Ήταν ένα από τα πρόσωπα της μεγάλης νίκης του Ολυμπιακού. Έκανε, άλλωστε, την καλύτερή του εμφάνιση με τα "ερυθρόλευκα" για φέτος. Και μετά το ματς έκανε τη δήλωση της βραδιάς. Ο Κώστας Παπανικολάου συνέχισε το ρεσιτάλ του στο γήπεδο με μια μεγάλη συνέντευξη στο Sport 24.gr

-Μετά το τεράστιο «διπλό» στην έδρα της Εφές έκανες μια δήλωση, που προκάλεσε εντύπωση: «Με εμπιστεύεται ο κόουτς, νιώθω 100% έτοιμος και δεν έγινα από Κωστάκης, Κώστας μέσα σε μια μέρα όπως πολλοί λένε». Θα μπορούσες να μας το αναλύσεις περισσότερο;

«Αυτό που εννοούσα είναι ότι ο κόσμος πρέπει να σταματήσει να θεωρεί ταλέντα τα παιδιά 21, 22 ετών. Όταν ο αθλητής ακούει κάθε μέρα τη λέξη ταλέντο, ότι έχει δρόμο μπροστά του και διαφορά τέτοια, κάπου μέσα του εφησυχάζει και επαναλαμβάνει το ίδιο. Αυτό το αστείο πρέπει να σταματήσει, γιατί έτσι πολλά παιδιά χάνονται στον δρόμο. Πρέπει να καταλάβουμε ότι σε αυτή την ηλικία τα παιδιά πρέπει να παίζουν και να θεωρούνται παίκτες και όχι ταλέντα. Για αυτό έκανα τη συγκεκριμένη δήλωση».

-Σωστά όλα αυτά, αλλά με μια μικρή ένσταση. Στην Ευρωλίγκα δεν μπορεί να θεωρείται μεγάλος ένας 90άρης, ως προς τις παραστάσεις που έχει από σπουδαίους αγώνες, αλλά να έχει ελαφρυντικά…

«Δεν λέω ότι ένας 90άρης είναι μεγάλος. Απλά πιστεύω ότι πρέπει και οι 90άρηδες να αντιμετωπίζονται ως παίκτες της Ευρωλίγκας και όχι απαραίτητα ως συμπληρωματικοί που θα μπουν στο παιχνίδι στα τελευταία λεπτά όταν όλα θα έχουν κριθεί. Εχουν ευθύνες, δουλεύουν σκληρά και παίζουν με την ίδια σοβαρότητα που διακρίνει και τους μεγαλύτερους ηλικιακά παίκτες. Για αυτό είπα ότι δεν έγινα από Κωστάκης Κώστας μέσα σε μια μέρα».

Οι συμβουλές των μεγαλυτέρων

-Ας γυρίσουμε πίσω τον χρόνο και ας επικεντρωθούμε στην περυσινή, πρώτη χρονιά σου με τον Ντούσαν Ιβκοβιτς. Πώς θα μπορούσες να περιγράψεις αυτή την περίοδο και όλα εκείνα τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή σου;

«Καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείτε. Το συναίσθημα ήταν πολύ παράξενο πέρυσι. Γιατί ξαφνικά βρέθηκα να έχω βασικό ρόλο στην Ευρωλίγκα και να παίζω 15 λεπτά κατά μέσον όρο. Ήταν λίγο παράξενο για μένα που ήλθαν τα πάνω κάτω σε μια χρονιά. Είχα, όμως, δίπλα μου τους συμπαίκτες μου, που ήταν έμπειροι και με συμβούλευαν στις προπονήσεις και στους αγώνες. Σε ένα παιχνίδι μπάσκετ παίζουν όλοι μαζί και όχι μόνο ένας. Όλοι βοηθούν τον διπλανό τους και από τη στιγμή που κάποιοι έχουν περισσότερες εμπειρίες, είναι λογικό να μοιράζονται κάποιες ιδέες. Και καλό είναι να ακούς τις συμβουλές τους, γιατί έτσι έχεις μόνο κέρδος».

