Tο καλοκαίρι είναι ωραίο στην Ελλάδα, γιατί εκτός από τη θάλασσα, τη ραστώνη της παραλίας (δεν πιστεύω να είστε από εκείνους που δεν κάθονται δευτερόλεπτο και παίζουν ρακέτες, μπιτς-βόλεϊ, μπιτς σόκερ, μπιτς ολύμπικς και δεν συμμαζεύεται), το βραδυνό φαγητό (μετά το μπάνιο, οποιαδήποτε ώρα) έχεις και ένα ακόμη πλεονέκτημα.

Να δεις ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου, όπως παλιά. Στο μοναδικό μαγαζί της χώρας, που έχει συνδρομητική τηλεόραση και μπορούν να συνυπάρξουν- λέμε τώρα- και οπαδοί των άλλων ομάδων.

Εντάξει, το ξέρω. Με την τεχνολογία του σήμερα, μπορείς να έχεις ένα nova go ή ένα cosmote tv go και να τα γλιτώνεις όλα αυτά. Μόνο, που η τεχνολογία θέλει και επιδέξιους κώλους, ή αν προτιμάς αγαπητέ μου φίλε-αναγνώστη, γρήγορο ίντερνετ. Στα στούντιο "Μιχάλης" που μένω εδώ και έξι σερι χρόνια στα Πολώνια της Μήλου, όλα είναι υπέροχα. Και το ίντερνετ, επίσης. Μόνο... που δεν σηκώνει πολλά-πολλά. Και κυρίως δεν αντέχει βίντεο, πολυκοσμία κλπ, κλπ.

Οπότε το nova go που έχω στο τηλέφωνο, έγραψε άκυρο. Άλλωστε, το να κλειστεις και μέσα στο δωμάτιο, την ώρα που όλοι είναι έξω, δε λέει. Οπότε σωστά σκεπτόμενος, έκλεισα νωρίς-νωρίς τραπέζι στο γνωστό μαγαζί του Αδάμαντα, όπου σε μια γωνία υπήρχε η τηλεόραση. Πίτσες, μπέργκερ και λοιπά εδέσματα, στη διάθεσή μας.

Στόχος να παρακολουθήσουμε το Παρτιζάν-Ολυμπιακός. Η λεπτομέρεια που είχε διαφύγει από την γενικώς ερυθρόλευκη παρέα, ήταν ότι προηγούταν χρονικά ο αγώνας της ΑΕΚ με την ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ. Απ ' ό,τι κατάλαβα η ίδια λεπτομέρεια είχε διαφύγει και από την προσοχή αρκετών Ολυμπιακών, που κατάλαβαν ότι έπρεπε να... δουν πρώτα τον αγώνα της ΑΕΚ. Ακόμη κι αν δεν είχε ενδιαφέρον, ακόμη κι όταν οι "ερυθρόλευκοι" άνοιξαν το σκορ νωρίς-νωρίς οι ΑΕΚτσήδες δεν έλεγαν να αλλάξουν κανάλι. Κι ας έφαγε η ομάδα τους και δεύτερο γκολ.

"Όχι δεν το είδα το γκολ, εδώ βλέπουμε ΑΕΚ..." απεφάνθη με εμφανή τα σημάδια μίνι-αγανάκτησης στην φωναχτή παρατήρησή του. Εντάξει και λίγο ΑΕΚ και λίγο μπέργκερ και λίγο live από το Sport24.gr, τη λύση τη βρήκαμε. Άλλωστε, οι ΑΕΚτσήδες δεν είχαν και πολλή όρεξη να διαφωνήσουν σε κάτι. Αντίθετα, κάθε φορά που γινόταν σέντρα μέσα στην περιοχή του Ανέστη, τους έπιανε ένας πανικός.

Με το Βελιγράδι συνδεθήκαμε στο... 46'. Δεύτερο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός είναι στο 1-1, αλλά ο από πίσω μου τηλεθεατής-οπαδός, δεν δείχνει ικανοποιημένος: "Πω, πω, δεν έχουμε άμυνα. Κοίτα πως διώχνει την μπάλα. Όχι εκεί ρε γίδι. Ρε επίτηδες το κάνετε και τους δίνετε την μπάλα;"

Σχεδόν τίποτε απ' αυτά δεν είχε γίνει. Αλλά ο άνθρωπος, ήταν φανερό, πως είχε άγχος. Κάθε επίθεση των Σέρβων του μύριζε γκολ, ή εν πάση περιπτώσει, τον γέμιζε ανησυχίες. Ο Ρομαό ήταν, σχεδόν αλάνθαστος, ο Ρέτσος επίσης. Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος του ξέφυγαν.

Στην ευκαιρία του Σεμπά, σηκώθηκε όλο το μαγαζί αλλά έμεινε στο... "αχ". Ευτυχώς είχαμε φάει όλο το μπιφτέκι και δεν κινδύνευσε κανένα από το πιάτο μας. Λίγα λεπτά αργότερα το "γκοοοολ" για την γκολάρα του Μπεν, προκάλεσε ελαφρύ σεισμό και πανηγυρισμούς. Ο από πίσω, αφού φώναξε "τους ξεκώλιασες ρε μεγάλε Μπεν", θυμήθηκε τις εσωτερικές του ανησυχίες: "Τώρα, αν οι Σέρβοι βάλουν κι άλλο γκολ, γίνεται το 2-2 και είναι ανοιχτή η πρόκριση. Αυτοί μέσα στο Καραϊσκάκη, μπορεί να μας νικήσουν. Ρε Σιώπη, που δίνεις την μπάλα; Ήμαρτον..."

Άλλοι ήταν πιο ήρεμοι. "Παίζουμε μπάλα, παιδιά. Δεν βλέπετε;" Και επειδή, οι φίλοι του δεν έβλεπαν, έπαιρναν τον κολλητό τους στην Αθήνα: "Ελα ρε, πως την βλέπεις τη Θρυλάρα; Καλά παίζουμε μεγάλη μπάλα, φέτος. Αυτός ο Οφόε είναι οδοστρωτήρας..."

Ο από πίσω συνέχιζε να ανησυχεί: "Τι κάνουν πάλι. Τους έδωσαν χώρο; Πώς παίζουμε έτσι ρε γαμώτη μου". Ο μετιποτεαευχαριστημένος οπαδός, είχε σχεδόν πειστεί ένα μεταφυσικό τρόπο ότι είχε γίνει το 2-2. "Θα αποκλειστούμε να μου το θυμηθείς" είπε στον... μαρτυρικό φίλο του, που (και αυτός) έπαιρνε τηλέφωνο! Τελικά έγινε το 3-1 μέσα σε... σεισμική αποθέωση των πρωταθλητών. Είχαμε περάσει ένα απολαυστικό βράδυ. Μέχρι και από πίσω, στο τελευταίο του τηλεφώνημα, παραδέχθηκε: "Ναι ρε ομαδάρα. Τους κάναμε ό,τι θέλαμε". Τι βρήκε να... ανησυχήσει; "Φοβάμαι μόνο μην τσιμπήσουν οι οπαδοί μας εδώ, πετάξουν τίποτε αντικείμενα και... διακοπεί σε βάρος μας ο αγώνας".

Δεν άντεξα. Πλήρωσα και πήγα για... παγωτό.