Η είδηση της ημέρας στον χώρο του αθλητισμού ήρθε από τον αθλητικό δικαστή του ΕΣΑΚΕ ο οποίος έκανε δεκτή την καταγγελία της ΚΑΕ Ολυμπιακός για τον προημιτελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, κατακυρώνοντας το παιχνίδι υπέρ των ερυθρολεύκων. Η συγκεκριμένη απόφαση έχει σηκώσει πολλή συζήτηση, προκαλώντας φυσικά τις αντιδράσεις τόσο της ΚΑΕ Ολυμπιακός όσο και του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.

Παρακάτω ακολουθούν οι σκέψεις της μπασκετικής ομάδας του SPORT 24 για την απόφαση του αθλητικού δικαστή και την τιμωρία του Παναθηναϊκού. Περιμένουμε στα σχόλια και τις δικές σας!

Τώρα, δεν ήταν έκπληξη για τον Γιάννη Φιλέρη

Μετά την απόφαση του ΑΣΕΑΔ, που έκανε δεκτή την προσφυγή του Ολυμπιακού, ήταν αναμενόμενο ο Αθλητικός Δικαστής να αποδεχθεί αυτό που του υπέδειξε το Ανώτατο Αθλητικό Δικαστήριο. Αυτό, δηλαδή, που δεν έκανε πρωτόδικα όταν απέρριψε ως απαράδεκτη την καταγγελία των "ερυθρολεύκων".Από τη στιγμή που το ΑΣΕΑΔ δικαίωσε τον Ολυμπιακό στο επιχείρημά του ότι έπρεπε να εφαρμοστεί το πειθαρχικό δίκαιο της ΕΟΚ (άρθρο 88, παράγραφος 3) όπου εκεί περιγράφεται με όσο πιο απλά λόγια το εξής: "Στις περιπτώσεις που εκείνοι σε βάρος των οποίων έχει επιβληθεί ποινή, με οποιαδήποτε ιδιότητα και σχέση αναφέρονται, δεν συμμορφωθούν με τα οριζόμενα στην απόφαση και η παράβαση αυτή αποδειχθεί επιβάλλεται η ποινή της αφαίρεσης δύο (2) βαθμών, για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση από το βαθμολογικό πίνακα του πρωταθλήματος ή απώλεια αγώνων Κυπέλλου της ομάδας στην οποία ο απείθαρχος συμμετέχει, με την ιδιότητα του αθλητή, του κόουτς ή του διοικητικού παράγοντα".

Πιο απλά ο νομοθέτης δεν μπορούσε να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο επιβάλλεται το δίκαιο.Ο Ολυμπιακός κυνήγησε ως το τέλος την υπόθεση, επειδή ακριβώς ο κ.Γιαννακόπουλος, έδειχνε να μη "συμμορφώνεται" μετά από την ποινή απαγόρευσης που του είχε επιβληθεί, έδωσε το παρών στο συγκεκριμένο παιχνίδι και μάλιστα για τη συμπεριφορά του σε βάρος των διαιτητών του αγώνα, τιμωρήθηκε με ακόμη 5 μήνες στέρησης εισόδου στα γήπεδα.Μπορεί μια νίκη, εκτός γηπέδου, να μην είναι ποτέ επιθυμητή, παρόλα αυτά υπάρχει το περί δικαίου αίσθημα, για το ποιος εφαρμόζει και ποιος όχι τους κανονισμούς.

Δε νομίζουμε ότι ο Ολυμπιακός ήθελε ντε και καλά να προκριθεί στον τελικό του Κυπέλλου. Στο κάτω-κάτω, η ήττα στο ΟΑΚΑ κόντεψε να του στοιχίσει, καθώς απομακρύνθηκε ο κόουτς Μπαρτζώκας και υπήρξαν τριγμοί, που "κλυδώνισαν το καράβι". Από τη στιγμή, όμως, που ο Δ.Γιαννακόπουλος εκείνη την ημέρα έκανε "επίδειξη δύναμης", στον Πειραιά αποφάσισαν να φτάσουν ως το τέλος, για να αναδείξουν ότι ένα καπρίτσιο του ισχυρού άνδρα του Παναθηναϊκού, έβαλε την ομάδα του σε μια άνευ προηγουμένου περιπέτεια. Η απόφαση λοιπόν, μετά τις εξελίξεις σε νομικό επίπεδο, δεν προκάλεσε έκπληξη. Η απορία μένει για το πως αντιμετωπίστηκε από την αρχή η υπόθεση με την ΕΟΚ να μη ... δέχεται ότι πρέπει να εφαρμοστεί το δίκαιο της στο Κύπελλο Ελλάδος που είναι η διοργανώτρια αρχή, τον Δικαστή να δηλώνει ουσιαστικά αναρμόδιος επιστρέφοντας την ένσταση ως απαράδεκτη και τη λύση, εν τέλει, να δίνει το ΑΣΕΑΔ.

