Ως παιδί, ήταν... από αυτά που δεν γνωρίζουν την αίσθηση του πισινού σε μια καρέκλα, για διάστημα μεγαλύτερο των δύο λεπτών. Η λέξη "υπερκινητικός" δεν επαρκεί για να περιγράψει πώς ήταν ο Γιόνας Ματσιούλις, μικρός.

Επειδή οι γονείς του είχαν απηυδήσει, αποφάσισαν όταν ήταν 7 1/2 " να με πάνε να ασχοληθώ με ένα άθλημα, για να διοχετεύω εκεί την ενέργεια μου" αποκαλύπτει στο Weekly Show της Euroleague "πάρα ήμουν ενεργητικός, δεν αντεχόμουν. Τότε ήταν που με έβαλαν στη σχολή μπάσκετ του Άρβιντας Σαμπόνις. Μετά τις προπονήσεις, πήγαινα λίγο πιο χαλαρός στο σπίτι, είχαμε μεγαλύτερη συγκέντρωση στο σχολείο, στα μαθήματα και τα διαβάσματα. Μπορώ να πω ότι με βοήθησε πολύ (γελάει)".

Στα 29 του, παίζει φέτος για όγδοη φορά στην Εuroleague και είναι μεταξύ των καλύτερων "κλεφτών". Όπως εξηγεί ο ίδιος "είναι μέρος του παιχνιδιού μου. Προσπαθώ να παίξω σκληρή άμυνα και... αυτά συμβαίνουν όταν κάνεις τη δουλειά. Σε εμένα συμβαίνει λίγο πιο συχνά, γιατί είμαι πάντα στη μέση μιας διεκδίκησης ριμπάουντ, της όποιας μπάλας είναι στον αέρα. Προσπαθώ να βοηθώ με όποιον τρόπο μπορώ την ομάδα μου".

Τον ρώτησαν πόσο άλλαξε ο Παναθηναϊκός, με την αλλαγή προπονητή και την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Φραγκίσκο Αλβέρτη. " Το πιο σημαντικό που έφερε ο νέος προπονητής, είναι η αυτοπεποίθηση. Μας άφησε να παίξουμε λίγο πιο ελεύθερα, με μεγαλύτερη ταχύτητα και πίεση στην μπάλα".

Για το τέλος, άφησε ένα... χουνέρι που του έκανε ο Γκιστ. Ακούστε τον να το διηγείται.