Συνέντευξη στην αθλητική ιστοσελίδα sportculture.gr έδωσε ο Αργύρης Πεδουλάκης, ο οποίος δεν αρνήθηκε να λύσει όλες τις απορίες των φιλάθλων του Παναθηναϊκού.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης μίλησε για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλου, τον Δημήτρη Διαμαντίδη και την πρόκριση στο φάιναλ φορ του Λονδίνου που τελικά δεν επιτεύχθηκε...

-Τι θα αναφέρατε κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό της χρονιάς για τον Παναθηναϊκό;

"Στον Παναθηναϊκό άλλαξαν πολλά το καλοκαίρι, η ομάδα ξεκίνησε σχεδόν από το μηδέν και είχε δημιουργηθεί από κάποιους ένα κλίμα αποδόμησης του Παναθηναϊκού. Όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε το καλοκαίρι, στόχος για την ομάδα ήταν να μπορέσει να προκριθεί στο top16 και να έχει μία αξιοπρεπή παρουσία, σε αυτή τη χρονιά της αναδημιουργίας. Μέσα από τη δουλειά και τη φιλοδοξία όλων των ανθρώπων του συλλόγου, η ομάδα έκανε μεγάλη προσπάθεια και πρόοδο στη διάρκεια της χρονιάς και, παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίσαμε και τους τραυματισμούς, ειδικά στον πρώτο γύρο του top16, θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε ανταγωνιστικός κι αυτό είναι που μας κάνει αισιόδοξους ενόψει της συνέχειας".

-Τι παραπάνω είχε η Μπαρτσελόνα στα play off; Τελικά, θεωρείτε ότι έπαιξε ρόλο και η διαιτησία στον αποκλεισμό του Παναθηναϊκό.

"Η Μπαρτσελόνα είχε το πλεονέκτημα της έδρας, είχε επίσης μεγαλύτερη εμπειρία αλλά και λίγο περισσότερο βάθος σαν ομάδα, σε σύγκριση με εμάς, κάτι που φαίνεται και παίζει ρόλο όσο προχωράει μια τέτοια σειρά αγώνων.

Όσον αφορά τη διαιτησία, δεν είναι δουλειά μας να ασχολούμαστε με αυτό το κομμάτι. Εξάλλου, αυτό δεν μπορείς να το αλλάξεις εσύ, είτε είσαι προπονητής, είτε παίκτης. Αντίθετα, αυτό που μπορείς να αλλάξεις είναι τα δικά σου λάθη, η δική σου προσπάθεια και αυτό πρέπει να κάνει όποιος έχει μάθει να λειτουργεί στο αγωνιστικό κομμάτι με αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να μάθουμε να βελτιώνουμε τα δικά μας λάθη".

-Άξιζε ο Παναθηναϊκός να συμμετάσχει στο final4;

"Το σημαντικό είναι πως η ομάδα κέρδισε, με την παρουσία της μέσα στο γήπεδο, το σεβασμό των αντιπάλων. Μπορείτε να διαβάσετε τις δηλώσεις αντιπάλων ομάδων και προπονητών και θα το διαπιστώσετε. Πολλά από τα παιδιά μας δεν είχαν καν εμπειρία από επίπεδο Ευρωλίγκα και είναι σημαντικό που απέκτησαν τέτοιες παραστάσεις, δείχνοντας παράλληλα καλή εικόνα. Υπήρχαν κι άλλες ομάδες, που ίσως να άξιζαν να βρεθούν στο final4, όπως άξιζε και ο Παναθηναϊκός".

