Ο πρώτος ήταν ο Μπιλ Μπράντλεϊ, ο μετέπειτα γερουσιαστής, που είχε επιλεχτεί στο Νο1 τη σεζόν 1965-66, παίζοντας την ίδια σεζόν στην Ολίμπια Μιλάνο. Τελειώνοντας το κολέγιο του Πρίνστον επιλέχτηκε από τους Νικς, επειδή ακριβώς ήταν η τελευταία χρονιά που ίσχυε ο νόμος της εντοπιότητας, όπου μια ομάδα είχε δηλαδή τη δυνατότητα να επιλέξει παίκτη από κολέγιο της περιοχής. Πριν πάει στη Νέα Υόρκη, όμως, ταξίδεψε στην Ευρώπη, σπούδασε στην Οξφόρδη και κατέκτησε με τους Μιλανέζους το ευρωπαϊκό κύπελλο.

Ο δεύτερος ήταν ο Τζόι Μπάρι Κάρολ (Νο1 του 1980), που έπαιξε στο Μιλάνο το 1984-85. Το περίεργο με τη δική του περίπτωση είναι ότι το έκανε σε μια πολύ καλή ηλικία (26 ετών) και ενώ είχε περισσότερους από 24 πόντους μέσο όρο στο ΝΒΑ, για να επιστρέψει ξανά το 1985, παίζοντας στους Ουόριορς, στους Ρόκετς, στους Νετς, στους Νάγγετς και στους Σανς ως το 1991 που αποσύρθηκε. Το Μιλάνο συνέχισε την παράδοση με τα μεγάλα μπαμ, φέρνοντας ως αντικαταστάτη του τον θρυλικό Μπομπ ΜακΑντου, που είχε στο παρελθόν αναδειχτεί πρώτος σκόρερ στο ΝΒΑ!

Ακολούθησε ο Κεντ Μπένσον (Νο1 του 1977), που έκλεισε την καριέρα του στην Καντού τη σεζόν 1988-89, στα 34 του χρόνια. Ήταν από τους παίκτες που δεν δικαίωσε ποτέ την επιλογή του και έχοντας 9.1 πόντους σε 11 σεζόν στο ΝΒΑ, έχοντας ακόμη τη φήμη του παίκτη που τσακώθηκε με τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ. Στο πρώτο του κιόλας ματς του Μπένσον ο Τζαμπάρ του έριξε γροθιά. Το αποτέλεσμα; Ο σέντερ των Λέικερς να σπάσει το χέρι του και ο σέντερ των Μπακς το σαγόνι του.

Στα γεράματα πέρασε τον Ατλαντικό και ο ύψους 2.24 Ραλφ Σάμπσον (Νο1 το 1983), που κατέληξε να αγωνίζεται την ισπανική Κάχα Ντε Ρόντα (1992-1993), την ομάδα που ξέρουμε πλέον ως Ουνικάχα Μάλαγα. Ήταν ο προτελευταίος σταθμός της καριέρας του, καθώς εντέλει έπαιξε στο CBA, πριν αποσυρθεί οριστικά.

Αντίστοιχη περίπτωση και ο Μάικαλ Τόμπσον, ο πατέρας του Κλέι Τόμπσον, που είχε γίνει ντραφτ το 1978 και κατέληξε στην Καζέρτα. Αγωνίστηκε στην ιστορική ιταλική ομάδα το 1991-92, όντας ο ίδιος 36 ετών.

Ιδιαίτερη θέση κατέχει ο Μάικλ Ολοβοκάντι, που πέρασε από την Κίντερ Μπολόνια του Έτορε Μεσίνα, κατά τη διάρκεια της σεζόν του λοκ-άουτ. Ο Αγγλονιγηριανός είχε επιλεχτεί στο Νο1 από τους Κλίπερς και πριν αγωνιστεί για πρώτη φορά στο ΝΒΑ έπαιξε στην Ιταλία και στην Ευρωλίγκα το 1998. Σύντομο πέρασμα έκανε και ο Άλεν Άιβερσον (Νο1 του 1996), ο οποίος φόρεσε τη φανέλα της Μπεσίκτας για λίγα ματς τη σεζόν 2010-11.

Ειδική περίπτωση και ο Αντρέα Μπαρνιάνι, ο μοναδικός Ευρωπαίος της λίστας, ο οποίος όμως αγωνίστηκε στην Ευρωλίγκα πριν γίνει ντραφτ (2006). Για να επιστρέψει, βέβαια, φέτος αγωνιζόμενος στην Μπασκόνια.

Ο τελευταίος της λίστας είναι ο Άντονι Μπένετ , ο οποίος είχε επιλεχτεί στο Νο1 το 2013 από τους Κλήβελαντ Καβαλίερς και πλέον θα αγωνίζεται στη Φενέρμπαχτσε. Η ιδιαιτερότητα του Μπένετόν είναι ότι έγινε το πρώτο Νο1 που παίζει στην νέα Ευρωλίγκα, μετά την επιλογή του στο ντραφτ.

*Αξίζει να σημειωθεί ότι το υψηλότερο ντραφτ πικ που έχει αγωνιστεί στην Ελλάδα είναι παίκτες που επιλέχτηκαν στο Νο3, δηλαδή οι Ντομινίκ Ουίλκινς (Παναθηναϊκός), Μαχμούντ Αμπντούλ-Ραούφ (Άρης) και Μπενόιτ Μπέντζαμιν (Περιστέρι).