Ο Σέρβος δημοσιογράφος Βλάντιμιρ Στάνκοβιτς παρομοίασε τον Ντούσαν Ίβκοβιτς με τον Σέρβο τσάρο, ένας Κινέζος συνάδελφος αποκάλυψε ότι στην Κίνα ο Βασίλης Σπανούλης θεωρείται ο "Κόμπι Μπράιαντ της Ευρώπης.

Ε, μετά από μια μεγάλη νίκη όπως αυτή της Παρασκευής, οι υπερβολές είναι σίγουρα στην ημερήσια διάταξη.

Άλλωστε το τι ήταν ακριβώς ο φετινός Ολυμπιακός το εξήγησε καλύτερα ο Γιώργος Πρίντεζης: "Στην αρχή δεν μας πίστευε κανείς. Παίζαμε σε άδειο γήπεδο. Αγώνα με τον αγώνα, πείσαμε τον κόσμο μας, μέχρι που στα δυο τελευταία παιχνίδια με τη Σιένα κάναμε σολντ-άουτ. Τώρα, όλοι είναι μαζί μας".

Δεν έχει πολύ άδικο, ο "γεννημένος ολυμπιακός" διεθνής σέντερ. Κανείς δεν περίμενε ότι αυτή η ομάδα που πριν από λίγους μήνες έχανε στο Μπλιμπάο στη πρεμιέρα της Ευρωλίγκας, με διαφορά 15π, θα ήταν ικανή να φτάσει μέχρι τον τελικό, έτοιμη να κοιτάξει στα μάτια το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης, ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Σαράντα χρόνια φούρναρης...

Ο "τσάρος" Ίβκοβιτς, λοιπόν. Ο Ντούντα, βρίσκεται στους πάγκους σχεδόν σαράντα χρόνια. Προφανώς έχει ζήσει τα πάντα στο μπάσκετ και στα 69 του χρόνια, δύσκολα μπορεί να βρει κάτι για να του ...κινήσει το ενδιαφέρον.

Κι όμως. Ο Ολυμπιακός της φετινής σεζόν, που ξεκίνησε με ένα σωρό προβλήματα και αμφιβολίες, με λανθασμένες επιλογές και τους πάντες να κοιτάζουν επιφυλακτικά ό,τι γινόταν στο παρκέ, ενδεχομένως να αποτελεί και το "αριστούργημα" της καριέρας του.

Ο έμπειρος Σέρβος που για πολλούς παίζει ...το ίδιο μπάσκετ εδώ και 30 χρόνια (μόνο που ξεχνούν ότι το μπάσκετ έχει αλλάξει τόσο πολύ, που ουδείς κόουτς της γενιάς του Ντούντα δεν έχει επιβιώσει) έβαλε ένα στοίχημα με τον εαυτό του.

Στα μέσα του χειμώνα, έχοντας ήδη αποφασίσει για τις αλλαγές των δυο κολεγιόπαιδων (Λούκας-Χάουαρντ) απεφάνθη: "Αν πάρουμε δυο καλούς παίκτες θα πάμε φάιναλ-φορ". Και πάλι τον στραβοκοίταξαν, όμως το πολύπειρο μάτι του είχε διαγνώσει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που διέκριναν την ομάδα του: Πάθος, ενέργεια, πειθαρχία, πίστη και αποφασιστικότητα.

Αν σε όλα αυτά ο Ολυμπιακός μπορούσε να προσθέσει δυο πραγματικά ικανούς ξένους στο ρόστερ του, τότε η πορεία θα ήταν ολότελα διαφορετική. Όπως πραγματικά συνέβη, άλλωστε.

Τι είπε ο Σπανούλης στον Ντόρσεϊ

Είχαν περάσει λίγες μέρες από τότε που ο Τζόι Ντόρσεϊ είχε ενσωματωθεί στην ομάδα. Ο Αμερικανός προσπαθούσε να πείσει με το "καλημέρα" ότι άξιζε τον κόπο. Βλέποντάς τον να πηδάει ψηλά, να δίνει τεράστιες βοήθειες στην άμυνα και να προπονείται με πολλή δύναμη τον έπιασε και του είπε: "Τζόι, μην ανησυχείς. Εσύ θα μας πας στο φάιναλ-φορ"!

