Κάποια πράγματα δεν αμφισβητούνται. Ενα κι ένα κάνουν δύο. Όσο υπάρχει ανατολή, θα υπάρχει και δύση. Το μεγάλο ψάρι θα τρώει πάντα το μικρό. Επίσης, οι χοντροί ξέρουν μπάσκετ. Κανόνας. Ίσως να μην μπορούν να καρφώσουν. Ούτε να τρέξουν (γρήγορα). Είθισται, πάντως, να ξέρουν... πολλά κιλά μπάσκετ.

Αν δεν το έχετε διαβάσει ήδη στο Sport24, ο Τζον Μπράιαντ υποχρεώθηκε από τη Μπάγερν Μονάχου να χάσει κάμποσα παραπανίσια κιλά προκειμένου να υπογράψει νέο συμβόλαιο . Δεν ξέρουμε πόσο ζύγιζε ο Αμερικανός πριν από ένα μήνα, είναι όμως δεδομένο ότι εδώ και χρόνια αποτελεί έναν από τους πιο ευφυείς, τους πιο “μπασκετικούς” ψηλούς στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αποτέλεσε επίσης και την αφορμή να ψάξουμε ανάλογα παραδείγματα ευτραφών παικτών που ξεχωρίζουν από το παρελθόν και το παρόν του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Οι NBAers

Στο πρωτάθλημα των υπεραθλητών δεν ήταν πολλοί οι “χοντροί” που έκαναν μεγάλη καριέρα. Λίγοι και καλοί είναι. ΠΟΛΥ καλοί όμως. Το όνομα του Σακίλ Ο'Νιλ είναι φυσιολογικά το πρώτο όνομα που έρχεται στο μυαλό. Ο “Σακ” ήταν ανέκαθεν... βαρυκόκκαλος. Εφυγε από το LSU όντας 133 κιλά και όσο περνούσαν τα χρόνια έβαζε ολοένα και περισσότερα κιλά στο θηριώδες κορμί του -μέχρι που έφτασε τα 156 στην τελευταία χρονιά του!

Δεύτερος στη λίστα; Ο ένας και μοναδικός Τσαρλς Μπάρκλεϊ. Ο “Σερ Τσαρλς” ήταν ήταν τόσο χοντρός στο κολέγιο, που οι Σίξερς του είχαν πει ότι θα τον επιλέξουν στο Ντραφτ μόνο εάν πέσει κάτω από τα 128 κιλά. Ένα μήνα πριν ήταν 136, όσο δηλαδή ζύγιζε τα χρόνια που έπαιζε στο Ομπερν... Αυτοί οι δύο βέβαια, ο Ο'Νιλ και ο Μπάρκλεϊ, είναι απλά οι σούπερ σταρ της λίστας. Οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις χοντρών παικτών στο ΝΒΑ είναι άλλες.

O Ολιβερ Μίλερ ήταν πολύ ταλαντούχος για να επιλεγεί μόνο στο Νο. 22 του Ντραφτ το 1992. Ήταν όμως και πάνω από 140 κιλά. Όσοι, δε, τον είχαν παρακολουθήσει στο πέρασμα του από το Ηράκλειο τη σεζόν 1998-99, μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι ήταν ακόμα πιο παχύς... Από τη λίστα των χοντρών του ΝΒΑ δεν θα μπορούσε φυσικά να απουσιάσει ο Εντι Κάρι, που ξεπερνούσε τα 135 κιλά όσο έπαιζε στη λίγκα, όπως επίσης και ο Στάνλεϊ Ρόμπερτς, o Τζερόμ Τζέιμς, o Μπράιαντ Ριβς και ο Ρόμπερτ Τρέιλορ, αλλά και οι εν ενεργεία Ζακ Ράντολφ, Γκλεν Ντέιβις.

Οι Αμερικανοί της Ευρώπης

Κάποιοι παίκτες ήταν απλώς... παχουλοί όσο έπαιζαν στο ΝΒΑ και έγιναν χοντροί όταν έφυγαν από τις ΗΠΑ! Καλύτερο παράδειγμα από τον Μάικ Σουίτνι δεν υπάρχει. Ο πάουερ φόργουορντ θεωρείτο αρκετά καλός για να επιλεγεί στο Νο. 9 του Ντραφτ το 2003 (από τους Νικς). Ήταν γύρω στα 125 κιλά όσο έπαιζε στο ΝΒΑ. Εν έτει 2016 ο Σουίτνι παίζει ακόμα μπάσκετ στην Ουρουγουάη. Και είναι κάπως έτσι...

