Βρε πως αλλάζουν οι καιροί… Ο Ολυμπιακός που κάποτε υπέφερε στην Ευρώπη και διέπρεπε στην Ελλάδα, πλέον έχει φτάσει σε σημείο να σκορπάει διλήμματα του στυλ «Τσάμπιονς Λίγκ ή Γιουρόπα;» και την ίδια ώρα να μην κερδίζει τα Γιάννινα και να μην ξέρει αν θα σκοράρει στη Λιβαδειά που ‘χει να φάει γκολ από τις 19 Οκτωβρίου!

Ναι, δέχθηκαν δυο τέρματα οι Πειραιώτες, αλλά έβαλαν τέσσερα και θα συνεχίσουν να φοράνε ευρωπαϊκές φορεσιές. Επίσης δεν είναι εύκολο να ισοφαρίζεσαι δυο φορές και να ξαναβρίσκεις τον δρόμο σου. Δεν απαιτώ από όλους να το καταλάβουν, απλά να ξέρετε ότι είναι πολύ δύσκολο.

Θέλει ηρεμία, θέλει πίστη, θέλει συνοχή. Κάποιοι από εσάς είχατε «φαγωθεί»(όχι όλοι) να πάει στο Γιουρόπα η ομάδα και να δοκιμάσει εκεί την τύχη της. Ε λοιπόν, αυτό θα γίνει, σε συνδυασμό και με το 0- 0 στο Γιούβε- Ατλέτικο. Ο Ολυμπιακός θα ‘χει να θυμάται ότι πήρε 9 βαθμούς σε έναν δύσκολο όμιλο και βγήκε τρίτος, βάζοντας πλέον στη ζωή του, τις… Πέμπτες!

Θα ‘χει να θυμάται ότι έκανε 3/3 στο σπίτι του και ένα 3/3 ηττών μακριά από την Ελλάδα. Αυτό το κωλοπαίχνιδο στη Σουηδία να πήγαινε καλύτερα, όλοι θα ‘ταν διαφορετικά. Τέλος πάντων, δεν είναι ωφέλιμο να κάνεις μνημόσυνα. Θεωρώ άλλωστε ότι στην κατάσταση που βρίσκεται ο Ολυμπιακός καλύτερα να το δει όλο το σκηνικό ως επιτυχημένο. Όταν έγινε η κλήρωση τα είπαν;

«Πάμε για την τρίτη θέση». Ε, το πέτυχαν, καταφέρνοντας ως το τελευταίο δευτερόλεπτο των ομίλων να ελπίζουν σε ένα ισπανικό γκολ. Άσχετα αν αυτό δεν ήρθε ποτέ. Αντίθετα με την παρουσία στις… εσωτερικές υποθέσεις όπου ξαναλέω θα πρέπει να θυμηθούν άπαντες ποιοι είναι, στο φετινό Τσάμπιονς Λίγκ ο Ολυμπιακός, έπαιξε εξαιρετικά στα τέσσερα από τα πέντε παιχνίδια, μπερδεύτηκε στη Σουηδία και διασύρθηκε στη Μαδρίτη.

Θα κάνω ειδική μνεία στον Νταβίντ Φουστέρ γιατί το αξίζει. Γιατί ο άνθρωπος δεν έχει γεννηθεί στην Ολίβα , στο χωριό έξω από τη Βαλένθια. Τα χαρτιά το λένε αυτό. Η αλήθεια είναι άλλη: Στον Πειραιά έχει γεννηθεί το παιδί αυτό, «σκοτώνεται» για κάθε μπάλα και δικαιώνει τον άνθρωπο που τον έφερε στην Ελλάδα και τον άφησε ως ασφαλή κληρονομιά στον Μίτσελ.

Θεωρώ πολύ καλή την εμφάνιση του Ολυμπιακού, παρότι είχε διαστήματα που προβλημάτισε. Όμως πάνω απ’ όλα, δεν πρέπει να ξεχνάτε την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι «ερυθρόλευκοι» και πόσα λέγονται και ακούγονται για αυτούς και τον προπονητή τους το τελευταίο διάστημα. Μάλιστα, αντέδρασαν και με τον δικό τους τρόπο.

Ο Μήτρογλου δεν πανηγύρισε, ο Μανιάτης με τη λήξη έβγαλε το περιβραχιόνιο και έτρεξε στα αποδυτήρια, ο Αφελάι τον ακολούθησε, λίγοι έμειναν να χειροκροτήσουν τον κόσμο, ε, όπως καταλαβαίνετε δεν είναι και οι καλύτερες εποχές. Όμως η ομάδα προκρίθηκε στο Γιουρόπα. Και λογικά θα κάνει μεταγραφές, θα προσπαθήσει να κάνει το χρόνο σύμμαχό της και θα στοχεύσει να αλλάξει τα πάντα προς το καλύτερο. Είναι εύκολο; Θα το δούμε. Η Λιβαδειά δεν απέχει μακριά…

To 4- 1- 4- 1 του Μίτσελ για αρχή, είχε τον σκοπό του. Ο Εντιγκά σε ρόλο «σκούπας» μπροστά από τα στόπερ κι από ‘κει και πέρα αναζήτηση κίνησης, διαδρόμων και μιας καλής φάσης για να ‘ρθει το γκολ. Ένα λαβωμένο σύνολο όπως ο Ολυμπιακός, χρειαζόταν μια καλή στιγμή, ένα «μπαμ» του δευτερολέπτου.