-O τρόπος με τον οποίο αποκλείστηκε ο Παναθηναϊκός από τη συνέχεια της Ευρωλίγκα, σας έχει πεισμώσει ενόψει των τελικών της Α1;

"Δε σκεφτόμαστε έτσι. Η ομάδα έκανε την προσπάθειά της, πολύ σοβαρά, με μεγάλη ένταση κι ενέργεια. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχασε την πρόκριση, ωστόσο κέρδισε άλλα πράγματα, όπως ο σεβασμός, η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθηση των ίδιων των παικτών και η εμπιστοσύνη του κόσμου μας. Νομίζω αποδείχθηκε ότι το ελληνικό μπάσκετ, όπως και η ελληνική κοινωνία, μπορεί να έχει πέσει επίπεδο, λόγω της κρίσης, ωστόσο υπάρχει τέτοια τεχνογνωσία και το μπάσκετ είναι ριζωμένο στο dna του Έλληνα σε τέτοιο βαθμό, που μόνο στη ναυτιλία και στο μπάσκετ η χώρα μας μπορεί να κυριαρχεί στο εξωτερικό".

-Σκέφτεστε αυτή τη στιγμή τους τελικούς της Α1;

"Κάθε παιχνίδι για εμάς αποτελεί σχέδιο εργασίας, ώστε να μπορέσουμε να βελτιωθούμε, αλλά εμείς από την αρχή ξεκινήσαμε βλέποντας μόνο το επόμενο βήμα. Προς το παρόν, υπάρχουν άλλα παιχνίδια μπροστά μας και οι τελικοί αργούν ακόμα".

-Ανεξάρτητα από την έκβαση της σεζόν, το τι θα συμβεί στους τελικούς της Α1, ποια είναι τα στοιχήματα που κέρδισε φέτος ο Παναθηναϊκός;

"Γυρνώντας πίσω το χρόνο, ο πρώτος στόχος που επετεύχθη είναι ότι η ομάδα χαίρει του σεβασμού των αντιπάλων. Επίσης δημιουργήθηκε ένας βασικός κορμός παικτών. Τέλος, είναι πολύ σημαντικό το γεγονός πως καταφέραμε να κερδίσουμε και την εμπιστοσύνη του κόσμου, που μας στήριξε πάρα πολύ και αγκάλιασε αυτή τη νέα προσπάθεια. Αυτά τα δύο στοιχεία, ο σεβασμός των αντιπάλων δηλαδή και ο σεβασμός από την πλευρά του κόσμου, νομίζω ότι είναι τα δύο μεγαλύτερα στοιχήματα που κερδίσαμε, σημαντικότερα ακόμα και από την κατάκτηση του κυπέλλου".

-Τι μπορεί να προσθέσει ο Ραμέλ Κάρι στον Παναθηναϊκό;

"Πρόκειται για ένα παιδί που έχει ικανότητα, ειδικά στο εκτελεστικό κομμάτι. Εμείς χρειαζόμασταν ένα ακόμα παιδί για να μας βοηθήσει, γιατί είναι σημαντικοί οι επόμενοι αγώνες και είχαμε μία κενή θέση, ώστε να προσθέσουμε άλλον έναν παίκτη".

«Πολύ ψηλά στη συνείδησή μας ο Ζοτς, μας δίνει όραμα»

-Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να ηγηθείτε μιας νέας προσπάθειας στον Παναθηναϊκό, με μόλις 2 παίκτες από την προηγούμενη ομάδα και στενά χρονικά περιθώρια;

"Εντάξει νομίζω ότι αυτό ήταν αρκετά δύσκολο, γιατί μας πίεζε και ο χρόνος και οι καταστάσεις που υπήρχαν εκείνη την περίοδο. Σίγουρα όλο αυτό δεν ήταν εύκολο, ειδικά τους πρώτους 3 μήνες. Παρόλα αυτά, είχαμε κρατήσει στοιχεία που συνθέτουν ένα καλό σύνολο και κάποια άλλα στοιχεία όπως η σκληρή δουλειά, ο σεβασμός, οι καλές σχέσεις και σιγά σιγά, βήμα βήμα, γινόμασταν καλύτεροι".