Υπέρ των κανονισμών τάσσεται ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Η απόφαση; Σίγουρα ετεροχρονισμένη. Η τιμωρία; Δίκαιη διότι έτσι προβλέπεται από τον κανονισμό, έστω κι αν "αδικεί" την προσπάθεια της ομάδας που κέρδισε. Σαν να λέμε όμως ότι ένα παιχνίδι κρίθηκε με ένα απίθανο τρίποντο από το κέντρο του γηπέδου, ένα κλάσμα του δευτερολέπτου εκπρόθεσμα. Υπέροχο τρίποντο, υπέροχη προσπάθεια, αλλά δεν πρέπει να μετρήσει. Δεν υπάρχει "λίγο" ή "πολύ" σ' αυτά τα πράγματα. Υπάρχουν οι κανονισμοί. Το λάθος, κατά τη γνώμη μου, είναι το κόκκινο και το πράσινο πρίσμα, με το οποίο κρίνεται από κοινή γνώμη και αρθρογράφους το όλο θέμα. Το κριτήριο του "τι συμφέρει τον καθένα"... Σε ότι αφορά την άποψη δεν σχετίζεται ούτε με το αν θα πρέπει να τιμωρηθεί έτσι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ούτε αν πρέπει να ντρέπονται στον Ολυμπιακό. Δεν είναι αυτό το θέμα κι είναι λάθος σε οτιδήποτε κι αν εξετάζουμε να βάζουμε αυτές τις προεκτάσεις. Οι καλοί και οι κακοί. Οι κακοί και οι καλοί. Προσωπικά μου είναι τελείως αδιάφορο ποιος θα παίξει στον ημιτελικό ή ποιος θα αναδειχτεί κυπελλούχος. Οπότε δεν "διαβάζω" τη σημερινή είδηση ως "δικαίωση" του ενός και "ήττα" του άλλου. Η ομάδα Α δεν τήρησε τους κανονισμούς και τιμωρήθηκε. Πως; Όπως ορίζει ο κανονισμός. Κερδίζει το παιχνίδι η ομάδα Β.

Για αυτό υπάρχουν οι κανονισμοί πεδιάς που ορίζουν τα πάντα: από το τι μπάλα θα χρησιμοποιηθεί και το ποιοι παίκτες έχουν δικαίωμα να αγωνίζονται, μέχρι τις διαστάσεις του γηπέδου και τους αναγραφόμενους στο φύλλο αγώνα. Επίσης αναφέρει με απόλυτη σαφήνεια τις κυρώσεις για την παραβίαση αυτών των κανονισμών. Από το αντιαθλητικό φάουλ, μέχρι την αντικανονική συμμετοχή αθλητή και με τη συμπεριφορά των παικτών κατά τη διάρκεια των αγώνων, μέχρι την παρουσία ή όχι τιμωρημένων παραγόντων. Έχουμε πρόβλημα με τους κανονισμούς; Ας αλλάξουμε τους κανονισμούς, όχι όμως να τους παρακάμπτουμε ή να τους αλλοιώνουμε. Το άθλημα του μπάσκετ -και δεν ξέρω γιατί αλλά νιώθω λίγο περήφανος για αυτό- χαρακτηρίζεται από τη λογική στους κανόνες και τα απόλυτα όρια στους κανονισμούς. Ναι, ένας παράγοντας δεν "παίζει" μες στο παρκέ. Αλλά ούτε και ο προπονητής. Ένας παράγοντας δεν επηρεάζει την εξέλιξη του παιχνιδιού, αλλά θα μπορούσε να πει κανείς το ίδιο (έστω και με πολλα "εισαγωγικά") για έναν παίκτη που έπαιξε λίγο ή είχε μηδέν πόντους. Συνολικά, δηλαδή, διαφωνώ με την καθυστέρηση, αλλά είμαι υπέρ του να τηρούνται οι κανονισμοί, για τους "πράσινους", για τους "κόκκινους", εντός και κυρίως εκτός γραμμών, διότι στις ημέρες μας το μπάσκετ που ήταν το πιο σημαντικό από τα ασήμαντα ή το πιο ασήμαντο από τα σημαντικά (ο καθένας το διαβάζει όπως θέλει) έχει υποβαθμιστεί από τις εξελίξεις εκεί έξω.