-Ακολούθησε το Ευρωμπάσκετ Ανδρών στη Λιθουανία και η έκτη θέση για την Εθνική. Στο κρίσιμο ματς με τη Σερβία αγωνίστηκες, μάλιστα, 33 λεπτά στο παρκέ. Δεν είναι, όμως, αυτό το θέμα. Ενώ τα περισσότερα παιδιά στο παρελθόν εκτοξεύονταν μέσω της Εθνικής στους συλλόγους τους, εσύ ξεκίνησες… ταπεινά με τον Ολυμπιακό.

«Η αλήθεια είναι ότι το είχα συζητήσει με τα παιδιά στην ομάδα, και συγκεκριμένα με τον Παναγιώτη (Βασιλόπουλο). Μου είχε πει, λοιπόν, ότι χρόνο με το χρόνο ‘’θα βλέπεις τον εαυτό σου διαφορετικό, θα αποκτάς μεγαλύτερη εμπειρία και θα μπορείς να διαχειρίζεσαι καλύτερα όλες τις καταστάσεις’’. Ότι τα πρώτα χρόνια θα είναι δύσκολη η μετάβαση από την Εθνική στον σύλλογο, όπως και οι συνεχείς αγωνιστικές υποχρεώσεις χειμώνα - καλοκαίρι. Και ότι η κούραση θα βγαίνει ξαφνικά χωρίς να το περιμένεις. Μπορεί τη μια μέρα να νιώθεις 100% καλά και την άλλη να μην μπορείς να κουνηθείς. Προχθές είχα μια συζήτηση με τον Βασίλη (Σπανούλη) και μου είπε ότι χρειάζεται πάρα πολλή προσοχή, πολύ καλή διαχείριση του κορμιού, ώστε να μπορείς να αποφεύγεις τραυματισμούς, που θα σε επισκέπτονται πιο συχνά, ενώ δεν υπήρχαν ποτέ πριν. Όλα αυτά τα έχω σκεφτεί και προσπαθώ να τα διαχειριστώ».

Η πιτσιρκαρία τη βρίσκει!

-Όταν βρίσκεσαι, πάντως, στο παρκέ, δείχνεις να μην καταλαβαίνεις από κούραση. Δεν το λέμε μόνο εμείς, αλλά συμπαίκτες και αντίπαλοί σου, ότι είσαι τέρας ενέργειας.

« Υπερβολές. Προσπαθώ να δίνω το 200% σε κάθε αγώνα. Οσο έχω ενέργεια, θέλω να την ξοδεύω για την ομάδα και να φεύγω από το γήπεδο λέγοντας πάντα στον εαυτό μου ότι δεν είχα κάτι περισσότερο να δώσω. Ο στόχος μου είναι να δίνω ενέργεια στους συμπαίκτες μου, στην ομάδα μου, να είμαι χρήσιμος σε όποιον ρόλο κι αν μου έχει αναθέσει ο προπονητής».

-Πες μας κάτι. Με τόσους 90άρηδες στην ίδια ομάδα γίνεται για σένα πιο οικείο το περιβάλλον στον Ολυμπιακό;

«Εννοείται! Είμαστε τέσσερα παιδιά, που αγωνιζόμαστε μαζί σχεδόν επί επτά χρόνια. Με τον Σλούκα, τον Μάντζαρη και τον Κατσίβελη, που είναι γεννημένος το 1991, γνωριζόμαστε από πιτσιρίκια. Το να είμαστε μαζί στις προπονήσεις, στα αποδυτήρια, στους αγώνες, είναι λογικό να μας κάνει να αισθανόμαστε πιο άνετα, είναι λογικό να δημιουργεί οικειότητα, όπως λέτε. Μας βοηθάει και εμάς τους ίδιους. Ξέρουμε τι αρέσει στον καθένα, τι ενοχλεί τον καθένα, υπάρχει μια βαθιά σύνδεση που μας ενώνει».