-Βοήθησαν τον Παναθηναϊκό οι αλλαγές παικτών που έγιναν στη διάρκεια της περιόδου;

"Νομίζω ότι τα περισσότερα παιδιά που ήρθαν στην ομάδα βοήθησαν. Το καλοκαίρι ήταν δύσκολο για εμάς, καθώς υπήρχε μία ατμόσφαιρα αποδόμησης του Παναθηναϊκό. Όλο αυτό ήταν πολύ δύσκολο, ωστόσο σιγά σιγά κερδίσαμε αυτό το στοίχημα και αποδείξαμε ότι ο Παναθηναϊκός διατηρείται σε υψηλό επίπεδο. Ήταν δύσκολα τα πράγματα όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό αλλά και δεδομένων των κοινωνικών συνθηκών στη χώρα. Το κλίμα του καλοκαιριού έλεγε ότι η Ελλάδα οδεύει προς χρεοκοπία, γίνονταν φασαρίες και, εξαιτίας αυτών των συνθηκών, ήταν δύσκολο να συμφωνήσουν ξένοι παίκτες, που έβλεπαν τι γινόταν στη χώρα μας από την τηλεόραση. Προϊόντος του χρόνου ήταν πιο εύκολη η συμφωνία με κάποια παιδιά".

-Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω, για τον Αργύρη Πεδουλάκη ήταν μια πρόκληση να διαδεχθείτε στην τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού τον καλύτερο προπονητή στην Ευρώπη, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς;

"Το έχω πει πολλές φορές ότι για εμάς ο Ζοτς είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο. Είναι ένας άνθρωπος που βοήθησε πάρα πολύ το ελληνικό μπάσκετ, ώστε να αναπτυχθεί και να προοδεύσει. Για τον Παναθηναϊκό, ο Ζοτς είναι ένα κομμάτι που το έχουμε πολύ ψηλά στη συνείδησή μας και μας δίνει όραμα. Με αυτόν τον τρόπο τον έχουμε στο μυαλό μας και η ομάδα αλλά κι εγώ προσωπικά".

«Βοήθησαν τους Έλληνες οι ξένοι παίκτες και προπονητές»

-Ίσως η πρόταση από μια μεγάλη ομάδα να άργησε να έρθει, δεδομένου πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, όταν μεγαλουργούσατε με το Περιστέρι…

"Πριν 10-15 χρόνια υπήρχε μία νοοτροπία στην Ελλάδα ότι ο ξένος παίκτης είναι αυτός που κάνει τη διαφορά. Τα τελευταία 5-6 χρόνια όμως, όλοι έχουν καταλάβει ότι τη διαφορά την κάνουν οι Έλληνες αθλητές. Αυτό το κερδίσαμε και μάλιστα σε δύσκολες συνθήκες, Υπάρχει μία έλλειψη, στη χώρα μας γενικότερα όχι μόνο στον αθλητισμό, αυτοεκτίμησης. Αντίστοιχα θεωρώ ότι και το στοίχημα αυτό των Ελλήνων προπονητών θα κερδηθεί. Αυτό το είπα και στην αρχή της φετινής χρονιάς. Μετά από μερικά χρόνια, δεν μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς χρονικά, θα έχει ξεπεραστεί κι αυτό το σύμπλεγμά μας σα λαός και θα εκτιμούμε περισσότερο τους Έλληνες προπονητές, όπως έγινε με τους παίκτες".

-Με ποια λογική αντιμετωπίζατε εσείς προσωπικά τους ξένους προπονητές που εργάζονταν στην Ελλάδα. Προσπαθούσατε να μαθαίνετε πράγματα από αυτούς;

"Δεν μπήκα ποτέ στη λογική πως ο ξένος προπονητής παίρνει τη δική μου δουλειά. Σκεφτόμουν ότι ο κάθε άνθρωπος, σε κάθε δουλειά, έχει τα θετικά και τα αρνητικά του στοιχεία, τα οποία μπορεί να κρίνει ο καθένας. Παράλληλα, έχω μία φιλοσοφία ότι ο αθλητισμός γενικότερα έχει μπει σε εσωστρέφεια.