Ο Σπανούλης διείδε ότι ο Ολυμπιακός άλλαζε πρόσωπο. Γινόταν πιο αθλητικός. Μπορούσε να παίξει με μεγαλύτερη επιτυχία τις συνεχόμενες "αλλαγές στην άμυνα". Και κυρίως η ρακέτα του, έστω κι αν ο Ντόρσεϊ δεν είναι ...δεινόσαυρος, αποκτούσε άλλη ποιότητα και κύρος.

Ο 30χρονος γκαρντ δεν είναι απλά ένας εξαιρετικός επαγγελματίας, που δίνει όλο του το "είναι" μέσα στο γήπεδο. Ξέρει μπάσκετ όσο κανείς, "διαβάζει" συμπαίκτες και αντιπάλους και κυρίως ...καταλαβαίνει τι γίνεται πάνω στο παρκέ.

Το επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά, μετά τη λήξη του ημιτελικού. Όταν δηλαδή είχε ολοκληρώσει τη "σπανουλιάδα" όπως εύστοχα σημείωσε ο Στ.Τριαντάφυλλος, λέγοντας: "Κοιτάξτε, σε αντίθεση με την Σιένα, η Μπαρτσελόνα δεν θέλησε να με στραγγαλίσει. Βρήκα χώρους, είχα πατήματα και κατάφερα να κάνω το παιχνίδι μου"

Με ένα τέτοιο παίκτη, μέσα στο παρκέ, ο Ίβκοβιτς αισθάνεται πολύ πιο σίγουρος. Κυρίως τώρα, που η ομάδα του "έχει βελτιώσει πάρα πολύ το διάβασμα και την επικοινωνία μέσα στο γήπεδο" άρα είναι ικανή (μετά από την βαρκάδα στον Βόσπορο) να παίξει στα ίσια ακόμη και την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ...

Θα μπορούσε να είναι ο ΠΑΟ

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν πήρε την τελευταία επίθεση, δεν πάσαρε ίσως στον Γιασικεβίτσιους που είχε πάει προς τα πλάγια κι ο ημιτελικός τελείωνε με την ΤΣΣΚΑ να αρπάζει τη μπάλα και ουσιαστικά ...τη νίκη που μάλλον άξιζε περισσότερο ο Παναθηναϊκός!

Οι "πράσινοι" έπαιξαν ένα τέλειο (πρώτο) δεκάλεπτο, άντεξαν σε ολόκληρη την αντεπίθεση της ΤΣΣΚΑ και ηττήθηκαν στις λεπτομέρειες.

Σε αυτές τις περιπτώσεις η διαιτησία είναι ο πρώτος εύκολος στόχος. Ειδικά αν έχει δώσει ...αφορμές, καθώς σε δυο τουλάχιστον φάσεις υπήρξε εύνοια της ρωσικής ομάδας. Μία όταν ο Τεόντοσιτς έβγαλε τη μπάλα μόνος του, αλλά το πλάγιο δόθηκε εναντίον του ΠΑΟ, και μία όταν ο Κρίστιτς έκανε καθαρό φάουλ στον Μπατίστ.

Δεν κρίθηκε, όμως, εκεί το ματς. Απλά, έτσι διευκολύνεται κανείς να δικαιολογήσει την ήττα, που έχει όμως και άλλες αιτίες πέραν των ρέφερι όπως οι πέντε πόντοι του δευτέρου δεκαλέπτου, ή ανυπαρξία βοήθειας από τον πάγκο.

Να πω και κάτι άλλο. Αν ο Ρήγας με τον Μπερτομέου "κυνηγούν τον Παναθηναϊκό", πώς γίνεται αυτή η ομάδα να έχει κατακτήσει έξι ευρωλίγκες, οι πέντε εκ των οποίων από το 2002 και μετά;

Και για κλείσιμο ... ιδού η κορυφαία ρεπόρτερ που καλύπτει το φάιναλ-φορ. Τουρκάλα είναι η συνάδελφος!