Ξεσάλωμα και ...Άρης

-Υπάρχουν στιγμές που ο τηλεοπτικός φακός σε έχει συλλάβει να… ξεσαλώνεις έπειτα από καλάθια του Σλούκα. Και δεν εννοούμε μόνο το μυθικό τρίποντο στην έδρα της Γαλατάσαραϊ, αλλά σε κάθε επιτυχημένη προσπάθειά του…

«Αυτά όλα είναι συναισθήματα που βγαίνουν από μέσα μου και για τα τρία παιδιά. Έτυχε να είναι ο Κώστας, θα μπορούσε να είναι ο Βαγγέλης ή ο Δημήτρης ή οποιοσδήποτε συμπαίκτης μου. Το χαίρομαι το ίδιο γιατί ξέρω ότι παίζοντας αυτός καλά βοηθάει την ομάδα. Απλά ίσως με τους συνομήλικούς μου, οι αντιδράσεις μου να είναι λίγο πιο έντονες, γιατί έχουμε περάσει πολλά μαζί, έχουμε καταφέρει πάρα πολλά με τις εθνικές ομάδες και εκτός αυτού, κάναμε πολλή παρέα και έξω από το γήπεδο. Είμαστε φίλοι και έχουμε περάσει μαζί περισσότερες ώρες και από ό,τι με τις οικογένειές μας. Είναι οι δικοί μου άνθρωποι και χαίρομαι για αυτούς».

-Άσχετο, αλλά πάει πολύς καιρός που έχουμε την απορία. Πιστεύεις ότι αν έπαιζες περισσότερο στον Αρη, θα ερχόσουν πιο έτοιμος στον Ολυμπιακό, θα είχες τώρα ακόμη μεγαλύτερο ρόλο;

«Θα σας μεταφέρω την εικόνα που έχω. Όταν πήγα στη Θεσσαλονίκη, ήμασταν μια ομάδα εφηβικού με τα σούπερ ταλέντα, όπως έλεγαν όλοι, της Ελλάδας. Ήταν ο Ματαλόν, ο Πλιούκας, ο Ιωακειμίδης, ο Κυριώτης, ο Μποχωρίδης, που τότε ξεχώριζαν στις μικρές ηλικίες, είχαν κάνει όνομα. Οι μεγαλύτεροι ήταν ο Καραδολάμης και ο Σκορδίλης, που επίσης ήταν ταλέντα. Αυτό είναι το κακό στον Αρη. Ποτέ δεν έγινε σωστή διαχείριση, ούτως ώστε να κερδίσει ο σύλλογος από αυτά τα παιδιά. Πιστεύω ότι ο Αρης είχε τόσα ταλέντα στο δυναμικό του, αλλά ούτε τα βοήθησε, ούτε βοηθήθηκε από αυτά. Παίρνει καλούς παίκτες, αλλά κανένας δεν αξιοποιείται. Και δεν θα μιλήσω για μένα, αλλά για τον Λίνο Χρυσικόπουλο, ένα παιδί με απίστευτα φυσικά προσόντα, με ύψος 2,05 μ. που χειρίζεται την μπάλα σαν πλέι μέικερ. Και άλλα πολλά παιδιά, που δεν τα εκμεταλλεύτηκαν. Είναι κρίμα για την ομάδα πιστεύω"

Η άμυνα τώρα αρχίζει!

-Μια παράμετρος του αθλήματος είναι και η κριτική που δέχεστε καθημερινά. Αισθάνεσαι ότι κάποιες φορές ο κόσμος μπορεί να είναι αμείλικτος σε κάποιες κρίσεις του;

«Ο κόσμος είναι λογικό να κρίνει. Παντού, σε οποιαδήποτε δουλειά, σε οποιοδήποτε άθλημα, είναι στη φύση των ανθρώπων. Προσωπικά, κλείνω τα αφτιά μου στους τριγύρω και δίνω προσοχή σε αυτά που θέλει η ομάδα από μένα και ο προπονητής μου. Δεν μπαίνω στο τριπάκι να αποδείξω σε κάποιον την αξία μου, γιατί με αυτό τον τρόπο ενδέχεται να βλάψω την ομάδα μου και αυτό δεν αποτελεί αντίδραση σοβαρού ανθρώπου».

