Το μεσημέρι της Τετάρτης, άνηκε στους δημοσιογράφους. Ηταν η ευκαιρία τους να ρωτήσουν τους παίκτες του Ολυμπιακού για τα πάντα. Ολοι μίλησαν για όλα.

Στο Νο1 της λίστας με τα top rated θέματα ήταν φυσικά, το Φάιναλ Φορ. Στο Νο2, ο Βαγγέλης Μάντζαρης. Μνημονεύτηκε από όλους τους συμπαίκτες του, απ' όλους τους προπονητές του και... αυτή ήταν η αφορμή για να τον πλησιάσουμε και να μάθουμε πώς επεξεργάζεται εκείνος όλα τα δεδομένα. Γιατί δεν θα λέγατε ότι είναι και στην πιο καλή φάση της ζωής του.

Όλοι μιλούν για εσένα...

" Τι να πω; Νιώθω συγκινημένος! Νιώθω ότι τους λείπω. Δεν είμαστε βλέπεις, μαζί στα ταξίδια πια. Εχουμε χάσει... κάτι. Αλλά υπάρχουν ημέρες που τους βλέπω περισσότερο και αναπληρώνουμε τα κενά".

Φαίνεσαι καλά. Είσαι;

" Στην αρχή πέρασα πολύ δύσκολα. Γιατί όταν τραυματίστηκα, άκουσα το «κρακ» μέσα στο γόνατο μου. Μετά, πήγα στον ΠΑΟΚ (στις 27/1, όταν και αποσύρθηκε για να υποβληθεί σε εξονυχιστικές εξετάσεις), το είδε ο γιατρός, είδε πως δεν είχε πρηστεί καθόλου και όλοι ελπίσαμε στο καλύτερο. Αυτό ήταν το θέμα: πως δεν είχε πρηστεί. Εκανα κάτι ασκήσεις, δεν ένιωσα κάτι και μου λέει ο γιατρός «δεν έχεις τίποτα». Σκέφτηκα πως θα είναι ο μηνίσκος, δεν θα είναι ο χιαστός. Άποψη που έβρισκε αρχικά σύμφωνους και τους ειδικούς. Μου έλεγαν ότι στη χειρότερα,θα έχω ρήξη μηνίσκου. Έλεγα λοιπόν, άντε να μείνω εκτός για κανά μήνα, να κάνω αρθροσκόπηση και να τελειώνω.

Μάλιστα, την προηγουμένη της μαγνητικής, σκεφτόμουν στο σπίτι μου το βράδυ, πως τουλάχιστον θα γλιτώσω το χειρουργείο. Γιατί δεν είχα κάνει κανένα στη ζωή μου. Δεν είχα πάθει ποτέ τίποτα. Άντε καμια θλάση ή διαστρέματα. Τίποτα πιο σοβαρό. Πήγα λοιπόν, το πρωί στη μαγνητική και μετά με ενημέρωσαν πως όλος ο χιαστός είναι κομμένος. Έπαθα εγκεφαλικό. Για δυο μέρες δεν μιλιόμουν. Με πήραν όλοι όσοι έχουν πάθει χιαστό, δέχθηκα χιλιάδες τηλέφωνα, μεταξύ αυτών και του Παναγιώτη (Βασιλόπουλου) που αν μη τι άλλο ξέρει το παιδί από αυτά. Και όλοι μου έλεγαν «μην τρελένεσαι. Θα περάσει.

Ακολούθησαν δυο δύσκολες εβδομάδες, που ζούσα παρέα με τις πατερίτσες. Επρεπε να είμαι σε ακινησία, να μένω καθηλωμένος στο κρεβάτι. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα μόνος. Είχαν πιαστεί όλα πάνω μου, η μέση μου, τα πόδια μου, τα πάντα. Φώναζα τον πατέρα μου και τα αδέλφια μου, για να με σηκώσουν όταν ήθελα να πάω ας πούμε στην τουαλέτα. Η κοπέλα μου και η μητέρα μου, παρ' ό,τι είναι ευαίσθητες, όταν με έβλεπαν να βουρκώνω, με... έβαζαν στη θέση μου.

