Τέσσερις και σήμερα. Σαν φαντάρος μετράει αντίστροφα ο Πογέτ σπάζοντας τα τελευταία δόντια της τσατσάρας. Το γεγονός ότι παραμένει ήρεμος και αποφεύγει να επιδίδεται σε δηλώσεις που θα μπορούσαν να εκθέσουν πρόσωπα και καταστάσεις (όπως επί παραδείγματι πράττει μόνιμα ο Τούντορ, θυμίζοντας ότι θέλει μεταγραφές), είναι κάτι που τον τιμά και βοηθά στη διατήρηση κλίματος συνεργασίας.

Ωστόσο από τις πράξεις του και το γεγονός ότι απορρίπτει (και καλά κάνει αφού δεν εξυπηρετούν τα σχέδιά του) τον έναν μετά τον άλλον, ποδοσφαιριστές που του προτείνονται από χαμηλό ράφι, καταδεικνύει από μόνο ότι η επιτροπή μεταγραφών που αποτελείται από τους Μιλοβάνοβιτς, Μπάγεβιτς και Ντε Μπαρτόλο, έχει αποτύχει πλήρως. Σαφώς τη μικρότερη ευθύνη φέρει ο νεοπροσληφθείς Αργεντινός.

Όλα δείχνουν ότι η ΑΕΚ θα καταλήξει πάλι σε ημίμετρα, σε ποδοσφαιριστές - λαχεία όπως ο Αργεντινός Ισνάλντο που και να έρθει δύσκολα θα παίξει επί Πογέτ (ήδη πλασάρεται ως προσθήκη για το μέλλον) ή ο κάποτε φέρελπις Τόμας Πέκχαρτ ο οποίος το τελευταίο γκολ της ως σήμερα καριέρας του στη Γερμανία το σημείωσε στις 22/2/2014. Πάνε σχεδόν δυο χρόνια από τότε...

Γι αυτό και ο Ουρουγουανός προσπαθεί έστω τώρα, στα τελειώματα της χειμερινής περιόδου, να φέρει από την Αγγλία κάνα δυο παίκτες ως δανεικούς μέσω των γνωριμιών του. Αν αυτό λέγεται σοβαρός μεταγραφικός προγραμματισμός μεγάλης ομάδας, τότε εκεί στον Αστέρα Τρίπολης να τα σκίσουν τα πτυχία τους!

Καταστάσεις προχειρότητας και ερασιτεχνισμών

Το επικοινωνιακό πατατράκ με την περίπτωση του Σα για τον οποίο η ΑΕΚ δεν προσέφερε ποτέ περισσότερα από 450.000 ευρώ plus ένα μικρό ποσοστό μεταπώλησης στη Ρέντινγκ, δεν είναι το πρόβλημα, όσο ενδεικτικό της κατάστασης κι αν είναι. Το ζήτημα έχει βαθύτερες ρίζες. Από τις 15 του περασμένου Δεκέμβρη, ο Πογέτ έχει ξεκαθαρίσει ότι ζητεί την απόκτηση 2-3 παικτών σε συγκεκριμένες θέσεις, οι οποίοι θα είναι αποδεδειγμένα καλύτεροι από τους υπάρχοντες. Του προτάθηκαν ένα σωρό άγραφοι ποδοσφαιριστές, κάποιοι που αγωνίζονται σε κάτω του μετρίου πρωταθλήματα και άλλοι που παίζουν λίγο ή και καθόλου.

Από όλες τις περιπτώσεις που εκείνος αντιπρότεινε μπορούσε εύκολα να διαπιστώσει κανείς τη χαώδη απόσταση μεταξύ των θέλω του προπονητή και των εισηγήσεων των υπολοίπων. Ασφαλώς, ο λόγος ήταν και οικονομικός. Η ΑΕΚ επιχείρησε και πάλι με ιδιαίτερα χαμηλό μπάτζετ να προσελκύσει ποδοσφαιριστές από πολύ ανώτερο οικονομικό ράφι. Απέτυχε... Ωστόσο υπάρχει και δευτερολογία. Χτένισμα της αγοράς δεν έγινε ποτέ. Ο Μιλοβάνοβιτς κινήθηκε βάσει των λιγοστών όπως αποδεικνύεται γνωριμιών του, ο Μπάγεβιτς δεν ξέρει από αγορές και ο Ντε Μπαρτόλο ήρθε πολύ αργά και με άλλο ρόλο επί της ουσίας. Για να βοηθήσει στο άμεσο μέλλον, όχι κατά την τρέχουσα μεταγραφική περίοδο, ασχέτως που εν τέλει ενεπλάκη και σε αυτή προσπαθώντας να βάλει και αυτός ένα χεράκι.

Σύμφωνοι, να υπάρχει υπομονή, να στηριχθεί το περίφημο χρηματιστηριακό πρόγραμμα του Λονδίνου, να βάζουν άπαντες πλάτη διότι προτεραιότητα αποτελεί το γήπεδο. Όμως αυτή η προχειρότητα δεν μπορεί να μην καταγράφεται και πολύ περισσότερο να μην θορυβεί τα ανώτερα κλιμάκια. Αυτό το πρωτόγνωρο για την ΑΕΚ αδιέξοδο που την εξωθεί ακόμα και σε εσωτερικές ήττες, όπως αυτή που διαγράφεται από τον Παναθηναϊκό. Ή μήπως τελικά δεν ίσχυε ότι τον είχε κλεισμένο τον Βιγιαφάνιες;

Άλλα περίμενε να διαπιστώσει ο κόσμος και η αλήθεια είναι ότι δεν ζητούσε και πολλά. Το ίδιο και ο Πογέτ. Έστω έναν ποδοσφαιριστή επιπέδου Σα, δηλαδή σε καλή ηλικία, με ικανοποιητική καριέρα και κάποια χαρακτηριστικά που λείπουν από την ομάδα. Δεν μπόρεσε να φτάσει ούτε εκεί και τώρα πολεμά με το χρόνο. Να δούμε τι ψάρια μπορεί να πιάσει νύχτα με πανσέληνο...