Οι νίκες κατακτώνται μέσα στα γήπεδα. Όχι στα λόγια… Οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ ήταν ενήμεροι για όσα λέγονταν και γράφονταν. Πολλοί τους είχαν τελειωμένους. Ακόμα περισσότεροι θεωρούσαν δεδομένη μια ήττα με ευρύ σκορ στον τελικό.

ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΑΕΚ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΓΙΟ: ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΕΚ!

Ούτε συζήτηση να γίνεται για δικές τους πιθανότητες να πάρουν το ματς. Οπλίστηκαν με θάρρος και αυτοπεποίθηση. Ο Μανωλάς εμφύσησε νοοτροπία νικητή. Πέτυχαν το στόχο και κατέκτησαν το Κύπελλο. Απόλυτα δίκαια, όπως είχαν νικήσει και στο πρωτάθλημα. Με τη διαιτησία να δίνει ακόμα και τα σπόρια σωστά, ουδείς είναι ανίκητος. Πόσω μάλλον ένας αντίπαλος με πληθώρα εξαιρετικών παικτών που όμως σε πολλές περιπτώσεις ευνοείται για να πάρει τα πάνω του. Για όποιον θέλει να το βλέπει βέβαια.

Στην ΑΕΚ πρέπει να μείνουμε όμως. Στο κατόρθωμα των παικτών που ξεπέρασαν τους εαυτούς τους φέτος αν υπολογίσει κανείς όλα όσα έχουν συμβεί με τις διαδοχικές αλλαγές προπονητών. Είχαν πίστη, έπαιξαν με πάθος, έκαναν υπέρβαση. Είναι ένα πολύ σπουδαία επίτευγμα, μια επιστροφή στις κατακτήσεις τίτλων. Μια αρχή που πρέπει να έχει συνέχεια, ένα θεμέλιο πάνω στο οποίο η ομάδα οφείλει να χτίσει αναγνωρίζοντας πρωτίστως τα όποια λάθη της και όχι κρύβοντάς τα κάτω από το χαλί λόγω της κατάκτησης του τροπαίου.

Η αλήθεια των αποδυτηρίων είναι αυτή που μετράει περισσότερο σε μία ποδοσφαιρική ομάδα. Κι επειδή όλα τα θεωρούμε αυτονόητα, καλό θα είναι να σκεφτόμαστε πόσο δοκιμάστηκαν φέτος οι παίκτες της ΑΕΚ με τις διαδοχικές αλλαγές προπονητών, τακτικών προσεγγίσεων και διαφορετικών εμμονών σε πρόσωπα από τεχνικό σε τεχνικό. Είχαν αξιοπρέπεια, αποδέχθηκαν σιωπηρά σε δύο περιπτώσεις την απογοήτευση και αγανάκτηση των οπαδών, πολέμησαν όσο οι δυνατότητές και το ταβάνι τους το επέτρεπαν. Αξίζουν αυτόν το τρόπαιο και με το παραπάνω!

Ο Τζεμπούρ και ο Μανωλάς

Έκανε το παιχνίδι που χρωστούσε στην ΑΕΚ. Ο πρώτος είμαι που είχα κατακρίνει τη λογική της απόκτησής του ως βασικού φορ για λόγους περισσότερους από έναν, το έχουμε συζητήσει πολλές φορές μαζί και εδώ και στο ραδιόφωνο. Φτάσαμε τέλη Απριλίου για να δούμε το πρώτο ισχυρής σημαντικότητας γκολ από εκείνον απέναντι στον Ατρόμητο. Και το Μάιο το αμέσως μεγαλύτερο, αυτό που «κλείδωσε» τη νίκη στον τελικό του Κυπέλλου. Χαλάλι του! Και ναι, αν είναι αυτός που πρέπει και μπορεί, να παραμείνει στο ρόστερ και την επόμενη σεζόν. Με τη σωστή αντιμετώπιση και χρήση, ως δεύτερος πίσω από ένα φορ μεγάλης κλάσης, θα είναι πάντα χρήσιμος. Αρκεί να είναι και συνειδητοποιημένος.

Πολλά μπράβο αξίζουν στον Στέλιο Μανωλά. Δεν ξέρω αν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις στην ΠΑΕ για τη μονιμοποίηση του σε ρόλο πρώτου προπονητή, διότι μέσα από τέτοιες ξεχωριστές στιγμές, προκύπτει πρόσφορο έδαφος για περισσότερη συζήτηση. Βέβαια θα πρέπει να το θέλει και ο ίδιος, κάτι που ως σήμερα δεν προκύπτει. Ωστόσο οι ζυμώσεις στο μυαλό ενός ανθρώπου συμβαίνουν πολλές φορές ξαφνικά. Από αύριο θα μπορούμε να πούμε περισσότερα.