Δημιουργία ξανά (όχι του Τζήμερου) εύχεται ο Μάνος Μίχαλος

Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, είτε πρόκειται για δύο ανθρώπους που μαλώνουν ή για δυο ομάδες που βρίσκονται σε έδρανα αθλητικών και λοιπών δικαστηρίων, η ερώτηση που καλείσαι να απαντήσεις, είναι "ποιος έχει δίκιο;". Όμως, σε αυτήν την υπόθεση έχει αρχίσει να μαραζώνει, έτσι όπως πέρασε ο καιρός, μπήκε ο πολύ βαρύς φετινός χειμώνας και χρειάστηκε να πατήσουμε το 2015 για να βγει η απόφαση του Αθλητικού Δικαστή. Ωστόσο, τα δεδομένα ήταν από την αρχή κάπως ξεκάθαρα, τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ήταν τιμωρημένος, δεν είχε δικαίωμα να βρίσκεται στον προημιτελικό Κυπέλλου, εκείνος έπραξε διαφορετικά και ο Ολυμπιακός ζήτησε το παιχνίδι πίσω. Στα χαρτιά, στα ζάρια ή στο πέτρα-μολύβι-χαρτί δεν έχει και μεγάλη σημασία, πάντως όχι μέσα στο γήπεδο.

Εκεί τελικά οι χαμένοι παραδόξως προήλθαν και από τις δύο πλευρές. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας άφησε τη θέση του και παραιτήθηκε (πληρώνοντας όλο το τίμημα του αποκλεισμού και γενικώς της κατάστασης του Ολυμπιακού, εντός κι εκτός παρκέ), ενώ οι παίκτες του Παναθηναϊκού είδαν να πηγαίνει στράφι η προσπάθεια που έκαναν εκείνο το πρώτο βράδυ της αγωνιστικής περιόδου, που έστειλε μέχρι και τον Γιάννη Σφαιρόπουλο στη δουλειά των ονείρων του. Κάπως έτσι, όμως δεν γίνεται στη ζωή; Ένα πέταγμα της πεταλούδας μπορεί να αλλάξει την ιστορία στην άλλη άκρη του πλανήτη. Εδώ, δεν μιλάμε βέβαια για πεταλουδίτσες και άλλα τέτοια ωραία και φιλοσοφικά και εξηγούμαι άμεσα:

Στα δικά μου αυτιά η δικαίωση του Ολυμπιακού ακούστηκε ως μια φυσιολογική εξέλιξη, αφού ένα κι ένα κάνουν δύο, στο δικό μου σχολείο τουλάχιστον. Στα δικά μου μάτια όμως αυτή η κατάσταση που επικρατεί εδώ και μήνες, φαντάζει πολύ πιο άσχημη από αυτό που φαίνεται στις ανακοινώσεις και τις απαντήσεις της κάθε πλευράς. Δεν υπάρχει δυστυχώς κανένα προιόν, καμία αξία σε αυτό που ήταν κάποτε το ελληνικό μπάσκετ. ΕΣΑΚΕ και ΕΟΚ είναι δύο αποτελέσματα/γεννήματα της αντιπαλότητας των δύο ομάδων, καθ' εικόνα και ομοίωση τους. Πλέον τα ντέρμπι χάνουν το ενδιαφέρον τους στο παρκέ και τα κανάλια θα πληρώνουν δικαιώματα για τις δικαστικές μάχες που δεν ξέρω πού θέλουν να φτάσουν στο τέλος αυτής της ιστορίας.