Σκεφτόμαστε ότι για όλα φταίνε οι ξένοι. Όταν ο ελληνισμός είναι οικουμενικός, όταν ανοίγει τα σύνορά του, μεγαλουργεί. Προσωπικά λοιπόν θεωρώ ότι βοήθησαν πολύ και οι ξένοι προπονητές και οι παίκτες. Επαναλαμβάνω, υπάρχει μία λογική ότι για όλα τα δεινά του μπάσκετ φταίνε οι ξένοι, εύκολα βρίσκουμε αποδιοπομπαίους τράγους και ψάχνουμε από μηχανής θεούς. Ο ξένος παίκτης βοήθησε τον Έλληνα παίκτη να ανταγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο και να καταλάβει, αυτή η γενιά που ζούμε εδώ και μία οκταετία, μέσα από το σκληρό ανταγωνισμό, τις δυνατότητές της, να έχει πολύ μεγάλη αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό.

Οι Έλληνες παίκτες αντιλήφθηκαν ότι μπορούν να παίζουν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Εξάλλου, και παγκόσμιο επίπεδο είμαστε μία χώρα μεταναστών. Ο Έλληνας όπου πήγε μεγαλούργησε, μπόρεσε να σταθεί δίπλα και να πάρει τα στοιχεία που έπρεπε να πάρει από τους ξένους".

«Με την κατάκτηση του κυπέλλου αποδείξαμε ότι ο Παναθηναϊκός είναι στο σωστό δρόμο»

-Πώς διαχειριστήκατε τη σκληρή κριτική που δεχθήκατε πολλές φορές στη διάρκεια της χρονιάς;

"Η κριτική είναι μέρος της δουλειάς αυτής. Η αυστηρή κριτική κάνει καλό και πρέπει να την αντιμετωπίζουμε θετικά. Έχω υπάρξει αθλητής σε επίπεδο πρωταθλητισμού, είμαι 17 χρόνια προπονητής, ξέρω καλά αυτό το παιχνίδι. Γνωρίζω πολύ καλά πως όλα τα καλά και όλα τα κακά κρατάνε 2-3 μέρες και μετά ξεχνιούνται όλα. Το σημαντικό είναι να μην επηρεάζεσαι από όλα αυτά. Οι ξένοι έχουν ένα πλεονέκτημα, δε διαβάζουν τα όσα γράφονται".

-Ποια ήταν η πιο δύσκολη και ποια η πιο ευχάριστη στιγμή της μέχρι τώρα παρουσίας σας στον Παναθηναϊκό;

"Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν χάσαμε δύο βασικούς μας παίκτες δημιουργούν, στο top16. Για ένα μεγάλο διάστημα δεν είχαμε πολλές λύσεις στη δημιουργία. Παρόλα αυτά, εκεί μπορέσαμε να ανταπεξέλθουμε και μείναμε ζωντανοί στη διεκδίκηση πρόκρισης στην επόμενη φάση. Είχαμε προβλήματα στον τομέα της δημιουργίας, ωστόσο τα ξεπεράσαμε με κάποια τρικ και μέσα από την άμυνά μας. Δεν ήταν εύκολο, γιατί είχαμε χάσει παιδιά με εμπειρία, που ήξεραν πώς να διαχειριστούν δύσκολες καταστάσεις και πίσω είχαν μείνει κάποια άλλα παιδιά με μικρότερη εμπειρία σε αυτό το επίπεδο. Τα καταφέραμε όμως.

Η πιο ευχάριστη στιγμή θεωρώ πως ήταν η κατάκτηση του κυπέλλου. Έχουμε δει και στο παρελθόν ότι ομάδες οι οποίες διέρχονται μια κρίση και κάνουν ένα νέο ξεκίνημα, με το βίαιο τρόπο μάλιστα που έγινε αυτό στον Παναθηναϊκό, κάνουν πολλά χρόνια να επανέλθουν στους τίτλους. Αντίθετα εμείς κατακτήσαμε τον πρώτο τίτλο που διεκδικήσαμε ως μια νέα ομάδα κι αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ψυχολογία και σε πολλούς άλλους τομείς. Αποδείξαμε με αυτόν τον τίτλο ότι ο Παναθηναϊκός είναι στο σωστό δρόμο".