-Αν υπάρχει ένα στοιχείο που έχει βελτιώσει και εξελίξει σε όπλο του ο Ολυμπιακός, αυτό είναι η άμυνα. Η ερώτηση είναι η εξής: Πόσο δύσκολο ήταν να πειστείτε ότι μόνο με την άμυνα κερδίζονται οι νίκες;

«Αυτή είναι και η άποψη που επαναλαμβάνει ο Σπανούλης, ώσπου να γίνει κανόνας. Ότι όσο δυσκολεύουν τα παιχνίδια και προχωράμε στην Ευρωλίγκα, οι μεγάλες ομάδες ξεχωρίζουν από την άμυνα και κατακτούν τις νίκες μέσω της άμυνας. Δεν γίνεται να πας σε ένα παιχνίδι, όπως το χθεσινό, απέναντι σε μια ομάδα με πολύ ποιοτικό ρόστερ όπως η Εφές και να προσπαθήσεις να κερδίσεις μόνο από την επίθεση. Δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να συμβεί αυτό. Η ΤΣΣΚΑ, αν δείτε, δεν βάζει 100 πόντους σε κάθε παιχνίδι, αλλά η άμυνά της είναι από ατσάλι. Η Μπαρτσελόνα το ίδιο, δέχτηκε 57 πόντους στην έδρα της Μακάμπι. Ολες οι ομάδες παίζουν φοβερή άμυνα και ειδικά εκτός έδρας. Ο Ολυμπιακός έχει βελτιωθεί πολύ σε αυτό το κομμάτι και θέλω να πιστεύω ότι όσο περνούν τα παιχνίδια και βρίσκουμε φόρμα μέσα από την άμυνα, θα βελτιωνόμαστε ακόμη περισσότερο και ως ομάδα».

Ο τίτλος και το ντέρμπι

-Θα σε ρωτήσουμε κάτι ανθρώπινο, για αυτό μην το πάρεις στραβά. Πώς είναι να αγωνίζεσαι σε μια ομάδα, η οποία συνήθως χάνει από τους τίτλους; Θα μπορούσες να περιγράψεις πώς βιώνουν αυτή την κατάσταση οι παίκτες του Ολυμπιακού;

« Το κίνητρο είναι τεράστιο. Σίγουρα υπάρχει απογοήτευση, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει και ισχυρή θέληση. Δηλαδή, να στενοχωρηθώ επειδή ο Παναθηναϊκός παίρνει όλα τα πρωταθλήματα και να του δώσω άλλο ένα, θα είναι μεγάλο λάθος. Εγώ, και όταν λέω εγώ εννοώ όλους τους συμπαίκτες μου στον Ολυμπιακό, θέλω να μπω μέσα και να αλλάξει αυτό το σκηνικό. Να σπάσει αυτή η παράδοση και στο τέλος της περιόδου 2011-12 να γράφει πρωταθλητής Ελλάδος Ολυμπιακός, όχι Παναθηναϊκός.

-Σε λίγες ώρες, το Σάββατο στις 17.00, θα αντιμετωπίσετε τους Πράσινους στο ΣΕΦ. Δεδομένου ότι φυσιολογικά θα αναμετρηθείτε και στους τελικούς των πλέι οφ, δεν πιστεύεις ότι είναι ευκαιρία για σας τους παίκτες να ευχαριστηθείτε το μπάσκετ σε αυτό το ντέρμπι; Ασφαλώς παίζοντας για τη νίκη…