Για τους πρωταθλητές Ελλάδας ο Μαζουακού και ο Ελαμπντελαουί ήταν παραπάνω από πολύτιμοι, τη στιγμή μάλιστα που ξεκουράστηκαν το Σάββατο και δε βρέθηκαν εντόις γραμμών στην ψυχοφθόρα αναμέτρηση με τα Γιάννενα. Ο Ολυμπιακός γύρευε την ταυτότητά του. Η αναζήτηση της ξεχασμένης ταυτότητας, ήταν πολύ μεγαλύτερος αντίπαλος για την ομάδα του λιμανιού σε σχέση με τη Μάλμε.

Όχι, ο Ολυμπιακός δεν πήγαινε για δυο αποτελέσματα. Πήγαινε για να μετρήσει τις αντοχές του, την ύπαρξή του, την ποδοσφαιρική του υπόσταση για φέτος, έπειτα από δυο συνεχόμενες αποτυχίες σε τέσσερις μέρες εντός των συνόρων μας. Οι Σουηδοί είχαν μπει με μπόλικη τακτικής αλάνας, δεν δίσταζαν να απλώσουν το παιχνιδάκι τους, να ανεβάσουν τις γραμμές τους και αυτό την ίδια ώρα, έδινε ευκαιρία στους ποδοσφαιριστές του Μίτσελ να βρουν χώρο δράσης.

Βγήκαν κάμποσες φορές με αξιώσεις στην κόντρα, δε μπορώ να πω ότι λάθεψαν στο τρανζίσιον, αλλά είτε στην τελική πάσα, είτε στην τελική προσπάθεια δεν έκαναν αυτό που ήθελαν. Ο αγώνας ήταν «ανοιχτός», όπως το ίδιο συνέβαινε ακριβώς την ίδια στιγμή και στο Τορίνο. Είπαμε «πακέτο» πήγαιναν αυτά τα δυο παιχνίδια.

Την ώρα λοιπόν που οι φίλοι του Ολυμπιακού πάλευαν να βρουν τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να σηκωθούν χαρούμενοι από τις θέσεις τους, ήρθε ο Νταβίντ Φουστέρ να τους λύσει τον γρίφο. Πέταγμα στο δεύτερο δοκάρι με το οποίο δεν κώλωσε ακόμη και να συγκρουστεί. Τα έγραψα στην αρχή εξάλλου για τον Νταβίντ. Δεν θα τα επαναλάβω.

Η Μάλμε προσπάθησε να πάρει χώρους, εκμεταλλεύτηκε τις πληγές του Ολυμπιακού. Γιατί εδώ που τα λέμε, οι «ερυθρόλευκοι» όπως τους γνωρίζαμε παλιά, σε μια ομάδα όπως οι Σουηδοί, μόλις έβαλαν το πρώτο γκολ θα ‘χαν δημιουργήσει τέτοιο κατήφορο, που λογικά θα έφερνε άμεσα και δεύτερο τέρμα. Μη σας κάνει εντύπωση. Οι πληγές δεν κλείνουν σε μια ομάδα, μέσα σε ένα 25λεπτο. Θέλει δουλίτσα και στην τελική το ότι κέρδιζε στο ημίχρονο ο Ολυμπιακός, μόνο καλό του έκανε.

Αυτό που δεν κάνει καλό σε καμία ομάδα, είναι να μη «σβήνεις» φάση, μετά από δική σου στημένη μπάλα. Ο Μαζουακού την πάτησε, όχι μόνο δεν έπραξε έναν από τους βασικότατους ποδοσφαιρικούς νόμους, άθελά του έστρωσε τη μπάλα στον Φόρσμπεργκ, που ξεκίνησε μια τρελή κούρσα(ο Μανιάτης δεν τον έφτασε).

Ο εξαιρετικός αυτός ποδοσφαιριστής, έβγαλε τη συρτή παράλληλα προς τον Κρούν και εκεί οι Σουηδοί πανηγύρισαν. Είπαμε, τα ματς του τσάμπιονς Λίγκ έχουν την γοητεία τους, όπως γοητευτική ήταν και η «απάντηση» του Ολυμπιακού με τη γκολάρα του Τσόρι. Όπλισε, εκτέλεσε, σκόραρε!

Μετά το 2- 1 δεν είδαμε τη μεγάλη τη ματσάρα, αλλά ο καθένας είχε τους λόγους του. Η Μάλμε δεν είναι κανά θεριό ανήμερο να σε πιάσει και να σε στραγγαλίσει. Ήθελε να βγει μπροστά, αλλά φοβόταν ότι θα φάει και τρίτο. Ο Ολυμπιακός κέρδιζε και περίμενε απλά αν ερχόταν κανά δώρο από Τορίνο μεριά! Τι απ’ όλα έγινε;

Έβαλε γκολ η Μάλμε χωρίς να πιέσει. Ξανά από δεξιά, μπαλιά ξυραφιά του Τίνερχολμ για να ισοφαρίσει ο Ρόσενμπεργκ. Όχι δε σας περιγράφω τα γκολ. Τον τρόπο που μπήκαν συζητάμε. Σε τέτοιο επίπεδο, δυο ίδια γκολ, ε είσαι άξιος της μοίρας σου.

Και αυτό βέβαια δεν πάει στους Ολυμπιακούς μόνο, αλλά και στους αντιπάλους του. Γιατί όταν θες να κάνεις την έκπληξη και να ανατρέψεις αποτέλεσμα, δεν κάθεσαι σα… χάνος με την περιοχή σου να σου πάρουν κεφαλιά(Μποτία) και μετά προβολή(Μήτρογλου).

Το 3- 2 ήταν γεγονός και καλά να πάθει ο Χαρέιντε που παραμονή του ματς έτρωγε μπισκοτάκια στη συνέντευξη Τύπου και έμεινε με τη γλύκα, αφού μετά τον Μήτρογλου, ήρθε ο Αφελάι να ολοκληρώσει το πάρτι των τελευταίων λεπτών…