«Στο εξωτερικό απορούν που ο Διαμαντίδης είναι Έλληνας»

-Μπορεί να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο γι’ αυτό το θέμα, αλλά, όσο πιο περιεκτικά μπορείτε, πείτε μας τι σημαίνει για τον Παναθηναϊκό ο Δημήτρης Διαμαντίδης.

"Όλοι γνωρίζουν ποιος είναι ο Διαμαντίδης. Δε χρειάζεται να πούμε κάτι για τον παίκτη. Το περίεργο με τον Δημήτρη δεν είναι οι αθλητικές του ικανότητες, που είναι ορατές από τον καθένα, αλλά η συμπεριφορά του, σαν άνθρωπος. Έχει πετύχει τόσα πολλά πράγματα, έχει δημιουργήσει ένα μύθο, αλλά παραμένει σεμνός. Σε αυτή την εποχή, θεωρώ ότι αυτή η πλευρά του Δημήτρη θα πρέπει να φωτιστεί περισσότερο, ώστε ο άνθρωπος αυτός να αποτελέσει πρότυπο για τα νέα παιδιά, που ψάχνουν πρότυπα. Αυτή πρέπει να είναι η Ελλάδα, έτσι γνωρίζαμε εμείς την παλιά Ελλάδα. Αντίθετα, τις τελευταίες δεκαετίας, η χώρα μας ζούσε σε μια ψευδαίσθηση, με το lifestyle κι όλα αυτά και μάλιστα τώρα ήρθε ο… λογαριασμός.

Για τον Μήτσο στο εξωτερικό απορούν που είναι Έλληνας. Το λένε αυτό με αφορμή τη συμπεριφορά του. Δεν ψάχνει ποτέ δικαιολογίες, κάνει πάντοτε αυτοκριτική, είναι έντονα κοινωνικός και σέβεται πολύ τη δουλειά του συμπαίκτη του. Αυτά είναι στοιχεία που εκλείπουν από την ελληνική κοινωνία. Ήταν τεράστια η συμβολή του σε αυτή τη μεταβατική περίοδο που πέρασε ο Παναθηναϊκός, μόνο και μόνο ώστε να αποκτήσει τη σωστή νοοτροπία η ομάδα. Ήρθαν παιδιά από διαφορετικές φιλοσοφίες και συνήθειες και τόσο ο Δημήτρης όσο και ο Κώστας (σ.σ. Τσαρτσαρής), με τη συμπεριφορά τους και μόνο, αποτέλεσαν παράδειγμα για τους υπόλοιπους παίκτες. Δίνουν το παράδειγμα για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κάποιος μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο".

-Ο Δημήτρης Διαμαντίδης ήταν ο ένας παίκτης που έμεινε από την περσινή ομάδα και ο άλλος ήταν ο Κώστας Τσαρτσαρής, με τον οποίο συνεργαστήκατε στο παρελθόν και στο Περιστέρι. Πόσο σημαντική είναι και η δική του παρουσία;

"Θεωρώ πως όσα είπαμε νωρίτερα για τον Δημήτρη ισχύουν και για τον Κώστα. Και σε αυτόν το βασικό στοιχείο είναι πως είναι ένας πολύ ισορροπημένος άνθρωπος, με κουλτούρα. Γνωρίζει πολύ καλά κι αυτός πώς πρέπει να συμπεριφερθεί μέσα στην ομάδα".

«Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αγαπά παθολογικά τον Παναθηναϊκό»

-Πώς είναι η συνεργασία σας με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο; Εσείς, ως παίκτης του Παναθηναϊκού παλιότερα, ζήσατε τόσο τον Παύλο όσο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο. Πιστεύετε ότι η νέα γενιά μπορεί να συνεχίσει αυτήν την πορεία;

"Πρώτα απ’ όλα, με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο έχουμε μια άψογη συνεργασία. Έχουμε προσδιορίσει από την αρχή το πλάνο μας και προχωράμε με αυτό. Μιλάμε συχνά, προσπαθήσαμε να προσαρμοστεί η ομάδα στις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αγαπάει παθολογικά την ομάδα και είναι πάντοτε στο πλευρό μας, σε οτιδήποτε κι αν συμβεί, στις καλές αλλά και στις δύσκολες στιγμές.

Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, είναι σίγουρο ότι η νέα γενιά μπορεί να συνεχίσει αυτήν την πορεία που χάραξαν στο παρελθόν ο Παύλος αλλά και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει μεγαλώσει μέσα στον Παναθηναϊκό και δε λειτουργήσει απλά σαν πρόεδρος αλλά σαν οπαδός. Όλη η οικογένεια άλλωστε αγαπά παθολογικά το σύλλογο. Αυτό το πάθος, αυτή η ενέργεια περνά και στην ίδια την ομάδα, δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό".

«Το ελληνικό μπάσκετ έχει μέλλον, επειδή είναι βαθιά ριζωμένο στο dna των Ελλήνων»

-Ποια είναι η άποψή σας για την κατάσταση του ελληνικού μπάσκετ;

"Η τεχνογνωσία υπάρχει, τα παιδιά δουλεύουν σωστά, σχεδόν σε όλες τις ομάδες. Νομίζω ότι σιγά σιγά γίνεται ένα ξεκαθάρισμα και λόγω των οικονομικών συνθηκών που επικρατούν στη χώρα. Υπάρχει μεγαλύτερη αυτογνωσία πλέον στις ομάδες. Επειδή το μπάσκετ είναι ένα άθλημα βαθιά ριζωμένο στο dna των Ελλήνων, πιστεύω ότι θα έχει μέλλον, αρκεί βέβαια να κάνουμε τα αυτονόητα. Εξάλλου, ξεκινώντας από τα παιδικά και τα εφηβικά, που είναι το βασικό κύτταρο της παραγωγικής διαδικασίας, μέχρι και την Α1, θεωρώ ότι οι Έλληνες βρισκόμαστε πολύ μπροστά. Κι αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά οι ίδιοι οι παίκτες. Ο Έλληνας παίκτης, ακόμα κι αν παίζει στην Α2, παίζει σκεπτόμενα. Αυτό είναι μια κατάκτηση, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουν πολλοί. Χωρίς ουσιαστικό σχολικό αθλητισμό, με πενιχρά οικονομικά μέσα, εξακολουθεί να γίνεται σωστή δουλειά. Οι κρίσεις έχουν και καλές πλευρές. Όσοι έχουν δουλέψει σε βάθος, θα επιβιώσουν".

-Μιλήσατε για τα θετικά της κρίσης. Σε αυτά συγκαταλέγεται και το γεγονός ότι δίνονται ευκαιρίες σε νέους παίκτες, σε βαθμό που δε γινόταν παλιότερα. Ποια είναι η άποψή σας;

"Εδώ στην Ελλάδα λέμε νέο παίκτη κάποιον που είναι στα 22, έναν άλλο που είναι στα 28 τον θεωρούμε βετεράνο, γενικά είναι λίγο μπερδεμένα τα πράγματα. Κάθε τι νέο είναι καλύτερο, ωστόσο χρειάζεται τα βιώματα του έμπειρου, διαφορετικά είναι πολύ εύκολο να τραβήξει λάθος πορεία και να φύγει από το δρόμο του. Υπάρχει ένα πρόβλημα κι αυτό πηγάζει από τις ηλικίες 17-18 χρονών, ηλικίες πολύ εύπλαστες. Εκεί είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο η παιδεία μας, που το παιδί ουσιαστικά εξαφανίζεται και, κατά τη γνώμη μου, χάνει 2-3 χρόνια της δουλειάς του, με το βιασμό των πανελλαδικών και την παραπαιδεία που υπάρχει. Αυτό το στοιχείο δημιουργεί προβλήματα σε όλο τον αθλητισμό".