Μου θύμιζαν πως η ζωή είναι μπροστά μου, ότι τίποτα δεν είχε τελειώσει. Απλά έτυχε μια αναποδιά. Όταν ξεφορτώθηκα τις πατερίτσες, σιγά σιγά ισορρόπησα. Τώρα, είναι σαν να μην έγινε ποτέ. Νιώθω καλά στις κινήσεις που κάνω".

Πότε να περιμένουμε να πατάς στο παρκέ;

" Πιστεύω πως τον Ιούλιο θα είμαι 100% έτοιμος. Να είμαι καλά και πρώτα ο Θεός, τότε θα δοκιμάσω".

Να σε περιμένουμε και στην Εθνική;

" Έπειτα από έξι μήνες απουσίας, δεν είναι πολύ εύκολο να με καλέσουν. Είναι πιο λογικό να πάρουν κάποιο άλλο παιδί που έχει παίξει και έχει αποδείξει ότι αξίζει να βρίσκεται εκεί. Εμένα αυτό που με νοιάζει είναι να πάω στην προετοιμασία, για να βρω τα πατήματα μου. Για να μπω στο ρυθμό των προπονήσεων, ώστε να είμαι έτοιμος στην προετοιμασία του Ολυμπιακού".

Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Παίκτες που καλούνται μόνο για την προετοιμασία της Εθνικής, συνήθως... δεν εμφανίζονται.

" Μπορώ να κάνω επτά ώρες προπόνηση την ημέρα, αλλά... μη μου μιλάς για προετοιμασία και βουνά. Τουλάχιστον... αυτό ίσχυε μέχρι πέρυσι. Γιατί τώρα ανυπομονώ. Περιμένω πώς και πώς να έλθει η ώρα να κάνω κάτι, να μπω στην ομάδα".

Πόσο δύσκολη ήταν η ζωή σου, ως θεατή... πρώτης θέσης;

" Πολύ δύσκολη! Ήθελα να σηκωθώ και να μπω σε όλα τα ματς. Ειδικά, στο τελευταίο με την Έφες, τρελάθηκα. Συγκινήθηκα πολύ, όταν βγήκαμε όλα τα παιδιά μετά το τέλος για να ευχαριστήσουμε τον κόσμο που ήταν δίπλα μας. Είχα τρεις μήνες να πατήσω στο παρκέ και το χάρηκα πολύ. Οταν βέβαια, πήγα σπίτι μου με έπιασε μια μελαγχολία, σκεπτόμενος τι χάνω. Τα παθαίνω αυτά. Αλλά... είναι πια αναλαμπές. Έχω ξεπεράσει από την άποψη της ψυχολογίας, αυτό που συνέβη. Είμαι καλά τώρα".

Είσαι καλά, μολονότι δεν θα παίξεις και στο Λονδίνο;

" Δυστυχώς δεν μπορώ να βοηθήσω τα παιδιά. Τι να πω; Τουλάχιστον θα είμαι εκεί".

Πώς τα βλέπεις τα παιδιά;

" Ετοιμα".

Την ΤΣΣΚΑ που σας περιμένει έναν χρόνο;

" Κάτσε μόνο μην τους γυρίσει μπούμερανγκ, όλο αυτό. Μόνο αυτό θα πω".

Σίγουρα θα είναι πιο ιδιαίτερη η κατάσταση από πέρυσι.

" Εξυπακούεται αυτό. Γιατί τώρα μας περιμένουν όλοι. Βέβαια, θέλω να θυμίσω ότι σε ένα παιχνίδι όλα γίνονται. Και μετά τα όσα έγιναν πέρυσι, ό,τι και να πω θα είναι περιττό".

Αν έπρεπε να βαθμολογήσεις το βαθμό θέλησης για την επιστροφή σου στα παρκέ με άριστα το δέκα, θα έβαζες... έντεκα;

" Οχι! 450 θα έβαζα".

Υπάρχουν βράδια που ονειρεύεσαι πως παίζεις σε παιχνίδια;

" Συνέχεια! Ειδικά τώρα που έχει και ζέστη, ξυπνάω ιδρωμένος από... την κούραση. Μάλιστα, χθες έβλεπα ότι έπαιζα σε αγώνα".

Κέρδισες;

" Δεν θυμάμαι, αλλά... είχα ιδρώσει πολύ".