργηθεί ένα σύνολο του 6, που χάρη στον προπονητή του θα αποδίδει 6,5, ακόμα και 7 σε ορισμένες περιπτώσεις. Όταν θα αντιμετωπίζει αντιπάλους με πιο χαμηλή δυναμική θα νικάει, όταν θα συναντά ισοδύναμους θα έχει ένα μικρό πλεονέκτημα και μόνο από καθαρά ανώτερους, θα ηττάται.

ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Αυτή την εικόνα έδωσε ο Παναθηναϊκός στα τρία φιλικά επί ολλανδικού εδάφους. Μιας ομάδας που έχει επίγνωση των αδυναμιών της και προσπαθεί να κάνει σωστά τα βασικά του αθλήματος. Μια ειλικρινούς ομάδας, θα έλεγε κάποιος. Που ξέρει ότι δεν θα παίξει εντυπωσιακά, δεν θα εντυπωσιάσει, αλλά θα είναι σκληρή, συμπαγής και θα αμύνεται αποτελεσματικά, ανεξαρτήτως προσώπων.

Το θετικό είναι πως η "ραχοκοκαλιά" του Παναθηναϊκού στο μεσοαμυντικό κομμάτι δεν άλλαξε. Ο γκολκίπερ (Βλαχοδήμος), οι τέσσερις της άμυνας (Κουλιμπαλί, Μολέντο, Κουτρουμπής, Χουλτ) και οι δύο αμυντικοί χαφ (Κουρμπέλης, Ζέκα) παραμένουν οι ίδιοι. Συνεπώς, ο Παναθηναϊκός διασφαλίζει την αμυντική αξιοπιστία. Ο Κολοβέτσιος και ο Ευαγγέλου προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις στους στόπερ και ο Τελάντερ αποτελεί αίνιγμα. Χρειάζονται ένας δεξιός και ένας αριστερός μπακ, γιατί με έναν παίκτη σε κάθε πλευρά δεν βγαίνει η σεζόν.

Ο Παναθηναϊκός, έχοντας εξασφαλίσει την καλή ανασταλτική λειτουργία, θα ψάξει τη βελτίωση στην επίθεση. Αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ποιότητα και ποσότητα. Πρακτικά, υπάρχουν ο Άλτμαν και ο Μολίνς, αφού ο Πίσπας δεν είναι έτοιμος να φορτωθεί μεγάλα βάρη και ο Ρινάλντι δεν υπολογίζεται. Ευτυχώς, ο Ισραηλινός δείχνει εξαιρετικά δείγματα και ο Σουηδός αποδεικνύει ότι μπορεί να βοηθήσει. Από τους νεοαποκτηθέντες, ο Καμπέσας βρίσκεται σε καλή αγωνιστική κατάσταση και θα βοηθήσει άμεσα, ενώ ο Λουτσιάνο χρειάζεται χρόνο.

Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ

Όπως έχει διαμορφωθεί η ευρωπαϊκή πραγματικότητα για τον Παναθηναϊκό, έχει χαθεί το δικαίωμα στον εφησυχασμό. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για να υποτιμηθεί ο οποιοσδήποτε αντίπαλος. Ο καθένας επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί με σεβασμό και σοβαρότητα, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της πρόκρισης. Διαφορετικά, θα συνεχιστεί το… κάθε πέρυσι και καλύτερα.

Φυσικά, δεν πρέπει να πάμε στο άλλο άκρο. Ο Παναθηναϊκός δεν φοβάται τη Γιαγκελόνια, ούτε τη Γκαμπάλα, παρά το προ διετίας κάζο στα play offs του Europa League. Ούτε χρωστάει το παραμικρό στην ομάδα από το Αζερμπαϊτζάν, διότι αποτελεί πολύ μεγαλύτερο μέγεθος.

Ο Παναθηναϊκός του Ουζουνίδη παρουσιάζεται σοβαρός και στις περισσότερες περιπτώσεις, παίζει σύμφωνα με τις δυνατότητες του. Με το κεκτημένο της σταθερότητας, υπάρχει βάσιμος λόγος για πίστη στην πρόκριση. Όχι ότι θα πρόκειται για κατόρθωμα, αλλά όπως έχουν γίνει τα πράγματα, θα είναι μία πρώτη σημαντική νίκη σε ένα προβληματικό καλοκαίρι. Μία νίκη που η ομάδα την έχει ανάγκη, για να πιστέψει στις δυνατότητες της και να δώσει θετική αύρα στον κόσμο, ώστε να σταθεί δίπλα της.

Photo Credits: Eurokinissi