Σίγουρα, το να αποκτήσουμε ένα μπάσκετ καθαρό, ισόνομο, χωρίς στημένα παιχνίδια και παιχνίδια γενικώς δεξιά και αριστερά, είναι όνειρο κάθε αθλητή, υγιώς σκεπτόμενου φιλάθλου και υγιώς φερόμενου δημοσιογράφου (γιατί δυστυχώς μετράει περισσότερο πια πώς φέρονται, παρά πώς σκέπτονται οι δημοσιογράφοι). Όμως, μέχρι τώρα βλέπουμε μια συνεχή αντιπαλότητα που δεν νομίζω πώς έχει στόχο τη δημιουργία. Να δημιουργηθεί κάτι ξανά, από την αρχή, κάτι που θα θέλουν όλοι να είναι μέρος τους. Και όλοι θα θέλουν να το κερδίζουν στο γήπεδο.

Σε αφρικανική χώρα με λευκούς κατοίκους ζει η Νίκη Μπάκουλη

Το... αρχαίο ρητό που αγαπώ είναι το "οι μαλακίες πληρώνονται". Σπάνια από αυτούς που τις κάνουν, σίγουρα από αυτούς που εξαρτώνται -και δη άμεσα. Στη μόνη αφρικανική χώρα με λευκούς (καυκάσιους) κατοίκους, που δεν έχει συναντηθεί -ούτε από σπόντα- με νόμους και κανόνες, όλα μπορούν να συμβούν. Φυσικά, σωστός νόμος είναι μόνο αυτός που σε δικαιώνει. Οι άλλοι είναι... καθαρή περίπτωση αλητείας (αυτοί με τα "παραθυράκια"). Στο δια ταύτα, ο προημιτελικός Κυπέλλου έγινε σε άδειο γήπεδο, απόρροια τιμωρίας που "έτρεχε" από την περασμένη σεζόν, οπότε τιμωρήθηκαν και οι ιδιοκτήτες ένθεν κι ένθεν για παραπτώματα (δηλώσεις, επιθέσεις κλπ). Οι κατ εξοχήν ομάδες που έχουμε να απολαμβάνουμε ως χώρα (και μαζί μας όλη η Ευρώπη) αγωνίστηκαν για μία ακόμη φορά χωρίς φιλάθλους (ούγκανους και μη -γιατί υπάρχουν και αυτοί, αλλά ποιος νοιάζεται;), με τον ένα τιμωρημένο πρόεδρο να παρίσταται και την αντίπαλη ομάδα να κάνει ένσταση. Θεωρώ δεδομένο πως αυτή θα ήταν η πραγματικότητα και σε περίπτωση που οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί. Φυσικά, πριν το τζάμπολ, προηγήθηκε το γνωστό πινγκ πονγκ ανακοινώσεων Τύπου.

Ακολούθησε το "πέσιμο" στον κόουτς της ηττημένης ομάδας, ο οποίος στην εξέλιξη της φάσης παραιτήθηκε, πρόστιμο της διοίκησης στους παίκτες και φυσικά η εκδίκαση από τον αθλητικό δικαστή, το ΑΣΕΑΔ και... πίσω στο μονομελές δικαιοδοτικό όργανο του ΕΣΑΚΕ, που δίκασε με τον κανονισμό της ΕΟΚ (εφ όσον η διοργάνωση ήταν το κύπελλο) και όχι του ΕΣΑΚΕ (μολονότι εκεί ανήκουν οι "αιώνιοι" -αλλά έτσι όπως έχει νομοθετηθεί το ελληνικό μπάσκετ, η Ομοσπονδία μπορεί να πασάρει, να παίρνει ριμπάουντ, να... κλέβει ή να καρφώνει όποτε και όπως το επιθυμεί). Με αυτά και με αυτά, φτάσαμε Γενάρη. Τώρα, στο πρόγραμμα υπάρχει η δυνατότητα για προσφυγή στο ΑΣΕΑΔ και μετά στο Διοικητικό Εφετείο, με αίτηση αναστολής. Πράγμα που σημαίνει ότι το όλο θέμα θα τελεσιδικήσει... κάπου τον Ιούνιο. Σε όλα αυτά διαβάσατε κάτι για μπάσκετ;

