Η ιστοσελίδα streetpress.com εντόπισε τον Φρεντερίκ Βάις στο Λιμόζ, την πόλη που... υιοθέτησε ως πατρίδα, όταν τελείωσε την καριέρα του, εκεί όπου διατηρεί ένα περίπτερο.

Ο πρώην αρχηγός της γαλλικής ομάδας, o οποίος διατηρεί και ένα lounge bar στην πόλη, το Zoom (" προσπαθώ να κάνω όλα όσα έχω να κάνω έως τις 20.00 και μετά να απολαμβάνω την ηρεμία μου" εξήγησε), μίλησε για την περίοδο που είχε βυθιστεί στην κατάθλιψη, αλλά και για τη ζωή του μετά το μπάσκετ. Κάνει και μια στάση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, όπου είδε τον Βινς Κάρτερ να περνά από πάνω του για να καρφώσει.

Ο 37χρονος πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ (της Λιμόζ, της Μάλαγα, της Μπιλμπάο και της Μενόρκα) δεν κατάφερε ποτέ να δοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ (τον είχαν επιλέξει οι Νικς στο Νο15, το 1999, με τον κόσμο της Νέας Υόρκης να εκδηλώνει την έντονη οργή για την προτίμηση της ομάδας στο πρόσωπο του Γάλλου, ενώ ο Ρον Αρτέστ ήταν ακόμα διαθέσιμος), λόγω προβλήματος στη φυσική κατάσταση, αλλά και νομικών προστριβών με τον εκπρόσωπο του. Το 2011 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ως loser των "τρικολόρ", με τον ίδιο να εξηγεί "ήμουν πάντα ο αποδιοπομπαίος τράγος, επειδή ήμουν καλός με όλους. Ποτέ δεν έλεγα τίποτα. Μετά το Eurobasket του 2005 έπιασα κάποιους δημοσιογράφους και τους είπα πως όποιος πει ξανά ότι είμαι τεμπέλης ή αδιάφορος, θα ζήσεις τις συνέπειες. Όλως περιέργως, δεν υπήρξαν τρελές αντιδράσεις".

Αυτό που αποκάλυψε ήταν πως κατά τη διάρκεια της καριέρας του, έκανε δυο απόπειρες αυτοκτονίας και όταν απέτυχε, το έριξε στο ποτό. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο χωρισμός με τη σύζυγο του, Celia που δεν ήταν οριστικός. Κάτι ωστόσο, που δεν γνώριζε όταν συνέβη. Η αιτία για όλα αυτά ήταν ότι "μ ε τη γέννηση του γιου μας, μάθαμε πως είναι αυτιστικός. Είχα μεγάλη άρνηση να αποδεχτώ την πραγματικότητα. Άρχισα να παίρνω κιλά και όλοι έγραφαν εναντίον μου. Δεν ήξερα τι να κάνω, γιατί δεν ήθελα να μοιραστώ το πρόβλημα μου". Τι έκανε; " Ξημεροβραδιαζόμουν στα μπαρ. Το όνειρο μου, εκείνες τις ημέρες, ήταν να με προκαλέσει κάποιος για να μπορώ να τον δείρω. Αλλά κανείς δεν τόλμησε, προφανώς εξαιτίας του... μεγέθους μου".

Ο γιος του, Έντζο είναι σήμερα 12 χρόνων και εξακολουθεί να παρακολουθεί ειδικό σχολείο. " Πήραμε τα πράγματα βήμα, βήμα. Κατ' αρχάς αποδέχθηκα τι συνέβαινε και ότι το παιδί μου δεν θα πάει ποτέ σε κανονικό σχολείο. Επίσης, δεχθήκαμε πως στο εξής δεν θα έπρεπε να αλλάζουμε περιβάλλον, γιατί αυτό θα ήταν κάτι που θα τον τάραζε". Πρόσφατα μετακόμισαν σε νέο σπίτι... που να ταιριάζει στα μέτρα του "και ο γιος μου φώναζε χθες "δεν μένω εδώ, δεν μένω εδώ". Καταλήξαμε αγκαλιά με τη γυναίκα μου, να κλαίμε σαν δυο ηλίθιοι". Όταν ηρέμησαν, αντιμετώπισαν ψύχραιμα την κατάσταση και το παιδί ηρέμησε.

Ο Βάις δεν έχει εγκαταλείψει τελείως, το μπάσκετ. Παίζει με τους φίλους του και τον 17χρονο ανιψιό του, τον οποίον έχει πάρει υπό την προστασία του. Παράλληλα, τελεί χρέη σχολιαστή για τηλεοπτικό σταθμό που έχει τα ματς του πρωταθλήματος και της Εuroleague. Ήταν ο εμπνευστής ενός ντοκιμαντέρ για τη Λιμόζ, που ωστόσο δεν προβλήθηκε λόγω απεργίας στα ΜΜΕ. Όπως σημείωσε o δημοσιογράφος που τον συνάντησε " υποθέτω ότι η ιστορία με την κακοτυχία του, δεν έχει τελειώσει".