-Πιστεύετε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα νοοτροπίας στους νεαρούς Έλληνες αθλητές;

"Θεωρώ ότι υπάρχει μια έλλειψη σεβασμού. Η έννοια του σεβασμού έχει εκλείψει και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Ξεκινάει αυτό από το σχολείο και είναι ένα σημαντικό πρόβλημα".

-Το ελληνικό μπάσκετ έχει φέρει τόσες διακρίσεις στη χώρα μας, ωστόσο κάποιοι επιμένουν να προβάλλουν ως εθνικό σκορ το ποδόσφαιρο. Πώς αντιμετωπίζει αυτήν την αδικία, ένας άνθρωπος του χώρου;

"Το τι έχει γίνει μέχρι σήμερα δεν μπορείς να το αλλάξεις. Όπως είπαν και νωρίτερα. Όποιος έχει δουλέψει σωστά, σε υγιείς βάσεις, όποιος έχει την απαιτούμενη τεχνογνωσία, αυτός θα είναι που θα επιβιώσει. Αυτό συμβαίνει και στην κοινωνία, την οικονομία. Η εποχή του αέρα, του ψέματος έχει τελειώσει πλέον".

«Ο Γκάλης άλλαξε την ψυχολογία του ελληνικού αθλητισμού»

-Έστω και με καθυστέρηση 18 χρόνων, το ελληνικό μπάσκετ, μέσω του Άρη, τίμησε τον Νίκο Γκάλη. Το σχόλιό σας, για τη γιορτή που έγινε στη Θεσσαλονίκη;

"Ήταν κάτι εξαιρετικό αυτό που συνέβη. Έπρεπε να γίνει νωρίτερα όλο αυτό, συμφωνούμε όλοι, ωστόσο κάλλιο αργά, παρά ποτέ, όπως είπαν και οι ίδιοι. Ο Νίκος ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε ουσιαστικά την ψυχολογία όλου του ελληνικού αθλητισμού. Αυτή θεωρώ πως ήταν η μεγαλύτερη προσφορά του. Μέχρι την εποχή του Γκάλη, ο ελληνικός αθλητισμός ασχολούνταν με επιτυχίες σε βαλκανικό επίπεδο και μετά την εποχή του Γκάλη, άρχισαν να μεγαλώνουν οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις. Σήμερα, για παράδειγμα, θεωρούμε στο μπάσκετ ότι αν μια ομάδα δεν πάει final4 δεν είναι απόλυτα επιτυχημένη. Αυτό είναι μια κατάκτηση, που οφείλεται στον Γκάλη.

Μας αρέσουν οι συγκρίσεις και να ερχόμαστε σε αντιπαράθεση, σε κόντρες. Σε τίποτα δεν υπάρχει παρθενογένεση, αλλά ο καθένας πατάει κάπου για να εξελιχθεί. Αυτό φυσικά δεν περιορίζεται στον αθλητισμό, αλλά μπορούμε να το γενικεύσουμε και σε κοινωνικό επίπεδο. Για παράδειγμα, ακόμα και σήμερα η μεγαλύτερη ανακάλυψη είναι ο τροχός, άρα κάθε πράγμα πατάει σε κάθε προηγούμενο. Δεν μπορείς να συγκρίνεις κάτι που γίνεται τώρα, με κάτι που συνέβαινε πριν 50 χρόνια".

-Κλείνοντας, πώς βλέπει ο Αργύρης Πεδουλάκης το μέλλον του στην προπονητική;

"Δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να τα σκεφτόμαστε όλα αυτά, γιατί οι υποχρεώσεις είναι συνεχόμενες. Το μέλλον κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει. Από την ηλικία των 21 ετών βρίσκομαι σε αυτό το χώρο, που τον αγαπώ και μου αρέσει πάρα πολύ. Όταν θα αισθανθώ ότι κάτι θα με έχει κουράσει, ότι θα λείπει το ενδιαφέρον για το δημιουργικό κομμάτι, που είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη δουλειά του προπονητή, τότε θα αποχωρήσω".