Ευθυνοφοβία, νόμος και ηθική αναφέρει η άποψη του Γιάννη Ντεντόπουλου

Δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω κι ένας να πιστεύει ότι τα παιχνίδια πρέπει να κρίνονται οπουδήποτε αλλού εκτός από τον αγωνιστικό χώρο. Όπως δεν πιστεύω ότι υπάρχει έστω κι ένας που πιστεύει ότι δεν πρέπει να τηρούνται οι νόμοι, εφόσον υπάρχουν και είναι ξεκάθαροι ως προς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των διαγωνιζομένων. Σε αυτή την υπόθεση, με ενοχλούν δυο πράγματα: Το πρώτο είναι η καθυστέρηση της (όποιας) απόφασης και η αίσθηση ότι τα αρμόδια όργανα-φορείς έδειχναν σα να ήθελαν να διώξουν από πάνω τους την ευθύνη, κοινώς να βγάλουν την ουρά τους απ' έξω , λες και φοβούνται τον (καθε) Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό. Θεωρώ ότι σε τέτοια ζητήματα η διαδικασία πρέπει να είναι αυτόματη. Με δεδομένο λοιπόν ότι τα νομικά θέματα πρέπει να είναι ξεκάθαρα (που δεν είναι, αλλιώς δεν θα χρειάζονταν δικηγόροι), θέμα ηθικής τάξης μπορεί να θέσει κανείς και στους δυο "αιώνιους". Και στον Ολυμπιακό γιατί δεν φαντάζομαι οτι χαίρεται ή καμαρώνει για μια πρόκριση στα χαρτιά αλλά και στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο ο οποίος χρεώνεται τις συνέπειες της (επαναλαμβανόμενης παραβατικής) συμπεριφοράς του, στο πνεύμα της λογικής που προβάλει βασισμένος στο "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Όπως έγραψαν οι διαιτητές στο φύλλο αγώνα, δεν αρκέστηκε απλά να παρακολουθήσει διακριτικά το ματς, αλλά "συμμετείχε" με τον... τρόπο του.

Απλά τα πράγματα για τον Παντελή Διαμαντόπουλο

• Οι σκέψεις μου, μετά την απόφαση του δικαστή;Απλά πράγματα:
• Γιατί έκανε τόσο καιρό να λυθεί όλο αυτό το θέμα;
• Ως πότε ηΟμοσπονδία του μπάσκετ, θα... καθυστερεί οποιαδήποτε υπόθεση;
• Γιατί ο αθλητικός δικαστής που τελικά αποφάσισε, δεν αποφάσιζε τότε;
• Τι έχουν να πουν τα μέλη της αρμόδιας Επιτροπής της ΕΟΚ, που έχουν βρει τρόπους να πετάνε τα μπαλάκια αλλού;
• Ως πότε το ΑΣΕΑΔ θα εμφανίζεται και θα ανατρέπει σωστάαποφάσεις δικαστών;
• Πως αισθάνονται οι δικαστές που άλλα λένε αρχικάκαι στο τέλος, άλλα εφαρμόζονται;
• Γιατί ο Παναθηναϊκός που κέρδισε δίκαια στο παρκέ, να "πληρώνει" την επιμονή του προέδρου του που ήταν τιμωρημένος και πήγε παράνομα στο ΟΑΚΑ;
• Ποιος θα το εξηγήσει στον Ιβάνοβιτς όλο αυτό, που ο άνθρωπος νίκησε ένα μεγάλο ματς σε άδειο γήπεδο;
• Γιατί διαμαρτύρονται όλοι αυτοί πουφωνάζουν για δικαιοσύνη, τη στιγμή που ίσχυσαν οι νόμοι;
• Πόσο άσχετοι από κανονισμούς είναι αυτοί που "αμολάνε μπαρούφες" του στυλ "να παίξει ο Ολυμπιακός με εφήβους";
• Πότε επιτέλους θα γίνεται κάτι και θα μπορούν να αποφασίζουν αμέσως, δίχως να περνάνε τέσσερις μήνες;
• Ο κανονισμός ήταν ξεκάθαρος, τον είχαμε δει όλοι με τα μάτια μας. Το πειθαρχικό δίκαιο επίσης. Η ΕΟΚ, θα συνεχίζει για μεγάλο διάστημα ακόμη να μας περνάει για χαζούς;
• Εύχομαι να μην ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο. Ακόμη κι αν υπάρξει παρανομία από οποιονδήποτε, ναυπάρχουν άνθρωποι να αποφασίζουν αμέσωςκαι να μη δηλώνουν "αναρμόδιοι" που ξαφνικά έγιναν αρμόδιοι.
• Δίκαια πήρε το ματς ο Παναθηναϊκός, δίκαια πήρε την υπόθεση ο Ολυμπιακός