Χοντροί Αμερικανοί έχουν περάσει φυσικά και από την Ελλάδα. Δεν τον έλεγες “στυλάκι” τον Βίκτορ Αλεξάντερ, παλιό παίκτη της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ. Ούτε και τον Νταρνέλ Ρόμπινσον του Περιστερίου, τον Τσάντλερ Τόμπσον της Νήαρ Ηστ, τον Μπρεντ Σκοτ της Λάρισας ή τον Ριτς Ρέλφορντ, παλιό σούπερ σκόρερ της Δάφνης. Πολλά κιλά κουβαλούσαν πάνω όταν ήρθαν στην Ευρώπη και παίκτες όπως ο Μάικ Τζόουνς, ο Σον Μέι, ο Κορνίλιους Τόμπσον και ο Τρέισι Πίρσον, η θρυλική μορφή των Γκίλφορντ Κινγκς.

Αρκετά όμως με τους χοντρούς ψηλούς. Και οι κοντοί έχουν... ψυχή. Κοντοί όπως ο Ρέιμοντ Φέλτον, που σε όλη την καριέρα του ήταν υπέρβαρος, κάτι όμως που δεν τον σταμάτησε να κάνει καριέρα. Χοντρός (ακόμα περισσότερο) είναι και ο Καλίντ Ελ-Αμίν, ένας από τους κλασικούς γυρολόγους του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Στην ίδια κατηγορία ανήκει επίσης και ο Πάτρικ Σπαρκς, ο λευκός γκαρντ που έφερε πριν από μερικά χρόνια η ΑΕΚ.

Οι χοντροί του υπόλοιπου κόσμου

Πάμε και στους Ευρωπαίους... Οι φίλοι του Ολυμπιακού θα θυμούνται τον Ούγγρο Ρόμπερτ Γκούλιας, που πέρασε ένα φεγγάρι από τον Πειραιά. Ο Νεοζηλανδός Πέρο Κάμερον, δε, ήταν για πολύ κόσμο ίνδαλμα όσο έπαιζε μπάσκετ. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση, πάντως, είναι ο Μίρκο Μιλίσεβιτς, ο παλιός πάουερ φόργουορντ που πέρασε από την ΑΕΚ, με το... υπόγειο μπάσκετ και το αντισυμβατικό στυλ.

Τα δικά μας παιδιά

Ο Αργύρης Πεδουλάκης έλεγε χθες στη συνέντευξη Τύπου για το τουρνουά “Diamonds Are Forever” ότι ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Φάνης Χριστοδούλου άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίον βλέπουμε το μπάσκετ. Δεν είχε κι άδικο... Ο “Μπέμπης” ήταν μία κατηγορία μόνος του όσο έπαιζε. Παρά τις καταχρήσεις και τον μποέμ τρόπο που αντιμετώπιζε το μπάσκετ, ήταν παράλληλα και ο πιο ταλαντούχος παίκτης που γέννησε ποτέ αυτή η χώρα. Όσα κιλά κι αν ζύγιζε. Όσα κι αν πήρε στα τελευταία χρόνια της καριέρας του, όταν έπαιζε στον Παναθηναϊκό.

Οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται δύο παραδείγματα παικτών που έπαιξαν ως επί τω πλείστον στα 70s, τον Λάκη Τσικίμη και τον Κώστα Πετρίδη. Τα πιο ενδεικτικά παραδείγματα, πάντως, εμφανίστηκαν στα τέλη των 80s και στις αρχές των 90s. Ο Χρήστος Τσέκος, ο Βασίλης Λανές, ο Μιχάλης Υφαντής και ο Χρήστος Μυριούνης μας απασχόλησαν για πολλά χρόνια. Κάποιοι έφτασαν ακόμα και μέχρι την Εθνική. Ουδείς βέβαια από τους “χοντρούς” του ελληνικού μπάσκετ δεν ήταν βαρύτερος από τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη. Ο “Big Sofo” στα χρόνια του Ολυμπιακού είχε παχύνει τόσο πολύ, που οι “ερυθρόλευκοι” τον έστειλαν σε ειδικό κέντρο στην Ελβετία προκειμένου να αδυνατίσει.

Οι λάτρεις των “μικρών” κατηγοριών θα γνωρίζουν καλά και δύο άλλα παραδείγματα χοντρών. Ο ένας είναι ο Γιώργος Γιαννιώδης, που παίζει εδώ και χρόνια σε ΕΣΚΑ, Β' και Γ' Εθνική. Ο άλλος είναι ο Γιώργος Ασημάκης, ένας από τους θαμώνες της Β' Εθνικής. Την περασμένη σεζόν, μάλιστα, ήταν ο πρώτος σκόρερ του βορείου ομίλου!

Ποιος είπε ότι χρειάζεσαι να είσαι... fit για να κάνεις καριέρα; Όπως είπε και κάποιος, “I am in shape. Round is a shape”.