«Όλοι ξέρουμε τη σημασία ενός τέτοιου ντέρμπι και για τους φιλάθλους και για τη βαθμολογία. Το χειρότερο πράγμα, που μπορεί να κάνει κάποιος παίκτης, είναι να μπει στο γήπεδο και να κάνει το παραπάνω. Αυτό είναι τεράστιο λάθος. Πιστεύω ότι πρέπει να μπούμε μέσα, να εκτελέσουμε τις οδηγίες του προπονητή και να έχει ο καθένας τον ρόλο του. Θέλουμε να γεμίσει το ΣΕΦ, να γίνει η έδρα όπως θυμούνται οι παλαιότεροι και φυσικά όλα να εξελιχθούν σε κόσμιο επίπεδο. Θέλουμε μαζί μας τους φιλάθλους και όχι τους χούλιγκαν. Να έλθουν στο γήπεδο και να μας βοηθήσουν με τον τρόπο που μόνο αυτοί ξέρουν, αλλά χωρίς ακρότητες. Και φυσικά να απολαύσουν και εκείνοι, αλλά και τόσοι τηλεθεατές ένα σπουδαίο ντέρμπι. Διότι οι δύο ομάδες είναι φορμαρισμένες και μπορούν να προσφέρουν ένα εξαιρετικό παιχνίδι στους φίλους του αθλήματος».

-Θα σε ρωτήσουμε κάτι ανθρώπινο, για αυτό μην το πάρεις στραβά. Πώς είναι να αγωνίζεσαι σε μια ομάδα, η οποία συνήθως χάνει από τους τίτλους; Θα μπορούσες να περιγράψεις πώς βιώνουν αυτή την κατάσταση οι παίκτες του Ολυμπιακού;

«Το κίνητρο είναι τεράστιο. Σίγουρα υπάρχει απογοήτευση, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει και ισχυρή θέληση. Δηλαδή, να στενοχωρηθώ επειδή ο Παναθηναϊκός παίρνει όλα τα πρωταθλήματα και να του δώσω άλλο ένα, θα είναι μεγάλο λάθος. Εγώ, και όταν λέω εγώ εννοώ όλους τους συμπαίκτες μου στον Ολυμπιακό, θέλω να μπω μέσα και να αλλάξει αυτό το σκηνικό. Να σπάσει αυτή η παράδοση και στο τέλος της περιόδου 2011-12 να γράφει πρωταθλητής Ελλάδος Ολυμπιακός, όχι Παναθηναϊκός.

-Σε λίγες ώρες, το Σάββατο στις 17.00, θα αντιμετωπίσετε τους Πράσινους στο ΣΕΦ. Δεδομένου ότι φυσιολογικά θα αναμετρηθείτε και στους τελικούς των πλέι οφ, δεν πιστεύεις ότι είναι ευκαιρία για σας τους παίκτες να ευχαριστηθείτε το μπάσκετ σε αυτό το ντέρμπι; Ασφαλώς παίζοντας για τη νίκη…

«Ολοι ξέρουμε τη σημασία ενός τέτοιου ντέρμπι και για τους φιλάθλους και για τη βαθμολογία. Το χειρότερο πράγμα, που μπορεί να κάνει κάποιος παίκτης, είναι να μπει στο γήπεδο και να κάνει το παραπάνω. Αυτό είναι τεράστιο λάθος. Πιστεύω ότι πρέπει να μπούμε μέσα, να εκτελέσουμε τις οδηγίες του προπονητή και να έχει ο καθένας τον ρόλο του. Θέλουμε να γεμίσει το ΣΕΦ, να γίνει η έδρα όπως θυμούνται οι παλαιότεροι και φυσικά όλα να εξελιχθούν σε κόσμιο επίπεδο. Θέλουμε μαζί μας τους φιλάθλους και όχι τους κάφρους του Ολυμπιακού. Να έλθουν στο γήπεδο και να μας βοηθήσουν με τον τρόπο που μόνο αυτοί ξέρουν, αλλά χωρίς ακρότητες. Και φυσικά να απολαύσουν και εκείνοι, αλλά και τόσοι τηλεθεατές ένα σπουδαίο ντέρμπι. Διότι οι δύο ομάδες είναι φορμαρισμένες και μπορούν να προσφέρουν ένα εξαιρετικό παιχνίδι στους φίλους του αθλήματος».